(82) Επίλογος (ii)

Αργα το απογευμα της ιδιας μερας, η Dietrich χτυπησε την πορτα της Katia. Οι δυο γυναικες ειχαν να ειδωθουν πανω από ένα χρονο. Η Dietrich δεν ειχε συμφωνησει ποτε με τον γαμο του γιου της με την Katia, και ακομα και η αγαπη για τα εγγονια της δεν την εκανε πιο ευαισθητη σε αυτο το θεμα.
Η Katia ανοιξε χαμογελωντας, με τον Agamemnon στην αγκαλια της και τον Orestes να την τραβαει από την μπλουζα. Μολις ειδε την πεθερα της παγωσε. Ο Orestes κρυφτηκε ντροπαλος πισω της και κοιταζε με τα μαυρα ματακια του την γιαγια του.
«Τι συμβαινει;» ρωτησε η Katia αναστατωμενη.
«Ηρθε αυτο», απαντησε ξερα η Dietrich και της εδειξε τον φακελο. Η Katia προχωρησε προς το εσωτερικο του διαμερισματος, αφησε με προσοχη τον Agamemnon στην κουνια του, χαιδεψε την κοιλια της, οπου μεσα κοιμοταν ησυχα η κορη της και πηρε τον φακελο.
Δεν εδειξε ουτε ένα συναισθημα οσο το διαβαζε, παρολο που η Dietrich την παρακολουθουσε με προσοχη αλεπους που παραμονευει μια κοτα. Όμως όταν τελειωσε την αναγνωση και ξανακοιταξε την πεθερα της, τα ματια της ηταν υγρα.
«Ενταξει. Θες να περασεις;»
Η Dietrich εγνεψε αρνητικα.
«Με περιμενει ο Albert στο αυτοκινητο», ειπε ψεματα, και η Katia το καταλαβε. Δεν υπηρχε περιπτωση ο Albert να μην ανεβαινε να πει ένα γεια και να δει τα ανιψια του.
«Καταλαβαινω. Κι εγω εχω να προσεξω τα παιδια.»
«Αντιο λοιπον.»
«Αντιο.»
Η Dietrich εφυγε, και μονο αφου εκλεισε η πορτα πισω της μπορεσε η Katia να ξεσπασει. Εκατσε βαρια πισω από την πορτα και αρχισε να κλαιει με λυγμους. Ο Orestes την αγκαλιασε και αρχισε να της χαιδευει τα μαλλια τρομαγμενος, προσπαθωντας να την καθησυχασει. Τον τραβηξε στην αγκαλια της και τον γεμισε φιλια ανακατα με τα δακρυα της.
Εμεινε στην ιδια θεση για αρκετες ωρες, αγκαλια με τα παιδια της και προσπαθωντας να αναλογιστει το μελλον της. Στα ποδια της ηταν ακομα πεσμενο το χαρτι που ανακοινωνε τον χαμο του αντρα της, μουντζουρωμενο και νοτισμενο από τα δακρυα των αγαπημενων του.

(81) Επίλογος (i)

Επιλογος – Albert

Ο Albert Weinstein κρατουσε ένα πλαστικο αεροπλανακι στα χερια του και το επεξεργαζοταν. Ειχαν περασει σχεδον τριαντα χρονια από τοτε που το ειχε ακουμπησει για τελευταια φορα. Το αεροπλανακι ειχε φθαρει, το ένα φτερο του ηταν σπασμενο πλεον, αλλα τα χρωματα του ηταν ακομα εντονα. Το σηκωσε ψηλα και εκανε πως πεταει.
Χαμογελασε. Ποσες αναμνησεις του εφερνε αυτό το παλιο παιχνιδι! Θυμηθηκε τον Angus να του βουταει τα αεροπλανα κι εκεινον να τον κυνηγαει για να τα παρει πισω. Τι γελιο που θα εριχνε τωρα αν βρισκοταν από μια μερια κι εβλεπε τους δυο μπομπιρες να πειραζουν ο ενας τον αλλον!
Το βλεμμα του επεσε στο λευκο χαρτι που βρισκοταν πεταμενο στο γραφειο του. Θα εδινε τα παντα για να μην το ειχε διαβασει, θα θυσιαζε ακομα και μια μινι εκδρομη στην παιδικη του ηλικια.
Στο χαρτι υπηρχε γραμμενο το ονομα του αδελφου και μια μονο φραση που θα τον στοιχειωνε τα επομενα χρονια.
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ.
Πηρε το χαρτι στα χερια του και ασυναισθητα αρχισε να το διπλωνει για να το κανει σαιτα, μεχρις οτου θυμηθηκε ότι αυτό το κολπο του το ειχε μαθει ο αδελφος του όταν ηταν οκτω χρονων. Πεταξε μακρυα το χαρτι σαν να τον ειχε καψει.
Τους τελευταιους δυο μηνες ο Albert βρισκοταν σε υποχρωτικη αδεια στο Heimburg. Θα επεστρεφε στα καθηκοντα του ως διοικητης της Αρμαδας των Τεσσαρων Δουκων σε τεσσερις μηνες, ενώ μεχρι τοτε την θεση του θα την αναπληρωνε ο Ljubomir Stefanovic. Βασει των καινουργιων δεδομενων ηταν καλο που βρισκοταν κοντα στην μανα του τετοιες στιγμες.
Η Dietrich ειχε καταρρευσει όταν ο μαυροντυμενος επιτροπος του Υπουργειου Πολεμου της ειχε παραδωσει τον μαυρο φακελο με την σφραγιδα της εταιρειας, που ποτε δεν σημαινε κατι καλο. Παραδινοταν μονο στις οικογενειες των αξιωματικων και παντα ανεφερε τον θανατο τους με δυο τροπους: ειτε ως “Νεκροι” ειτε ως “Αγνοουμενοι”. Το αποτελεσμα ηταν το ιδιο ετσι κι αλλιως.
Ο Albert ηταν μπροστα όταν η μητερα του ανοιξε στον επιτροπο. Αρχισε να κουναει το κεφαλι της βιαια αριστερα και δεξια και να λεει συνεχως όχι, προσπαθωντας να εξορκισει τα ασχημα νεα που ειχαν μολις φτασει με την μορφη ενός αψυχου, τυποποιημενου χαρτιου.
Ο επιτροπος, ο οποιος δεν μπηκε στον κοπο να βγαλει καν τα μαυρα γυαλια του, της παρεδωσε τον φακελο ανεκφραστος και εφυγε χωρις να πει ουτε κουβεντα. Η Dietrich πηρε τον φακελο με χερια που ετρεμαν και, μολις ο επιτροπος δρασκελισε την πορτα του σπιτιου και απομακρυνθηκε, λιποθυμησε.
Ο Albert ειδε κι επαθε να την συνεφερει. Τελικα την ξαπλωσε στο κρεβατι της και ο ιδιος πηγε στο παλιο του δωματιο, που ηταν γεματο με αναμνησεις – χαρουμενες αναμνησεις.
Καθισε στο ιδιο γραφειακι που καθοταν καποτε και διαβαζε για τις εξετασεις του στην Σχολη Πολεμικης Αεροποριας και αιφνιδιαστηκε όταν ειδε ποσο μικρο του επεφτε πια. Μαλλον ειχε συνηθισει στο πολυτελες γραφειο του στο διαστημικο θωρηκτο που διοικουσε.
Ανοιξε τον φακελο με βιαστικες κινησεις. Δεν ωφελουσε να το καθυστερει. Ότι ειχε γινει δεν μπορουσε να ξεγινει. Διαβασε το χαρτι που τον πληροφορουσε ότι ο Angus Weinstein, Διοικητης Στολου του Πολεμικου και Υποβρυχιου Ναυτικου της Ενδοξης Bauhaus κλπ, κλπ, θεωρειτο αγνοουμενος στην μαχη.
Ηθελε να ουρλιαξει ότι δεν ηταν σωστο, ότι ο Angus Weinstein δεν ηταν ενας απλος Διοικητης, ηταν ανθρωπος, ηταν γιος, συζυγος και πατερας…και αδελφος πανω από όλα. Ενας αδελφος που παντα θα πειραζε τον μικροτερο αδελφο του, αλλα και που θα του εδινε συμβουλες όταν τις ειχε αναγκη, που θα τον βοηθουσε και θα επαιζε μαζι του…Και τωρα ένα κωλοχαρτο ενημερωνε ότι ο μεγαλος αδελφος δεν θα επεστρεφε ποτε;
Ενας κομπος σταθηκε στον λαιμο του, όταν αντιληφθηκε ότι δεν θα ξαναμιλουσε με τον Angus, δεν θα τον ξαναβλεπε, δεν θα θυμοντουσαν μαζι την παιδικη και εφηβικη τους ηλικια. Ενιωθε αδειος…ή μαλλον όχι. Ενιωθε μισος, ανολοκληρωτος. Πως θα μπορουσε να το αντιμετωπισει αυτό; Ειχε χασει ηδη τον πατερα του, δεν αντεχε να χασει και τον αδελφο του. Και η μητερα τους; Πως θα μπορουσε να αντεξει τον χαμο του γιου της, λιγα χρονια μετα τον θανατο του αντρα της;
Συντετριμμενος ακουμπησε πανω στο γραφειο του και εβαλε τα κλαματα.

(80) ...

Πεταχτηκε από τον υπνο του ουρλιαζοντας και κλαιγοντας. Ηταν παλι πισω στο υποβρυχιο.
Όχι, δεν ηθελε να τελειωσει ετσι, δεν ηθελε να πεθανει μεσα σε ένα σαρδελοκουτι, στα βαθη ενός αφιλοξενου ωκεανου, περιτριγυρισμενος από την απεραντη σιωπη της θαλασσας, ηθελε να γυρισει πισω, στην γυναικα και τα παιδια του, ηθελε να τους ξαναδει, να τους γεμισει αγκαλιες και φιλια, να ονειρευτει ξανα, να ζησει…

Στην κονσολα τα επιπεδα οξυγονου εδειχναν 2%. Όλα ειχαν τελειωσει. Γυρω του δεν κουνιοταν κανενας.
«Katia…Orestes…Agamemnon…Χριστε μου, όχι ετσι…όχι εδώ…»

Κι ετσι θα τον αφησουμε, παρεα με τις σκεψεις του, για τα επομενα ελαχιστα λεπτα που του απομενουν.

(79) Σαν όνειρο...

Ενιωσε να βυθιζεται παλι σε ένα ονειρο. Ο κοσμος σκοτεινιασε κι ο ιδιος εκλεισε τα ματια του σφιχτα. Όταν τα ξανανοιξε βρισκοταν καθισμενος σε ένα διπλο κρεβατι με δροσερα σεντονια. Η κουρτινα που ηταν τραβηγμενη ώστε να μην αφηνει το φως του ηλιου να μπαινει, εδινε ένα σκουρο μπλε χρωμα στο δωματιο. Περιεργαστηκε για λιγο τον χωρο και ξαφνικα συνειδητοποιησε ότι του ηταν πολύ οικειος.
Περασε το χερι του πανω από τα τσαλακωμενα σεντονια. Εμοιαζε σαν καποιος να ειχε μολις σηκωθει. Στο δωματιο υπηρχε απολυτη ησυχια, σαν να μην υπηρχε κανεις άλλος στον κοσμο, εκτος από αυτόν.
Μια κουνια ηταν στα δεξια του. Σηκωθηκε προσεκτικα και αθορυβα και κοιταξε μεσα.
Ένα μωρο. Ο Orestes. Ο Οrestes του.
Ενιωσε δακρυα να του ερχονται στα ματια. Ηθελε να ουρλιαξει από την χαρα του, αλλα δεν ηθελε να ξυπνησει το μωρο. Το πηρε αγκαλια προσεκτικα και το εσφιξε πανω του. Ο Orestes δεν ξυπνησε, απλα συνεχισε να ανασαινει ρυθμικα και τοσο ησυχα, που σχεδον δεν ακουγοταν. Ο Angus μπορουσε να νιωσει την καρδουλα του να χτυπα σε τακτικα διαστηματα.
Το φιλησε στο κεφαλακι του μια, δυο, πεντε, εκατο φορες. Δεν μπορουσε να πιστεψει ότι βρισκοταν πισω στο σπιτι του. Δεν χορταινε να κοιταζει τον γιο του, τον πρωτοτοκο του, τον καρπο της αγαπης του με την Katia.
Ακουσε σιγανα βηματα πισω του, αλλα δεν γυρισε. Ποιος άλλος θα μπορουσε να είναι, εκτος από εκεινη;
Η Katia τον αγκαλιασε από την μεση και τον φιλησε στην πλατη. Εκεινος ανατριχιασε κι εκλεισε τα ματια του. Η γυναικα του τον εσφιξε για αρκετα δευτερολεπτα, κι επειτα σταθηκε μπροστα του. Απλωσε τα χερια της και πηρε τον Orestes στην αγκαλια της. Ο μικρος γκρινιαξε για μια μονο στιγμη κι επειτα βυθιστηκε παλι στον βαθυ του υπνο.
«Αγαπη μου…πρεπει να φυγεις. Να επιστρεψεις…εκει που ανηκεις.»
Ο Angus χαμογελασε απορημενος.
«Τι…τι εννοεις;»
Η Katia τον κοιταξε με ένα θλιμμενο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο της.
«Σε περιμενα…όλα αυτά τα χρονια. Αλλα δεν ηρθες…ποτε. Και τωρα πρεπει να γυρισεις πισω. Σε αυτους με τους οποιους περασες ολα αυτά τα χρονια. Σε αυτους που ηταν η πραγματικη σου οικογενεια. Σε αυτους μαζι με τους οποιους εζησες…και θα πεθανεις.»
Ο Angus ενιωσε την καρδια του να σταματα. Συνοφρυωθηκε.
«Που είναι ο Agamemnon; Που τον εχεις; Είναι καλα;»
Η Katia δεν αποκριθηκε. Ένα δακρυ ελαμψε στο δεξι της μαγουλο και δαγκωσε τα χειλη της. Εβαλε τον Orestes ξανα πισω στην κουνια και τον χαιδεψε στο μαγουλο.
Επειτα πλησιασε τον Angus. Η καρδια του βροντοχτυπουσε.
«Αντιο, Angus μου. Μην μας ξεχασεις…εμεις δεν θα σε ξεχασουμε. Να εισαι δυνατος… ως το τελος.»

(78) Πριν το τέλος

Άλλη μιαμιση ωρα περασε ετσι. Ο αερας γινοταν ολο και πιο βαρυς. Ο Angus κοιτουσε εξω από το φινιστρινι, αναλογιζομενος την θαλασσα. Πλανευτρα θαλασσα, ετσι την ελεγε ο πατερας του. Μια θεα που ζητουσε συνεχεια θυσιες. Και η οικογενεια Weinstein της ειχε προσφερει αρκετες.
Αρκετοι από το πληρωμα ειχαν πεσει λιποθυμοι από την ελλειψη οξυγονου. Ο Angus ευχοταν να μην ξαναξυπνουσαν και περιμενε κι αυτος την σειρα του. Δεκα λεπτα πριν ο Peter ειχε ξαναλιποθυμησει, κι από τοτε δεν ειχε ξανακουνηθει.
Ο Mikael τον πλησιασε με αργα, ζαλισμενα βηματα.
«Διοικητα…» ξεκινησε κι εκλεισε τα ματια του. Ζαλιζοταν πολύ.
«Ναι, Mikael.»
«Θα ηθελα να μου δανεισετε το οπλο σας.»
Ο Angus ετοιμαστηκε να ρωτησει γιατι, αλλα αποφασισε ότι μαλλον ηξερε και πολύ καλα μαλιστα. Χωρις να αφησει από τα ματια του τον Mikael, εβγαλε το περιστροφο του από την θηκη και του το προσφερε.
«Εχει σφαιρα για εσας;» ρωτησε ο Mikael και του Angus του ηρθε να βαλει τα γελια. Η ευγενεια σε ολο της το μεγαλειο! Εγνεψε καταφατικα.
«Δεν θα την χρειαστω, Mike. Μπορεις να χρησιμοποιησεις οσες θες.»
Ένα παρανοικο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του ασυρματιστη. Επειτα απομακρυνθηκε με ασταθη βηματα.
Σαν μεσα σε ονειρο ο Angus τον ειδε να φοραει το καπελο του και να γυαλιζει το ταμπελακι με το ονομα του. Επειτα εκλεισε τα ματια του σαν να προσευχοταν, εβαλε το περιστροφο στο στομα του και τραβηξε την σκανδαλη.
«Αυτος μου φαινεται ο καλυτερος τροπος», ακουστηκε μια φωνη διπλα του. Ο von Krauss ειχε ξυπνησει. Οι λεξεις εβγαιναν αργα από το στομα του, σαν να σκεφτοταν σε ποια σειρα να τις βαλει ώστε να σχηματισει την προταση που ηθελε.
«Γρηγορος, αποτελεσματικος και…και περηφανος. Μακαρι να μπορουσα να το κανω κι εγω.»
«Δεν υπαρχει τιποτα περηφανο στον θανατο», απαντησε αφηρημενα ο Angus. Πισω από τον Mikael, μια σκουρα κηλιδα απλωνοταν στο τοιχωμα του υποβρυχιου.
«Εχεις κοπελα, διοικητα;» ρωτησε ο Sigur. Στο μυαλο του Angus ηρθε η Katia.
«Ειμαι παντρεμενος, Sigur. Εχω και δυο παιδια.»
«Να…να σου ζησουν. Κι ευχομαι να μεγαλωσουν χωρις πολεμο…Εγω δεν εχω κοπελα. Η μανα μου ηθελε να με παντρεψει με καποια, ώστε να ετοιμασω τα χαρτια της απαλλαγης μου ως προστατης οικογενειας, αλλα προτιμησα να καταταγω. Αστειο δεν είναι;»
Ο Angus δεν εβρισκε τιποτα το αστειο, αλλα προτιμησε να μην το πει.
«Ναι. Είναι αστειο. Αλλα ετσι κι αλλιως τα χαρτια για τους προστατες οικογενειας δεν αξιζουν μια πια. Ακου κι εμενα. Θα επρεπε να ημουν σπιτι μου. Αλλα ειχα να επιβλεπω έναν πολεμο για την εταιρεια.»
«Α, ναι. Αυτό μας εφαγε. Αναρωτιεμαι αν θυμαται κανεις γιατι πολεμαμε.»
Ο Sigur ξεσπασε σε ένα αγριο γελιο, που πολύ γρηγορα μετατραπηκε σε βηχα.
«Γαμωτο…δεν εχουμε αρκετο οξυγονο ουτε για να γελασουμε…»
Στραφηκε αποτομα προς το μερος του Angus. Τα ματια του γυαλιζαν.
«Ποσο μας εμεινε; Δεκα λεπτα; Εικοσι; Η εταιρεια θα συνεχισει να υπαρχει, αδιαφορωντας για εμας. Δωσαμε την ζωη μας, Angus, κι αυτό γιατι; Για την εταιρεια; Να παει να γαμηθει!»
Αρπαξε έναν μεταλλικο σωληνα που ειχε αποκολληθει κατά την εκρηξη. Το στομιο του φαινοταν κοφτερο. Τον περιεργαστηκε για λιγο με προσηλωση.
«Ετσι θα καταληξουμε ολοι.»
Προτου ο Angus προλαβει να τον σταματησει, καρφωσε τον σωληνα στο σαγονι του. Τα ματια του δακρυσαν, αιμα τιναχτηκε στο στερνο του και ενας πνιχτος ηχος ακουστηκε καθως η γλωσσα του κοβοταν. Τα ποδια του τιναχτηκαν για δεκα δευτερολεπτα και μετα σταματησαν.
Όλα ειχαν συμβει σε λιγοτερο από μισο δευτερολεπτο. Ο Angus απεμεινε να τον κοιταζει για λιγο ακομη, προσπαθωντας να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει, αλλα το μυαλο του δουλευε πλεον πολύ αργα.

(77) Δύο ώρες ζωής

Δυο ωρες μετα, οι κινητηρες εδωσαν μια τελευταια ωθηση και σταματησαν τελειως. Το Rasputin αρχισε να βυθιζεται και τελικα κατακαθισε στον βυθο με ένα τελευταιο τρανταγμα. Τονοι αμμου σηκωθηκαν και το καλυψαν και οσα ψαρια ειχαν απομεινει, απομακρυνθηκαν βιαστικα. Προσπαθωντας να διατηρησει την ψυχραιμια του ο Angus υπολογισε το βαθος οπου βρισκονταν, αλλα αυτό που εμαθε δεν τον καθησυχασε καθολου. 6500 μετρα. Ειχαν βρεθει στην δευτερη πιο βαθια ταφρο του Graveton.
«Σκατα», μονολογησε. Ο von Krauss σηκωσε το κεφαλι του και κοιταξε ολογυρα του σαν χαμενος.
Ο Peter ειχε ξαναβρει τις αισθησεις του και τωρα καθοταν σε μια γωνια με προχειρα μπανταρισμενο το κεφαλι του, ευχομενος να μην ειχε ξυπνησει καθολου. Ο Mikael επαιζε νευρικα με το μαχαιρι του, βυθισμενος στις σκεψεις του. Ο νεαρος Johan ετριβε τα ματια του από τα δακρυα του.
Ο Angus καταλαβε ότι ειχε ερθει η ωρα που φοβοταν: επρεπε να ανακοινωσει στους ανδρες του ότι ειχε φτασει το τελος. Δεν ηθελε να το κανει, δεν ηθελε να αναφερει κατι τοσο τελεσιδικο. Ειχαν ακομα οξυγονο για δυο ωρες. Δυο ωρες ζωης. Αξιζε να το παλεψουν; Γαμωτο, παντα αξιζε να παλεψεις για την ζωη σου. Απλως δεν μπορουσε να ανακαλυψει τον τροπο.
Πλησιασε τον Johann και τον ακουμπησε στους ωμους. Εκεινος σηκωσε τα ματια του που ηταν υγρα από τα δακρυα. Προσπαθησε να σκουπιστει. Ο Angus εκατσε διπλα του.
«Ποσο καιρο εισαι στο πληρωμα μου Johann;» ρωτησε με την πιο πατρικη φωνη που διεθετε.
Ο Johann ξεροκαταπιε κι επειτα απαντησε κομπιαζοντας.
«Δυο…δυο μηνες κυριε.»
«Ποσο χρονων εισαι;»
«Δεκαεννια…δηλαδη θα γινω εικοσι σε δυο μηνες.»
«Εκανες πολύ καλη δουλεια, το ξερεις;»
«Φα…φανταζομαι πως ναι…»
Ο Angus εμεινε για λιγο αμιλητος.
«Το ξερεις ότι το οξυγονο μας τελειωνει, ετσι;»
Ο Johann εγνεψε καταφατικα, ενώ νεα δακρυα αυλακωσαν τα μαγουλα του. Ο Angus παρατηρησε ότι δεν ειχε ιχνος χνουδιου στο προσωπο του, ποσο μαλλον καποια υποψια τριχας. Ένα αμουστακο παιδι, που υπο οποιεσδηποτε άλλες προυποθεσεις θα βρισκοταν σε καποια σχολη τωρα και θα τον ενοιαζαν οι φιλοι του και οι κοπελες.
«Κρατα γερα», του ειπε σφιγγοντας τον ωμο του και σηκωθηκε. Ο Mikael τον ακολουθησε με το βλεμμα του.
Ο διοικητης πλησιασε τον von Krauss. Ο υποδιοικητης ανασαινε βαρια και γρηγορα.
«Sigur, ηρεμησε. Παρε βαθιες ανασες και όχι γρηγορα. Πρεπει να ελεγξεις τους χτυπους της καρδιας σου.»
Εκεινος τον κοιταξε με ορθανοιχτα ματια, γεματα τρομο. Του αρπαξε το χερι.
«Θα πεθανουμε; Ετσι είναι, θα πεθανουμε, δικιο δεν εχω;»
Ο Angus τον κοιταξε λυπημενα.
«Ναι.»
Ο Sigur αρχισε ένα κουνιεται μπρος-πισω και να σκουζει θρηνητικα. Ο Angus τον επιασε από τους ωμους, αλλα εκεινος δεν σταματησε. Ξαναρχισε να ανασαινει γρηγορα, ολο και πιο αγχωμενα, και να κουνιεται ακομα γρηγοροτερα.
«Παθαινει κριση», ειπε ο Mikael από την γωνια του, χωρις να κουνηθει.
Και ειχε δικιο. Ο von Krauss αρχισε να χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο, ενώ αφροι εβγαιναν από το στομα του.
«Διαολε», βλαστημησε ο Angus και προσπαθησε να του κρατησει σταθερο το κεφαλι, χωρις να τα καταφερει. Ο Sigur καταφερε ένα δυνατο χτυπημα στον τοιχο κι επεσε λιποθυμος.
«OK, τελειωσε», ειπε ο Mikael, με ολυμπια ψυχραιμια.

(76) Απελπισία

Ο Mikael, ο ασυρματιστης τους, προσπαθουσε να βρει οποιονδηποτε στις συχνοτητες, αλλα ολες οι επικοινωνιες ηταν κομμενες. Πατουσε πληκτρα σα μανιακος, προσπαθωντας να βρει μια συχνοτητα σε χρηση ώστε να καλεσει σε βοηθεια, αλλα τιποτα. Το παλεψε για εικοσι λεπτα, μεχρις οτου να καταλαβει ότι δεν επροκειτο να αλλαξει τιποτα και να τα παρατησει αποκαμωμενος.
Ολο το υποβρυχιο τρανταζοταν από τις τελευταιες απελπιδες προσπαθειες των μηχανων να λειτουργησουν. Ο συναγερμος ειχε σταματησει, όπως αλλωστε και οι γεννητριες, και τωρα η αιθουσα ελεγχου ηταν βυθισμενη σε ένα σκουρο κοκκινο χρωμα. Ο Angus προσπαθησε να κρατησει την ψυχραιμια του.
«Johann, σε παρακαλω πες μου ποση ωρα εχουμε μεχρι οι τουρμπινες να σταματησουν τελειως», διεταξε με ανεκφραστη φωνη. Ο νεαρος που ετρεμε από την κορυφη μεχρι τα νυχια πλησιασε στην κονσολα.
«Δεν…δεν είναι σιγουρο, κυριε διοικητα», ειπε ξεψυχισμενα. «Από δεκα λεπτα μεχρι και μια ωρα – το πολύ.»
«OK. Τα επιπεδα οξυγονου;»
«Είναι αδεια κατά 43%. Όπως το υπολογιζω εχουμε για τεσσερις με πεντε ωρες.»
Ο Angus ενευσε.
«Κυριε», κλαψουρισε ο Johann, «ειμαστε πανω από την ταφρο του Ausbricht.»
Ο κυβερνητης δεν απαντησε. Όλα πηγαιναν κατά διαολου.

Το εφεδρικο συστημα πλοηγησης ειχε τεθει εκτος λειτουργιας. Το χειροκινητο συστημα ελεγχου δουλευε ακομη, αλλα επνεε τα λοισθια. Ηταν φανερο ότι δεν θα μπορουσαν να ανεβουν στην επιφανεια. Ο Angus εδωσε διαταγη να αδειασουν οι δεξαμενες νερου, αλλα ουτε αυτό βοηθησε την κατασταση. Το ρηγμα ηταν τοσο μεγαλο, που για καθε λιτρο που χυνοταν στον ωκεανο, αλλα δυο εμπαιναν στο Rasputin.

(75) Παγιδευμένοι

V

ΜΕΡΟΣ V - ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ

Το Rasputin, βαρυτατα χτυπημενο στην αιθουσα των κινητηρων, καταφερε τελικα να απομακρυνθει από τον τοπο του ολεθρου. Από τα εξηντα δυο μελη του πληρωματος, τα δεκαεπτα ειχαν σκοτωθει ακαριαια από την βολη του Kaiser. Αλλοι εντεκα ηταν βαρια τραυματισμενοι και το χειροτερο ηταν ότι οι δυο γιατροι του υποβρυχιου ηταν από τους πρωτους που ειχαν σκοτωθει, μιας και το ιατρειο ηταν ακριβως διπλα στους κινητηρες.
Ο Petrov ειχε καταφερει τελικα να παρει την εκδικηση του. Ο Angus δεν μπορουσε να το πιστεψει ακομα. Εκτος από ένα μικρο κοψιμο στον αριστερο μηρο δεν ειχε τραυματιστει περισσοτερο. Ο von Krauss ειχε σπασει το δεξι του χερι, αλλα καπως ειχε καταφερει να το δεσει. Τωρα καθοταν στο πατωμα, χλωμος σαν το χαρτι και ετρεμε από τον φοβο του. Ο Angus τον λυπηθηκε, αλλα δεν τον πλησιασε. Αλλα πραγματα ηταν επειγοντα αυτή τη στιγμη.
Ο Peter ειχε χτυπησει με το κεφαλι του πανω στα οργανα πλοηγησης και ειχε πεσει αναισθητος. Το μονο που ειχε προλαβει να φωναξει, ένα δευτερολεπτο πριν οι τορπιλες βρουν τον στοχο τους ηταν:
«Το Kaiser!»
Μεσα στον πανικο που ακολουθησε ο Angus μπορουσε να σκεφτει καθαρα. Ενιωθε ότι εβλεπε καποια ταινια σε αργη κινηση. Ειδε τον Peter να τρανταζεται και να κουτουλαει με ορμη πανω στην κονσολα. Ειδε τον Edelstein να φευγει από την θεση του και ακουσε το ανατριχιαστικο ΄κρακ΄ που εκανε ο λαιμος του που εσπαγε. Ενιωσε καποιο μεταλλο να του σκιζει το ποδι και σχεδον μπορουσε να μυρισει το αιμα. Εκεινα τα ατελειωτα δευτερολεπτα της συγκρουσης οι αισθησεις του ειχαν οξυνθει σε υπερφυσικο βαθμο.
Και μπορεσε στο μυαλο του να κανει την συνδεση αναμεσα σε αυτό που ειχε φωναξει ο Peter και σε όλα τα υπολοιπα γεγονοτα. Ο Petrov. Αυτος ηταν πισω από όλα. Ηθελε να παρει την εκδικηση του για τρια χρονια πριν, όταν ο Angus επεμενε να τον στειλει σε εκεινη την γαμημενη αποστολη αυτοκτονιας. Και η γρια αλεπου τον ειχε νικησει. Και τοτε και τωρα. Αναλογιστηκε με πικρα το ποσες φορες ειχε προσπαθησει να τον βγαλει από το παιχνιδι, να τον κανει να αποσυρθει. Οι εγγραφες αναφορες του στο Γενικο Επιτελειο για το προβλημα αλκοολισμου του, η εντολες του να προηγειται παντα των νηοπομπων, με την κρυφη ελπιδα ότι θα χτυπησει σε καποια ξεχασμενη και αχαρτογραφητη ναρκη, τα μειωτικα σχολια του σε αλλους αξιωματικους στις εβδομαδιαιες συγκεντρωσεις στην Λεσχη τους…το τελευταιο κολπο του, να τον στειλει ουσιαστικα μονο του απεναντι σε ολες τις δυναμεις της Capitol…
Και τα ειχε ξεπερασει όλα. Ειχε νικησει καθαρα τον Angus σε όλα. Κι όταν ο Petrov βαρεθηκε πια όλα τα παιχνιδια και τις προσπαθειες του Γενικου Διοικητη να τον βγαλει από την μαχη, τον χτυπησε υπουλα.
Όπως ειχε κανει τοσες φορες ο ιδιος ο Angus, αλλα ειχε αποτυχει.

(74) Καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς...

Ο ιδιος ο Petrov στεκοταν στο καταστρωμα του Kaiser, με μια φρεσκοανοιγμενη μπουκαλα ουισκι στην αγκαλια του. Παρακολουθουσε τα μελη του πληρωματος του που τον ειχαν ακολουθησει μεχρι εδώ να τρεχουν αλλοφρονες προσπαθωντας να αμυνθουν στις ολοενα και πιο πυκνες βολες της Capitol, αλλα δεν εκανε καμια κινηση να βοηθησει ή να δωσει εντολες. Κανα-δυο ναυτες που περασαν τρεχοντας από μπροστα του, απλως κουνησαν το κεφαλι τους απογοητευμενοι για την καταντια του αλλοτε ενδοξου ναυαρχου, αλλα εκεινος δεν τους εδωσε καμια σημασια. Ηπιε μια γερη γουλια από το μπουκαλι και κοιταξε τα μαυρα συννεφα που μαστιγωναν με την βροχη τους τον ωκεανο. Το προσωπο του γεμισε με σταγονες νερου – ηταν η πρωτη φορα που ενιωσε τοσο απελευθερωμενος! Ηθελε να ουρλιαξει από την χαρα του. Ηταν εδώ, ειχε νικησει και τωρα απολαμβανε την βροχη. Τιποτα άλλο δεν ειχε σημασια.
Απανωτες εκρηξεις ακουστηκαν όχι πολύ μακρυα του, αλλα δεν εστρεψε το βλεμμα του προς τα εκει. Τα αεροσκαφη της Bauhaus επιασαν φωτια και ανατιναχθηκαν, παρασυροντας στο θανατο ολους τους πιλοτους και τους ελεγκτες των καυσιμων που βρισκονταν κοντα τους.
Τρεις βολες από τα θωρηκτα της Capitol χτυπησαν την γεφυρα και το καταστρωμα. Ενας οξυς μεταλλικος ηχος, σαν κραυγη πληγωμενου θηριου, γεμισε την ατμοσφαιρα. Ολοι οι ναυτες σταματησαν παγωμενοι και εστρεψαν το βλεμμα τους προς την γεφυρα του Kaiser, που γκρεμιζοταν με αργες, μεγαλοπρεπεις κινησεις. Μεχρι και ο Petrov ανοιξε τα ματια του.
Οι βασεις της γεφυρας θρυμματιστηκαν και η πενταμετρη κατασκευη που περιελαμβανε το κεντρο ελεγχου και επικοινωνιων, καθως επισης και τα διαμερισματα των ανωτατων αξιωματικων, κατερρευσε πανω στον χωρο απογειωσης του αεροπλανοφορου. Οσοι βρισκονταν ακομα μεσα στο κεντρο ελεγχου προσπαθουσαν απελπισμενοι να τρεξουν προς την εξοδο, αλλα η κλιση ηταν τετοια που δεν ειχαν καμια ελπιδα να ξεφυγουν.
Ο πυργος επεσε στο καταστρωμα και μια εκρηξη, που εκανε ολες τις προηγουμενες να μιοαζουν με παιδικα βαρελοτα, φωτισε ολη την θαλασσα. Το ωστικο κυμα παρεσυρε οσους βρισκονταν πανω στον χωρο απογειωσης, όπως και οσα οχηματα ή αεροσκαφη ειχαν παραμεινει αθικτα.
«Τα καταφερα», σκεφτηκε με το θολωμενο από το ποτο μυαλο του ο Petrov. Ξαναεκλεισε τα ματια και ουρλιαξε πραγματικα από την χαρα του, αλλα ο ηχος της εκρηξης ηταν πολύ πιο δυνατος. Ένα οχημα μεταφορας προσωπικου μετακινηθηκε από την θεση του και κυλησε πανω στον χωρο απογειωσης, παρασερνοντας μαζι του εξι ναυτες.
Ο Petrov ανοιξε παλι τα ματια του για να δει για μια τελευταια φορα την δημιουργια του. Οι φλογες κατετρωγαν ολο το Kaiser, αλλα το βλεμμα του πετουσε περα από τις εικονες του ολεθρου, σε μια σκηνη από το μελλον του, σε μια δεξιωση οπου ολοι τον χειροκροτουσαν, ο ιδιος ο Δουκας Νικολαος τον παρασημοφορουσε, ηταν ο πρωταγωνιστης…
Το ωστικο κυμα παρεσυρε στο διαβα του ένα ελικοπτερο, στριφογυριζοντας το πανω στο καταστρωμα και διαλυοντας το. Ουτε καν αυτό δεν ειδε ο Petrov, καθως η προσοχη του ηταν στραμμενη στην ανυπαρκτη δεξιωση προς τιμην του. Το ελικοπτερο επεσε με ταχυτητα ογδοντα χιλιομετρων την ωρα πανω του, κομματιαζοντας τον και αφηνοντας μονο τις μποτες του στο σημειο οπου βρισκοταν ένα δευτερολεπτο πριν.
Άλλες δυο τορπιλες καρφωθηκαν στο πισω δεξια μερος του Kaiser, χτυπωντας την αποθηκη καυσιμων του. Μια εκρηξη, ισαξια εκεινης που συνεβη όταν κατερρευσε η γεφυρα, ανασηκωσε το αεροπλανοφορο εντεκα μετρα πανω από το επιπεδο της θαλασσας. Το Kaiser επεσε παλι με ορμη σηκωνοντας κυμα και δεν μπορεσε να αντεξει άλλο την πιεση που ειχε δεχτει. Εσπασε στη μεση, σκορπιζοντας πτωματα και συντριμμια σε ακτινα ενός μιλιου. Η θαλασσα αρχισε να φλεγεται από το πετρελαιο που ειχε χυθει, απανθρακωνοντας τους ελαχιστους Bauhaus που ειχαν πεσει στην θαλασσα και ηταν ακομα ζωντανοι. Μερικες εκρηξεις ακομα αποτελειωσαν το περηφανο αεροπλανοφορο που καποτε ειχε κατατροπωσει ολοκληρο τον στολο της Capitol. Το Kaiser (ή μαλλον ότι ειχε απομεινει από αυτο) αρχισε να βυθιζεται.
Η ωρα ηταν 22.34 και η μαχη του Anchra Bay εφτανε στο τελος της. Μαζι της τελειωνε και η εποχη οπου η Bauhaus θα επικρατουσε στο Αρχιπελαγος Graveton.

Ο Gebrecht, μην εχοντας να ελπιζει σε τιποτα περισσοτερο από έναν γρηγορο θανατο, παραδοθηκε στον Johnson, ο οποιος δεν του εδωσε καμια σημασια. Το βλεμμα του ηταν καρφωμενο στο Kaiser, το οποιο καπνιζε στο βαθος. Ενιωθε περηφανος για οσα ειχε καταφερει.
Ο στολος της Bauhaus ειχε καταστρεφει ολοσχερως, ο στολος της Mishima ειχε απομακρυνθει ηδη προς τα ανατολικα, και ολος ο ελεγχος του Graveton εμενε πλεον στην κατοχη του. Και πανω από όλα, ειχε παρει την εκδικηση του για την ταπεινωση που ειχε δεχτει πριν τρια χρονια. Το πλοιο που του ειχε δημιουργησει τετοια προβληματα ηταν πλεον ιστορια.
Για πρωτη φορα μετα από τρια χρονια, χαμογελασε ανακουφισμενος.

(73) Αντεπίθεση

Το τελος ηρθε πολύ γρηγορα. Καθως τα πλοια της Bauhaus βρισκονταν πολύ κοντα το ένα με το άλλο, η επιθεση της Capitol την εφερε στην ιδια θεση οπου βρισκοταν και η Mishima λιγες ωρες πριν. Τα πλοια τους αρχισαν να πεφτουν το ένα πανω στο άλλο, καθως οι Capitol τους βομβαρδιζαν αλυπητα. Φλογες τιναζονταν ως τον ουρανο και εσβηναν από την βροχη που επεφτε συνεχεια. Πλεον μονο ο ηχος των μεταλλων που τσαλακωνονταν και τα μπουμπουνητα ακουγονταν. Στο κεντρο του αμυντικου κλοιου που ειχαν αποφασισει να δημιουργησουν οι Bauhaus τα πλοια ειχαν δημιουργησει μια μαζα καθως συγκρουονταν το ένα με το άλλο. Αλλεπαλληλες εκρηξεις συγκλονιζαν τα πλοια, διαλυοντας ότι ειχε απομεινει. Η Bauhaus, μεσα σε μολις εικοσι λεπτα, ειχε εξολοθρευτει. Μονο το Blitzen στεκοταν ακομα, χωρις καποια σοβαρη ζημια – και φυσικα το Kaiser.
Ικανοποιημενος από την εξελιξη της μαχης ο Johnson, επικεντρωθηκε στο κυνηγι του αεροπλανοφορου που ειχε απομακρυνθει. Τις δυο τορπιλακατους της Capitol ακολουθησαν και αλλα δυο θωρηκτα, τα οποια αρχισαν να βαλλουν κατευθειαν εναντιον του Kaiser. Στο καταστρωμα του αεροπλανοφορου, τα αεροσκαφη της Bauhaus προσπαθουσαν να ανεφοδιαστουν, όμως ηταν φανερο ότι δεν υπηρχε ο απαραιτητος χρονος. Η απόφαση του Petrov να πλησιασει τοσο κοντα το Rasputin με σκοπο να πραγματοποιησει την εκδικηση του, αποδεικνυοταν ολεθρια.

(72) Προδοσία

Η πρωτη τορπιλη του Kaiser χτυπησε την δεξια πλευρα του Rasputin, στους κινητηρες ωσης. Μια τεραστια φυσαλιδα ανεβηκε μεχρι την επιφανεια. Η εκρηξη συγκλονισε το υποβρυχιο και το εσπρωξε τουλαχιστον τριακοσια μετρα πιο νοτια από την θεση του. Η δευτερη τορπιλη περασε διπλα του και καρφωθηκε σε έναν υφαλο αρκετα μιλια πιο μακρυα, αλλα η τριτη το χτυπησε στην ουρα, καταστρεφοντας ολοσχερως το συστημα πλοηγησης. Το Rasputin, χωρις προωθητηρες και τιμονι, ηταν πλεον ακυβερνητο.
Τεσσερις τομεις του ειχαν γεμισει με νερο. Οι αεροστεγεις πορτες εκλεισαν αυτοματα, παγιδευοντας μεσα στους τομεις οσα ατυχα μελη του πληρωματος δεν ειχαν προφτασει να βγουν εξω, αλλα και παλι δεν ηταν αρκετο. Το Rasputin ηταν ετσι φτιαγμενο ώστε να μπορει να λειτουργησει ακομα κι αν τρεις τομεις από τους εφτα συνολικα ειχαν πλημμυρισει, αλλα δεν μπορουσε να συνεχισει με τεσσερις διαρρηγμενους. Από την τρυπα που ειχε δημιουργηθει στην δεξια πλευρα το νερο συνεχιζε να μπαινει ορμητικο, μεχρις οτου συναντησε την αντισταση των ατσαλινων πυλων που ειχαν κλειδωσει αυτοματα. Το υποβρυχιο αρχισε να βουλιαζει.

Ο Gebrecht ειδε με τρομο το Kaiser να εξαπολυει τρεις τορπιλες, αλλα μεχρι και την στιγμη που η φυσαλιδα που δημιουργηθηκε από την εκρηξη του Rasputin ανεβηκε στην επιφανεια, δεν μπορουσε να πιστεψει ότι ο στοχος ηταν το υποβρυχιο του Weinstein. Εξαλλος προσπαθησε να επικοινωνησει με τον Petrov, αλλα και παλι δεν καταφερε τιποτα.
Βγηκε εξω από το κεντρο επικοινωνιας και σταθηκε στην γεφυρα του Blitzen, συγκλονισμενος. Αυτό ηταν εσχατη προδοσια. Ηξερε τοσα χρονια τον Petrov, τον ειχε υποστηριξει σε κάθε του αψιμαχια με τον Weinstein, και δεν μπορουσε να πιστεψει ότι ο παλιος του δασκαλος θα εκανε ποτε κατι τετοιο.
Το Blitzen ειχε πλησιασει πολύ κοντα στο Kaiser τωρα, αλλα ο Petrov ειχε ηδη δωσει διαταγη να απομακρυνθουν προς τα βορεια, προς τα βραχωδη παραλια του Anchra Bay. Ανικανος να δεχτει το τι ειχε μολις συμβει, ο Gebrecht αφησε το Kaiser να περασει χωρις να το εμποδισει.

Ακριβως πανω από το σημειο οπου το Rasputin ειχε χτυπηθει, τα πλοια της Bauhaus ειχαν καταφερει να δημιουργησουν έναν αμυντικο κλοιο, με το Blitzen να βρισκεται στην μεση του και το Kaiser να είναι το μοναδικο πλοιο που απομακρυνοταν. Δυο τορπιλακατοι της Capitol ξεκοψαν από τον σχηματισμο τους και ακολουθησαν το Kaiser προς τα βορεια, ενώ τα υπολοιπα πλοια του Johnson επιτεθηκαν με ολη τους την μανια στην Bauhaus.

(71) Β.Ω. 10

10η Βραδυνη Ωρα

«Τορπιλες!» ουρλιαξε σχεδον ο Peter. Ο Angus πεταχτηκε.
«Ποσες;» ρωτησε με αγωνια.
«Τρεις», απαντησε ψελλιζοντας ο Peter.
Σκατα. Ολοι ηξεραν τι σημαινε αυτό. Με μια τορπιλη μπορεις να τα βαλεις και να καταφερεις να την αποφυγεις. Ακομα και με μια δευτερη μπορεις να το κανεις, αν εισαι αρκετα τυχερος και το πληρωμα σου απαρτιζεται από ικανοτατα ατομα. Και παρολο που ο Angus ηξερε ότι το πληρωμα του αποτελειτο από τους καλυτερους στη δουλεια τους, εντουτοις ηξερε ότι τρεις τορπιλες δεν μπορουσε να τις αντιμετωπισει κανενας τους.
«Χρονος συγκρουσης;» ρωτησε ο κυβερνητης με οσο πιο ψυχραιμη φωνη μπορουσε.
«Εικοσι δευτερολεπτα», απαντησε ο Peter, με τον πανικο στην φωνη του να γινεται ολο και πιο εμφανης.
«Ξερουμε από πού προηλθαν; Υποβρυχιο, τορπιλακατος, τι;»
Ο Peter κουνησε απλως το κεφαλι, με μια εκφραση φρικης στο προσωπο του. Ο διοικητης δεν ξαναρωτησε.
«Edelstein! Ελιγμοι αποφυγης!» διεταξε ο Angus.
«Κυριε…δεν θα προλαβουμε…» κλαψουρισε ο Edelstein.
«Κανε αυτό που σου ειπα γαμωτη μου!»
Ο κυβερνητης ειχε αναψοκοκκινησει.
«Mikael! Εξεπεμψε σημα κινδυνου! Αμεσα!»
«Μαλιστα, καπετανιε.» Τουλαχιστον αυτος ακουστηκε σιγουρος για τον εαυτο του, σκεφτηκε φευγαλεα ο Angus.
«Δεκα δευτερολεπτα». Η φωνη του Peter ηταν απιστευτα ψιλη.
- εννια –
«Adel! Αντιμετρα!»
- οκτω –
Εξι θερμικες ναρκες βυθου προλαβαν να εκτοξευθουν από το Rasputin, αλλα ηταν πλεον πολύ αργα. Οι τορπιλες από το Kaiser τις ειχαν ηδη προσπερασει προτου αυτές καταφερουν να ενεργοποιησουν το πεδιο θερμοτητας με το οποιο παγιδευαν τα εχθρικα πυρα, με αποτελεσμα αυτά να ανατιναζονται πανω τους.
- εφτα –
«400 μετρα και πλησιαζουν! Θεε μου!» ξαναφωναξε ο Peter. Ο Angus τον αγνοησε.
- εξι –
«Σε κατασταση συναγερμου! ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ 1!» βρυχηθηκε ο Angus και καποιος χειριστης πατησε το κοκκινο κουμπι που εθεσε σε λειτουργια τον συναγερμο.
- πεντε –
Οι λαμπες φθοριου εσβησαν κι ένα κοκκινο φως γεμισε όλα τα τμηματα του υποβρυχιου. Σχεδον ταυτοχρονα ενας οξυς και παρατεταμενος ηχος τους εκανε ολους να αναπηδησουν. Ο Angus σκεφτηκε ποσο μισουσε και φοβοταν αυτόν τον ηχο του συναγερμου.
- τεσσερα –
Οι μηχανικοι που βρισκονταν στην αιθουσα των κινητηρων κοιταχτηκαν μεταξυ τους απορημενοι και τρομαγμενοι.
«Τι τρεχει;» ρωτησε ο Freiberg.
«Ετοιμασου να κουνηθουμε!» του απαντησε ο γερο-Schneider, ο οποιος σε πεντε μερες εκλεινε εικοσι τρια χρονια υπηρεσιας σε υποβρυχιο, και ειχε καταλαβει τι επροκειτο να συμβει.
- τρια –
Οι τορπιλες καλυπταν τα τελευταια μετρα, διασχιζοντας σιωπηλα τα παγωμενα, σκοτεινα νερα του Schwarztot, ετοιμες να σκορπισουν τον ολεθρο. Μεσα σε ένα τεραστιο μεταλλικο ψαρι, εξηντα δυο ανθρωποι περιμεναν το τελος.
- δυο –
Ο Peter σιωπησε.
Ο Mikael εσφιξε τις γροθιες του με οργη, ανισχυρος να αλλαξει την μοιρα του.
Ο Sigur von Krauss κοιτουσε με τρομο την πρασινη οθονη του σοναρ, που εδειχνε μικρα λευκα στιγματα να πλησιαζουν το μακροστενο λευκο αντικειμενο σε σχημα πουρου – το Rasputin.
Ο Maximilian Petrov κρατησε την ανασα του.
Ο Angus Weinstein εκανε το ιδιο.
Και καπου, χιλιαδες χιλιομετρα βορειοτερα τους, ένα βρεφος ονοματι Orestes, εβαλε τελειως ξαφνικα τα κλαματα.
- ένα –
Γαμωτο.

(70) Β.Ω. 9

9η Βραδυνη Ωρα

Ο Petrov κοιταξε αγερωχος το σοναρ που εδώ και λιγη ωρα εδειχνε το Rasputin. Το υποβρυχιο του Angus εβαλλε κατά βουληση εναντιον των εχθρικων υποβρυχιων που μολις και ξεχωριζαν στο σοναρ του Petrov, αλλα ο πλοιαρχος δεν εκανε καμια προσπαθεια να βοηθησει τους συναδελφους του.
Το μπουκαλι με το ουισκι του ειχε τελειωσει εδώ και αρκετα λεπτα, αλλα ενιωθε ότι δεν χρειαζοταν άλλο για να κανει αυτό που επρεπε. Εκει μεσα κλεισμενος ηταν καποιος που ειχε προσπαθησει να τον καταστρεψει και τα ειχε καταφερει. Αλλα δεν του ηταν αρκετο – ηθελε να τον εξαφανισει και από αυτόν τον κοσμο. Δεν θα του εκανε το χατιρι αυτή τη φορα, όπως δεν του το ειχε κανει και πριν τρια χρονια. Ο Angus Weinstein τον ηθελε νεκρο, αλλα δεν θα του περνουσε. Οι χειριστες των τορπιλων ηταν στις θεσεις τους, ετοιμοι να βαλλουν προς τις συντεταγμενες που τους ειχαν δοθει προφορικα, χωρις να ξερουν ότι το υποβρυχιο που σημαδευαν ανηκε στην εταιρεια τους.
Εβγαλε το ρολοι από την τσεπη του και το θαυμασε για άλλη μια φορα. Ηταν περηφανος για αυτό το ρολοι – ή μαλλον καλυτερα, το αγαπουσε. Του το ειχε χαρισει ο θειος του, απομειναρι μιας πιο παλιας εποχης, μιας εποχης που η πατριδα ολης της ανθρωποτητας διατηρουσε ακομα κατι από την παλια της λαμψη, προτου ακομα οι Υπερεταιρειες την διαμελισουν και διεκδικησουν κάθε κομματι της – ένα κομματι ενός παρελθοντος που ειχε αφεθει πισω να σαπισει αταφο, μαζι με ολους οσους δεν ειχαν θεωρηθει αξιοι να ακολουθησουν τους εκλεκτους στην νεα τους πατριδα. Ενας από αυτους ηταν και ο θειος του, που πλεον μεχρι και το ονομα του ειχε ξεχασει, αλλα θυμοταν πολύ καλα ότι, όταν ο νεαρος Maximilian ανεβαινε στο σκαφος που θα τον μετεφερε στην νεα του πατριδα, όταν οι γονεις και οι συγγενεις του τον αποχαιρετουσαν με δακρυα και μια καλα κρυμμενη λαμψη μισους και φθονου στα ματια, τοτε ο θειος του ειχε απομακρυνθει από τους υπολοιπους και τον ειχε πιασει από τους ωμους, κοιτωντας στα ματια, σαν ισος προς ισο – και του ειχε πει ότι το ρολοι εκεινο ηταν διακοσιων ετων και δεν ειχε χασει ποτε ουτε δευτερολεπτο. Ότι από εκεινη την ημερα ηταν δικο του κι ότι κάθε φορα που θα το κοιταζε θα επρεπε να θυμαται την Αγια Πετρουπολη οπου ζουσε μεχρι τοτε, να θυμαται που γεννηθηκε και μεγαλωσε, να θυμαται ποιοι τον γεννησαν και τον ανεθρεψαν, να θυμαται πως καποτε ειχε μια οικογενεια που τον αγαπουσε…
Περιμενε μεχρι το ρολοι του να δειξει 22.00 ακριβως. Ειδε τον δευτερολεπτοδεικτη να κυλαει με σαδιστικα αργες κινησεις προς τις δεκα ακριβως. Κι όταν εφτασε εκει που επρεπε ο Petrov μιλησε με την πιο χαμηλη φωνη του:
«Πυρ.»

(69) Β.Ω. 8

8η Βραδυνη Ωρα

Τα τελευταια πλοια της Mishima, εχοντας καταλαβει ότι η μαχη ειχε χαθει, προσπαθουσαν να απομακρυνθουν από το κεντρο της μαχης, χωρις επιτυχια όμως. Τα θωρηκτα χτυπησαν πανω στα αντιτορπιλικα και αναποδογυρισαν καποια από αυτά. Δεκαδες ανθρωποι κολυμπουσαν απεγνωσμενοι στα αγρια νερα του Schwarztot, προσπαθωντας να πιαστουν από καπου. Ο Akira παρακολουθουσε την ηττα που ειχε ερθει εξαιτιας των δικων του χειρισμων με γουρλωμενα ματια.
Επειτα όλα συνεβησαν ταυτοχρονα.

Καθως η Mishima υποχωρουσε ατακτα και η Bauhaus την καταδιωκε με σκοπο να την εξολοθρευσει εντελως, το Donner, μια από τις μεγαλυτερες φρεγατες της Bauhaus, τιναχτηκε στον αερα. Ο Gebrecht ειπε αργοτερα ότι αρχικα ειδε μια λευκη λαμψη, τοσο μικρη που σχεδον δεν ξεχωριζε, να ξετυλιγεται στην γεφυρα του Donner, και ουτε ένα δευτερολεπτο αργοτερα μια τεραστια εκρηξη το σηκωσε στον αερα. Θραυσματα μεταλλου και ανθρωποι διασκορπιστηκαν στην θαλασσα. Ο Gebrecht πεισμωμενος αποφασισε να ξεχασει τον Petrov και να συνεχισει την καταδιωξη των Mishima που απ’ ότι φαινοταν συνεχιζαν να πολεμουν μεχρις εσχατων.

Περασαν τρια λεπτα μεχρι να συνειδητοποιησουν ολοι στην Bauhaus ότι το Donner δεν ειχε χτυπηθει από την Mishima κι επρεπε να ακολουθησει την ιδια μοιρα και το θωρηκτο Berlin, το οποιο βυθιστηκε αυτανδρο. Όταν πλεον ειδαν ότι ότι οι βολες ερχονταν από τα δυτικα ηταν πλεον αργα. Ο Angus ειδοποιηθηκε μονο αφου οι ναυτικες δυναμεις του Johnson ειχαν για τα καλα εμπλακει στην μαχη. Τα πλοια της Bauhaus αναγκαστηκαν να κοψουν ταχυτητα και να προσπαθησουν να αλλαξουν κατευθυνση, μιας και ο πρωταρχικος τους στοχος πλεον δεν ηταν οι Mishima, αλλα οι Capitol. Τα πρωτα πλοια που βρισκονταν πιο μακρυα στους Mishima (και πιο κοντα στους Capitol) εκαναν ένα αρκετα μεγαλο ημικυκλιο, προσπαθωντας να ερθουν προσωπο με προσωπο με τους εχθρους τους. Τα περισσοτερα από αυτά δεν τα καταφεραν – χτυπηθηκαν από τις βολες των Capitol και, οσα δεν βυθιστηκαν, αποσυρθηκαν από την μαχη. Καποια όμως καταφεραν να ανασυνταχθουν και να αντεπιτεθουν. Ένα θωρηκτο της Capitol χτυπηθηκε και τυλιχτηκε στις φλογες. Οι Bauhaus, στριμωγμενοι για τα καλα, δεν ειχαν άλλη επιλογη εκτος από μια: να πολεμησουν με ολες τους τις δυναμεις.

Καθως το Berlin τυλιγοταν στις φλογες και βυθιζοταν η καταιγιδα που εδώ και ωρες απειλουσε να ξεσπασει αποφασισε να δειξει στους ανθρωπους που σφαζονταν ποιος είναι το αφεντικο. Ξεκινησε με ένα μικρο, αδυναμο μπουμπουνητο, για να ξεσπασει μεσα σε δυομιση λεπτα μια απιστευτη υδατινη κολαση. Αστραπες επεφταν αναμεσα στα πλοια, τα μπουμπουνητα ακουγονταν πιο δυνατα κι από τις εκρηξεις του πολεμου, τα κυματα αρχισαν να αποκτουν δυσθεωρητα υψη. Στις 20:45 τα αεροπλανοφορα των εταιρειων, τα πιο σταθερα υποτιθεται πλοια, κουνιοντουσαν σαν καρυδοτσουφλα.
Παρολη την οργη της φυσης όμως, η οργη των ανθρωπων δεν ελεγε να καταλαγιασει. Η Mishima καταφερε να απομακρυνθει προς τα νοτια του ωκεανου, προσπαθωντας να βρει ένα ανοιγμα στο μεταλλικο πλεγμα του Toth, ενώ η Capitol αποδυναμωνε την Bauhaus με συνεχεις επιθεσεις.
Και μεσα σε ολο αυτό το χαος, το Kaiser πλησιαζε ολο και πιο πολύ το Rasputin, μεχρις οτου βρεθηκε σε μικρο βεληνεκες.
«Τι διαολο προσπαθει να κανει;» αναρωτηθηκε ο Gebrecht μεσα στον πανικο που επικρατουσε στις δυναμεις της Bauhaus. Αναρωτηθηκε αν ο Weinstein ειχε καταλαβει ότι ο Petrov βρισκοταν τοσο κοντα του.

Στο Rasputin ο Angus ειδε με τρομο τον πιο παλιο του εχθρο να επιστρεφει στο προσκηνιο, σαν νεμεσις, με φωτια και οργη. Ειδε το Donner να τιναζεται στον αερα, το Berlin το ιδιο, και ηταν ο μονος που καταλαβε ότι ειχε ερθει η ωρα για την τελευταια σκηνη του δραματος. Δεν υπηρχε περιπτωση να υπερνικησουν την Capitol την στιγμη που η πολυωρη μαχη με την Mishima τους ειχε εξουθενωσει τοσο. Χαμογελασε αποκαμωμενα καθως εβλεπε τα πλοια και τα υποβρυχια που ειχε υπο τις διαταγες του να κανουν στροφη 180 μοιρων για να αντιμετωπισουν την μοιρα τους.
Χαμογελασε αποκαμωμενα γιατι ηξερε ότι αυτό τελειωνε εδώ. Τερμα τα ονειρα του για μια ησυχη ζωη. Τερμα τα ονειρα του για τα παιδια του.
Το χαμογελο ειχε μεινει στο προσωπο του ακομα και όταν εδινε εντολη για πυρ κατά βουληση προς τα υποβρυχια της Capitol που φαινονταν στον σκοτεινο θαλασσιο οριζοντα.
Δεν θα εφευγε χωρις μαχη.

(68) Β.Ω. 7

7η Βραδυνη Ωρα

Ο Angus ειχε καμια ωριτσα που ειχε ξυπνησει από έναν υπνο που εμοιαζε με θανατο. Δεν ειχε καν αλλαξει πλευρο, ενώ τα ονειρα του ηταν στοιχειωμενα από γνωστους και φιλους του που ειχαν σκοτωθει στο καθηκον. Οσο κι αν το ηθελε υποσυνειδητα, δεν καταφερε να δει ουτε την Katia, ουτε τον Orestes ή τον Agamemnon, ουτε την Dietrich. Ξυπνησε με μια αισθηση κενου μεσα του, προσπαθωντας να προσγειωθει στην τραγικη πραγματικοτητα που αποτελουσε την ζωη του τα τελευταια χρονια.
Δεν φορεσε το καπελο του, ουτε καν κουμπωσε το σακακι της στολης του. Ετριψε το πηγουνι του καθως επεστρεφε στο δωματιο ελεγχου του Rasputin και ξαφνιαστηκε όταν ενιωσε τα αγρια γενια του να του αγκυλωνουν τα δαχτυλα. Ουτε που θυμοταν ποσες μερες ή εβδομαδες ειχε να ξυριστει.
Στην αιθουσα ελεγχου επικρατουσε ησυχια. Ο von Krauss κρατουσε ένα μπλοκ στο οποιο σημειωνε διαφορα ακαταλαβιστικα συμβολα. Από το πληρωμα κανενας δεν μιλουσε, αλλα και κανεις δεν φαινοταν φοβισμενος. Ο Angus ενιωσε ένα μικρο τσιμπιμα ζηλιας – οσο κυβερνουσε εκεινος οι φωνες δεν επαυαν ποτε. Το προσπερασε και πλησιασε τον von Krauss.
«Sigur», ρωτησε με βαρια απο τον υπνο φωνη, «τι εχασα;»
Εκεινος γυρισε ξαφνιασμενος προς το μερος του, αλλα σχεδον αμεσως χαμογελασε.
«Κυριε διοικητα, ξυπνησατε; Εδώ και τρεις ωρες και σαραντα εννια λεπτα η Mishima μας βομβαρδιζει. Μπορω να πω ότι αντιστεκομαστε αρκετα καλα. Συμφωνα με υπολογισμους μου και βασει των ημιωρων αναφορων που μου δινουν όλα τα πλοια και τα υποβρυχια μας, πρεπει να εχουμε εξολοθρευσει το 45 με 50 τοις εκατο των εχθρικων πλοιων. Αυτό βεβαιως αφορα ειτε ολοσχερως βυθισμενα πλοια, ειτε εκτος μαχης, τα οποια αποσυρθηκαν με βαρυτατες ζημιες. Οσον αφορα τα δικα μας, ειμαι στην ευχαριστη θεση να σας ενημερωσω ότι με την εξαιρεση τριων υποβρυχιων, δεν εχουμε υποστει άλλες ζημιες.»
Τελειωσε την φραση του που ειχε καπως καταφερει να πει με μια και μοναδικη ανασα και εκατσε προσοχη. Ο Angus ηταν ετοιμος να βαλει τα γελια, αλλα κρατηθηκε. Η κατασταση δεν ηταν καθολου αστεια, αλλα ο μικρος φαινοταν ότι τα ειχε καταφερει μια χαρα.
«Μαλιστα, υποδιοικητα. Μου επιτρεπετε να αναλαβω εγω τον ελεγχο; Η δουλεια σας ηταν εξαιρετικη, όπως όλα δειχνουν, και καλο θα ηταν και για εσας να ξεκουραστειτε λιγο.»
Ο von Krauss εσφιξε για λιγα δευτερολεπτα ακομα το μπλοκακι με τις σημειωσεις του πανω του, σαν να μην ηθελε να το αφησει, αλλα τελικα το εδωσε στον Angus.
«Εδώ εχω σημειωσει ολες τις αλλαγες θεσεως κάθε σκαφους της Mishima τις τελευταιες εφτα ωρες, συμφωνα με τις αναφορες των δικων μας. Ισως να σας φανει χρησιμο. Χρησιμοποιειστε το σαν να παιζετε σκακι.»

(67) Β.Ω. 6

6η Βραδυνη Ωρα

Ο Gebrecht ειχε χασει κάθε επικοινωνια με τον Petrov. Ο von Krauss δεν ειχε επικοινωνησει ξανα μαζι του εδώ και επτα-οκτω ωρες, αλλα δεν τον ενοιαζε αυτό. Ειχε αρχισει να αμφιβαλλει για τις προθεσεις του Petrov και τους λογους για τους οποιους ηθελε να εχει καταγεγραμμενες τις συντεταγμενες του Rasputin. Μετα την τελευταια επικοινωνια τους ο ασυρματος ηταν βουβος. Ειχε προσπαθησει να επικοινωνησει βεβαια και με τον von Krauss, αλλα εκεινος δεν δεχτηκε να του μιλησει, δηλωνοντας πως ηταν απασχολημενος. Ο Gebrecht κοντεψε να σπασει τον ασυρματο από τα νευρα του. Ενιωθε ο τελευταιος τροχος της αμαξης.
Αποφασισε να απομακρυνθει από την θεση στην οποια ηταν καρφωμενο το Blitzen απο χτες και να πλησιασει προς το κεντρο της μαχης, με σκοπο να βρει τον Petrov.
Το Blitzen μπορεσε και περασε αναμεσα από τα πυρα των θωρηκτων της Mishima, καταφερε μαλιστα να χτυπησει με τις βολες του και το αντιτορπιλικο Sai, το οποιο τυλιχτηκε αμεσως στις φλογες, και τελικα πλησιασε το Kaiser στα τρια περιπου μιλια. Το αεροπλανοφορο απομακρυνοταν από την πρωτη γραμμη προς το μερος οπου ο Gebrecht ηξερε ότι βρισκοταν το Rasputin. Βριζοντας τον εαυτο του που του εμπαιναν τετοιες ιδεες τετοιες δυσκολες ωρες, ο Gebrecht εδωσε εντολη να παρακολουθουν τις κινησεις του Kaiser.

(66) Β.Ω. 5

5η Βραδυνη Ωρα

Τα ματια του Johnson ετρεχαν από τα νοτια στα βορεια και ξανα πισω. Μπορουσε να δει ολοκαθαρα το τι συνεβαινε και ειχε ηδη καταλαβει ότι η Bauhaus θα κερδιζε κατά κρατος, αλλα όχι χωρις να εχει αποδυναμωθει. Δεν θα αντεχαν σε μια δευτερη απανωτη μαχη. Χαμογελασε κατω από το μουστακι του, αλλα διαπιστωσε με δυσφορια ότι το γελιο του ηταν μηχανικο. Δεν ενιωθε καμια χαρα που επιτελους θα επαιρνε την εκδικηση του.
Προσπαθησε να διακρινει ποιο ηταν το πλοιο το οποιο τους ειχε ταπεινωσει τρια χρονια πριν, αλλα δεν μπορουσε να θυμηθει, οσο κι αν πιεζε τον εαυτο του. Δεν ειχε σημασια – θα πληρωναν ολοι τους. Κι όταν θα ειχε τελειωσει και με αυτή την εκκρεμοτητα του, τοτε ισως – ισως! – να μπορουσε να ζητησει να τον απαλλαξουν από τα καθηκοντα του.
Μιλησε για λιγο με τον Bailey, προσπαθωντας να κρυψει – ανεπιτυχως, ειναι η αληθεια – το αγχος του για αυτό που θα επακολουθουσε. Ο Bailey ηταν διαφορετικος σημερα, ο κυνικος ανδρας ειχε για λιγο εξαφανιστει καπου μεσα του, και ολες αυτές τις ωρες καθοταν ησυχος και παρακολουθουσε την μαχη.
Ολοι οι ελεγχοι ειχαν γινει δυο και τρεις φορες. Ο στολος της Capitol δεν ηταν ποτε πιο προετοιμασμενος για μαχη από οσο ηταν σημερα. Και όλα ηταν με το μερος τους αυτή τη φορα – μεχρι και η φορα του ανεμου ειχε αλλαξει προς τα δυτικα, μεταφεροντας τους καπνους της μαχης προς το μερος του, κρυβοντας τους.
«Τι ωρα;» ρωτησε λακωνικα ο Bailey.
«Σε καμια ωρα. Θα εχουν τελειωσει μεχρι τοτε πιστευω», απαντησε ο Johnson.
Ο αντιπλοιαρχος ενευσε χωρις να μιλησει και ηπιε άλλη μια γουλια από την ζεστη σοκολατα του.
«Μεχρι το βραδυ θα εχουν τελειωσει ολα», συνεχισε ο Johnson, μιλωντας με τον εαυτο του αυτή τη φορα.

(65) Β.Ω. 4

4η Βραδυνη Ωρα

Ο Tanaka ενιωθε σαν λυκος πιασμενος στην παγιδα. Δεν μπορουσε να χωνεψει τον ακομψο τροπο με τον οποιο ο γαμημενος ο Akira τον ειχε κανει στην ακρη.
Ηπιε μερικα από τα χαπια με τα οποια καθαριζε το μυαλο του και κατεβασε μονοκοπανια δυο ποτηρια βοτκα. Επειτα ανοιξε τον φοριαμο του, τραβηξε εξω το σπαθι του, το οποιο ειχε να το ακουμπησει σχεδον δυο μηνες και αρχισε να το ακονιζει με μανια. Ο φρουρος που ειχε βαλει ο Akira εξω από την πορτα του ακουσε τους ηχους του μεταλλου που τριβοταν πανω σε άλλο μεταλλο, αλλα δεν ανησυχησε. Εφοσον ο πρωην διοικητης τους ηταν κλεισμενος εκει μεσα, όλα θα πηγαιναν πολύ καλυτερα.
Ο Tanaka κοιταξε εξω από το φινιστρινι το οποιο διακοσμουσε το δωματιο του. Το μονο που καταφερε να δει ηταν το ατελειωτο σκοταδι του ωκεανου και μερικες μακρυνες λαμψεις, καθως τα υποβρυχια πολεμουσαν και καταστρεφονταν μεταξυ τους.
Βλαστημησε βαρια και συνεχισε να ακονιζει το ξιφος του με περισσοτερη μανια. Ο γαντζος δεν τον βολευε, κι ετσι τον εβγαλε και τον πεταξε στο κρεβατι του, αφηνοντας ελευθερο να αναπνευσει το κολοβωμενο χερι του. Ολη αυτή την ωρα μουρμουριζε και καταριοταν τους παντες, και κυριως τον Akira, που τον ειχε κανει περα με τοσο ακομψο τροπο – το ειχε ξαναπει αυτό; Δεν θυμοταν. Αλλα θα του εδειχνε του καριολη. Θα του εδειχνε σε λογο ποιος ηταν ο πραγματικος διοικητης του κωλοστολου.

Η μαχη συνεχιζοταν με αμειωτη λυσσα – αλλα δυο υποβρυχια της Bauhaus και πεντε της Mishima ειχαν τεθει εκτος μαχης, ενώ στην επιφανεια πλεον δυσκολευοσουν να διακρινεις τιποτα περισσοτερο από γκρι και μαυρους καπνους: ο ουρανος και η θαλασσα ειχαν γινει ένα.

(64) Β.Ω. 3

3η Βραδυνη Ωρα

Όπως το ειχε προβλεψει ο Petrov ότι θα γινοταν, κατά τις 15.00 οι δυο στολοι ενεπλακησαν παλι σε εχθροπραξιες. Την αρχη την εκανε η Mishima, μιας και ο Akira ειδε ότι πλεον δεν ειχε καμια ελπιδα διαφυγης: από τα ανατολικα ο Marshall Toth ειχε στειλει κρυφα από ολους μια ειδικα εκπαιδευμενη (και πολυπληθη) ομαδα δυτων και υδροσφαιρων, η οποια κατά τη διαρκεια της νυχτας ειχε απλωσει ηλεκτροφορα διχτυα κατά πλατος του Schwarztot, καλυπτοντας μια εκταση εξηντα περιπου χιλιομετρων. Η Mishima ηταν αποκλεισμενη πλεον από τα ανατολικα, μιας και τα διχτυα ηταν φτιαγμενα από ένα κραμα ιδιαιτερα ανθεκτικου μεταλλου που αν προσπαθουσαν να το καταστρεψουν για να περασουν από αναμεσα, θα τους καθυστερουσε πολύ. Την υπαρξη του διχτυου ο Akira την εμαθε εικοσι λεπτα πριν αποφασισει να ξαναεπιτεθει στην Bauhaus – ο Toth ειχε δουλεψει ολες τις προηγουμενες ωρες με απόλυτη μυστικοτητα.
«Σκατα, σκατα, σκατα!» μονολογουσε καθως προσπαθουσε να βρει μια λυση στο αδιεξοδο στο οποιο ειχαν βρεθει.
Ανοιξε τον ασυρματο και επικοινωνησε με την γεφυρα του Yozibo, του μεγαλυτερου θωρηκτου της Mishima, που ειχε παραμεινει αθικτο μεχρι στιγμης. Εδωσε εντολες για χρηση πληρους ισχυος πυρος εναντια στην Bauhaus, ενώ παραλληλα τα υποβρυχια πλησιαζαν ολοενα και περισσοτερο τα πλοια των εχθρων.
Στις 15.18 οι πρωτες βολες του Yozibo ακουστηκαν μεχρι το Und-Akre. Ο Toth καταλαβε αμεσως ότι η μαχη ειχε ξαναρχισει. Εδωσε εντολη στους δυτες του να βρισκονται σε επιφυλακη και να δινουν τακτικες αναφορες στην βαση.
Οι κανονιες του θωρηκτου της Mishima χτυπησαν ένα τορπιλοφορο της Bauhaus και δυο γερανοφορα – μικρο το κακο για την εταιρεια που αλλωστε αδιαφορουσε για τα μικρα της σκαφη. Πολύ συντομα ο ωκεανος αντηχουσε για άλλη μια φορα από τις ομοβροντιες των δυο στολων, ενώ πυκνος καπνος σκεπασε παλι το υδατινο πεδιο της μαχης.

(63) Β.Ω. 2

2η Βραδυνη Ωρα

Ο Petrov τσαλακωσε το χαρτι με τις συντεταγμενες του Rasputin και το πεταξε στο πατωμα. Ξαναγεμισε το ποτηρι του και ασυναισθητα ηπιε από το μπουκαλι. Ο Greg, ο διοπος που φροντιζε να εχει παντα προχειρο ένα γεματο μπουκαλι, κοιταξε τον γερο με οικτο αναμεικτο με αηδια. Η στολη του ηταν παλι ξεκουμπωτη μπροστα και τα μουσια του χρωματισμενα από το ουισκι που ειχε χυθει. Ο Petrov κοιταξε με θολο βλεμμα τον Greg και προσπαθησε να του δωσει καποια διαταγη, αλλα την πρωτη φορα η γλωσσα του κολλησε στον ουρανισκο του. Προσπαθησε ξανα.
«Greg…ή όπως διαολο σε λενε…δωσε διαταγη για πυρ…»
Ο Greg τον κοιταξε απορημενος. Η Mishima βρισκοταν μιλια μακρυα.
«Ε…ποιον θα πυροβολησουμε;»
Ο Petrov τρανταχτηκε από τον βηχα. Όταν συνηλθε, ηπιε άλλη μια γουλια, ενώ παραλληλα ετριβε το στηθος του στην περιοχη της καρδιας του.
«Εχω τις συντεταγμενες εδω», ειπε κι εδειξε το κεφαλι του. «Παρε μου στο εσωτερικο τον Οπλονομο.»

(62) Β.Ω. 1

1η Βραδυνη Ωρα

Κατά το μεσημερι ο στολος της Capitol θα μπορουσε να ειχε γινει ορατος από τα σκαφη της Bauhaus που ειχαν μεινει ως οπισθοφυλακη, αν τα αναγνωριστικα τους δεν ειχαν καταστραφει από τις υποβρυχιες μοναδες καταστροφων που ειχε στειλει ο Johnson εναντιον τους. Οι βατραχανθρωποι της Capitol, σε συνδυασμο με εικοσι πεζοναυτες που πλευρισαν τα αναγνωριστικα της Bauhaus με φουσκωτα σκαφη κι επειτα εκαναν ρεσαλτο, καταφεραν να εξολοθρευσουν όλα τα μελη των πληρωματων προτου καν προλαβουν να εκπεμψουν σημα βοηθειας προς τα σκαφη διοικησης. Επειτα τα αναγνωριστικα επανδρωθηκαν με ναυτες της Capitol και μετακινηθηκαν μερικα μιλια προς τα ανατολικα, μειωνοντας την αποσταση μεταξυ αυτων και των αεροπλανοφορων της Bauhaus, που βρισκονταν στο τελος της πομπης.
Ο Johnson αποφασισε να μειωσει κι άλλο την ταχυτητα του και να μην κανει ακομα την εμφανιση του. Ετσι κι αλλιως ειχε τον χρονο με το μερος του. Αναλογιστηκε την δυσχερη θεση στην οποια βρισκονταν οι Bauhaus, καθως και το ότι δεν το ηξεραν ακομη.

Κατά τις 13:20 ο Yuki Tanaka τεντωθηκε, χασμουρηθηκε και ετριψε τα ματια του. Ο Akira του εριξε ένα βλεμμα ολο περιφρονηση και ξαναγυρισε στον χαρτη τον οποιο μελετουσε. Ο ιδιος δεν ειχε κλεισει ματι για πανω από 36 ωρες.
Ο Yuki σκουπισε με την αναστροφη του χεριου του το σαλιο από το σαγονι του. Το καλυμμα για το ματι του ειχε φυγει από την θεση του, αποκαλυπτωντας μια αηδιαστικη, μαυρισμενη τρυπα σαν κρατηρα. Εβαλε την καλυπτρα στην θεση της και στερεωσε καλυτερα τον γαντζο στο χερι του. Επειτα σηκωθηκε και προχωρησε προς το μερος του Akira με αργα, παραπαιοντα βηματα. Εκεινος δεν του εδωσε καθολου σημασια.
«Τι ακριβως κανεις, Akira;» ρωτησε με φωνη ολο ενδιαφερον.
«Προσπαθω να βρω έναν τροπο να ξεφυγουμε από αυτή την κατασταση», απαντησε εκεινος χωρις καν να στρεψει το κεφαλι του στο ελαχιστο.
«Να ξεφυγουμε; Κατασταση; Θα ελεγε κανεις ότι δεν θελεις να βρισκεσαι εδώ», ειπε ο Yuki σκουπιζοντας την μυτη του με το λειτουργικο του χερι. Ο Akira του εριξε ένα πλαγιο βλεμμα.
«Εχω να σας αναφερω ότι κατά την διαρκεια του υπνου σας, χασαμε δεκατρια πλοια και εικοσι εξι υποβρυχια – εικοσι επτα μαλλον.»
Εδειξε στο σοναρ ενα μακροστενο λευκο σχημα που εξαφανιστηκε, δινοντας στην θεση του το ανοιχτο πρασινο του ρανταρ.
«Με προχειρους υπολογισμους εχουμε ηδη απωλεσει το 20% του ανθρωπινου δυναμικου μας. Πανω από εφτα χιλιαδες ανδρες.»
Ο Yuki ρευτηκε και στα ρουθουνια του Akira ηρθε η βαρια μυρωδια αλκοολ.
«Βασικα ποναει το κεφαλι μου», ειπε ο Tanaka, σαν να μην ειχε ακουσει λεξη απ’ οσα ειχε πει ο Akira. «Πρεπει να κανω…να κανω μπανιο», συνεχισε ασθμαινοντας.
Προχωρησε παραπατωντας προς το δωματιο του.
«ΑΡΚΕΤΑ!» φωναξε ο Akira και πεταχτηκε από την θεση του.
«Ναυαρχε Yuki Tanaka, σας θεωρω μη ικανο να συνεχισετε να διοικειτε το Shongun. Ως εκ τουτου σας αφαιρω την διοικηση και τα δικαιωματα σας, και σας επιβαλλω να παραμεινετε στο δωματιο σας μεχρις οτου ειδοποιηθει το Γενικο Επιτελειο στον Ερμη. Παρακαλω να μην φερετε αντιρρηση», ειπε με επισημη και σταθερη φωνη, ενώ ο Tanaka τον κοιτουσε σαν να τον εβλεπε πρωτη φορα.
Εμειναν για μισο λεπτο αμιλητοι, κι επειτα ο Tanaka ειπε με χαμηλη φωνη.
«Αληθεια;»
Δυο μεγαλοσωμοι ναυτες τον επιασαν ελαφρα από τα χερια και τον καθοδηγησαν μεχρι το δωματιο του. Εκεινος τους ακολουθησε αδιαμαρτυρητα, με το βλεμμα του όμως καρφωμενο ακομα στον Akira.
Όταν πια ο Tanaka βρισκοταν εξω από το οπτικο πεδιο του Akira εκεινος μπορεσε να ανασανει ελευθερα. Επρεπε να βρει τροπο να απεμπλακουν από την μαχη και μαλιστα γρηγορα. Ηδη ειχε αναφορες ότι ο στολος της Bauhaus ειχε αρχισει να κινειται ξανα.

(61) Π.Ω. 11-12

11η – 12η Πρωινη Ωρα

Τιποτα δεν εγινε το επομενο διωρο.

(60) Π.Ω. 10

10η Πρωινη Ωρα

Τα τελευταια εικοσι λεπτα οι λυσσασμενες βολες των δυο στολων ειχαν μειωθει αρκετα. Οι ναυτες, αποκαμωμενοι από την πολυωρη μαχη, ειχαν αρχισει να επιβραδυνουν τους ρυθμους τους. Μεχρι τις 10:15, οποτε και επεσε και η τελευταια βολη από καποιο τορπιλοφορο της Mishima, οι δυο στολοι αρχισαν να απομακρυνονται ο ενας από τον αλλον, για να προετοιμαστουν για τον νέο γυρο των εχθροπραξιων που δεν θα αργουσε και πολύ.
Στον βυθο του Schwarztot τα υποβρυχια της Mishima υποχωρησαν και παλι πισω από τους υφαλους μετα από εντολη του Akira και ο Angus αποφασισε ότι δεν υπηρχε λογος να τους ακολουθησει. Ακομα κι ο ιδιος ενιωθε ότι ειχε αναγκη τον υπνο. Τα ματια του εκλειναν.
Ενιωσε ένα χερι να του σφιγγει τρυφερα τον ωμο. Γυρισε και ηρθε προσωπο με προσωπο με τον von Krauss. Ο νεαρος τον κοιτουσε σοβαρα, με μια ωριμοτητα που ο Angus δεν θα πιστευε ότι θα μπορουσε να συνδυαστει με το προσωπο του.
«Κυριε διοικητα, πηγαιντε να ξαπλωσετε λιγο. Θα είναι όλα υπο την επιβλεψη μου. Πρεπει να ξεκουραστειτε λιγο.»
Ο Angus προσπαθησε να αντιδρασει, αλλα από την κουραση δεν μπορεσε καν να μιλησει. Ετριψε τα μηλιγγια του και κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
«Μονο κανα-δυο ωρες – όχι παραπανω. Μ’ ακους; Κανα-δυο ωρες.»
Προχωρησε τρια βηματα κι επειτα, σαν να το ξανασκεφτηκε, γυρισε πισω.
«Και τα παιδια να ξεκουραστουν…θα εχουμε και δευτερο γυρο. Φωναξτε την δευτερη βαρδια…να κοιμηθειτε κι εσεις λιγο.»
«Φυσικα, κυριε διοικητα», απαντησε με αερα θαλασσολυκου ο von Krauss. «Θα τα φροντισω όλα εγω. Μην ανησυχειτε.»
Ο Angus εκανε να φυγει, αλλα ξαναγυρισε για άλλη μια φορα. Πλησιασε τον Edelstein, και του ψιθυρισε να πλησιασει κι άλλο το ‘Kaiser’. Επειτα αποσυρθηκε στο δωματιο του για να ξαπλωσει.
Ξαπλωσε στο κρυο του κρεβατι και κουκουλωθηκε με την χιλιοφθαρμενη κουβερτα του. Κρυωνε. Αναλογιστηκε την Katia, τον Orestes, τον Agamemnon…μεχρις οτου αποκοιμηθηκε βαθια και τους ονειρευτηκε διπλα του, να τον αγκαλιαζουν.
Και ο χρονος του τελειωνε ολοενα και πιο πολύ.

(59) Π.Ω. 9

9η Πρωινη Ωρα

Ο von Krauss μπηκε στον θαλαμο διακυβερνησης φορωντας με νωχελικες κινησεις τα γαντια του. Εριξε μια υπεροπτικη ματια στον Angus κι επειτα κοιταξε μεσα από το περισκοπιο, χωρις όμως να το πλησιασει πολύ. Μια τυπικη ματια, μην ασχολειστε μαζι μου, σαν να μην υπαρχω. Ο Angus τον ειδε να μπαινει, αλλα αυτή τη στιγμη ηταν πολύ απασχολημενος με την υποβρυχια ναυμαχια που μαινοταν διπλα του, για να αντιμετωπισει παλι τον θρασυ νεαρο.
Ο von Krauss εκοψε μερικες βολτες, με αργο βηματισμο, γυρω από τα σοναρ και τον χαρτη που βρισκοταν αναρτημενος στο κεντρο του θαλαμου, σαν να επιθεωρουσε τον χωρο. Σταθηκε λιγο περισσοτερο στην οθονη που ανεφερε την τρεχουσα θεση τους, αλλα κανεις δεν το παρατηρησε. Επειτα σταθηκε σε μια γωνια και παρακολουθουσε την εξελιξη της μαχης.
Ο Angus δεν αισθανοταν καθολου ανετα με το αγρυπνο ματι του von Krauss καρφωμενο πανω του. Αποφασισε να τον βαλει στο παιχνιδι.
«Υποδιοικητα, σκοπευετε να βοηθησετε, ή απλως θα παρακολουθειτε;»
Το μειδιαμα του von Krauss εξαφανιστηκε. Εκπληκτος σηκωθηκε ορθιος αποτομα. Αυτό δεν το περιμενε. Ο τονος του Weinstein ηταν ειρωνικος και κακοβουλος, αλλα δεν τον ενοιαξε. Ειχε μια ευκαιρια να αποδειξει τι αξιζει, και δεν θα την ξοδευε σε αναλυσεις περι του τροπου που εδινε εντολες ο Weinstein. Ισιωσε το κορμι του και χαιρετησε στρατιωτικα.
«Θα βοηθησω φυσικα! Στις διαταγες σας!»
«Ελεγχε σε παρακαλω τις οθονες 2 και 6. Σε περιπτωση εισερχομενων…»
«…θα ακολουθησω το Πρωτοκολλο WY12,» ολοκληρωσε την φραση ο von Krauss.
Ο Angus τον κοιταξε προσεκτικα, ειδε την λαχταρα να συμμετασχει ζωγραφισμενη στο προσωπο του κι ενιωσε ένα τσιμπημα συμπονοιας στην καρδια του. Ο von Krauss δεν εφταιγε σε τιποτα. Ηταν ένα απλο πιονι που ο Petrov ειχε αποφασισει να χρησιμοποιησει εναντιον του. Ηταν σιγουρος ότι δεν θα γινοταν φιλος μαζι του όπως με τον Augustus, αλλα ισως και να μπορουσε να βοηθησει. Κουνησε το κεφαλι του καταφατικα και χαμογελασε, αλλα πολύ ελαφρα – απλως μια υποψια χαμογελου.
«Ναι…WY12. Αυτό να κανεις.»
Ο von Krauss εκατσε μπροστα από τις οθονες που θα ειχε υπο παρακολουθηση, αποφασισμενος να μην αφησει να του ξεφυγει τιποτα.
Ο Angus στραφηκε προς τον ασυρματιστη.
«Mikael, ειχε επικοινωνια με το ‘Kaiser’;»
«Τιποτα ακομη. Εχω χασει επικοινωνια και με το Blitzen.»
«Ο Gebrecht. Γαμωτο», βλαστημησε ο Angus. Τον ειχαν αποκοψει από τον υπολοιπο στολο.

(58) Π.Ω. 8

8η Πρωινη Ωρα

Ο υποβρυχιος στολος της Mishima πλησιαζε ολοενα και περισσοτερο το Kaiser και τα θωρηκτα της Bauhaus, αλλα ο Petrov το ειχε παρει χαμπαρι ηδη, όπως και ο Angus. Ο Γενικος Διοικητης εδωσε διαταγη στα δικα του υποβρυχια να κοψουν τον δρομο στην Mishima, με σκοπο να διαφυλαξει τα πλοια του στολου.
Εικοσι ατμοκινητα και εφτα πυρηνοκινητα υποβρυχια δημιουργησαν ένα ημικυκλιο ένα μιλι μπροστα από το Kaiser το οποιο για άλλη μια φορα βρισκοταν στην πρωτη γραμμη της μαχης. Στις 08:31 η πρωτη τορπιλη από το υποβρυχιο Sizuro χτυπησε το ατμοκινητο Kalt, ακριβως στις δεξαμενες καυσιμων του. Ετσι ξεκινησε ο υποβρυχιος πολεμος του Graveton, που μεχρι τοτε ηταν και θα παρεμενε ο μοναδικος στο ειδος του.
Ο Petrov, από την αιθουσα διακυβερνησης του Kaiser, ειδε μια λαμψη να φωτιζει τον βυθο του ωκεανου και αμεσως μετα η θαλασσα ακριβως από πανω της υψωθηκε, σαν κατι από κατω να την ειχε σπρωξει. Δεν ακουστηκε τιποτα, ουτε ο ηχος της εκρηξης των δεξαμενων καυσιμων, ουτε ο ηχος της τορπιλης που εβρισκε τον στοχο της. Το Kalt βυθιστηκε χωρις κανενας στην επιφανεια να το παρει χαμπαρι.
Καθως μερικες δειλες ακτινες ηλιου εκαναν την εμφανιση τους αναποφασιστες αναμεσα από τα μαυρα συννεφα του Νοτου, η σφαγη που ειχε ξεκινησει εδώ και αρκετες ωρες στην επιφανεια του ωκεανου, μεταφεροταν πλεον και στα βαθη του.
Τα υποβρυχια των δυο εταιρειων βομβαρδιζαν το ένα το άλλο, μειωνοντας ολοενα και περισσοτερο την αποσταση μεταξυ τους και αδιαφορωντας για τα συντριμμια των πλοιων και τα διαμελισμενα πτωματα που βυθιζονταν σιγα-σιγα.
Αλλα δυο υποβρυχια της Bauhaus και τεσσερα της Mishima ειχαν τεθει εκτος μαχης μεχρι τις 08:59. Οι δυο εταιρειες πολεμουσαν μανιασμενες η μια την άλλη, με μοναδικο σκοπο την πληρη εξολοθρευση του εχθρου. Ικανοποιημενος από την εξελιξη της μαχης, ο Petrov εδωσε διαταγη στο Kaiser να αποσυρθει πισω από τα θωρηκτα της Bauhaus.

(57) Π.Ω. 7

7η Πρωινη Ωρα

ΤοYokohama, αφου το πληρωμα του καταφερε να σβησει τις φωτιες στα καταστρωματα 2 και 3, επανηλθε στην μαχη. Σημαδεψε το Arsburg, ένα θωρηκτο πενηντα χιλιαδων τονων, και καταφερε να το χτυπησει στα αριστερα. Το Arsburg κλονιστηκε, αλλα συνεχισε να κινειται προς το μερος των Mishima. Με τη σειρα του χτυπησε το Iki, το οποιο μολις πριν δυο ωρες ειχε καταφερει να ξεφυγει από το συμπλεγμα των συντριμιων του Hayashi. Οι βολες του ανατιναξαν το καταστρωμα. Ανθρωποι και σιδερα εγιναν μια μαζα και επεσαν στην θαλασσα. Τρεις ακομα εκρηξεις από την αποθηκη πυρομαχικων εθεσαν το Iki εκτος μαχης.
Το Arsburg προσπαθησε να απομακρυνθει από την γραμμη πυρος της Mishima, αλλα δεν προλαβε. Το τορπιλοφορο Arashi εριξε εξι τορπιλες προς το μερος του θωρηκτου. Οι τεσσερις καρφωθηκαν σε διαφορους υφαλους, αλλα οι άλλες δυο πετυχαν τον στοχο τους. Η πρυμνη του τιναχτηκε στον αερα. Η δυναμη της εκρηξης ηταν τοσο δυνατη που το βαρυ θωρηκτο σηκωθηκε κυριολεκτικα στον αερα. Καπνοι τυλιξαν το πλοιο και ακινητοποιηθηκε. Το Arashi εστρεψε την προσοχη του προς το Kaiser, αλλα ηταν ηδη αργα.
Τα αεροπλανα του Kaiser επεστρεφαν συνεχεια πανω από το πεδιο της μαχης και βομβαρδιζαν αδιαλειπτως οσα πλοια διεκριναν αναμεσα από τους πυκνους καπνους που ειχαν τυλιξει ολο τον ωκεανο Schwarztot. Τα αντιαεροπορικα της Mishima ειχαν καταφερει να καταρριψουν τρια μαχητικα σκαφη της Bauhaus, αλλα μαζι τους ενωθηκαν και αλλα αεροσκαφη που απογειωθηκαν από τα υπολοιπα αεροπλανοφορα.
Ο Akira ενιωθε τελειως αβοηθητος. Εριξε ένα βλεμμα ολο μισος στον Tanaka, ο οποιος συνεχιζε να κοιμαται τον υπνο του δικαιου.
Τα υποβρυχια της Mishima βγηκαν από τους υφαλους οπου ηταν κρυμμενα και ξεκινησαν αργα-αργα προς το μερος των Bauhaus.

(56) Π.Ω. 6

6η Πρωινη Ωρα

Οι δυο στολοι ειχαν σταθει ο ενας απεναντι από τον αλλον, χωρις να κινουνται, χωρις να σαλευουν. Στον βυθο, η μαχη ειχε ληξει και οι δυο δυναμεις ειχαν αποσυρθει, προσπαθωντας να καταμετρησουν ζημιες και απωλειες.
Για αρκετη ωρα υπηρξε απολυτη ηρεμια στον ωκεανο Schwarztot, και μεχρι και η θαλασσα ειχε ηρεμησει, σαν να κρατουσε την ανασα της για αυτά που επροκειτο να συμβουν. Οι ναυτες και οι αξιωματικοι και των δυο εταιρειων καθονταν σε αναμμενα καρβουνα, καθως ολοι περιμεναν μια επιθετικη κινηση από καποιον, που όμως δεν ερχοταν. Ο Angus βρισκοταν στην ιδια κατασταση που βρισκοταν και πριν πεντε ωρες, μονο που τωρα πλεον ηταν και σωματικα καταπονημενος. Ετριβε ολο και πιο συχνα τα ματια του και ειχε σωριαστει σε μια καρεκλα χωρις να μπορει να κουνηθει. Ο Peter του προτεινε να παει να κοιμηθει αλλα εκεινος ουτε που απαντησε. Το μυαλο του πετουσε αλλου.
Ο Gebrecht περιμενε κι αυτος καποια κινηση, αλλα δεν γινοταν τιποτα. Καθως περιμενε, ηρθε άλλο ένα μηνυμα απο τον von Krauss, το οποιο και προωθησε προς τον Petrov. Εκεινος απλα του εριξε μια ματια χωρις να το σχολιασει.
Τελικα ο ασταθμητος παραγοντας που λεγοταν Petrov πηρε την αποφαση να επιτεθουν πρωτοι. Ο Angus καθοταν ακομα στην καρεκλα του με τα χερια του στο κεφαλι που ειχε αρχισει να τον ποναει, όταν ο Peter τον ενημερωσε ότι υπηρχε κινηση στην επιφανεια.
«Τι κινηση;» ρωτησε απορημενος ο Angus, αν και υποψιαζοταν ηδη την απαντηση.
«Ο Petrov…κινειται προς την Mishima!» απαντησε ο Peter ξεπνοα.
«Με ποιανου την εντολη…γαμωτο!» ξεσπασε ο Angus. Αρπαξε τον ασυρματο.
«Συνδεσε με με το Kaiser!» φωναξε στον Mikael. Εκεινος κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.
«Εχουν διακοπει ολες οι επικοινωνιες με το Kaiser.» ειπε δειλα.
«Από ποτε;»
«Απ’ όταν δωσατε εντολη να πλησιασει στην κεφαλη της νηοπομπης. Πρεπει να την διεκοψε ο ιδιος ο πλοιαρχος.»
Ο Angus ενιωσε το κεφαλι του να προσπαθει να εκραγει.
«Πλησιαστε προς την αρχη της πομπης. Μην προσπερασετε τα υπολοιπα υποβρυχια, αλλα θελω να ειμαι πιο κοντα στον Petrov.»
Με αργες κινησεις το Rasputin πλησιασε προς το Anchra Bay, μπαινοντας πλεον σε μια ζωνη οπου ηταν πιθανο – αν και όχι ακομα ευκολο – να χτυπηθει από εχθρικα πυρα. Από την καμπινα οπου ειχε περασει τις περισσοτερες ωρες της παρουσιας του στο υποβρυχιο ο von Krauss αισθανθηκε ότι το υποβρυχιο κινουνταν. Αποφασισε να βγει από το δωματιο του για να μπορεσει να βρει τις καινουργιες συντεταγμενες. Μεχρι τοτε εστελνε στον Gebrecht τις ιδιες και τις ιδιες που ειχε παρει μολις ειχε επιβιβαστει στο σκαφος. Καιρος για κατι διαφορετικο.
Μην μπορωντας να ξερει πως θα εξελισσοταν η υπολοιπη μερα, κατευθυνθηκε προς τον θαλαμο διακυβερνησης.

Το Kaiser προχωρησε μπροστα από όλα τα υπολοιπα σκαφη, τα οποια παραμερισαν για να μπορεσει να χωρεσει ο τεραστιος ογκος του. Εκτοξευσε εξι βομβες βυθου που κατευθυνθηκαν προς τους Mishima και τα αεροπλανα του αρχισαν να προετοιμαζονταν.
Το Kaiser ακολουθησαν και τα υπολοιπα πλοια του στολου. Πρωτα ξεκινησε το νοτιο τμημα του στολου που βρισκοταν διπλα στο νησι Breven και ακολουθησε το μεσαιο. Το βορειο τμημα, με επικεφαλης το Blitzen του Gebrecht, παρεμεινε στην θεση του.
Το Kaiser πλησιασε στα τρια ναυτικα μιλια την Mishima και μονο τοτε τα τορπιλοφορα και τα θωρηκτα της αρχισαν να κινουνται. Η νηοπομπη της ανοιξε στα δυο προσπαθωντας να περικυκλωσει το Kaiser και τα υπολοιπα πλοια της Bauhaus που πλησιαζαν.
Μια από τις βομβες του Kaiser χτυπησε το θωρηκτο Yokohama, αλλα δεν του εκανε μεγαλες ζημιες. Καποιες φλογες που εξαπλωθηκαν προς το καταστρωμα 2 και 3 σβηστηκαν σχεδον αμεσως. Το Yokohama απαντησε, αλλα οι βολες του ηταν αστοχες.
Καθως τα θωρηκτα της Bauhaus πλησιαζαν τα θωρηκτα της Mishima μια γενικευμενη συρραξη ξεκινησε. Από το Kaiser απογειωθηκαν εντεκα βομβαρδιστικα τα οποια αφου εκαναν μερικους κυκλους πανω από τα πλοια της Mishima, τελικα βομβαρδισαν το τορπιλοφορο Naruto και το θωρηκτο Tokyo, που βρισκοταν ακριβως διπλα του. Πυρινες γλωσσες ξεπηδησαν από τα καταστρωματα των πλοιων και η σκοτεινη από τα συννεφα μερα ελαμψε. Υποκωφες εκρηξεις ακουστηκαν καθως η γεφυρα του Tokyo κατερρεε με παταγο. Οι φλογες εξαπλωθηκαν πολύ γρηγορα στα εσωτερικα καταστρωματα και τις αποθηκες καυσιμων και πυρομαχικων. Τα βομβαρδιστικα της Bauhaus εκαναν έναν γυρο πανω από το Kaiser και επεστρεψαν στους ιδιους στοχους. Το Naruto ειχε καταφερει κουτσα-στραβα να απομακρυνθει από το Tokyo. Οι πιλοτοι επικεντρωθηκαν στο Tokyo.
Εριξαν άλλη μια σειρα από βομβες, αυτή τη φορα μεγαλυτερης ισχυος. Τα αντιαεροπορικα πολυβολα και τα κανονια του Tokyo ανατιναχθηκαν και σκορπισαν στην θαλασσα, σε μια αρκετα μεγαλη διαμετρο γυρω από το πλοιο. Κανα-δυο γερανοφορα σκαφη που υποστηριζαν το θωρηκτο για αμεση επισκευη τυχον ζημιων του, βυθιστηκαν με την μια καθως ένα μεγαλο κομματι της γεφυρας που ειχε αποκολληθει απο το υπολοιπο σκαφος επεσε πανω τους.
Από την ταραχη και τον τρομο τους πολλοι ναυτες του Tokyo επεφταν στα βαθια και αγρια νερα, χωρις να σκεφτουν τι εκαναν. Πολλοι σκοτωθηκαν από την σφοδροτητα της πτωσης, καθως το υψος ηταν τοσο πολύ που ηταν σαν να προσγειωνονταν σε συμπαγες τσιμεντο. Οσοι επεζησαν από την πτωση, πνιγηκαν. Και οσοι ηταν αρκετα τυχεροι ώστε να επιζησουν και από την πτωση και από τον πνιγμο στα ορμητικα νερα του Schwarztot, τελικα σκοτωθηκαν από τα φλεγομενα κομματια του πλοιου που εβρεχε ο ουρανος, καθως ολοενα και περισσοτερες εκρηξεις το αποτελειωναν.
Μια τορπιλη από καποιο τορπιλοφορο της Bauhaus επληξε το Tokyo στην δεξια μερια του. Οι δεξαμενες καυσιμων του διερραγησαν. Μια τεραστια εκρηξη, που στον Petrov θυμισε το πώς το Freedom Fighter της Capitol κατεληξε στον βυθο πριν τρια χρονια, τιναξε οσο από το Tokyo ειχε απομεινει στον αερα. Το ωστικο κυμα παρεσυρε ότι βρηκε στον δρομο του και ταρακουνησε ακομα και το Kaiser. Οι επικοινωνιες μεταξυ των Mishima διεκοπησαν, όπως αλλωστε και μεταξυ αρκετων πλοιων της Bauhaus, κυριως αυτων που βρισκονταν πιο κοντα στο σημειο της εκρηξεις. Τα σοναρ σταματησαν να λειτουργουν. Ανθρωποι (ή μαλλον κομματια τους) εκτοξευθηκαν μεχρι τα παραλια της ισημερινης ηπειρου, που βρισκοταν τρια μιλια από το επικεντρο της εκρηξης. Το Tokyo, χωρισμενο σε εφτα ή οχτω κομματια πλεον, βυθιστηκε σαν πετρα. Το Naruto αποδειχτηκε ότι δεν ειχε απομακρυνθει αρκετα από το θωρηκτο, με αποτελεσμα να ταλαντευτει και να αναποδογυρισει.
Η Mishima βιωνε μια τραγωδια. Ο Akira εβλεπε τις σκηνες τις καταστροφης που εκτυλισσονταν σε ολο το πελαγος και δεν πιστευε στα ματια του. Η Bauhaus ελεγχε το παιχνιδι και ο Tanaka δεν εκανε καμια κινηση για να το αλλαξει αυτό. Στραφηκε προς το μερος του και τον ειδε να ροχαλιζει απλωμενος σε μια καρεκλα, με το στομα ανοιχτο και σαλια να τρεχουν στο σαγονι του. Ηταν τυφλα στο μεθυσι παλι.
Τριζοντας τα δοντια του ο Akira εδωσε διαταγη για αμεση αντεπιθεση. Και αποφασισε να επιτεθει παλι με τα υποβρυχια του.

(55) Π.Ω. 5

5η Πρωινη Ωρα

«Τι κανουμε;» ρωτησε για τριτη φορα ο Peter – ηταν η σειρα του να παρει εκδικηση για τις αλλεπαλληλες ερωτησεις του διοικητη πριν λιγες ωρες. Ο Angus δεν απαντησε ουτε τωρα. Το μυαλο του σκεφτοταν πυρετωδως.
Η υποβρυχια μαχη συνεχιζοταν, αλλα με λιγοτερη ενταση τωρα. Αρκετα υποβρυχια της Mishima ειχαν υποχωρησει πισω από μερικους υφαλους που κανεις γεωλογος δεν τους ειχε βαφτισει ποτε, και δεν ξεμυτουσαν από εκει με τιποτα. Τα δικα του υποβρυχια δεν τους ειχαν ακολουθησει, γιατι θα ηταν ευαλωτα σε μια πιθανη αντεπιθεση των εχθρων. Αλλα το προβλημα του δεν ηταν οι υποβρυχιες δυναμεις.
Για καποιο λογο ο στολος επιφανειας της Mishima ειχε σταματησει. Για ποιο λογο εννοειται ότι τον ηξερε, αλλα ακομα κι ετσι δεν σταματουσε να τσαντιζεται. Ηθελε καθαρες δουλειες. Να καταστρεψει ολοσχερως την Mishima. Στο βαθος του μυαλου του ηξερε ότι ετσι θα γινοταν, ότι οι εχθροι δεν θα πηγαιναν σαν αρνια στο στομα του λυκου, αλλα θα τον βολευε αφανταστα αν γινοταν όπως τα ειχε σχεδιασει.
Δεν μπορουσε να στειλει τις δυναμεις του προς το μερος τους. Το Anchra Bay ηταν στενο περασμα κι οποιος πλησιαζε εκει ασυλλογιστα θα εξολοθρευοταν. Προς το παρον οι δυναμεις του ειχαν πιασει ολο το περασμα, αλλα αυτό δεν μπορουσε να κρατησει για παντα. Πλεον δεν θα ηταν ικανοποιημενος αν κρατουσε απλως τους Mishima μακρυα από το Graveton. Ειχε κουραστει, ηθελε να τελειωνει με όλα τα ανοιχτα μετωπα στα οποια βρισκοταν μπλεγμενος. Και δεν ξεχνουσε ποτε την Capitol. Θα ηταν ο επομενος στοχος του, αρκει να τελειωνε με την Mishima.
Ξαφνικα του ηρθε μια ιδεα. Χαμογελασε πονηρα.
«Mikael, δωσε διαταγη στο Kaiser να πλησιασει το Anchra Bay.»
«Να βγει από το τελος της πομπης;» ρωτησε ξαφνιασμενος ο ασυρματιστης.
«Ναι. Τελευταια φορα που το εκανε μας εντυπωσιασε. Ισως ο Petrov να κανει παλι το θαυμα του.»

Ο Petrov, αν και καταλαβε τον λογο για τον οποιο ο Weinstein ηθελε να μεταφερει το πλοιο του πιο κοντα στο Anchra Bay, εντουτοις δεν ειπε τιποτα. Ακομα θυμοταν το πώς ο αυθαδης Angus του ειχε παρει την θεση στην επετηριδα. Αλλα η εκδικηση του πλησιαζε.
Σιγουρα ο Angus αν ηξερε ποσοι ανθρωποι ηθελαν να τον εκδικηθουν θα τα παρατουσε και θα αποσυροταν στο Ισταρ. Αλλα περηφανευοταν ότι ποτε του δεν ειχε υποχωρησει. Και δεν θα το εκανε ακομα κι αν ηξερε ότι τοσο ο Petrov, οσο κι ο Johnson τον ειχαν βαλει στο ματι.
Τελικα ο Petrov αποφασισε να υπακουσει στην διαταγη του Angus και να πλησιασει αρκετα κοντα στο Anchra Bay, αλλα όχι τοσο κοντα ώστε να θεωρησει ότι μπορει να κινδυνευσει.

(54) Π.Ω. 4

4η Πρωινη Ωρα

Ο στολος της Mishima ειχε λαβει την απολυτα λογικη εντολη να διακοψει την κινηση του προς το Anchra Bay και να παραμεινει στασιμος. Ο Akira, με την ελαχιστη ναυτικη εμπειρια που ειχε εσωσε ετσι τις δυναμεις από έναν προωρο ολεθρο, που τελικα όμως η Mishima δεν καταφερε να τον αποφυγει, αν και πολύ αργοτερα. Τα θωρηκτα, τα πυραυλοφορα, τα τορπιλοφορα, τα αεροπλανοφορα και οι φρεγατες σταματησαν εξι ναυτικα μιλια πριν το ανοιγμα του Anchra Bay που οδηγουσε από τον Schwarztot στο Graveton, εκει δηλαδη που παραμονευαν οι Bauhaus. Κι ενώ ο βυθος της θαλασσας φωτιζοταν ολοενα και περισσοτερο από την κολαση που ειχε ξεσπασει εκει, στην επιφανεια ακομη όλα ηταν ηρεμα. Τα μαυρα απειλητικα συννεφα που δεν εγκατελειπαν ποτε την θεση τους πανω από τον ωκεανο Schwarztot αστραφταν τις αστραπες που προμηνυαν όχι απλα βροχη, αλλα καταιγιδα. Ο ανεμος ειχε κοπασει και το υψος των κυματων ειχε μειωθει σε πιο λογικα επιπεδα, αλλα όπως όλα εδειχναν όλα θα αλλαζαν σε λιγη ωρα. Ηταν σαν η φυση να μην ανεχοταν άλλο τον βιασμο της από τους ανθρωπους και σε λιγο θα τους εδειχνε ποιος ειχε πραγματικα την δυναμη να εξουσιαζει τον πλανητη. Τα περηφανα πλοια των εταιρειων θα εμοιαζαν με καρυδοτσουφλα.
Αυτά σκεφτοταν ο Petrov, καθως εβλεπε με τα κυαλια του τα πλοια της Mishima να κοβουν ταχυτητα και να ακινητοποιουνται σε αρκετη αποσταση από την Bauhaus. Η τελευταια αναφορα του Gebrecht για την θεση του Rasputin δεν τον ειχε ικανοποιησει. Επρεπε να περιμενει κι άλλο.
Αδειασε το κυπελλο του που ειχε γινει αχωριστος συντροφος του τα τελευταια χρονια. Το ουισκι του εκαψε το λαιμο, αλλα του καθαρισε το μυαλο. Χαμογελασε αισιοδοξος.

(53) Π.Ω. 3

3η Πρωινη Ωρα

Ο Angus ειχε καταφαει τα νυχια και των δυο χεριων του και σκεφτοταν πολύ σοβαρα να αρχισει να μασουλαει τα δαχτυλα του. Με την εναρξη της μαχης, οι τακτικες ημιωρες αναφορες των υποβρυχιων του ειχαν σταματησει. Μια και μοναδικη αναφορα ηρθε από το Sturm η οποια μιλουσε για την βυθιση τριων υποβρυχιων της Bauhaus και εξι της Mishima. Δεκα λεπτα αργοτερα μια αναφορα από το Freiheit μιλουσε για την καταστροφη ενός υποβρυχιου της Mishima και κανενος δικου τους. Κι επειτα το χαος.
Ο Angus πολύ γρηγορα καταλαβε ότι οι αναφορες ειχαν γινει απλως για να γινουν και ότι δεν περιειχαν καμια αντικειμενικη αληθεια. Μην εχοντας άλλη λυση αποφασισε να αγνοησει οποιαδηποτε άλλη αναφορα εφτανε στο Rasputin.

Ο Akira ειδε απελπισμενος άλλο ένα υποβρυχιο τους να καταποντιζεται – το Hayashi χτυπηθηκε ταυτοχρονα από τρεις τορπιλες και διασκορπιστηκε στα μαυρα νερα. Ακομα κι αν υπηρχαν ελπιδες να βρεθουν επιζωντες στα υπολοιπα υποβρυχια που ειχαν χτυπηθει ή ακομα και βυθιστει αυτανδρα, το ατυχο πληρωμα του Hayashi δεν ειχε καμια ευκαιρια. Άλλο ένα υποβρυχιο – ο Akira δεν ειδε καλα, αλλα μαλλον ηταν το Iki – μπλεχτηκε στα συντριμμια του Hayashi, καθως προσπαθουσε να περασει από αναμεσα. Ο Akira κοιτουσε από το φινιστρινι σαν υπνωτισμενος, καθως τα συντριμμια του υποβρυχιου διασκορπιζονταν με αργες, νωχελικες κινησεις προς τα τεσσερα σημεια του οριζοντα καθως το Iki επεφτε πανω τους. Τα σκοτεινα νερα φαινονταν ακομα πιο μαυρα και μικρες μαυρες κουκιδες επεπλεαν ολογυρα από το πρωην Hayashi.
«Ανθρωποι», σκεφτηκε ο Akira σοκαρισμενος. Γαμωτο, ποτε δεν θα συνηθιζε τον πολεμο.
Λιγα μετρα πισω του ο Yuki χαμογελουσε σαν μανιακος. Δεν τον ενοιαζε ποσες απωλειες ειχε ο στολος του, δεν τον ενοιαζε που ειχε ως τωρα πεντε ή εξι υποβρυχια οτυ ειχαν τεθει εκτος μαχης, τον ενοιαζε ο ολεθρος. Με κάθε τιμημα. Εριξε μια φευγαλεα ματια προς τον Akira και το Iki που παλευε να ξεκολλησει από το συνονθυλευμα των μεταλλικων κομματιων του Hayashi και μετα εστρεψε την προσοχη του ξανα προς τα σοναρ. Κι αλλα εχθρικα υποβρυχια ειχαν πλησιασει αρκετα. Ωραια. Ακομα περισσοτεροι για το σφαγειο.
Εξαλλος από χαρα εδωσε διαταγη για ακομα περισσοτερη δυναμη πυρος, παρολο που τα υποβρυχια του ηδη χρησιμοποιουσαν ολο το οπλοστασιο.

(52) Π.Ω. 2

2η Πρωινη Ωρα

Το Azukaru, ένα από τα πιο ελαφρα αναγνωριστικα υποβρυχια της Mishima προπορευοταν στην πομπη. Ηταν επισης και το πρωτο που περασε το νοητο οριο της περιοχης που σκαναραν τα σοναρ της Bauhaus. Στο Rasputin ο Peter πεταχτηκε σαν να τον ειχε διαπερασει ηλεκτρικο ρευμα.
«Εχω ενδειξη», ειπε απλα.
Ο Angus κουνησε το κεφαλι του καταφατικα.
«Σε θεση μαχης. Εντολη σε όλα τα πλοια.»

Κατά μηκος ολων των νοτιων παραλιων της ισημερινης ηπειρου τα υποβρυχια του Angus αρχισαν να παιρνουν θεσεις μαχης. Χαμηλωσαν ταχυτητα και μπηκαν σε κατασταση αναμονης. Το Azukaru πλησιαζε ακομα προς το μερος τους, χωρις να εχει την παραμικρη ενδειξη για τους εχθρους που παραμονευαν.
Στις 02:37 το Azukaru εγινε ορατο από το Donner, το οποιο εξαπελυσε δυο τορπιλες προς το μερος του. Ακριβως εικοσι ένα δευτερολεπτα αργοτερα η μια τορπιλη καρφωθηκε στην δεξια αποθηκη πυρομαχικων του Azukaru, ενώ η δευτερη το προσπερασε και καρφωθηκε στα βραχια, ένα μιλι μακρυτερα του. Η απεραντη σιωπη του ωκεανου διακοπηκε βιαια από την τερατωδη εκρηξη, καθως οι αποθηκες πυρομαχικων του Azukaru εκρηγνυνταν και ακολουθουσαν οι αποθηκες καυσιμων του. Μια τεραστια φυσαλιδα ανεβηκε στην επιφανεια της θαλασσας μεταφεροντας κομματια μεταλλου και ανθρωπινα μελη. Τα εσωτερικα μερη του υποβρυχιου πηραν νερο αμεσως και παρολες τις προσπαθειες του πληρωματος το Azukaru δεν καταφερε να αποφυγει την μοιρα του και αρχισε να βυθιζεται.
Αμεσως σημανε συναγερμος στο Hinode. Ο Yuki πεταχτηκε από την θεση του οπου ειχε ελαφρως αποκοιμηθει και αρχισε να δινει διαταγες μεγαλοφωνα σε οποιον εβλεπε μπροστα του. Ο Akira αποφασισε να τον αγνοησει, παρολο που ηξερε ότι αυτό που εκανε δεν ηταν και πολύ σοφο.
Εδωσε εντολη για πιο αραιο σχηματισμο στην πομπη των υποβρυχιων της Mishima και διεταξε να ανταποδωσουν τα πυρα.
Δυο λεπτα μετα την ολοκληρωτικη βυθιση του Azukaru, οι δυο υποβρυχιοι στολοι ηταν πλεον ορατοι ο ενας από τον αλλον. Ξεκινησε μια μανιασμενη επιθεση από την μια εταιρεια στην άλλη. Τα υποβρυχια της Bauhaus, καλυτερα οργανωμενα και ευρισκομενα σε ετοιμοτητα εδώ και αρκετες ωρες, ειχαν ηδη “κλειδωσει” τους στοχους τους, προτου καν η Mishima καταφερει να υπολογισει την αντιπαλη δυναμη.
Δεκαδες τορπιλες ριχτηκαν μεσα σε μολις δεκα λεπτα. Αλλα δυο υποβρυχια της Mishima χτυπηθηκαν και αποσυρθηκαν από την μαχη, αλλα δεν βυθιστηκαν. Οι περισσοτερες τορπιλες χτυπουσαν τα βραχωδη παραλια της ισημερινης ηπειρου, αποσταθεροποιωντας το υφαλοπρανες του. Ελαφρες κατολισθησεις περασαν απαρατηρητες αρχικα, αλλα αργοτερα ο Marshall Toth ανεφερε στο Γενικο Επιτελειο ότι υπηρξαν μικροι σεισμοι. Πανω στον πυρετο της μαχης τιποτα άλλο δεν ενδιεφερε ουτε την Mishima ουτε την Bauhaus.
Το Hammer χτυπηθηκε από μια τορπιλη του Nishi και με την σειρα του αποσυρθηκε στο τελος της πομπης. Για την επομενη μια ωρα, μεχρι δηλαδη να πλησιασουν αρκετα τα θωρηκτα και τα τορπιλοφορα των δυο εταιρειων μεταξυ τους, ένα υποβρυχιο της Bauhaus και ένα ακομα της Mishima βυθιστηκαν τελειως.

(51) Π.Ω. 1

20 Σεπτεμβριου 2130 – 1η Πρωινη Ωρα

«Ενδειξεις;»
«Καθαρες ακομα.»
Ηταν η εκτη φορα μεσα σε δεκα λεπτα που ο Angus εκανε την ιδια ερωτηση στον Peter. Ο χειριστης ειχε αρχισει να εκνευριζεται αλλα δεν ειπε τιποτα. Όλα τα σοναρ των υποβρυχιων στα οποια ειχε προσβαση ο Peter δεν ειχαν δειξει καμια εχθρικη κινηση.
Η ατμοσφαιρα ηταν τοσο τεταμενη και βαρια που θα μπορουσες να την κοψεις με το μαχαιρι. Εκτος από τις ερωτησεις του Angus που επαναλαμβανονταν κάθε δυο λεπτα και την μονοτονη αρνητικη απαντηση του Peter, κανεις άλλος δεν μιλουσε. Ολοι ηταν καρφωμενοι στις θεσεις τους και περιμεναν. Η αναμονη! Ποσο την σιχαινοταν ο Angus. Ολη αυτή η απραξια, η νηνεμια πριν την καταιγιδα που ελεγαν και οι θαλασσολυκοι…δεν την μπορουσε. Ηξερε ότι όταν ξεκινουσε η δραση θα εκανε την δουλεια του οσο καλυτερα μπορουσε – και ηξερε επισης ότι το «οσο καλυτερα μπορουσε» ηταν στις περισσοτερες περιπτωσεις παραπανω από αρκετο για να βγει νικητης από μια τετοια κατασταση. Αλλα τωρα ηταν αναγκασμενος να περιμενει για ποσο; Δεκα λεπτα; Τρεις ωρες; Δεν μπορουσε να ελεγξει τον εαυτο του κατι τετοιες στιγμες.
Ο Peter διαβαζε τα σοναρ με ματια που ετρεχαν περα-δωθε στις οθονες. Προς στιγμην του φανηκε ότι κατι ειδε, αλλα τελικα διαπιστωσε ότι ηταν μια φυσιολογικη κινηση του βυθου – ισως καποιο κητοειδες που ειχε ξεκοψει από το κοπαδι του. Κάθε τοσο αγγιζε την μυτη του για να ελεγξει αν ηταν κρυα – ηταν κινηση που την εκανε ασυναισθητα, όταν ειχε μεγαλο αγχος.
Καποιος επαιζε νευρικα με ένα μολυβι. Το συνεχες “τακ-τακ” του ακουγοταν σαν πυροβολισμος μεσα στην νεκρικη σιωπη του θαλαμου διακυβερνησης. Ένα φονικο βλεμμα του Angus στον ναυτη που το εκανε αυτό, του εκοψε κάθε διαθεση να συνεχισει να παιζει. Ο κυβερνητης ετριψε τον κροταφο του.
«Ενδειξεις;»
«Καθαρες ακομα.»
«Σκατα.»
Κι αυτό ηταν. Για τα επομενα δυο λεπτα ο Peter ειχε βρει την ησυχια του.
Στην καμπινα του ο Sigur von Krauss ειχε καταφερει να επικοινωνησει με τον Gebrecht, χαρη σε ένα factaliser που του ειχε δωσει ο διοικητης για τετοιο σκοπο. Τα factalisers ηταν μικρες ηλεκτρονικες συσκευες, οι οποιες εστελναν μηνυματα γραπτου κειμενου σε έναν περιορισμενο χωρο που δεν ξεπερνουσε τα εικοσι χιλιομετρα. Ειχαν καταφερει να επιζησουν από την Πτωση, μονο και μονο επειδη η τεχνολογια τους ηταν τοσο εξαιρετικα απλοικη. Τα κατειχαν ελαχιστοι ανθρωποι στην Αφροδιτη και ο von Krauss αισθανοταν εξαιρετικα περηφανος που ηταν ενας από αυτους.
Η αναφορα του ηταν λιτη και περιεκτικη και δεν εγραφε τιποτα που δεν περιμενε να ακουσει ο Gebrecht. Του εγραφε πως τον ειχε υποδεχτει και πως τον ειχε περιορισει στην καμπινα του χωρις να δεχτει να τον δοκιμασει στην θεση του υποδιοικητη.
Ο Gebrecht χαμογελασε όταν ελαβε το μηνυμα. Ηξερε ότι ο Weinstein δεν επροκειτο να δεχτει σαν υποδιοικητη τον von Krauss, αλλα δεν πειραζε. Η δουλεια του υποπλοιαρχου ηταν συγκεκριμενη: να δινει αναφορα για τις συντεταγμενες του Rasputin κάθε μια ωρα. Ο ιδιος ο Gebrecht δεν ηξερε για ποιο λογο ο Petrov του ειχε ζητησει κατι τετοιο, αλλα ο ιδιος σεβοταν και εκτιμουσε απεριοριστα τον μεντορα του (ο Petrov τον ειχε διδαξει στο Vladinburg, όπως αλλωστε και τον Weinstein προ αμνημονευτων χρονων) για να του φερει αντιρρηση. Ο Gebrecht γνωριζε προσωπικα την μητερα του von Krauss και εκανε ότι μπορουσε για να στειλει τον γιο της στο Rasputin, που θεωρειτο από τα πιο ασφαλη υποβρυχια της Bauhaus. Ετσι με μια κινηση καταφερνε δυο πραγματα: και εκανε το χατηρι στην Alkestes von Krauss και εξυπηρετουσε και τον Petrov.
Με την σειρα του εστειλε μια λακωνικη αναφορα στον Petrov και εστρεψε παλι την προσοχη του στα ανατολικα.

(50) Tom

Tom

Για άλλη μια φορα ο Tom θα δοκιμαζοταν απεναντι σε αυτόν που θεωρουσε τον κυριοτερο εχθρο του. Αυτή τη φορα θα ηταν αμειλικτος. Ειχε κανει το λαθος να τους υποτιμησει μια και μοναδικη φορα, και το ειχε πληρωσει πολύ ακριβα. Δεν θα το ξανακανε αυτό. Ο Angus Weinstein ειχε αποδειχθει πολύ εξυπνος στρατηγικα την τελευταια φορα που ειχαν ερθει αντιμετωποι οι δυο στολοι. Ο Johnson δεν ειχε μαθει ποτε ότι η εκβαση εκεινης της μαχης ειχε κριθει όχι από τις εντολες του Weinstein, αλλα από την αποφαση ενός αξιωατικου να τις παραβει. Θεωρουσε λοιπον ότι για την αποτυχια του εκεινη την μερα οφειλοταν στον γενικο διοικητη της Bauhaus. Ετσι ειχε επικεντρωσει την προσοχη του στο πως θα επαιρνε εκδικηση από τον Angus.
Η Imperial ξεκινησε από τα δυτικα παραλια της Ισημερινης Ηπειρου οπου ηταν ελλιμενισμενη την 5η πρωινη της 18ης Σεπτεμβριου. Ετσι όπως ειχε υπολογιστει η αποσταση, και εχοντας ως δεδομενη μια αντισταση μεσαιου μεγεθους από ένα μερος των δυναμεων της Bauhaus, θα εφταναν στο Anchra Bay καπου μεταξυ 20ης και 21ης Σεπτεμβριου. Τα θωρηκτα της Imperial ειχαν επιτελους επιδιορθωθει και αναβαθμιστει, τα αεροπλανοφορα ειχαν εφοδιαστει με εικοσι επιπλεον αεροσκαφη το καθενα και τα τορπιλοφορα ειχαν εφοδιαστει με τορπιλες ειδικης κατασκευης που ειχαν σχεδιαστει αποκλειστικα για το μετωπο του Graveton και ειχαν σταλει από την Βικτωρια με μοναδικο σκοπο την εξαλειψη των υποβρυχιων της Bauhaus. Οι τορπιλες αυτές ειχαν την τριπλασια ισχυ από τις τορπιλες που ειχαν χρησιμοποιηθει μεχρι τοτε, μιας και η θωρακιση των υποβρυχιων της Bauhaus (η θωρακιση Giraud όπως ειχε ονομαστει χαρη στον Jean Giraud που την ειχε πραγματοποιησει) ηταν πολύ μεγαλυτερη από ότι ενός συμβατικου υποβρυχιου. Η Bauhaus ηξερε ότι για να εχει τον ελεγχο της θαλασσας επρεπε να βρει έναν τροπο να προστατευσει τα υποβρυχια της από τους εχθρους. Η εξτρα θωρακιση τους ηταν το πρωτο βημα – το δευτερο ηταν η ναρκοθετηση ολοκληρων ωκεανων και η λεπτομερης χαρτογραφηση τους, ώστε τα υποβρυχια τους να αποφευγουν τις παγιδες. Βεβαια, όπως ηταν φυσικο, πολλα καϊκια και ψαραδικα δεν ειχαν ειδοποιηθει (οι χαρτες ειχαν διαβαθμιστει ως ακρως απορρητοι) με αποτελεσμα πολλα από αυτά να πεφτουν πανω στις ναρκες. Επισης υπηρχε και ένα προβλημα με τα κοπαδια των κητοειδων που μεταναστευαν νοτια για να αναπαραχθουν, αλλα κανεις από το Γενικο Επιτελειο δεν ειχε δωσει σημασια σε κατι τοσο ασημαντο.

Αναψε άλλο ένα τσιγαρο και κοιταξε την φωτογραφια της οικογενειας του. Το τελευταιο που ηθελε ηταν να επιστρεψει στην πατριδα του και να τον γιουχαρουν σαν δειλο και προδοτη. Μετα την πανωλεθρια τους από την Bauhaus ο Kramer του ειχε προτεινει να αποσυρθει και να επιστρεψει στον Αρη. Ο Tom ειχε αρνηθει χωρις να το συζητησει καν. Δεν ηθελε να επιστρεψει ετσι, ηττημενος και με την ουρα στα σκελια. Εδωσε στον Kramer να καταλαβει ότι δεν ειχε καμια διαθεση να φυγει, όχι τουλαχιστον χωρις να εκδικηθει για την ηττα του. Ο Kramer δεν ειχε επιμεινει.
«Συγχωρεστε με», ψιθυρισε στην φωτογραφια. «Αλλα θα ερθω οποτε κανω αυτό για το οποιο με εχουν στειλει εδώ.»
Ο Bailey που στεκοταν λιγα μετρα μακρυα του και διαβαζε καποια αναφορα σχετικα με την τροφοδοσια της εβδομαδας τον κοιταξε με ανεκφραστο προσωπο, αλλα δεν μιλησε. Τον καταλαβαινε – τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον. Ειχε μια οικογενεια πισω και ηθελε να την νιωθει παντα κοντα του. Γι’ αυτό και κουβαλουσε την φωτογραφια τους μαζι του οπου κι αν πηγαινε. Αυτό που δεν μπορουσε να καταλαβει ηταν γιατι όταν του δοθηκε η ευκαιρια να επιστρεψει στην πατριδα δεν το ειχε κανει.
Ο ιδιος ο Bailey ειχε ακουσει παρα πολλες φορες μαθηματα εταιρογνωσιας και τους συμβουλους προπαγανδας που κατεφταναν ανα τριμηνο για να κανουν μαθηματα στους στρατιωτες της εταιρειας, ώστε να μην ξεχασουν για ποιο λογο πολεμουσαν και τωρα τελευταια ενιωθε να αντιδρα αυτοματα με το που ακουγε το ονομα της εταιρειας του. Χεστηκε για την πατριδα του, χεστηκε για τον λογο για τον οποιο πολεμουσαν, χεστηκε για την Bauhaus, την Mishima ή την Imperial.
Η μοναδικη του οικογενεια που τον περιμενε στον Αρη ηταν μια ανιψια 13 χρονων, την οποια φροντιζε εδώ και οκτω χρονια, από όταν δηλαδη πεθανε η αδελφη του από πνευμονια και αφησε την κορη της στην φροντιδα του. Όταν εμαθε ότι θα τον εστελναν στην Αφροδιτη εβαλε λυτους και δεμενους για να ακυρωση την διαταγη, αλλα η επιθυμια του δεν εισακουστηκε. Εβαλε την μικρη εσωτερικη σε ένα σχολειο αμφιβολου ποιοτητος (ηταν το μονο διαθεσιμο εκεινη την περιοδο) και εφυγε για την Αφροδιτη.
Ηξερε ότι ο Johnson τον εκτιμουσε πολύ και του ειχε τυφλη εμπιστοσυνη, όπως επισης ηξερε ότι μερικες φορες τον ξαφνιαζε με τις αποψεις του. Τι να κανει, το ότι ηταν αξιωματικος της Capitol δεν σημαινε απαραιτητα ότι ηταν και στρατοκαυλος, οσο κι αν η πλειοψηφια των στρατιωτων της εδινε αυτή την εντυπωση. Το μονο που ηθελε ηταν να επιστρεψει στον Αρη και την ανιψια του και θα σκοτωνε για να ηταν στην θεση του Johnson όταν του προτειναν να γυρισει πισω.
Εστρεψε την προσοχη του παλι στο δελτιο τροφοδοσιας. Ο Edelson παλι ειχε κανει μαλακια, σκοπευε να αφησει το Enterprise ατάιστο γιατι δεν μπορουσε να υπολογισει σωστα τις μεριδες. Ειπε στον Johnson ότι επεστρεφε στον θαλαμο ελεγχου, αλλα εκεινος δεν φανηκε να τον ακουει. Ο Bailey εκανε έναν μορφασμο και εφυγε.
Ο Tom ειχε ακουσει κάθε λεξη του Bailey, αλλα δεν ειχε απαντησει επιτηδες. Όταν εκεινος εφυγε ο Tom διπλωσε με προσοχη την φωτογραφια της οικογενειας του, την φιλησε και την εβαλε παλι στο στηθος του. Επειτα εβγαλε από το τζακετ του ένα ματσο με τσαλακωμενα χαρτια, γεματα με μουτζουρωμενα γραμματα. Αρχισε να τα διαβαζει ένα-ένα, με την προσοχη του επικεντρωμενη σε αλλα πραγματα. Τα ματια του, δακρυσμενα όπως κάθε φορα που διαβαζε εκεινα τα γραμματα, πετουσαν πανω στις γραμμες, διαβαζε ξανα και ξανα και ξανα τον πονο και το μισος και την οργη που εκρυβαν μεσα τους, αναμεικτα συναισθηματα εκατονταδων, χιλιαδων συγγενων και φιλων αυτων που ειχε οδηγησει στον θανατο.
«…ευχομαι να εχεις το ιδιο τελος με τον γιο μου…»
«…απορω πως σου εχουν αφησει ακομα την διοικηση του στολου μας. Παραιτησου προτου σε ξηλωσουν…»
«…καταρα σου δινω να ζησεις οσα ζησαμε…»
«…ο γιος μου δεν ειχε κανενα λογο να πολεμησει στον κωλοπλανητη για τον κωλοπολεμο σας…σου ευχομαι ότι χειροτερο…»
«Ξερω ότι δεν θα φτασει ποτε στα χερια σας, αλλα ηθελα να το γραψω ετσι κι αλλιως. Πως μπορεσατε να το κανετε αυτό; Ο Willy ηταν μολις 19 ετων, μολις ειχαμε αρραβωνιαστει. Πως μπορειτε να ειστε τοσο σκληροκαρδος και να τον αφησετε να πεθανει, χωρις να τον βοηθησετε; Πως μπορειτε; Δεν ειχατε ποτε καποιον να σας αγαπησει; Ashley»
Απ’ όλα τα γραμματα, το τελευταιο ηταν το χειροτερο. Ισως επειδη δεν τον εβριζε, δεν τον ειρωνευοταν, δεν του ευχοταν να πεθανει και να καιγεται στην κολαση για ολη την αιωνιοτητα. Σε τεσσερις γραμμες ειχε συμπεριλαβει ολο τον πονο και την αδικια που ενιωθε, ολο το μισος και την θλιψη της, χωρις να τον προσβαλλει, μονο με μια ερωτηση.
Πως μπορεσατε να το κανετε;
Μια ερωτηση, σε πληθυντικο ευγενειας, γιατι ο ιδιος ηταν ανωτερος από κάθε πολιτη της εταιρειας. Ηταν Διοικητης Στολου, που να παρει! Του μιλουσαν στον πληθυντικο και του εκαναν υποκλισεις όταν περνουσε! Ειχε δικαιωμα ζωης και θανατου σε χιλιαδες ατομα! Ηταν Διοικητης!
Κι ερχοταν αυτή η κοπελιτσα που δεν την ειχε δει ποτε στην ζωη του και ουτε θα την εβλεπε και του ελεγε για τον αρραβωνιαστικο της, καποιον Willy, 19 ετων, που τον ειχε αφησει να πεθανει. 19. Μολις 19. Μπορουσε να θυμηθει τον εαυτο του στα 19; Μπορουσε, γαμωτο, μπορουσε. 19 ηταν όταν καταταχτηκε στην Capitol. Σαν τον Willy. Σχεδον σαν τον Willy. Γιατι ο ιδιος τοτε δεν ειχε μια Ashley να τον περιμενει πισω. Κι αν ζουσε κι αν πεθαινε κανεις δεν θα τον εκλαιγε.
Αλλα αυτος ειχε εξουσια ζωης και θανατου, ετσι δεν είναι;
Μουγκρισε καθως ξαναδιαβαζε το γραμμα της κοπελας. Αρχισε να το φιλαει αγρια και τα δακρυα του ανακατευονταν με τα σαλια του. Εκλαιγε και το φιλουσε, σαν να προσπαθουσε να δωσει μια υποσχεση που θα εκανε τα παντα για να την κρατησει. Αυτό το γραμμα τον κρατουσε σε αυτόν τον πλανητη. Η Ashley. Ο Willy. Δυο παιδια που δεν ειχε δει ποτε του κι όμως τον κρατουσαν δεμενο στην Αφροδιτη, μακρυα παο την δικια του οικογενεια, μακρυα από την δικια του ευτυχια. Γιατι πλεον δεν ειχε δικαιωμα στην ευτυχια, όχι όταν ειχε προξενησει τοσο πονο σε τοσες χιλιαδες ατομα. Ο Bailey θα ελεγε ότι αυτή είναι η μοιρα του διοικητη, να παιρνει αποφασεις που μπορει να στοιχιζουν ανθρωπινες ζωες, αλλα είναι για το γενικοτερο καλο. Να παει να γαμηθει κι ο Bailey, ποτε δεν επροκειτο να τον καταλαβει, για ποιο λογο το ειχε παρει προσωπικα, για ποιο λογο ειχε τρια χρονια να κοιμηθει ολοκληρη νυχτα, για ποιο λογο κρατουσε όλα αυτά τα γραμματα και τα διαβαζε συνεχεια. Αυτό που θα ελεγε ο Bailey θα ηταν ότι ηταν πλεον συναισθηματικα ασταθης. Μπορει και να ισχυε, μπορει και όχι – δεν ειχε κατσει να το σκεφτει. Ηξερε όμως, από την πρωτη στιγμη που ειχε διαβασει το γραμμα της Ashley, τι επρεπε να κανει.
Σκουπισε τα ματια του και πηρε βαθια ανασα. Η θαλασσινη αυρα τον χτυπησε στο προσωπο κι ενιωσε να συνερχεται καπως. Εγλειψε τα χειλη του και ανατριχιασε από την αρμυρα των δακρυων του και των κυματων που εσκαγαν στην πρυμνη και τον πιτσιλουσαν. Μαζεψε τα γραμματα και τα εχωσε παλι στο τζακετ του. Εκανε μια συντομη προσευχη και επεστρεψε στον θαλαμο ελεγχου, εκει οπου το πληρωμα του ηταν προσηλωμενο στις συντεταγμενες που οδηγουσαν στο Anchra Bay.

(49) Yuki

Yuki

Ο Akira ειχε ελεγξει και διπλοελεγξει ολες τις συντεταγμενες που ειχε διαθεσιμες και ολες οδηγουσαν στο ιδιο αποτελεσμα: αν ηθελαν να φτασουν στο Graveton και στο συμπλεγμα των Χιλιων Νησων επρεπε να περασουν από ένα στενο περασμα που ονομαζοταν Anchra Bay. Ηδη οι αναφορες των αναγνωριστικων σκαφων που ειχε προνοησει να στειλει μιλουσαν για μια μεγαλη ναυτικη δυναμη που τους περιμενε εκει. Ο Akira δεν ηταν απολυτα βεβαιος ότι ο στολος τους θα μπορουσε να αντιμετωπισει την Bauhaus και να την βγαλει καθαρη, ειδικα μετα τις απωλειες που ειχαν από την μαχη με το φυλακιο του Und-Akre. Ο Tanaka ειχε αποσυρθει στο δωματιο του αμεσως μολις ειχε τελειωσει η σφαγη των κητοειδων και δεν ειχε εμφανιστει από τοτε. Όπως και να ειχε όμως, ο Akira επρεπε να τον ειδοποιησει. Αποφασισε να το κανει ο ιδιος, παρα να στειλει καποιον φουκαρα πανω στον οποιον μπορει να ξεσπουσε ο ανισορροπος διοικητης τους. Τουλαχιστον ο ιδιος μπορουσε να τον κουμανταρει.
Χτυπησε πολύ ελαφρα την πορτα της καμπινας του Tanaka, αλλα δεν ακουσε καμια απαντηση. Χαμηλωσε το κεφαλι του και ακουμπησε το αυτι του στο κρυο μεταλλο. Μπορεσε να διακρινει μια βαρια, ρυθμικη ανασα σαν χαμηλοφωνο ροχαλητο. Βλαστημησε. Όπως εδειχναν όλα ετοιμαζονταν για μαχη κι ο διοικητης του στολου (Θεοι!) κοιμοταν του καλου καιρου.
Εμεινε για λιγο αναποφασιστος, αμφιταλαντευομενος μεταξυ της εμπιστοσυνης της κρισης του και της τυφλης του υπακοης στους κανονες, και τελικα αποφασισε να κανει ότι νομιζε καλυτερο. Επεστρεψε στον θαλαμο διακυβερνησης και εδωσε εντολη στα υποβρυχια και τα πλοια να προετοιμαζονται για μαχη.


Βυθισμενος μεσα σε έναν υπνο με εφιαλτικα ονειρα, ο Yuki Tanaka αναδευοταν ανησυχος. Εβλεπε μαυρα πλοκαμια να τον αρπαζουν μεσα από την αβυσσο, στοματα γεματα κοφτερα δοντια να ξεσκιζουν την σαρκα του, αοματα πλασματα να τον περικυκλωνουν. Προσπαθουσε να φωναξει αλλα δεν εβγαινε φωνη από το λαρυγγι του, και τα σκοτεινα πλασματα με τα κοφτερα χαμογελα τον περικυκλωναν και τον τραβουσαν ολο και πιο βαθια, στα απυθμενα σκοτεινα νερα αυτου του γαμημενου πλανητη.
Ξυπνησε καταιδρωμενος και τρομαγμενος. Με χερι που ετρεμε προσπαθησε να αναψει την λαμπα που βρισκοταν στο κομοδινο του, αλλα το μονο που καταφερε ηταν να την πεταξει στο πατωμα. Ηταν τοσο τρομαγμενος που δεν μπορεσε καν να βρισει. Σηκωθηκε σκουντουφλωντας και βρηκε ψαχουλευτα τον διακοπτη του δωματιου. Το αδυναμο φως της λαμπας τον τυφλωσε σαν τον πιο λαμπρο προβολεα. Εκλεισε ενστικτωδως το καλο του ματι κι επειτα το ανοιξε σιγα-σιγα, προσπαθωντας να εξοικειωθει με το φωτεινο περιβαλλον. Όταν θεωρησε ότι δεν υπηρχε πλεον κινδυνος να τυφλωθει τελειως το ανοιξε τελειως. Προχωρησε προς το μπανιο του παραπαιοντας και στηριχτηκε στον νιπτηρα για να μην πεσει. Εκανε κατι που ειχε πολύ καιρο να κανει: κοιταχτηκε στον καθρεφτη φευγαλεα. Προλαβε να δει την ουλη που αυλακωνε το δεξι του μαγουλο ξεκινωντας από την αρχη του στοματος του και καταληγοντας στην τρυπα οπου καποτε βρισκοταν το ματι του. Η κογχη του ηταν μαυρη από την βρωμα, αλλα δεν εκατσε να την καθαρισει.
Ξεχαστηκε και προσπαθησε να ανοιξει την κανουλα του νερου με το δεξι χερι, αλλα το κολοβωμενο του μελος αρνηθηκε να τον εξυπηρετησει. Τελικα την ανοιξε με το αριστερο χερι, γεμισε ένα ποτηρι με νερο και το κατεβασε μαζι με δυο χαπια.
Ενιωσε το κεφαλι του να στριφογυριζει και αρχισε να γελαει με ένα στριγκο, παρανοικο γελιο.
Πηγε στο δωματιο του και αρχισε να ντυνεται, πινοντας τις τελευταιες γουλιες από το μπουκαλι που δεν ειχε προλαβει να αδειασει προτου πεσει ξερος για υπνο. Προσπαθησε τεσσερις φορες να φορεσει το παντελονι του, ενώ συγχρονως παραμιλουσε κι ελεγε ιστοριες σε ένα αορατο κοινο.
Με τα πολλα καταφερε να ντυθει όπως-όπως. Εβαλε την καλυπτρα του ματιου του και φορεσε τον γαντζο στο χερι του. Οσο προχειρα και ατσαλα και να ντυνοταν, η καλυπτρα και ο γαντζος ηταν ολοκληρη ιεροτελεστια και τους αφιερωνε σχεδον δεκα λεπτα, την στιγμη που το υπολοιπο ντυσιμο ολοκληρωνοταν σε πεντε (δυο αν ηταν ξεμεθυστος, πραγμα σπανιο).
Αρπαξε το περιστροφο του και σταθηκε απεναντι από τον καθρεφτη, σημαδευοντας το ειδωλο του. Χασκογελασε και ξαφνιαστηκε δυσαρεστα από το ποσο μαυρα φαινονταν τα δοντια του, αλλα γρηγορα ξαναβρηκε το κεφι του. Τι διαολο, ακομα κι ετσι εμοιαζε ολοενα και περισσοτερο με αληθινο πειρατη!

Τρεκλιζοντας ακομη, μπηκε στην αιθουσα διακυβερνησης του Hinode, οπου και επικρατουσε πανζουρλισμος. Αμφιταλαντευτηκε λιγο προσπαθωντας να βρει την ισορροπια του και ρωτησε με την πιο δυνατη φωνη του:
«ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;»
Ηταν εντυπωσιακο να βλεπεις το πώς παγωσαν ολοι στο ακουσμα της φωνης του. Μονο ο Akira τον πλησιασε και τον ενημερωσε για τις διαταγες που ειχε δωσει. Ο Yuki θυμωσε αρχικα, αλλα ο Akira απλα του γυρισε την πλατη και επεστρεψε στην θεση του, χωρις αν του δωσει άλλη σημασια. Χωρις να εχει καποιον για να ξεσπασει πανω του, ο Yuki εκατσε σε μια καρεκλα μουτρωμενος, σαν παιδι.

Τα υποβρυχια ελεγξαν τις τορπιλες τους και τα σοναρ τους, καθως η αποσταση μεταξυ των δυο στολων μειωνοταν ολο και περισσοτερο. Ο Yuki ενημερωθηκε πληρως για την κατασταση και η μοναδικη του εντολη ηταν “πυρ κατά βουληση” όταν θα εφταναν σε θεση εμπλοκης. Ο Akira δεν ηταν απολυτα συμφωνος με αυτή την αποφαση, αλλα ηταν αναγκασμενος να την ακολουθησει.

Και καθως η Mishima πλησιαζε την Bauhaus – ο Akira και ο Angus υπολογιζαν ότι οι δυο στολοι θα συγκρουονταν τις πρωτες πρωινες ωρες της 20ης Σεπτεμβριου – ο τριτος παικτης του παιχνιδιου αποφασισε να κανει την εμφανιση του.

Ηταν καιρος για τον Tom Johnson να παρει την εκδικηση του από τον Angus Weinstein.

(48) Σε θέση μάχης

Τα θωρηκτα μετακινηθηκαν προς τρεις διαφορετικες κατευθυνσεις: το ένα τριτο των δυναμεων νοτια του Anchra Bay, το δευτερο τριτο βορεια του νησιου Breven και το υπολοιπο τριτο ακριβως στην μεση. Ενδιαμεσα στα θωρηκτα παραταχθηκαν τα τορπιλοφορα και τα καταδρομικα και ακριβως από κατω τους, τριακοσια μετρα στον βυθο τα υποβρυχια αρχισαν να πλησιαζουν τον εχθρικο στολο. Τα αεροπλανοφορα της Bauhaus παρεμειναν πιο πισω, περιπου εξι ναυτικα μιλια από το Anchra Bay, μιας και όπως όλα εδειχναν δεν θα μπορουσαν να βοηθησουν στην ναυμαχια. Παραλληλα με την διαταξη του στολου, ο Angus εστειλε και τρια αναγνωριστικα προς τα βορειο-δυτικα, για να καλυπτουν τα νωτα τους, συνοδεια ενός υποβρυχιου. Το Rasputin παρεμεινε εκει που βρισκοταν, δηλαδη αναμεσα στην περιοχη οπου κατευθυνονταν τα αναγνωριστικα και στην περιοχη οπου βρισκονταν ακινητοποιημενα τα αεροπλανοφορα. Το Blitzen, υπο την διοικηση του Ferdinand Gebrecht βρισκοταν περιπου εναμιση μιλι από την βραχωδη ακτη του Anchra Bay, κατι που το μετετρεπε στο πιο κοντινο σκαφος στα παραλια της ηπειρου. Τελος, το Kaiser βρισκοταν τελευταιο, πιο πισω από όλα τα αεροπλανοφορα, παρολο που ο Maximilian Petrov ηθελε να μετακινηθει προς το μετωπο. Ο Angus αρνηθηκε ορθα-κοφτα να συζητησει ένα τετοιο ενδεχομενο κι εδωσε ρητες εντολες να παραμεινει στην θεση του.
Όταν ολος ο στολος ηταν παρατεταγμενος στο ανοιγμα που οδηγουσε στον ωκεανο Scwarztot, ο Angus εδωσε εντολη στα υποβρυχια του να αρχισουν να κινουνται.

(47) Νέα Διοίκηση

Η αιθουσα διοικησης του Rasputin ηταν πιο ευρυχωρη από αλλων υποβρυχιων, αλλα και παλι δεν μπορουσε να εμποδισει την χαρακτηριστικη αισθηση κλειστοφοβιας που προσφεραν όλα τα σκαφη που κινουνταν κατω απο το νερο. Ο Angus αναγνωρισε όλα τα μονιμα μελη του προσωπικου του που βρισκονταν ηδη στις θεσεις τους και υπολογιζαν συντεταγμενες, επαρκεια οπλισμου και διαφορα αλλα θεματα που μπορει να προεκυπταν κατά την διαρκεια της επικειμενης επιθεσης. Επρεπε όλα να λειτουργουσαν στην εντελεια όταν θα ερχοταν η ωρα.
Μονο έναν δεν καταφερε να αναγνωρισει αμεσως, και αυτό ισως να οφειλοταν στο ότι στεκοταν με την πλατη στην εισοδο και παρακολουθουσε από το περισκοπιο τον οριζοντα. Ο αντρας ηταν ψηλος και λεπτος, παρολη την θωρακιση που φορουσε. Ηταν ντυμενος με την επισημη ναυτικη στολη της Bauhaus, που την χρησιμοποιουσαν μονο σε επισημες δεξιωσεις. Οι μεταλλικες επωμιδες του, όχι τοσο θωρακισμενες οσο του πεζικου, αλλα παρολα αυτά εντυπωσιακες, δεν μπορουσαν να κρυψουν το γεγονος ότι ο αντρας ηταν όχι απλα λεπτος, αλλα σχεδον λιποσαρκος. Ο Angus πλησιασε με αργα βηματα προς τον Peter, τον χειριστη του σοναρ, κουμπωνοντας το ιματιο του και χωρις να τραβηξει το βλεμμα του από τον αντρα ουτε στιγμη. Εσκυψε πανω από τον Peter και του ψιθυρισε κατι στο αυτι, αλλα εκεινος κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.
Χωρις να πει κουβεντα σταυρωσε τα χερια του στο στηθος του και απεμεινε να κοιταζει τον αντρα με μια ευγενικη απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο του, τοσο αταιριαστη πανω του, που οσοι τον ηξεραν θα ελεγαν ότι εμοιαζε με την ηρεμια πριν την καταιγιδα. Ο Angus ηταν ετοιμος να ξεσπασει και περιμενε απλως την αφορμη.
Ο αντρας μουρμουριζε κατι που ακουγε μονο ο ιδιος. Αφου ειχαν περασει τουλαχιστον πεντε λεπτα από την εισοδο του Angus στην αιθουσα ελεγχου, ο αντρας εδωσε διαταγη με στριγκη φωνη για καταδυση.
Πνιχτα γελακια συνοδευσαν την εντολη του κι όταν ο αντρας στραφηκε προς το μερος του πληρωματος σχεδον εξαλλος, τοτε μονο παρατηρησε τον Angus. Τα ‘χασε προς στιγμην, κι επειτα πλησιασε με οση μεγαλοπρεπεια μπορουσε να δειξει προς το μερος του διοικητη. Ηταν αρκετα νεαρος, δεν εμοιαζε πανω από 25. Στο προσωπο του ειχε ακομα σημαδια ακμης και μια υποψια μουστακιου που προφανως πασχιζε να καλλιεργησει.
«Κυριε Weinstein, ηρθατε! Ονομαζομαι Sigur von Krauss. Ειμαι ο νεος υποδιοικητης του Rasputin».
Το χερι του που ειχε απλωσει για χειραψια με τον Angus παρεμεινε τεντωμενο, αν και ο διοικητης δεν φαινοταν διατεθειμενος να ανταποκριθει. Συνεχισε να τον παρατηρει με γυαλινο βλεμμα, αν και το χαμογελο του ειχε πλεον χαθει από το προσωπο του. Το πληρωμα, ξεροντας τι θα επακολουθουσε, ειχε στραφει με ζηλο στις δουλειες του. Οταν θυμωνε ο Angus κανεις δεν ηθελε να είναι μπροστα.
«Von…συγνωμη δεν ακουσα το ονομα σας», ειπε ο Angus, με το χαμογελο του καρχαρια να αυλακωνει τωρα το προσωπο του.
«Von Krauss. Sigur von Krauss. Ο νεος σας υποδιοικητης; Δεν σας εχουν ενημερωσει;» Η φωνη του αντρα ακουστηκε πιο δειλη αυτή την φορα. Το χερι του που παρεμενε ακομα τεντωμενο περιμενοντας ματαια την χειραψια του Angus, χαμηλωσε αργα.
«Δεν ετυχε. Βλεπετε, μεχρι πριν εικοσι λεπτα ειχα υποδιοικητη. Με ποιανου την αποφαση ηρθατε εδώ κυριε Krauss;»
Ο Krauss εψαξε τις τσεπες του μεχρις οτου βρηκε ένα διπλωμενο χαρτι σε σελοφαν. Το ξετυλιξε με πολύ προσοχη και το εδωσε στον Angus να το διαβασει. Ο Angus πρωτη φορα εβλεπε καποιον να φροντιζει τοσο πολύ το φυλλο πορειας του, γιατι περι αυτου επροκειτο.
«Από το Γενικο Επιτελειο. Εχει την υπογραφη του Στραταρχη Dante», του εδειξε με το δαχτυλο ο νεαρος αντρας, ενώ ο Angus διαβαζε ακομα το χαρτι.
«Και ποιος είναι ο βαθμος σας, κυριε Krauss;» ρωτησε χωρις να παρει τα ματια του από το χαρτι.
«Υποπλοιαρχος, κυριε Weinstein.»
«Μαλιστα…ειστε ενημερος ότι ο προηγουμενος υποδιοικητης ειχε τον βαθμο του πλοιαρχου;»
«Όχι, κυριε διοικητα.»
«Μαλιστα…μηπως ειστε ενημερος ότι το Rasputin αποτελει το πλοιο διοικησης ολου του στολου της εταιρειας για το Αρχιπελαγος Graveton; Με λιγα λογια είναι το πλοιο που δινει τις εντολες που πρεπει να ακολουθησει ολος ο στολος; Το γνωριζετε αυτό;»
«Μα…μαλιστα κυριε διοικητα.»
«Ποια είναι η εμπειρια σας και η προυπηρεσια σας στο ναυτικο, κυριε Krauss;»
Αυτή τη φορα τα ματια του Angus καρφωθηκαν στα ματια του Sigur. Ο νεαρος αντρας αρχισε να ψελλιζει.
«Ε…στην σχολη…ημουν στην σχολη πολεμου…στο Vladinburg…και…
υπηρετησα…ε…στο…»
Ο Angus τον κοιτουσε με απεραντη κατανοηση. Τον αφησε για λιγα δευτερολεπτα ακομη να προσπαθει να εξηγησει κι επειτα τον διεκοψε.
«Κυριε Krauss, νομιζω ότι κι εσεις ο ιδιος εχετε αντιληφθει ότι η θεση δεν προοριζεται για εσας. Δυστυχως δεν μου δινετε την ευκαιρια να σας αναθεσω τα ιδια καθηκοντα με τον προκατοχο σας. Η θεση του υποδιοικητη είναι ζωτικης σημασιας, ειδικα για ένα υποβρυχιο σαν το Rasputin. Αν θελετε μπορειτε να αποσυρθειτε στο δωματιο σας, που να ειστε σιγουρος θα φροντισω να εχει ολες τις ανεσεις στις οποιες ειστε συνηθισμενος. Αν σας χρειαστω κατι θα σας ειδοποιησω.»
Ο von Krauss προσπαθησε να πει κατι, αλλα ο Angus τον ειχε ηδη πιασει από το μπρατσο και τον οδηγουσε εξω από τον θαλαμο διακυβερνησης. Αφου τον πεταξε κυριολεκτικα εξω, κλειδωσε την πορτα και αρπαξε τον ασυρματο, τρεμοντας από τα νευρα του.
Προσπαθησε να επικοινωνησει με τον ιδιο τον Paulus Dante, αλλα δεν τα καταφερε. Ηταν το δευτερο πληγμα που του ειχαν καταφερει, μεσα σε μολις μιση ωρα! Πρωτα ο Augustus επρεπε να φυγει κι επειτα του εφερναν ένα αμουστακο αγορι να τον αντικαταστησει. Στο Γενικο Επιτελειο πρεπει να ειχαν χασει το μυαλο τους, δεν υπηρχε άλλη εξηγηση.
Σκεφτηκε για λιγο.
«Συνδεσε με με τον Gebrecht», ειπε στον ασυρματιστη τους.
Ακουστηκαν μερικα παρασιτα κι επειτα η ψιλη, εκνευριστικη φωνη του Gebrecht.
«Ferdinand, ξερεις τιποτα για τον καινουργιο που εστειλαν στο Rasputin;» ρωτησε επιτακτικα. Του φανηκε ότι ακουσε τον Gebrecht να γελαει, αλλα δεν μπορουσε να είναι σιγουρος.
«Όχι κυριε διοικητα. Πως τον λενε;»
Βλαστημωντας από μεσα του ο Angus απαντησε με οσο πιο ηρεμη φωνη μπορουσε.
«Von Krauss. Sigur von Krauss. Σιγουρα δεν εχεις ακουσει τιποτα;»
«Όχι.» Πνιχτα, σαν να προσπαθουσε να καλυψει το γελιο του.
«Αλλα αν είναι αυτος που εχω ακουστα, ειχε αριστευσει στην Σχολη Πλοιαρχων. Θα εισαι τυχερος αν εχεις αυτόν για υποδιοικητη.»
Ο Angus ετριξε τα δοντια του από λυσσα.
«Κλειστο», διεταξε τον ασυρματιστη.
Δεν ειχε ωρα να σκεφτει. Η Mishima πλησιαζε κι αυτος ειχε μεινει χωρις υποδιοικητη.
«Δε γαμιεται», σκεφτηκε. «Προχωραμε όπως ειμαστε.»
Επειτα εδωσε διαταγη στο Rasputin να καταδυθει και στον στολο να λαβει θεσεις επιθεσης.