(60) Π.Ω. 10

10η Πρωινη Ωρα

Τα τελευταια εικοσι λεπτα οι λυσσασμενες βολες των δυο στολων ειχαν μειωθει αρκετα. Οι ναυτες, αποκαμωμενοι από την πολυωρη μαχη, ειχαν αρχισει να επιβραδυνουν τους ρυθμους τους. Μεχρι τις 10:15, οποτε και επεσε και η τελευταια βολη από καποιο τορπιλοφορο της Mishima, οι δυο στολοι αρχισαν να απομακρυνονται ο ενας από τον αλλον, για να προετοιμαστουν για τον νέο γυρο των εχθροπραξιων που δεν θα αργουσε και πολύ.
Στον βυθο του Schwarztot τα υποβρυχια της Mishima υποχωρησαν και παλι πισω από τους υφαλους μετα από εντολη του Akira και ο Angus αποφασισε ότι δεν υπηρχε λογος να τους ακολουθησει. Ακομα κι ο ιδιος ενιωθε ότι ειχε αναγκη τον υπνο. Τα ματια του εκλειναν.
Ενιωσε ένα χερι να του σφιγγει τρυφερα τον ωμο. Γυρισε και ηρθε προσωπο με προσωπο με τον von Krauss. Ο νεαρος τον κοιτουσε σοβαρα, με μια ωριμοτητα που ο Angus δεν θα πιστευε ότι θα μπορουσε να συνδυαστει με το προσωπο του.
«Κυριε διοικητα, πηγαιντε να ξαπλωσετε λιγο. Θα είναι όλα υπο την επιβλεψη μου. Πρεπει να ξεκουραστειτε λιγο.»
Ο Angus προσπαθησε να αντιδρασει, αλλα από την κουραση δεν μπορεσε καν να μιλησει. Ετριψε τα μηλιγγια του και κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
«Μονο κανα-δυο ωρες – όχι παραπανω. Μ’ ακους; Κανα-δυο ωρες.»
Προχωρησε τρια βηματα κι επειτα, σαν να το ξανασκεφτηκε, γυρισε πισω.
«Και τα παιδια να ξεκουραστουν…θα εχουμε και δευτερο γυρο. Φωναξτε την δευτερη βαρδια…να κοιμηθειτε κι εσεις λιγο.»
«Φυσικα, κυριε διοικητα», απαντησε με αερα θαλασσολυκου ο von Krauss. «Θα τα φροντισω όλα εγω. Μην ανησυχειτε.»
Ο Angus εκανε να φυγει, αλλα ξαναγυρισε για άλλη μια φορα. Πλησιασε τον Edelstein, και του ψιθυρισε να πλησιασει κι άλλο το ‘Kaiser’. Επειτα αποσυρθηκε στο δωματιο του για να ξαπλωσει.
Ξαπλωσε στο κρυο του κρεβατι και κουκουλωθηκε με την χιλιοφθαρμενη κουβερτα του. Κρυωνε. Αναλογιστηκε την Katia, τον Orestes, τον Agamemnon…μεχρις οτου αποκοιμηθηκε βαθια και τους ονειρευτηκε διπλα του, να τον αγκαλιαζουν.
Και ο χρονος του τελειωνε ολοενα και πιο πολύ.