Ο Augustus καθοταν στο καταστρωμα και ατενιζε το πελαγος. Ειχε δει τον διοικητη του, τον Brezhnev, να βγαινει για λιγο στο καταστρωμα, να αναβει την πιπα του και να τραβαει μερικες ρουφηξιες κι επειτα να ξαναμπαινει μεσα. Δεν ειχε μιλησει και πολυ με τον ναυαρχο οσο καιρο βρισκοταν στο Arcturus, αλλα ηταν σιγουρος οτι δεν θα δημιουργουσε μαζι του ποτε την σχεση που ειχε με τον Angus. Δεν τον πειραζε αυτο – ειχε μια αποστολη να φερει εις περας κι επρεπε να επικεντρωθει σε αυτην. Ο διοικητης του ηταν λιγομιλητος ανθρωπος, αλλα σε μια-δυο περιπτωσεις ειχε ζητησει την συμβουλη του Augustus. Αυτο ηταν καλο, γιατι σημαινε οτι ηταν συζητησιμος, κατι που μονο θετικα μπορουσε να προσφερει στην προσπαθεια τους.
Η καρδια του χτυπουσε δυνατα μονο και μονο καθως πλησιαζε στα μερη που ειχε περασει πολλα χρονια της ζωης του – καλα χρονια. Οι θαλασσες ηταν ερημικες – δεν ειχε δει ουτε καν ενα ψαροκαικο μεχρι το σημειο εκεινο. Αναρωτηθηκε αν η Capitol ειχε εσκεμμενα απομακρυνθει. Ειχε μαθει οτι ο διοικητης της, καποιος Tom Johnson, ηταν πανεξυπνος ανθρωπος και πολυ μαχητικος, κατι που ειχε αποδειξει στην μαχη με την Bauhaus πριν τοσα χρονια. Σιγουρα ενας τετοιος αντιπαλος ειχε καποιο σχεδιο, γιατι ο Augustus δεν πιστευε οτι ο στολος τους δεν ειχε γινει αντιληπτος. Ελπιζε μονο αυτη τη φορα η καταληξη να ηταν διαφορετικη.
Ο στολος του Brezhnev εφτασε στη νησο Kar-Auth στις 20 Αυγουστου 2138. Το νησι ηταν το πιο κοντινο βορεια της Esgar. Δυο μικρες ομαδες απο ανιχνευτες κατεβηκαν στο νησι με σκοπο να βρουν εχθρικα ιχνη, αλλα γυρισαν απρακτες. Στο νησι υπηρχαν μονο τρεις-τεσσερις μικρες φυλες απο νησιωτες, οι οποιοι δεν εδωσαν καμια σημασια στους στρατιωτες.
Ο στολος δημιουργησε μια υποθαλασσια ζωνη απο ναρκες που καλυπτε τον χωρο στα ανατολικα, απο το Kar-Auth εως και 12 ναυτικα μιλια. Οι αναφορες απο δυο αναγνωριστικα σκαφη που εσταλησαν προς την Esgar περιεγραφαν μια μεγαλη στρατιωτικη δυναμη που ειχε τη βαση της εκει.
Ο στολος εμεινε στο Kar-Auth για τους επομενους τεσσσερις μηνες χωρις να τους ενοχλησει κανεις. Στα μεσα του Οκτωβρη, κι ενω ο Olufsson ειχε ηδη αρχισει να βαριεται, ενα εχθρικο σκαφος φανηκε στα ανοιχτα, ομως σχεδον αμεσως εξαφανιστηκε. Απο την Esgar δεν υπηρχαν αλλες αναφορες, ηταν ομως σιγουρο οτι οι Capitol τους ειχαν προσεξει. Στις 21 Οκτωβριου ο Brezhnev κανονισε συναντηση ολων των διοικητων και αποφασιστηκε η αποστολη ενος λοχου υποβρυχιων καταστροφων, ωστε να χτυπησουν την βαση.
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
(16) Goran
ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Esgar/Arnoth
Ο Goran Brezhnev ενιωθε γερασμενος. Δεν ηταν τα πενηντα δυο του χρονια που θα συμπληρωνε σε λιγους μηνες, ουτε το ειδωλο που εβλεπε καθημερινα στον καθρεφτη του και αποκαλυπτε ενα προσωπο αργασμενο απο την θαλασσα και την αλμυρα, δυο σμιχτα, γκριζα φρυδια πανω απο ματια κουρασμενα, αλλα ακομα ζωντανα και ενα απεριποιητο μουσι, με περισσοτερα μπαλωματα απο γκριζες τριχες απ' οτι μαυρες. Ηταν περισσοτερο τα χρονια που ενιωθε να εχει ξοδεψει πηγαινοντας πανω-κατω τις βορειες θαλασσες της Αφροδιτης, ηταν ο χρονος που ειχε σπαταλησει επιβλεποντας ενα σημειο του πλανητη που δεν ειχε γινει ποτε θερετρο του πολεμου οπως πιστευε η Ανωτατη Διοικηση, ηταν η κουραση ενος ανθρωπου που νιωθει οτι δεν προσφερει τιποτα. Προτιμουσε την εποχη που ηταν νεαρος, οταν ειχε πρωτοπαρουσιαστει στο εμπορικο ναυτικο και καθημερινα διεσχιζε τις θαλασσες μεταφεροντας προιοντα στο Ισταρ. Ηταν μερες με πολυ σωματικη καταπονηση, αλλα ηταν οι καλυτερες της ζωης του. Παντα ηταν ελευθερο πνευμα, δεν μπορουσε να κατανοησει και να δεχτει τους δεσμους που κρατουσαν τους υπολοιπους ναυτικους δεμενους με την στερια και την πατριδα τους. Δεν ειχε ευχαριστες αναμνησεις απο την στερια: οι γονεις του ειχαν πεθανει σε αυτοκινητικο δυστυχημα οταν ο ιδιος ηταν δεκα ετων και ειχε μεγαλωσει στο βιαιο περιβαλλον του Εταιρικου ορφανοτροφειο. Εμαθε να στηριζεται στον εαυτο του, δεν δημιουργησε ποτε του ουτε φιλικες, ουτε ερωτικες σχεσεις. Ενιωθε παντα εξω απο τα νερα του, μια φραση που την θυμηθηκε οταν πρωτοανεβηκε σε καραβι και χαμογελασε με την κυριολεξια της.
Οταν εγινε δεκαεξι, εφυγε απο το ορφανοτροφειο και ταξιδεψε μεχρι την Gerlitsche, οπου περασε τις επομενες μερες του κανοντας βολτες στις αποβαθρες και χαζευοντας τα πλοια. Αποφασισε να ψαξει δουλεια σε ενα απο τα ψαροκαικα που κατεφταναν καθημερινα.
Ξεκινησε τελικα σαν ψαρας και περασε τεσσερα χρονια σε αυτη τη δουλεια μεχρις οτου να τον προσεξει ενας ναυτης απο καποιο εμπορικο πλοιο που ειχε αγκυροβολησει για μερικες μερες στην Gerlitsche. Η σωματικη του δομη που ειχε γινει ακομα πιο εντυπωσιακη απο το ψαρεμα τον εκανε καταλληλο για τις δουλειες που επρεπε να γινουν στο πλοιο. Ο Goran δεν εχασε την ευκαιρια. Μπαρκαρε στο πλοιο και ταξιδεψε σε ολες τις θαλασσες της Αφροδιτης.
Ταξιδεψε παλι με το μυαλο του στο παρελθον και εστιασε στην μερα που μια καταιγιδα σχεδον βυθισε το πλοιο. Ο ιδιος ο πλοιαρχος πνιγηκε στην προσπαθεια του να γλιτωσει το καραβι απο το να τσακιστει στα βραχια, κατι που ομως δεν καταφερε να αποφυγει. Στις επομενες μερες, οταν οι επιζωντες του πληρωματος δεν ηξεραν τι να κανουν, ο Goran ανελαβε να τους οργανωσει. Μετα απο αρκετη προσπαθεια, επισκευασαν το πλοιο και με τις διαταγες του Goran επεστρεψαν στο Ισταρ.
Απο εκει και περα η εξελιξη του ηταν προβλεψιμη. Το πλοιο, οπως και το μεγαλυτερο μερος του εμπορικου στολου, ανηκε στον Μεγαλο Οικο των Pavlov, οι οποιοι εντυπωσιασμενοι απο τις διοικητικες ικανοτητες του νεαρου τον πηραν υπο την προστασια τους και τον εκπαιδευσαν. Μερικους μηνες μετα ο Goran διοικουσε το δικο του φορτηγο πλοιο.
Ενιωσε οτι επιτελους ειχε καταφερει κατι με την αξια του. Υπηρξε ο πιο ξακουστος πλοιαρχος και ηταν αυτος που εμπιστευονταν πιο πολυ ολοι οι Pavlov. Οι ιδιοι τον προτειναν για τον βαθμο του ναυαρχου στον Paulus Dante οταν ξεσπασε ο πολεμος. Ο Goran το ειδε ως μια προκληση στην καριερα του και δεχτηκε να επιτηρει με τον στολο του τις βορειες θαλασσες που περιεκλειαν την ηπειρο του Ισταρ. Με την εμφανιση της Capitol στον πλανητη δοθηκαν εντολες για υψιστη επιφυλακη, ακομα και οταν ηταν φανερο οτι οι εχθροι θα συγκεντρωναν τις δυναμεις τους στο Graveton. Τελικα, τα επομενα χρονια περασαν χωρις ο Goran να δει ουτε ενα ιχνος απο την Capitol, με αλλεπαλληλες βολτες γυρω απο το Ισταρ και με το συναισθημα της αδυναμιας του να προσφερει, να αυξανεται.
Εμαθε για τις μαχες στο Graveton, εμαθε για τον υποβρυχιο πολεμο που κατεληξε σε συντριπτικη ηττα της εταιρειας του και θεωρησε οτι ισως να ειχε φτασει η ωρα να υπερασπιστει τις Βορειες Θαλασσες απο τον εχθρο. Παρολα αυτα η ελπιδα του δεν πραγματοποιηθηκε μιας και ο Johnson περιοριστηκε στο Αρχιπελαγος.
Η ευκαιρια του δοθηκε εξι χρονια μετα, οταν του γνωστοποιηθηκε η αποφαση απο το Υπουργειο Πολεμου να αναλαβει ενα κομματι του στολου που θα λαμβανε μερος στην Εκστρατεια των Χιλιων Νησων. Ο ιδιος ηξερε οτι δεν ειχε καθολου εμπειρια απο ναυτικο πολεμο ή απο πολεμο γενικοτερα, αλλα ειχε εμπιστοσυνη στις δυναμεις του. Δεχτηκε αμεσως.
Και νατος τωρα εδω, να ταξιδευει στο Αρχιπελαγος με κατευθυνση τα δυο νησια τα οποια ειχε επισκεφτει πολλες φορες στο παρελθον για να παραλαβει προιοντα. Και παρολο που ενιωθε κουρασμενος, εντουτοις η καρδια του χτυπουσε δυνατα απο την αναμονη. Θα τα εβγαζε περα, ηταν βεβαιος.
(15) Η άλλη πλευρά
Οι δυναμεις της Bauhaus παρεμειναν αρκετο καιρο στο Anchra Bay, περιμενοντας εντολες απο το Αρχηγειο. Ο Gebrecht δεν ειχε συχνη επικοινωνια ουτε με τον Wolfenstein ουτε με τον Brezhnev, αλλα ειχε μαθει οτι ακομα δεν ειχαν φτασει στον προορισμο τους. Ολως περιεργως, κανεις τους δεν ειχε συναντησει εχθρικες δυναμεις ακομη, κατι που τους εκανε εντυπωση. Ο Johnson πρεπει να ειχε καποιο σχεδιο στο νου του, γιατι δεν υπηρχε καμια πιθανοτητα να ειχε αφησει αφυλακτο το Αρχιπελαγος. Παρολα αυτα βρισκονταν σε επιφυλακη.
Αν κι ο Gebrecht δεν το γνωριζε, ο Johnson ηξερε απολυτα τις κινησεις τους. Ο στολος του βρισκοταν παρατεταγμενος κοντα στα δυτικα παραλια, στην Ζωνη του Heins, οπου οι ναυτες του εκαναν οτι ακριβως και οι ναυτες του Gebrecht: διακοπες.
Ο Johnson ειχε δημιουργησει ενα αρκετα μεγαλο δικτυο κατασκοπων και πληροφοριοδοτων με μια απλη κινηση. Ειχε προσφερει βοηθεια στους νησιωτες και στους ψαραδες σχεδον ολου του Αρχιπελαγους. Στα εξι χρονια που η Bauhaus δεν ειχε ιδεα τι συνεβαινε στο Graveton, ο Johnson ειχε κανει αρκετες φιλιες. Δεν ηταν τοσο η οικονομικη βοηθεια που ειχε προσφερει σε ατομα τα οποια παντα βρισκονταν στο περιθωριο απο την εταιρεια τους, οσο η εμπρακτη βοηθεια απο τα μελη των πληρωματων του στολου του: οσοι ναυτες περισσευαν απο τις βαρδιες ή τις καθημερινες εργασιες των πλοιων στελνονταν στα νησια. Μεσα σ΄ αυτο το χρονικο διαστημα η Capitol εχτισε αρκετα σπιτια, εστειλε τροφιμα και διαφορα μηχανηματα για την συγκομιδη των προιοντων στα ελαχιστα χωραφια που υπηρχαν στα νησια, που ομως μαζευονταν με το χερι μεχρι τοτε, και προσφερε τεχνικη υποστηριξη, ειτε στελνοντας οχηματα που βοηθουσαν στην μεταφορα των προιοντων, ειτε δημιουργωντας μυλους, ιχθυοτροφεια και μοναδες ζωικης παραγωγης και εξοπλιζοντας τες με τα απαραιτητα μηχανηματα. Σε καποιες περιπτωσεις ο Johnson διευκολυνε μεχρι και τις συναλλαγες μεταξυ των νησιων, μεταφεροντας με δυο πλοια του τα προιοντα. Ως ανταλλαγμα, οι νησιωτες, οι οποιοι ηταν απο την φυση τους καχυποπτοι απεναντι σε ατομα που εκπροσωπουσαν τις εταιρειες, τον εμπιστευτηκαν απολυτα. Η κατασταση ειχε καλυτερευσει γι' αυτους με την νεα διοικηση και δεν ηθελαν να επιστρεψουν στα παλια, μιας και η επισκεψη των αντιπροσωπων της Bauhaus και η υπεροπτικη συμπεριφορα τους απεναντι στους νησιωτες ηταν ακομη νωπη στις μνημες τους. Γι΄αυτο και οταν τα πρωτα πλοια της Bauhaus εμφανιστηκαν στο Graveton, ο Johnson ηταν ο πρωτος που το εμαθε.
Καθημερινα ο ναυαρχος λαμβανε πληροφοριες για τις κινησεις των εχθρων του, χωρις αυτοι να εχουν καταλαβει ή εστω να εχουν υποψιαστει τιποτα. Και σκοπευε να εκμεταλλευτει αυτο το πλεονεκτημα, μιας και οι δυναμεις της Bauhaus υπερτερουσαν.
Αν κι ο Gebrecht δεν το γνωριζε, ο Johnson ηξερε απολυτα τις κινησεις τους. Ο στολος του βρισκοταν παρατεταγμενος κοντα στα δυτικα παραλια, στην Ζωνη του Heins, οπου οι ναυτες του εκαναν οτι ακριβως και οι ναυτες του Gebrecht: διακοπες.
Ο Johnson ειχε δημιουργησει ενα αρκετα μεγαλο δικτυο κατασκοπων και πληροφοριοδοτων με μια απλη κινηση. Ειχε προσφερει βοηθεια στους νησιωτες και στους ψαραδες σχεδον ολου του Αρχιπελαγους. Στα εξι χρονια που η Bauhaus δεν ειχε ιδεα τι συνεβαινε στο Graveton, ο Johnson ειχε κανει αρκετες φιλιες. Δεν ηταν τοσο η οικονομικη βοηθεια που ειχε προσφερει σε ατομα τα οποια παντα βρισκονταν στο περιθωριο απο την εταιρεια τους, οσο η εμπρακτη βοηθεια απο τα μελη των πληρωματων του στολου του: οσοι ναυτες περισσευαν απο τις βαρδιες ή τις καθημερινες εργασιες των πλοιων στελνονταν στα νησια. Μεσα σ΄ αυτο το χρονικο διαστημα η Capitol εχτισε αρκετα σπιτια, εστειλε τροφιμα και διαφορα μηχανηματα για την συγκομιδη των προιοντων στα ελαχιστα χωραφια που υπηρχαν στα νησια, που ομως μαζευονταν με το χερι μεχρι τοτε, και προσφερε τεχνικη υποστηριξη, ειτε στελνοντας οχηματα που βοηθουσαν στην μεταφορα των προιοντων, ειτε δημιουργωντας μυλους, ιχθυοτροφεια και μοναδες ζωικης παραγωγης και εξοπλιζοντας τες με τα απαραιτητα μηχανηματα. Σε καποιες περιπτωσεις ο Johnson διευκολυνε μεχρι και τις συναλλαγες μεταξυ των νησιων, μεταφεροντας με δυο πλοια του τα προιοντα. Ως ανταλλαγμα, οι νησιωτες, οι οποιοι ηταν απο την φυση τους καχυποπτοι απεναντι σε ατομα που εκπροσωπουσαν τις εταιρειες, τον εμπιστευτηκαν απολυτα. Η κατασταση ειχε καλυτερευσει γι' αυτους με την νεα διοικηση και δεν ηθελαν να επιστρεψουν στα παλια, μιας και η επισκεψη των αντιπροσωπων της Bauhaus και η υπεροπτικη συμπεριφορα τους απεναντι στους νησιωτες ηταν ακομη νωπη στις μνημες τους. Γι΄αυτο και οταν τα πρωτα πλοια της Bauhaus εμφανιστηκαν στο Graveton, ο Johnson ηταν ο πρωτος που το εμαθε.
Καθημερινα ο ναυαρχος λαμβανε πληροφοριες για τις κινησεις των εχθρων του, χωρις αυτοι να εχουν καταλαβει ή εστω να εχουν υποψιαστει τιποτα. Και σκοπευε να εκμεταλλευτει αυτο το πλεονεκτημα, μιας και οι δυναμεις της Bauhaus υπερτερουσαν.
(14) Επιστροφή στο Anchra Bay
Τα νεα για την καταστροφη του στολου της Mishima δεν αργησαν να φτασουν στον Gebrecht. Περισσοτερο ικανοποιημενος απο οσο αφησε να φανει εδωσε διαταγη να ξεκινησουν παλι για το Anchra Bay.
Λιγες ωρες αφοτου ειχαν ξεκινησει προς το τελικο σημειο του ταξιδιου τους, το κοπαδι τους προσπερασε χωρις να τους δωσει σημασια. Ο Gebrecht ειχε σεβαστει τα πλασματα κι ελπιζε οτι και αυτα θα εκαναν το ιδιο. Τα κητοειδη απομακρυνθηκαν απο τον στολο και τελικα φωλιασαν στα νοτια, εκει που τοσα χρονια αναπαραγονταν.
Κι αυτη τη φορα ηταν σιγουρα οτι κανενας δεν θα τα ενοχλουσε.
Ο στολος του Gebrecht εφτασε, χωρις αλλα απροοπτα, στο Anchra Bay στα τελη του Ιουλιου 2138 και αγκυροβολησε κοντα στα παραλια. Δεν αναφερθηκαν εχθρικες κινησεις σε αποσταση εικοσι ναυτικων μιλιων, παρα μονο μερικα ψαροχωρια, κι ετσι ο Gebrecht εθεσε τον στολο σε κατασταση επιφυλακης μεσαιου βαθμου.
Οι βαρδιες των πληρωματων επετρεψαν στους περισσοτερους ναυτες να ειναι πιο χαλαροι. Καθημερινα τα πλοια και τα υποβρυχια αδειαζαν απο τα μελη τους που προτιμουσαν να κατασκηνωνουν στην παραλια και να απολαμβανουν το καλοκαιρι. Κανεις τους δεν ηξερε ποτε θα ξαναειχε τετοια ευκαιρια, οποτε ολη η παραλια θυμιζε την περιοδο πριν τον πολεμο, τοτε που καθε καλοκαιρι οι αμμουδιες του Ισταρ γεμιζαν απο κοσμο.
Ο Gebrecht βγηκε στο καταστρωμα του Rosecrans και ατενισε το πελαγος. Εξι χρονια μετα την μεγαλη μαχη τα νερα δεν ειχαν καθαρισει ακομα. Κοιταξε προς τα ανατολικα, προς τον ωκεανο που μολις ειχαν διασχισει, και μπορεσε να διακρινει ακομα συντριμμια που δεν ειχαν βυθιστει ποτε. Κοντα στα βραχια του Anchra Bay υπηρχε ενα συμπλεγμα απο τρια ή τεσσερα πλοια που ειχαν γινει μια μαζα, καθως σε καποιο σημειο της μαχης ειχαν συγκρουστει μεταξυ τους. Τωρα δεσποζαν πανω απο τα κυματα σαν περιτεχνο μνημειο προς τιμην των νεκρων, ενα απομειναρι των περηφανων στολων της Bauhaus και της Capitol.
Γευτηκε την αλμυρα του ανεμου, καθως ενα αερακι σηκωνοταν απο τα νοτια και κυματιζε ελαφρα το Graveton. Ηταν απιστευτη η διαφορα στις θαλασσες που περιεκλειαν το Anchra Bay: η δυτικη θαλασσα ηταν σχεδον παντα γαληνια, αλλα με το που περνουσες το στενο, τα νερα λυσσομανουσαν.
Ο νους του ταξιδεψε στους συμπολεμιστες του, στον Petrov, τον von Krauss, ακομα και στον Angus Weinstein κι εκεινη την αδερφη, τον Olufsson. Τις τελευταιες ωρες της μαχης στο Anchra Bay ειχε δει τον Petrov να χανει τον σεβασμο που ειχε κερδισει ολα τα προηγουμενα χρονια. Ποτε του δεν δεχτηκε τον τροπο με τον οποιο ειχε προδωσει την εταιρεια του και δεν συγχωρουσε τον εαυτο του που ηταν τοσο κοντοφθαλμος και πιστος στον μεντορα του, που δεν καταλαβε οτι τον ειχε κανει υποχειριο του στο παιχνιδι του για εκδικηση απο τον Weinstein. Δεν εδινε δικιο ουτε στον Angus που ειχε προσπαθησει με τοσο ακομψο τροπο να βγαλει απο την μεση τον Petrov. Αν υπηρχε κατι που του ειχε μεινει απο την μαχη εκεινη ηταν η προδοσια, το πως ενας απο τους καλυτερους και πιο πιστους ναυαρχους της εταιρειας ειχε προτιμησει να βαλει τον εγωισμο του πανω απο το καθηκον του. Και η βυθιση του Kaiser. Ειχε διακρινει τον Petrov να στεκεται στο καταστρωμα του αεροπλανοφορου, λιγο πριν το καταπιουν τα κυματα. Ειχε κατεβασει τα κυαλια του παγωμενος, χωρις να ακουει τους ναυτες που τον ρωτουσαν τι επρεπε να κανουν. Προτου το καταλαβει οι δυναμεις της Capitol τους ειχαν περικυκλωσει και δεν ειχε αλλη επιλογη απο το να παραδοθει.
Ο διοικητης της Capitol, ο ναυαρχος Tom Johnson ηταν συμπαθητικος τυπος, αλλα σκληρος σαν βραχος. Δεν πιεσε τον Gebrecht για καμια πληροφορια, του προσφερε μαλιστα κι ενα δωματιο για να μεινει. Πεντε μηνες μετα το Anchra Bay τον απελευθερωσε, μαζι με ολα τα μελη του πληρωματος του, χωρις κανενα ανταλλαγμα.
Δεν ειχαν μιλησει πολυ, αλλα ο Gebrecht του ειχε πει λιγο πριν τον απελευθερωσει οτι τον ευχαριστουσε πολυ, αλλα αν τυχαινε να ξαναβρεθουν αντιπαλοι, θα τον πολεμουσε με ολες του τις δυναμεις. Ο Johnson ειχε γελασει.
“Το χρεος πανω απο ολα, ετσι;” και του εσφιξε το χερι, ευχομενος καλη τυχη.
Για καποιο λογο στο νου του Gebrecht ειχε ερθει ο Petrov, οταν ακουσε τα λογια του ναυαρχου.
Πολλες αναμνησεις απο παλιες ιστοριες...Η μοιρα τους ειχε ξαναφερει αντιμετωπους. Κι αυτη τη φορα ο Gebrecht ελπιζε οτι η ιστορια θα ειχε διαφορετικο τελος.
Εμεινε αρκετη ωρα να ατενιζει την θαλασσα, ενω μακρυα πισω του οι φωνες των ναυτων που απολαμβαναν τη θαλασσα ταξιδευαν στον αερα.
Λιγες ωρες αφοτου ειχαν ξεκινησει προς το τελικο σημειο του ταξιδιου τους, το κοπαδι τους προσπερασε χωρις να τους δωσει σημασια. Ο Gebrecht ειχε σεβαστει τα πλασματα κι ελπιζε οτι και αυτα θα εκαναν το ιδιο. Τα κητοειδη απομακρυνθηκαν απο τον στολο και τελικα φωλιασαν στα νοτια, εκει που τοσα χρονια αναπαραγονταν.
Κι αυτη τη φορα ηταν σιγουρα οτι κανενας δεν θα τα ενοχλουσε.
Ο στολος του Gebrecht εφτασε, χωρις αλλα απροοπτα, στο Anchra Bay στα τελη του Ιουλιου 2138 και αγκυροβολησε κοντα στα παραλια. Δεν αναφερθηκαν εχθρικες κινησεις σε αποσταση εικοσι ναυτικων μιλιων, παρα μονο μερικα ψαροχωρια, κι ετσι ο Gebrecht εθεσε τον στολο σε κατασταση επιφυλακης μεσαιου βαθμου.
Οι βαρδιες των πληρωματων επετρεψαν στους περισσοτερους ναυτες να ειναι πιο χαλαροι. Καθημερινα τα πλοια και τα υποβρυχια αδειαζαν απο τα μελη τους που προτιμουσαν να κατασκηνωνουν στην παραλια και να απολαμβανουν το καλοκαιρι. Κανεις τους δεν ηξερε ποτε θα ξαναειχε τετοια ευκαιρια, οποτε ολη η παραλια θυμιζε την περιοδο πριν τον πολεμο, τοτε που καθε καλοκαιρι οι αμμουδιες του Ισταρ γεμιζαν απο κοσμο.
Ο Gebrecht βγηκε στο καταστρωμα του Rosecrans και ατενισε το πελαγος. Εξι χρονια μετα την μεγαλη μαχη τα νερα δεν ειχαν καθαρισει ακομα. Κοιταξε προς τα ανατολικα, προς τον ωκεανο που μολις ειχαν διασχισει, και μπορεσε να διακρινει ακομα συντριμμια που δεν ειχαν βυθιστει ποτε. Κοντα στα βραχια του Anchra Bay υπηρχε ενα συμπλεγμα απο τρια ή τεσσερα πλοια που ειχαν γινει μια μαζα, καθως σε καποιο σημειο της μαχης ειχαν συγκρουστει μεταξυ τους. Τωρα δεσποζαν πανω απο τα κυματα σαν περιτεχνο μνημειο προς τιμην των νεκρων, ενα απομειναρι των περηφανων στολων της Bauhaus και της Capitol.
Γευτηκε την αλμυρα του ανεμου, καθως ενα αερακι σηκωνοταν απο τα νοτια και κυματιζε ελαφρα το Graveton. Ηταν απιστευτη η διαφορα στις θαλασσες που περιεκλειαν το Anchra Bay: η δυτικη θαλασσα ηταν σχεδον παντα γαληνια, αλλα με το που περνουσες το στενο, τα νερα λυσσομανουσαν.
Ο νους του ταξιδεψε στους συμπολεμιστες του, στον Petrov, τον von Krauss, ακομα και στον Angus Weinstein κι εκεινη την αδερφη, τον Olufsson. Τις τελευταιες ωρες της μαχης στο Anchra Bay ειχε δει τον Petrov να χανει τον σεβασμο που ειχε κερδισει ολα τα προηγουμενα χρονια. Ποτε του δεν δεχτηκε τον τροπο με τον οποιο ειχε προδωσει την εταιρεια του και δεν συγχωρουσε τον εαυτο του που ηταν τοσο κοντοφθαλμος και πιστος στον μεντορα του, που δεν καταλαβε οτι τον ειχε κανει υποχειριο του στο παιχνιδι του για εκδικηση απο τον Weinstein. Δεν εδινε δικιο ουτε στον Angus που ειχε προσπαθησει με τοσο ακομψο τροπο να βγαλει απο την μεση τον Petrov. Αν υπηρχε κατι που του ειχε μεινει απο την μαχη εκεινη ηταν η προδοσια, το πως ενας απο τους καλυτερους και πιο πιστους ναυαρχους της εταιρειας ειχε προτιμησει να βαλει τον εγωισμο του πανω απο το καθηκον του. Και η βυθιση του Kaiser. Ειχε διακρινει τον Petrov να στεκεται στο καταστρωμα του αεροπλανοφορου, λιγο πριν το καταπιουν τα κυματα. Ειχε κατεβασει τα κυαλια του παγωμενος, χωρις να ακουει τους ναυτες που τον ρωτουσαν τι επρεπε να κανουν. Προτου το καταλαβει οι δυναμεις της Capitol τους ειχαν περικυκλωσει και δεν ειχε αλλη επιλογη απο το να παραδοθει.
Ο διοικητης της Capitol, ο ναυαρχος Tom Johnson ηταν συμπαθητικος τυπος, αλλα σκληρος σαν βραχος. Δεν πιεσε τον Gebrecht για καμια πληροφορια, του προσφερε μαλιστα κι ενα δωματιο για να μεινει. Πεντε μηνες μετα το Anchra Bay τον απελευθερωσε, μαζι με ολα τα μελη του πληρωματος του, χωρις κανενα ανταλλαγμα.
Δεν ειχαν μιλησει πολυ, αλλα ο Gebrecht του ειχε πει λιγο πριν τον απελευθερωσει οτι τον ευχαριστουσε πολυ, αλλα αν τυχαινε να ξαναβρεθουν αντιπαλοι, θα τον πολεμουσε με ολες του τις δυναμεις. Ο Johnson ειχε γελασει.
“Το χρεος πανω απο ολα, ετσι;” και του εσφιξε το χερι, ευχομενος καλη τυχη.
Για καποιο λογο στο νου του Gebrecht ειχε ερθει ο Petrov, οταν ακουσε τα λογια του ναυαρχου.
Πολλες αναμνησεις απο παλιες ιστοριες...Η μοιρα τους ειχε ξαναφερει αντιμετωπους. Κι αυτη τη φορα ο Gebrecht ελπιζε οτι η ιστορια θα ειχε διαφορετικο τελος.
Εμεινε αρκετη ωρα να ατενιζει την θαλασσα, ενω μακρυα πισω του οι φωνες των ναυτων που απολαμβαναν τη θαλασσα ταξιδευαν στον αερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
