Ο Mikael, ο ασυρματιστης τους, προσπαθουσε να βρει οποιονδηποτε στις συχνοτητες, αλλα ολες οι επικοινωνιες ηταν κομμενες. Πατουσε πληκτρα σα μανιακος, προσπαθωντας να βρει μια συχνοτητα σε χρηση ώστε να καλεσει σε βοηθεια, αλλα τιποτα. Το παλεψε για εικοσι λεπτα, μεχρις οτου να καταλαβει ότι δεν επροκειτο να αλλαξει τιποτα και να τα παρατησει αποκαμωμενος.
Ολο το υποβρυχιο τρανταζοταν από τις τελευταιες απελπιδες προσπαθειες των μηχανων να λειτουργησουν. Ο συναγερμος ειχε σταματησει, όπως αλλωστε και οι γεννητριες, και τωρα η αιθουσα ελεγχου ηταν βυθισμενη σε ένα σκουρο κοκκινο χρωμα. Ο Angus προσπαθησε να κρατησει την ψυχραιμια του.
«Johann, σε παρακαλω πες μου ποση ωρα εχουμε μεχρι οι τουρμπινες να σταματησουν τελειως», διεταξε με ανεκφραστη φωνη. Ο νεαρος που ετρεμε από την κορυφη μεχρι τα νυχια πλησιασε στην κονσολα.
«Δεν…δεν είναι σιγουρο, κυριε διοικητα», ειπε ξεψυχισμενα. «Από δεκα λεπτα μεχρι και μια ωρα – το πολύ.»
«OK. Τα επιπεδα οξυγονου;»
«Είναι αδεια κατά 43%. Όπως το υπολογιζω εχουμε για τεσσερις με πεντε ωρες.»
Ο Angus ενευσε.
«Κυριε», κλαψουρισε ο Johann, «ειμαστε πανω από την ταφρο του Ausbricht.»
Ο κυβερνητης δεν απαντησε. Όλα πηγαιναν κατά διαολου.
Το εφεδρικο συστημα πλοηγησης ειχε τεθει εκτος λειτουργιας. Το χειροκινητο συστημα ελεγχου δουλευε ακομη, αλλα επνεε τα λοισθια. Ηταν φανερο ότι δεν θα μπορουσαν να ανεβουν στην επιφανεια. Ο Angus εδωσε διαταγη να αδειασουν οι δεξαμενες νερου, αλλα ουτε αυτό βοηθησε την κατασταση. Το ρηγμα ηταν τοσο μεγαλο, που για καθε λιτρο που χυνοταν στον ωκεανο, αλλα δυο εμπαιναν στο Rasputin.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου