(82) Επίλογος (ii)

Αργα το απογευμα της ιδιας μερας, η Dietrich χτυπησε την πορτα της Katia. Οι δυο γυναικες ειχαν να ειδωθουν πανω από ένα χρονο. Η Dietrich δεν ειχε συμφωνησει ποτε με τον γαμο του γιου της με την Katia, και ακομα και η αγαπη για τα εγγονια της δεν την εκανε πιο ευαισθητη σε αυτο το θεμα.
Η Katia ανοιξε χαμογελωντας, με τον Agamemnon στην αγκαλια της και τον Orestes να την τραβαει από την μπλουζα. Μολις ειδε την πεθερα της παγωσε. Ο Orestes κρυφτηκε ντροπαλος πισω της και κοιταζε με τα μαυρα ματακια του την γιαγια του.
«Τι συμβαινει;» ρωτησε η Katia αναστατωμενη.
«Ηρθε αυτο», απαντησε ξερα η Dietrich και της εδειξε τον φακελο. Η Katia προχωρησε προς το εσωτερικο του διαμερισματος, αφησε με προσοχη τον Agamemnon στην κουνια του, χαιδεψε την κοιλια της, οπου μεσα κοιμοταν ησυχα η κορη της και πηρε τον φακελο.
Δεν εδειξε ουτε ένα συναισθημα οσο το διαβαζε, παρολο που η Dietrich την παρακολουθουσε με προσοχη αλεπους που παραμονευει μια κοτα. Όμως όταν τελειωσε την αναγνωση και ξανακοιταξε την πεθερα της, τα ματια της ηταν υγρα.
«Ενταξει. Θες να περασεις;»
Η Dietrich εγνεψε αρνητικα.
«Με περιμενει ο Albert στο αυτοκινητο», ειπε ψεματα, και η Katia το καταλαβε. Δεν υπηρχε περιπτωση ο Albert να μην ανεβαινε να πει ένα γεια και να δει τα ανιψια του.
«Καταλαβαινω. Κι εγω εχω να προσεξω τα παιδια.»
«Αντιο λοιπον.»
«Αντιο.»
Η Dietrich εφυγε, και μονο αφου εκλεισε η πορτα πισω της μπορεσε η Katia να ξεσπασει. Εκατσε βαρια πισω από την πορτα και αρχισε να κλαιει με λυγμους. Ο Orestes την αγκαλιασε και αρχισε να της χαιδευει τα μαλλια τρομαγμενος, προσπαθωντας να την καθησυχασει. Τον τραβηξε στην αγκαλια της και τον γεμισε φιλια ανακατα με τα δακρυα της.
Εμεινε στην ιδια θεση για αρκετες ωρες, αγκαλια με τα παιδια της και προσπαθωντας να αναλογιστει το μελλον της. Στα ποδια της ηταν ακομα πεσμενο το χαρτι που ανακοινωνε τον χαμο του αντρα της, μουντζουρωμενο και νοτισμενο από τα δακρυα των αγαπημενων του.

(81) Επίλογος (i)

Επιλογος – Albert

Ο Albert Weinstein κρατουσε ένα πλαστικο αεροπλανακι στα χερια του και το επεξεργαζοταν. Ειχαν περασει σχεδον τριαντα χρονια από τοτε που το ειχε ακουμπησει για τελευταια φορα. Το αεροπλανακι ειχε φθαρει, το ένα φτερο του ηταν σπασμενο πλεον, αλλα τα χρωματα του ηταν ακομα εντονα. Το σηκωσε ψηλα και εκανε πως πεταει.
Χαμογελασε. Ποσες αναμνησεις του εφερνε αυτό το παλιο παιχνιδι! Θυμηθηκε τον Angus να του βουταει τα αεροπλανα κι εκεινον να τον κυνηγαει για να τα παρει πισω. Τι γελιο που θα εριχνε τωρα αν βρισκοταν από μια μερια κι εβλεπε τους δυο μπομπιρες να πειραζουν ο ενας τον αλλον!
Το βλεμμα του επεσε στο λευκο χαρτι που βρισκοταν πεταμενο στο γραφειο του. Θα εδινε τα παντα για να μην το ειχε διαβασει, θα θυσιαζε ακομα και μια μινι εκδρομη στην παιδικη του ηλικια.
Στο χαρτι υπηρχε γραμμενο το ονομα του αδελφου και μια μονο φραση που θα τον στοιχειωνε τα επομενα χρονια.
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ.
Πηρε το χαρτι στα χερια του και ασυναισθητα αρχισε να το διπλωνει για να το κανει σαιτα, μεχρις οτου θυμηθηκε ότι αυτό το κολπο του το ειχε μαθει ο αδελφος του όταν ηταν οκτω χρονων. Πεταξε μακρυα το χαρτι σαν να τον ειχε καψει.
Τους τελευταιους δυο μηνες ο Albert βρισκοταν σε υποχρωτικη αδεια στο Heimburg. Θα επεστρεφε στα καθηκοντα του ως διοικητης της Αρμαδας των Τεσσαρων Δουκων σε τεσσερις μηνες, ενώ μεχρι τοτε την θεση του θα την αναπληρωνε ο Ljubomir Stefanovic. Βασει των καινουργιων δεδομενων ηταν καλο που βρισκοταν κοντα στην μανα του τετοιες στιγμες.
Η Dietrich ειχε καταρρευσει όταν ο μαυροντυμενος επιτροπος του Υπουργειου Πολεμου της ειχε παραδωσει τον μαυρο φακελο με την σφραγιδα της εταιρειας, που ποτε δεν σημαινε κατι καλο. Παραδινοταν μονο στις οικογενειες των αξιωματικων και παντα ανεφερε τον θανατο τους με δυο τροπους: ειτε ως “Νεκροι” ειτε ως “Αγνοουμενοι”. Το αποτελεσμα ηταν το ιδιο ετσι κι αλλιως.
Ο Albert ηταν μπροστα όταν η μητερα του ανοιξε στον επιτροπο. Αρχισε να κουναει το κεφαλι της βιαια αριστερα και δεξια και να λεει συνεχως όχι, προσπαθωντας να εξορκισει τα ασχημα νεα που ειχαν μολις φτασει με την μορφη ενός αψυχου, τυποποιημενου χαρτιου.
Ο επιτροπος, ο οποιος δεν μπηκε στον κοπο να βγαλει καν τα μαυρα γυαλια του, της παρεδωσε τον φακελο ανεκφραστος και εφυγε χωρις να πει ουτε κουβεντα. Η Dietrich πηρε τον φακελο με χερια που ετρεμαν και, μολις ο επιτροπος δρασκελισε την πορτα του σπιτιου και απομακρυνθηκε, λιποθυμησε.
Ο Albert ειδε κι επαθε να την συνεφερει. Τελικα την ξαπλωσε στο κρεβατι της και ο ιδιος πηγε στο παλιο του δωματιο, που ηταν γεματο με αναμνησεις – χαρουμενες αναμνησεις.
Καθισε στο ιδιο γραφειακι που καθοταν καποτε και διαβαζε για τις εξετασεις του στην Σχολη Πολεμικης Αεροποριας και αιφνιδιαστηκε όταν ειδε ποσο μικρο του επεφτε πια. Μαλλον ειχε συνηθισει στο πολυτελες γραφειο του στο διαστημικο θωρηκτο που διοικουσε.
Ανοιξε τον φακελο με βιαστικες κινησεις. Δεν ωφελουσε να το καθυστερει. Ότι ειχε γινει δεν μπορουσε να ξεγινει. Διαβασε το χαρτι που τον πληροφορουσε ότι ο Angus Weinstein, Διοικητης Στολου του Πολεμικου και Υποβρυχιου Ναυτικου της Ενδοξης Bauhaus κλπ, κλπ, θεωρειτο αγνοουμενος στην μαχη.
Ηθελε να ουρλιαξει ότι δεν ηταν σωστο, ότι ο Angus Weinstein δεν ηταν ενας απλος Διοικητης, ηταν ανθρωπος, ηταν γιος, συζυγος και πατερας…και αδελφος πανω από όλα. Ενας αδελφος που παντα θα πειραζε τον μικροτερο αδελφο του, αλλα και που θα του εδινε συμβουλες όταν τις ειχε αναγκη, που θα τον βοηθουσε και θα επαιζε μαζι του…Και τωρα ένα κωλοχαρτο ενημερωνε ότι ο μεγαλος αδελφος δεν θα επεστρεφε ποτε;
Ενας κομπος σταθηκε στον λαιμο του, όταν αντιληφθηκε ότι δεν θα ξαναμιλουσε με τον Angus, δεν θα τον ξαναβλεπε, δεν θα θυμοντουσαν μαζι την παιδικη και εφηβικη τους ηλικια. Ενιωθε αδειος…ή μαλλον όχι. Ενιωθε μισος, ανολοκληρωτος. Πως θα μπορουσε να το αντιμετωπισει αυτό; Ειχε χασει ηδη τον πατερα του, δεν αντεχε να χασει και τον αδελφο του. Και η μητερα τους; Πως θα μπορουσε να αντεξει τον χαμο του γιου της, λιγα χρονια μετα τον θανατο του αντρα της;
Συντετριμμενος ακουμπησε πανω στο γραφειο του και εβαλε τα κλαματα.

(80) ...

Πεταχτηκε από τον υπνο του ουρλιαζοντας και κλαιγοντας. Ηταν παλι πισω στο υποβρυχιο.
Όχι, δεν ηθελε να τελειωσει ετσι, δεν ηθελε να πεθανει μεσα σε ένα σαρδελοκουτι, στα βαθη ενός αφιλοξενου ωκεανου, περιτριγυρισμενος από την απεραντη σιωπη της θαλασσας, ηθελε να γυρισει πισω, στην γυναικα και τα παιδια του, ηθελε να τους ξαναδει, να τους γεμισει αγκαλιες και φιλια, να ονειρευτει ξανα, να ζησει…

Στην κονσολα τα επιπεδα οξυγονου εδειχναν 2%. Όλα ειχαν τελειωσει. Γυρω του δεν κουνιοταν κανενας.
«Katia…Orestes…Agamemnon…Χριστε μου, όχι ετσι…όχι εδώ…»

Κι ετσι θα τον αφησουμε, παρεα με τις σκεψεις του, για τα επομενα ελαχιστα λεπτα που του απομενουν.

(79) Σαν όνειρο...

Ενιωσε να βυθιζεται παλι σε ένα ονειρο. Ο κοσμος σκοτεινιασε κι ο ιδιος εκλεισε τα ματια του σφιχτα. Όταν τα ξανανοιξε βρισκοταν καθισμενος σε ένα διπλο κρεβατι με δροσερα σεντονια. Η κουρτινα που ηταν τραβηγμενη ώστε να μην αφηνει το φως του ηλιου να μπαινει, εδινε ένα σκουρο μπλε χρωμα στο δωματιο. Περιεργαστηκε για λιγο τον χωρο και ξαφνικα συνειδητοποιησε ότι του ηταν πολύ οικειος.
Περασε το χερι του πανω από τα τσαλακωμενα σεντονια. Εμοιαζε σαν καποιος να ειχε μολις σηκωθει. Στο δωματιο υπηρχε απολυτη ησυχια, σαν να μην υπηρχε κανεις άλλος στον κοσμο, εκτος από αυτόν.
Μια κουνια ηταν στα δεξια του. Σηκωθηκε προσεκτικα και αθορυβα και κοιταξε μεσα.
Ένα μωρο. Ο Orestes. Ο Οrestes του.
Ενιωσε δακρυα να του ερχονται στα ματια. Ηθελε να ουρλιαξει από την χαρα του, αλλα δεν ηθελε να ξυπνησει το μωρο. Το πηρε αγκαλια προσεκτικα και το εσφιξε πανω του. Ο Orestes δεν ξυπνησε, απλα συνεχισε να ανασαινει ρυθμικα και τοσο ησυχα, που σχεδον δεν ακουγοταν. Ο Angus μπορουσε να νιωσει την καρδουλα του να χτυπα σε τακτικα διαστηματα.
Το φιλησε στο κεφαλακι του μια, δυο, πεντε, εκατο φορες. Δεν μπορουσε να πιστεψει ότι βρισκοταν πισω στο σπιτι του. Δεν χορταινε να κοιταζει τον γιο του, τον πρωτοτοκο του, τον καρπο της αγαπης του με την Katia.
Ακουσε σιγανα βηματα πισω του, αλλα δεν γυρισε. Ποιος άλλος θα μπορουσε να είναι, εκτος από εκεινη;
Η Katia τον αγκαλιασε από την μεση και τον φιλησε στην πλατη. Εκεινος ανατριχιασε κι εκλεισε τα ματια του. Η γυναικα του τον εσφιξε για αρκετα δευτερολεπτα, κι επειτα σταθηκε μπροστα του. Απλωσε τα χερια της και πηρε τον Orestes στην αγκαλια της. Ο μικρος γκρινιαξε για μια μονο στιγμη κι επειτα βυθιστηκε παλι στον βαθυ του υπνο.
«Αγαπη μου…πρεπει να φυγεις. Να επιστρεψεις…εκει που ανηκεις.»
Ο Angus χαμογελασε απορημενος.
«Τι…τι εννοεις;»
Η Katia τον κοιταξε με ένα θλιμμενο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο της.
«Σε περιμενα…όλα αυτά τα χρονια. Αλλα δεν ηρθες…ποτε. Και τωρα πρεπει να γυρισεις πισω. Σε αυτους με τους οποιους περασες ολα αυτά τα χρονια. Σε αυτους που ηταν η πραγματικη σου οικογενεια. Σε αυτους μαζι με τους οποιους εζησες…και θα πεθανεις.»
Ο Angus ενιωσε την καρδια του να σταματα. Συνοφρυωθηκε.
«Που είναι ο Agamemnon; Που τον εχεις; Είναι καλα;»
Η Katia δεν αποκριθηκε. Ένα δακρυ ελαμψε στο δεξι της μαγουλο και δαγκωσε τα χειλη της. Εβαλε τον Orestes ξανα πισω στην κουνια και τον χαιδεψε στο μαγουλο.
Επειτα πλησιασε τον Angus. Η καρδια του βροντοχτυπουσε.
«Αντιο, Angus μου. Μην μας ξεχασεις…εμεις δεν θα σε ξεχασουμε. Να εισαι δυνατος… ως το τελος.»

(78) Πριν το τέλος

Άλλη μιαμιση ωρα περασε ετσι. Ο αερας γινοταν ολο και πιο βαρυς. Ο Angus κοιτουσε εξω από το φινιστρινι, αναλογιζομενος την θαλασσα. Πλανευτρα θαλασσα, ετσι την ελεγε ο πατερας του. Μια θεα που ζητουσε συνεχεια θυσιες. Και η οικογενεια Weinstein της ειχε προσφερει αρκετες.
Αρκετοι από το πληρωμα ειχαν πεσει λιποθυμοι από την ελλειψη οξυγονου. Ο Angus ευχοταν να μην ξαναξυπνουσαν και περιμενε κι αυτος την σειρα του. Δεκα λεπτα πριν ο Peter ειχε ξαναλιποθυμησει, κι από τοτε δεν ειχε ξανακουνηθει.
Ο Mikael τον πλησιασε με αργα, ζαλισμενα βηματα.
«Διοικητα…» ξεκινησε κι εκλεισε τα ματια του. Ζαλιζοταν πολύ.
«Ναι, Mikael.»
«Θα ηθελα να μου δανεισετε το οπλο σας.»
Ο Angus ετοιμαστηκε να ρωτησει γιατι, αλλα αποφασισε ότι μαλλον ηξερε και πολύ καλα μαλιστα. Χωρις να αφησει από τα ματια του τον Mikael, εβγαλε το περιστροφο του από την θηκη και του το προσφερε.
«Εχει σφαιρα για εσας;» ρωτησε ο Mikael και του Angus του ηρθε να βαλει τα γελια. Η ευγενεια σε ολο της το μεγαλειο! Εγνεψε καταφατικα.
«Δεν θα την χρειαστω, Mike. Μπορεις να χρησιμοποιησεις οσες θες.»
Ένα παρανοικο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του ασυρματιστη. Επειτα απομακρυνθηκε με ασταθη βηματα.
Σαν μεσα σε ονειρο ο Angus τον ειδε να φοραει το καπελο του και να γυαλιζει το ταμπελακι με το ονομα του. Επειτα εκλεισε τα ματια του σαν να προσευχοταν, εβαλε το περιστροφο στο στομα του και τραβηξε την σκανδαλη.
«Αυτος μου φαινεται ο καλυτερος τροπος», ακουστηκε μια φωνη διπλα του. Ο von Krauss ειχε ξυπνησει. Οι λεξεις εβγαιναν αργα από το στομα του, σαν να σκεφτοταν σε ποια σειρα να τις βαλει ώστε να σχηματισει την προταση που ηθελε.
«Γρηγορος, αποτελεσματικος και…και περηφανος. Μακαρι να μπορουσα να το κανω κι εγω.»
«Δεν υπαρχει τιποτα περηφανο στον θανατο», απαντησε αφηρημενα ο Angus. Πισω από τον Mikael, μια σκουρα κηλιδα απλωνοταν στο τοιχωμα του υποβρυχιου.
«Εχεις κοπελα, διοικητα;» ρωτησε ο Sigur. Στο μυαλο του Angus ηρθε η Katia.
«Ειμαι παντρεμενος, Sigur. Εχω και δυο παιδια.»
«Να…να σου ζησουν. Κι ευχομαι να μεγαλωσουν χωρις πολεμο…Εγω δεν εχω κοπελα. Η μανα μου ηθελε να με παντρεψει με καποια, ώστε να ετοιμασω τα χαρτια της απαλλαγης μου ως προστατης οικογενειας, αλλα προτιμησα να καταταγω. Αστειο δεν είναι;»
Ο Angus δεν εβρισκε τιποτα το αστειο, αλλα προτιμησε να μην το πει.
«Ναι. Είναι αστειο. Αλλα ετσι κι αλλιως τα χαρτια για τους προστατες οικογενειας δεν αξιζουν μια πια. Ακου κι εμενα. Θα επρεπε να ημουν σπιτι μου. Αλλα ειχα να επιβλεπω έναν πολεμο για την εταιρεια.»
«Α, ναι. Αυτό μας εφαγε. Αναρωτιεμαι αν θυμαται κανεις γιατι πολεμαμε.»
Ο Sigur ξεσπασε σε ένα αγριο γελιο, που πολύ γρηγορα μετατραπηκε σε βηχα.
«Γαμωτο…δεν εχουμε αρκετο οξυγονο ουτε για να γελασουμε…»
Στραφηκε αποτομα προς το μερος του Angus. Τα ματια του γυαλιζαν.
«Ποσο μας εμεινε; Δεκα λεπτα; Εικοσι; Η εταιρεια θα συνεχισει να υπαρχει, αδιαφορωντας για εμας. Δωσαμε την ζωη μας, Angus, κι αυτό γιατι; Για την εταιρεια; Να παει να γαμηθει!»
Αρπαξε έναν μεταλλικο σωληνα που ειχε αποκολληθει κατά την εκρηξη. Το στομιο του φαινοταν κοφτερο. Τον περιεργαστηκε για λιγο με προσηλωση.
«Ετσι θα καταληξουμε ολοι.»
Προτου ο Angus προλαβει να τον σταματησει, καρφωσε τον σωληνα στο σαγονι του. Τα ματια του δακρυσαν, αιμα τιναχτηκε στο στερνο του και ενας πνιχτος ηχος ακουστηκε καθως η γλωσσα του κοβοταν. Τα ποδια του τιναχτηκαν για δεκα δευτερολεπτα και μετα σταματησαν.
Όλα ειχαν συμβει σε λιγοτερο από μισο δευτερολεπτο. Ο Angus απεμεινε να τον κοιταζει για λιγο ακομη, προσπαθωντας να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει, αλλα το μυαλο του δουλευε πλεον πολύ αργα.

(77) Δύο ώρες ζωής

Δυο ωρες μετα, οι κινητηρες εδωσαν μια τελευταια ωθηση και σταματησαν τελειως. Το Rasputin αρχισε να βυθιζεται και τελικα κατακαθισε στον βυθο με ένα τελευταιο τρανταγμα. Τονοι αμμου σηκωθηκαν και το καλυψαν και οσα ψαρια ειχαν απομεινει, απομακρυνθηκαν βιαστικα. Προσπαθωντας να διατηρησει την ψυχραιμια του ο Angus υπολογισε το βαθος οπου βρισκονταν, αλλα αυτό που εμαθε δεν τον καθησυχασε καθολου. 6500 μετρα. Ειχαν βρεθει στην δευτερη πιο βαθια ταφρο του Graveton.
«Σκατα», μονολογησε. Ο von Krauss σηκωσε το κεφαλι του και κοιταξε ολογυρα του σαν χαμενος.
Ο Peter ειχε ξαναβρει τις αισθησεις του και τωρα καθοταν σε μια γωνια με προχειρα μπανταρισμενο το κεφαλι του, ευχομενος να μην ειχε ξυπνησει καθολου. Ο Mikael επαιζε νευρικα με το μαχαιρι του, βυθισμενος στις σκεψεις του. Ο νεαρος Johan ετριβε τα ματια του από τα δακρυα του.
Ο Angus καταλαβε ότι ειχε ερθει η ωρα που φοβοταν: επρεπε να ανακοινωσει στους ανδρες του ότι ειχε φτασει το τελος. Δεν ηθελε να το κανει, δεν ηθελε να αναφερει κατι τοσο τελεσιδικο. Ειχαν ακομα οξυγονο για δυο ωρες. Δυο ωρες ζωης. Αξιζε να το παλεψουν; Γαμωτο, παντα αξιζε να παλεψεις για την ζωη σου. Απλως δεν μπορουσε να ανακαλυψει τον τροπο.
Πλησιασε τον Johann και τον ακουμπησε στους ωμους. Εκεινος σηκωσε τα ματια του που ηταν υγρα από τα δακρυα. Προσπαθησε να σκουπιστει. Ο Angus εκατσε διπλα του.
«Ποσο καιρο εισαι στο πληρωμα μου Johann;» ρωτησε με την πιο πατρικη φωνη που διεθετε.
Ο Johann ξεροκαταπιε κι επειτα απαντησε κομπιαζοντας.
«Δυο…δυο μηνες κυριε.»
«Ποσο χρονων εισαι;»
«Δεκαεννια…δηλαδη θα γινω εικοσι σε δυο μηνες.»
«Εκανες πολύ καλη δουλεια, το ξερεις;»
«Φα…φανταζομαι πως ναι…»
Ο Angus εμεινε για λιγο αμιλητος.
«Το ξερεις ότι το οξυγονο μας τελειωνει, ετσι;»
Ο Johann εγνεψε καταφατικα, ενώ νεα δακρυα αυλακωσαν τα μαγουλα του. Ο Angus παρατηρησε ότι δεν ειχε ιχνος χνουδιου στο προσωπο του, ποσο μαλλον καποια υποψια τριχας. Ένα αμουστακο παιδι, που υπο οποιεσδηποτε άλλες προυποθεσεις θα βρισκοταν σε καποια σχολη τωρα και θα τον ενοιαζαν οι φιλοι του και οι κοπελες.
«Κρατα γερα», του ειπε σφιγγοντας τον ωμο του και σηκωθηκε. Ο Mikael τον ακολουθησε με το βλεμμα του.
Ο διοικητης πλησιασε τον von Krauss. Ο υποδιοικητης ανασαινε βαρια και γρηγορα.
«Sigur, ηρεμησε. Παρε βαθιες ανασες και όχι γρηγορα. Πρεπει να ελεγξεις τους χτυπους της καρδιας σου.»
Εκεινος τον κοιταξε με ορθανοιχτα ματια, γεματα τρομο. Του αρπαξε το χερι.
«Θα πεθανουμε; Ετσι είναι, θα πεθανουμε, δικιο δεν εχω;»
Ο Angus τον κοιταξε λυπημενα.
«Ναι.»
Ο Sigur αρχισε ένα κουνιεται μπρος-πισω και να σκουζει θρηνητικα. Ο Angus τον επιασε από τους ωμους, αλλα εκεινος δεν σταματησε. Ξαναρχισε να ανασαινει γρηγορα, ολο και πιο αγχωμενα, και να κουνιεται ακομα γρηγοροτερα.
«Παθαινει κριση», ειπε ο Mikael από την γωνια του, χωρις να κουνηθει.
Και ειχε δικιο. Ο von Krauss αρχισε να χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο, ενώ αφροι εβγαιναν από το στομα του.
«Διαολε», βλαστημησε ο Angus και προσπαθησε να του κρατησει σταθερο το κεφαλι, χωρις να τα καταφερει. Ο Sigur καταφερε ένα δυνατο χτυπημα στον τοιχο κι επεσε λιποθυμος.
«OK, τελειωσε», ειπε ο Mikael, με ολυμπια ψυχραιμια.

(76) Απελπισία

Ο Mikael, ο ασυρματιστης τους, προσπαθουσε να βρει οποιονδηποτε στις συχνοτητες, αλλα ολες οι επικοινωνιες ηταν κομμενες. Πατουσε πληκτρα σα μανιακος, προσπαθωντας να βρει μια συχνοτητα σε χρηση ώστε να καλεσει σε βοηθεια, αλλα τιποτα. Το παλεψε για εικοσι λεπτα, μεχρις οτου να καταλαβει ότι δεν επροκειτο να αλλαξει τιποτα και να τα παρατησει αποκαμωμενος.
Ολο το υποβρυχιο τρανταζοταν από τις τελευταιες απελπιδες προσπαθειες των μηχανων να λειτουργησουν. Ο συναγερμος ειχε σταματησει, όπως αλλωστε και οι γεννητριες, και τωρα η αιθουσα ελεγχου ηταν βυθισμενη σε ένα σκουρο κοκκινο χρωμα. Ο Angus προσπαθησε να κρατησει την ψυχραιμια του.
«Johann, σε παρακαλω πες μου ποση ωρα εχουμε μεχρι οι τουρμπινες να σταματησουν τελειως», διεταξε με ανεκφραστη φωνη. Ο νεαρος που ετρεμε από την κορυφη μεχρι τα νυχια πλησιασε στην κονσολα.
«Δεν…δεν είναι σιγουρο, κυριε διοικητα», ειπε ξεψυχισμενα. «Από δεκα λεπτα μεχρι και μια ωρα – το πολύ.»
«OK. Τα επιπεδα οξυγονου;»
«Είναι αδεια κατά 43%. Όπως το υπολογιζω εχουμε για τεσσερις με πεντε ωρες.»
Ο Angus ενευσε.
«Κυριε», κλαψουρισε ο Johann, «ειμαστε πανω από την ταφρο του Ausbricht.»
Ο κυβερνητης δεν απαντησε. Όλα πηγαιναν κατά διαολου.

Το εφεδρικο συστημα πλοηγησης ειχε τεθει εκτος λειτουργιας. Το χειροκινητο συστημα ελεγχου δουλευε ακομη, αλλα επνεε τα λοισθια. Ηταν φανερο ότι δεν θα μπορουσαν να ανεβουν στην επιφανεια. Ο Angus εδωσε διαταγη να αδειασουν οι δεξαμενες νερου, αλλα ουτε αυτό βοηθησε την κατασταση. Το ρηγμα ηταν τοσο μεγαλο, που για καθε λιτρο που χυνοταν στον ωκεανο, αλλα δυο εμπαιναν στο Rasputin.

(75) Παγιδευμένοι

V

ΜΕΡΟΣ V - ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ

Το Rasputin, βαρυτατα χτυπημενο στην αιθουσα των κινητηρων, καταφερε τελικα να απομακρυνθει από τον τοπο του ολεθρου. Από τα εξηντα δυο μελη του πληρωματος, τα δεκαεπτα ειχαν σκοτωθει ακαριαια από την βολη του Kaiser. Αλλοι εντεκα ηταν βαρια τραυματισμενοι και το χειροτερο ηταν ότι οι δυο γιατροι του υποβρυχιου ηταν από τους πρωτους που ειχαν σκοτωθει, μιας και το ιατρειο ηταν ακριβως διπλα στους κινητηρες.
Ο Petrov ειχε καταφερει τελικα να παρει την εκδικηση του. Ο Angus δεν μπορουσε να το πιστεψει ακομα. Εκτος από ένα μικρο κοψιμο στον αριστερο μηρο δεν ειχε τραυματιστει περισσοτερο. Ο von Krauss ειχε σπασει το δεξι του χερι, αλλα καπως ειχε καταφερει να το δεσει. Τωρα καθοταν στο πατωμα, χλωμος σαν το χαρτι και ετρεμε από τον φοβο του. Ο Angus τον λυπηθηκε, αλλα δεν τον πλησιασε. Αλλα πραγματα ηταν επειγοντα αυτή τη στιγμη.
Ο Peter ειχε χτυπησει με το κεφαλι του πανω στα οργανα πλοηγησης και ειχε πεσει αναισθητος. Το μονο που ειχε προλαβει να φωναξει, ένα δευτερολεπτο πριν οι τορπιλες βρουν τον στοχο τους ηταν:
«Το Kaiser!»
Μεσα στον πανικο που ακολουθησε ο Angus μπορουσε να σκεφτει καθαρα. Ενιωθε ότι εβλεπε καποια ταινια σε αργη κινηση. Ειδε τον Peter να τρανταζεται και να κουτουλαει με ορμη πανω στην κονσολα. Ειδε τον Edelstein να φευγει από την θεση του και ακουσε το ανατριχιαστικο ΄κρακ΄ που εκανε ο λαιμος του που εσπαγε. Ενιωσε καποιο μεταλλο να του σκιζει το ποδι και σχεδον μπορουσε να μυρισει το αιμα. Εκεινα τα ατελειωτα δευτερολεπτα της συγκρουσης οι αισθησεις του ειχαν οξυνθει σε υπερφυσικο βαθμο.
Και μπορεσε στο μυαλο του να κανει την συνδεση αναμεσα σε αυτό που ειχε φωναξει ο Peter και σε όλα τα υπολοιπα γεγονοτα. Ο Petrov. Αυτος ηταν πισω από όλα. Ηθελε να παρει την εκδικηση του για τρια χρονια πριν, όταν ο Angus επεμενε να τον στειλει σε εκεινη την γαμημενη αποστολη αυτοκτονιας. Και η γρια αλεπου τον ειχε νικησει. Και τοτε και τωρα. Αναλογιστηκε με πικρα το ποσες φορες ειχε προσπαθησει να τον βγαλει από το παιχνιδι, να τον κανει να αποσυρθει. Οι εγγραφες αναφορες του στο Γενικο Επιτελειο για το προβλημα αλκοολισμου του, η εντολες του να προηγειται παντα των νηοπομπων, με την κρυφη ελπιδα ότι θα χτυπησει σε καποια ξεχασμενη και αχαρτογραφητη ναρκη, τα μειωτικα σχολια του σε αλλους αξιωματικους στις εβδομαδιαιες συγκεντρωσεις στην Λεσχη τους…το τελευταιο κολπο του, να τον στειλει ουσιαστικα μονο του απεναντι σε ολες τις δυναμεις της Capitol…
Και τα ειχε ξεπερασει όλα. Ειχε νικησει καθαρα τον Angus σε όλα. Κι όταν ο Petrov βαρεθηκε πια όλα τα παιχνιδια και τις προσπαθειες του Γενικου Διοικητη να τον βγαλει από την μαχη, τον χτυπησε υπουλα.
Όπως ειχε κανει τοσες φορες ο ιδιος ο Angus, αλλα ειχε αποτυχει.

(74) Καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς...

Ο ιδιος ο Petrov στεκοταν στο καταστρωμα του Kaiser, με μια φρεσκοανοιγμενη μπουκαλα ουισκι στην αγκαλια του. Παρακολουθουσε τα μελη του πληρωματος του που τον ειχαν ακολουθησει μεχρι εδώ να τρεχουν αλλοφρονες προσπαθωντας να αμυνθουν στις ολοενα και πιο πυκνες βολες της Capitol, αλλα δεν εκανε καμια κινηση να βοηθησει ή να δωσει εντολες. Κανα-δυο ναυτες που περασαν τρεχοντας από μπροστα του, απλως κουνησαν το κεφαλι τους απογοητευμενοι για την καταντια του αλλοτε ενδοξου ναυαρχου, αλλα εκεινος δεν τους εδωσε καμια σημασια. Ηπιε μια γερη γουλια από το μπουκαλι και κοιταξε τα μαυρα συννεφα που μαστιγωναν με την βροχη τους τον ωκεανο. Το προσωπο του γεμισε με σταγονες νερου – ηταν η πρωτη φορα που ενιωσε τοσο απελευθερωμενος! Ηθελε να ουρλιαξει από την χαρα του. Ηταν εδώ, ειχε νικησει και τωρα απολαμβανε την βροχη. Τιποτα άλλο δεν ειχε σημασια.
Απανωτες εκρηξεις ακουστηκαν όχι πολύ μακρυα του, αλλα δεν εστρεψε το βλεμμα του προς τα εκει. Τα αεροσκαφη της Bauhaus επιασαν φωτια και ανατιναχθηκαν, παρασυροντας στο θανατο ολους τους πιλοτους και τους ελεγκτες των καυσιμων που βρισκονταν κοντα τους.
Τρεις βολες από τα θωρηκτα της Capitol χτυπησαν την γεφυρα και το καταστρωμα. Ενας οξυς μεταλλικος ηχος, σαν κραυγη πληγωμενου θηριου, γεμισε την ατμοσφαιρα. Ολοι οι ναυτες σταματησαν παγωμενοι και εστρεψαν το βλεμμα τους προς την γεφυρα του Kaiser, που γκρεμιζοταν με αργες, μεγαλοπρεπεις κινησεις. Μεχρι και ο Petrov ανοιξε τα ματια του.
Οι βασεις της γεφυρας θρυμματιστηκαν και η πενταμετρη κατασκευη που περιελαμβανε το κεντρο ελεγχου και επικοινωνιων, καθως επισης και τα διαμερισματα των ανωτατων αξιωματικων, κατερρευσε πανω στον χωρο απογειωσης του αεροπλανοφορου. Οσοι βρισκονταν ακομα μεσα στο κεντρο ελεγχου προσπαθουσαν απελπισμενοι να τρεξουν προς την εξοδο, αλλα η κλιση ηταν τετοια που δεν ειχαν καμια ελπιδα να ξεφυγουν.
Ο πυργος επεσε στο καταστρωμα και μια εκρηξη, που εκανε ολες τις προηγουμενες να μιοαζουν με παιδικα βαρελοτα, φωτισε ολη την θαλασσα. Το ωστικο κυμα παρεσυρε οσους βρισκονταν πανω στον χωρο απογειωσης, όπως και οσα οχηματα ή αεροσκαφη ειχαν παραμεινει αθικτα.
«Τα καταφερα», σκεφτηκε με το θολωμενο από το ποτο μυαλο του ο Petrov. Ξαναεκλεισε τα ματια και ουρλιαξε πραγματικα από την χαρα του, αλλα ο ηχος της εκρηξης ηταν πολύ πιο δυνατος. Ένα οχημα μεταφορας προσωπικου μετακινηθηκε από την θεση του και κυλησε πανω στον χωρο απογειωσης, παρασερνοντας μαζι του εξι ναυτες.
Ο Petrov ανοιξε παλι τα ματια του για να δει για μια τελευταια φορα την δημιουργια του. Οι φλογες κατετρωγαν ολο το Kaiser, αλλα το βλεμμα του πετουσε περα από τις εικονες του ολεθρου, σε μια σκηνη από το μελλον του, σε μια δεξιωση οπου ολοι τον χειροκροτουσαν, ο ιδιος ο Δουκας Νικολαος τον παρασημοφορουσε, ηταν ο πρωταγωνιστης…
Το ωστικο κυμα παρεσυρε στο διαβα του ένα ελικοπτερο, στριφογυριζοντας το πανω στο καταστρωμα και διαλυοντας το. Ουτε καν αυτό δεν ειδε ο Petrov, καθως η προσοχη του ηταν στραμμενη στην ανυπαρκτη δεξιωση προς τιμην του. Το ελικοπτερο επεσε με ταχυτητα ογδοντα χιλιομετρων την ωρα πανω του, κομματιαζοντας τον και αφηνοντας μονο τις μποτες του στο σημειο οπου βρισκοταν ένα δευτερολεπτο πριν.
Άλλες δυο τορπιλες καρφωθηκαν στο πισω δεξια μερος του Kaiser, χτυπωντας την αποθηκη καυσιμων του. Μια εκρηξη, ισαξια εκεινης που συνεβη όταν κατερρευσε η γεφυρα, ανασηκωσε το αεροπλανοφορο εντεκα μετρα πανω από το επιπεδο της θαλασσας. Το Kaiser επεσε παλι με ορμη σηκωνοντας κυμα και δεν μπορεσε να αντεξει άλλο την πιεση που ειχε δεχτει. Εσπασε στη μεση, σκορπιζοντας πτωματα και συντριμμια σε ακτινα ενός μιλιου. Η θαλασσα αρχισε να φλεγεται από το πετρελαιο που ειχε χυθει, απανθρακωνοντας τους ελαχιστους Bauhaus που ειχαν πεσει στην θαλασσα και ηταν ακομα ζωντανοι. Μερικες εκρηξεις ακομα αποτελειωσαν το περηφανο αεροπλανοφορο που καποτε ειχε κατατροπωσει ολοκληρο τον στολο της Capitol. Το Kaiser (ή μαλλον ότι ειχε απομεινει από αυτο) αρχισε να βυθιζεται.
Η ωρα ηταν 22.34 και η μαχη του Anchra Bay εφτανε στο τελος της. Μαζι της τελειωνε και η εποχη οπου η Bauhaus θα επικρατουσε στο Αρχιπελαγος Graveton.

Ο Gebrecht, μην εχοντας να ελπιζει σε τιποτα περισσοτερο από έναν γρηγορο θανατο, παραδοθηκε στον Johnson, ο οποιος δεν του εδωσε καμια σημασια. Το βλεμμα του ηταν καρφωμενο στο Kaiser, το οποιο καπνιζε στο βαθος. Ενιωθε περηφανος για οσα ειχε καταφερει.
Ο στολος της Bauhaus ειχε καταστρεφει ολοσχερως, ο στολος της Mishima ειχε απομακρυνθει ηδη προς τα ανατολικα, και ολος ο ελεγχος του Graveton εμενε πλεον στην κατοχη του. Και πανω από όλα, ειχε παρει την εκδικηση του για την ταπεινωση που ειχε δεχτει πριν τρια χρονια. Το πλοιο που του ειχε δημιουργησει τετοια προβληματα ηταν πλεον ιστορια.
Για πρωτη φορα μετα από τρια χρονια, χαμογελασε ανακουφισμενος.

(73) Αντεπίθεση

Το τελος ηρθε πολύ γρηγορα. Καθως τα πλοια της Bauhaus βρισκονταν πολύ κοντα το ένα με το άλλο, η επιθεση της Capitol την εφερε στην ιδια θεση οπου βρισκοταν και η Mishima λιγες ωρες πριν. Τα πλοια τους αρχισαν να πεφτουν το ένα πανω στο άλλο, καθως οι Capitol τους βομβαρδιζαν αλυπητα. Φλογες τιναζονταν ως τον ουρανο και εσβηναν από την βροχη που επεφτε συνεχεια. Πλεον μονο ο ηχος των μεταλλων που τσαλακωνονταν και τα μπουμπουνητα ακουγονταν. Στο κεντρο του αμυντικου κλοιου που ειχαν αποφασισει να δημιουργησουν οι Bauhaus τα πλοια ειχαν δημιουργησει μια μαζα καθως συγκρουονταν το ένα με το άλλο. Αλλεπαλληλες εκρηξεις συγκλονιζαν τα πλοια, διαλυοντας ότι ειχε απομεινει. Η Bauhaus, μεσα σε μολις εικοσι λεπτα, ειχε εξολοθρευτει. Μονο το Blitzen στεκοταν ακομα, χωρις καποια σοβαρη ζημια – και φυσικα το Kaiser.
Ικανοποιημενος από την εξελιξη της μαχης ο Johnson, επικεντρωθηκε στο κυνηγι του αεροπλανοφορου που ειχε απομακρυνθει. Τις δυο τορπιλακατους της Capitol ακολουθησαν και αλλα δυο θωρηκτα, τα οποια αρχισαν να βαλλουν κατευθειαν εναντιον του Kaiser. Στο καταστρωμα του αεροπλανοφορου, τα αεροσκαφη της Bauhaus προσπαθουσαν να ανεφοδιαστουν, όμως ηταν φανερο ότι δεν υπηρχε ο απαραιτητος χρονος. Η απόφαση του Petrov να πλησιασει τοσο κοντα το Rasputin με σκοπο να πραγματοποιησει την εκδικηση του, αποδεικνυοταν ολεθρια.

(72) Προδοσία

Η πρωτη τορπιλη του Kaiser χτυπησε την δεξια πλευρα του Rasputin, στους κινητηρες ωσης. Μια τεραστια φυσαλιδα ανεβηκε μεχρι την επιφανεια. Η εκρηξη συγκλονισε το υποβρυχιο και το εσπρωξε τουλαχιστον τριακοσια μετρα πιο νοτια από την θεση του. Η δευτερη τορπιλη περασε διπλα του και καρφωθηκε σε έναν υφαλο αρκετα μιλια πιο μακρυα, αλλα η τριτη το χτυπησε στην ουρα, καταστρεφοντας ολοσχερως το συστημα πλοηγησης. Το Rasputin, χωρις προωθητηρες και τιμονι, ηταν πλεον ακυβερνητο.
Τεσσερις τομεις του ειχαν γεμισει με νερο. Οι αεροστεγεις πορτες εκλεισαν αυτοματα, παγιδευοντας μεσα στους τομεις οσα ατυχα μελη του πληρωματος δεν ειχαν προφτασει να βγουν εξω, αλλα και παλι δεν ηταν αρκετο. Το Rasputin ηταν ετσι φτιαγμενο ώστε να μπορει να λειτουργησει ακομα κι αν τρεις τομεις από τους εφτα συνολικα ειχαν πλημμυρισει, αλλα δεν μπορουσε να συνεχισει με τεσσερις διαρρηγμενους. Από την τρυπα που ειχε δημιουργηθει στην δεξια πλευρα το νερο συνεχιζε να μπαινει ορμητικο, μεχρις οτου συναντησε την αντισταση των ατσαλινων πυλων που ειχαν κλειδωσει αυτοματα. Το υποβρυχιο αρχισε να βουλιαζει.

Ο Gebrecht ειδε με τρομο το Kaiser να εξαπολυει τρεις τορπιλες, αλλα μεχρι και την στιγμη που η φυσαλιδα που δημιουργηθηκε από την εκρηξη του Rasputin ανεβηκε στην επιφανεια, δεν μπορουσε να πιστεψει ότι ο στοχος ηταν το υποβρυχιο του Weinstein. Εξαλλος προσπαθησε να επικοινωνησει με τον Petrov, αλλα και παλι δεν καταφερε τιποτα.
Βγηκε εξω από το κεντρο επικοινωνιας και σταθηκε στην γεφυρα του Blitzen, συγκλονισμενος. Αυτό ηταν εσχατη προδοσια. Ηξερε τοσα χρονια τον Petrov, τον ειχε υποστηριξει σε κάθε του αψιμαχια με τον Weinstein, και δεν μπορουσε να πιστεψει ότι ο παλιος του δασκαλος θα εκανε ποτε κατι τετοιο.
Το Blitzen ειχε πλησιασει πολύ κοντα στο Kaiser τωρα, αλλα ο Petrov ειχε ηδη δωσει διαταγη να απομακρυνθουν προς τα βορεια, προς τα βραχωδη παραλια του Anchra Bay. Ανικανος να δεχτει το τι ειχε μολις συμβει, ο Gebrecht αφησε το Kaiser να περασει χωρις να το εμποδισει.

Ακριβως πανω από το σημειο οπου το Rasputin ειχε χτυπηθει, τα πλοια της Bauhaus ειχαν καταφερει να δημιουργησουν έναν αμυντικο κλοιο, με το Blitzen να βρισκεται στην μεση του και το Kaiser να είναι το μοναδικο πλοιο που απομακρυνοταν. Δυο τορπιλακατοι της Capitol ξεκοψαν από τον σχηματισμο τους και ακολουθησαν το Kaiser προς τα βορεια, ενώ τα υπολοιπα πλοια του Johnson επιτεθηκαν με ολη τους την μανια στην Bauhaus.

(71) Β.Ω. 10

10η Βραδυνη Ωρα

«Τορπιλες!» ουρλιαξε σχεδον ο Peter. Ο Angus πεταχτηκε.
«Ποσες;» ρωτησε με αγωνια.
«Τρεις», απαντησε ψελλιζοντας ο Peter.
Σκατα. Ολοι ηξεραν τι σημαινε αυτό. Με μια τορπιλη μπορεις να τα βαλεις και να καταφερεις να την αποφυγεις. Ακομα και με μια δευτερη μπορεις να το κανεις, αν εισαι αρκετα τυχερος και το πληρωμα σου απαρτιζεται από ικανοτατα ατομα. Και παρολο που ο Angus ηξερε ότι το πληρωμα του αποτελειτο από τους καλυτερους στη δουλεια τους, εντουτοις ηξερε ότι τρεις τορπιλες δεν μπορουσε να τις αντιμετωπισει κανενας τους.
«Χρονος συγκρουσης;» ρωτησε ο κυβερνητης με οσο πιο ψυχραιμη φωνη μπορουσε.
«Εικοσι δευτερολεπτα», απαντησε ο Peter, με τον πανικο στην φωνη του να γινεται ολο και πιο εμφανης.
«Ξερουμε από πού προηλθαν; Υποβρυχιο, τορπιλακατος, τι;»
Ο Peter κουνησε απλως το κεφαλι, με μια εκφραση φρικης στο προσωπο του. Ο διοικητης δεν ξαναρωτησε.
«Edelstein! Ελιγμοι αποφυγης!» διεταξε ο Angus.
«Κυριε…δεν θα προλαβουμε…» κλαψουρισε ο Edelstein.
«Κανε αυτό που σου ειπα γαμωτη μου!»
Ο κυβερνητης ειχε αναψοκοκκινησει.
«Mikael! Εξεπεμψε σημα κινδυνου! Αμεσα!»
«Μαλιστα, καπετανιε.» Τουλαχιστον αυτος ακουστηκε σιγουρος για τον εαυτο του, σκεφτηκε φευγαλεα ο Angus.
«Δεκα δευτερολεπτα». Η φωνη του Peter ηταν απιστευτα ψιλη.
- εννια –
«Adel! Αντιμετρα!»
- οκτω –
Εξι θερμικες ναρκες βυθου προλαβαν να εκτοξευθουν από το Rasputin, αλλα ηταν πλεον πολύ αργα. Οι τορπιλες από το Kaiser τις ειχαν ηδη προσπερασει προτου αυτές καταφερουν να ενεργοποιησουν το πεδιο θερμοτητας με το οποιο παγιδευαν τα εχθρικα πυρα, με αποτελεσμα αυτά να ανατιναζονται πανω τους.
- εφτα –
«400 μετρα και πλησιαζουν! Θεε μου!» ξαναφωναξε ο Peter. Ο Angus τον αγνοησε.
- εξι –
«Σε κατασταση συναγερμου! ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ 1!» βρυχηθηκε ο Angus και καποιος χειριστης πατησε το κοκκινο κουμπι που εθεσε σε λειτουργια τον συναγερμο.
- πεντε –
Οι λαμπες φθοριου εσβησαν κι ένα κοκκινο φως γεμισε όλα τα τμηματα του υποβρυχιου. Σχεδον ταυτοχρονα ενας οξυς και παρατεταμενος ηχος τους εκανε ολους να αναπηδησουν. Ο Angus σκεφτηκε ποσο μισουσε και φοβοταν αυτόν τον ηχο του συναγερμου.
- τεσσερα –
Οι μηχανικοι που βρισκονταν στην αιθουσα των κινητηρων κοιταχτηκαν μεταξυ τους απορημενοι και τρομαγμενοι.
«Τι τρεχει;» ρωτησε ο Freiberg.
«Ετοιμασου να κουνηθουμε!» του απαντησε ο γερο-Schneider, ο οποιος σε πεντε μερες εκλεινε εικοσι τρια χρονια υπηρεσιας σε υποβρυχιο, και ειχε καταλαβει τι επροκειτο να συμβει.
- τρια –
Οι τορπιλες καλυπταν τα τελευταια μετρα, διασχιζοντας σιωπηλα τα παγωμενα, σκοτεινα νερα του Schwarztot, ετοιμες να σκορπισουν τον ολεθρο. Μεσα σε ένα τεραστιο μεταλλικο ψαρι, εξηντα δυο ανθρωποι περιμεναν το τελος.
- δυο –
Ο Peter σιωπησε.
Ο Mikael εσφιξε τις γροθιες του με οργη, ανισχυρος να αλλαξει την μοιρα του.
Ο Sigur von Krauss κοιτουσε με τρομο την πρασινη οθονη του σοναρ, που εδειχνε μικρα λευκα στιγματα να πλησιαζουν το μακροστενο λευκο αντικειμενο σε σχημα πουρου – το Rasputin.
Ο Maximilian Petrov κρατησε την ανασα του.
Ο Angus Weinstein εκανε το ιδιο.
Και καπου, χιλιαδες χιλιομετρα βορειοτερα τους, ένα βρεφος ονοματι Orestes, εβαλε τελειως ξαφνικα τα κλαματα.
- ένα –
Γαμωτο.

(70) Β.Ω. 9

9η Βραδυνη Ωρα

Ο Petrov κοιταξε αγερωχος το σοναρ που εδώ και λιγη ωρα εδειχνε το Rasputin. Το υποβρυχιο του Angus εβαλλε κατά βουληση εναντιον των εχθρικων υποβρυχιων που μολις και ξεχωριζαν στο σοναρ του Petrov, αλλα ο πλοιαρχος δεν εκανε καμια προσπαθεια να βοηθησει τους συναδελφους του.
Το μπουκαλι με το ουισκι του ειχε τελειωσει εδώ και αρκετα λεπτα, αλλα ενιωθε ότι δεν χρειαζοταν άλλο για να κανει αυτό που επρεπε. Εκει μεσα κλεισμενος ηταν καποιος που ειχε προσπαθησει να τον καταστρεψει και τα ειχε καταφερει. Αλλα δεν του ηταν αρκετο – ηθελε να τον εξαφανισει και από αυτόν τον κοσμο. Δεν θα του εκανε το χατιρι αυτή τη φορα, όπως δεν του το ειχε κανει και πριν τρια χρονια. Ο Angus Weinstein τον ηθελε νεκρο, αλλα δεν θα του περνουσε. Οι χειριστες των τορπιλων ηταν στις θεσεις τους, ετοιμοι να βαλλουν προς τις συντεταγμενες που τους ειχαν δοθει προφορικα, χωρις να ξερουν ότι το υποβρυχιο που σημαδευαν ανηκε στην εταιρεια τους.
Εβγαλε το ρολοι από την τσεπη του και το θαυμασε για άλλη μια φορα. Ηταν περηφανος για αυτό το ρολοι – ή μαλλον καλυτερα, το αγαπουσε. Του το ειχε χαρισει ο θειος του, απομειναρι μιας πιο παλιας εποχης, μιας εποχης που η πατριδα ολης της ανθρωποτητας διατηρουσε ακομα κατι από την παλια της λαμψη, προτου ακομα οι Υπερεταιρειες την διαμελισουν και διεκδικησουν κάθε κομματι της – ένα κομματι ενός παρελθοντος που ειχε αφεθει πισω να σαπισει αταφο, μαζι με ολους οσους δεν ειχαν θεωρηθει αξιοι να ακολουθησουν τους εκλεκτους στην νεα τους πατριδα. Ενας από αυτους ηταν και ο θειος του, που πλεον μεχρι και το ονομα του ειχε ξεχασει, αλλα θυμοταν πολύ καλα ότι, όταν ο νεαρος Maximilian ανεβαινε στο σκαφος που θα τον μετεφερε στην νεα του πατριδα, όταν οι γονεις και οι συγγενεις του τον αποχαιρετουσαν με δακρυα και μια καλα κρυμμενη λαμψη μισους και φθονου στα ματια, τοτε ο θειος του ειχε απομακρυνθει από τους υπολοιπους και τον ειχε πιασει από τους ωμους, κοιτωντας στα ματια, σαν ισος προς ισο – και του ειχε πει ότι το ρολοι εκεινο ηταν διακοσιων ετων και δεν ειχε χασει ποτε ουτε δευτερολεπτο. Ότι από εκεινη την ημερα ηταν δικο του κι ότι κάθε φορα που θα το κοιταζε θα επρεπε να θυμαται την Αγια Πετρουπολη οπου ζουσε μεχρι τοτε, να θυμαται που γεννηθηκε και μεγαλωσε, να θυμαται ποιοι τον γεννησαν και τον ανεθρεψαν, να θυμαται πως καποτε ειχε μια οικογενεια που τον αγαπουσε…
Περιμενε μεχρι το ρολοι του να δειξει 22.00 ακριβως. Ειδε τον δευτερολεπτοδεικτη να κυλαει με σαδιστικα αργες κινησεις προς τις δεκα ακριβως. Κι όταν εφτασε εκει που επρεπε ο Petrov μιλησε με την πιο χαμηλη φωνη του:
«Πυρ.»

(69) Β.Ω. 8

8η Βραδυνη Ωρα

Τα τελευταια πλοια της Mishima, εχοντας καταλαβει ότι η μαχη ειχε χαθει, προσπαθουσαν να απομακρυνθουν από το κεντρο της μαχης, χωρις επιτυχια όμως. Τα θωρηκτα χτυπησαν πανω στα αντιτορπιλικα και αναποδογυρισαν καποια από αυτά. Δεκαδες ανθρωποι κολυμπουσαν απεγνωσμενοι στα αγρια νερα του Schwarztot, προσπαθωντας να πιαστουν από καπου. Ο Akira παρακολουθουσε την ηττα που ειχε ερθει εξαιτιας των δικων του χειρισμων με γουρλωμενα ματια.
Επειτα όλα συνεβησαν ταυτοχρονα.

Καθως η Mishima υποχωρουσε ατακτα και η Bauhaus την καταδιωκε με σκοπο να την εξολοθρευσει εντελως, το Donner, μια από τις μεγαλυτερες φρεγατες της Bauhaus, τιναχτηκε στον αερα. Ο Gebrecht ειπε αργοτερα ότι αρχικα ειδε μια λευκη λαμψη, τοσο μικρη που σχεδον δεν ξεχωριζε, να ξετυλιγεται στην γεφυρα του Donner, και ουτε ένα δευτερολεπτο αργοτερα μια τεραστια εκρηξη το σηκωσε στον αερα. Θραυσματα μεταλλου και ανθρωποι διασκορπιστηκαν στην θαλασσα. Ο Gebrecht πεισμωμενος αποφασισε να ξεχασει τον Petrov και να συνεχισει την καταδιωξη των Mishima που απ’ ότι φαινοταν συνεχιζαν να πολεμουν μεχρις εσχατων.

Περασαν τρια λεπτα μεχρι να συνειδητοποιησουν ολοι στην Bauhaus ότι το Donner δεν ειχε χτυπηθει από την Mishima κι επρεπε να ακολουθησει την ιδια μοιρα και το θωρηκτο Berlin, το οποιο βυθιστηκε αυτανδρο. Όταν πλεον ειδαν ότι ότι οι βολες ερχονταν από τα δυτικα ηταν πλεον αργα. Ο Angus ειδοποιηθηκε μονο αφου οι ναυτικες δυναμεις του Johnson ειχαν για τα καλα εμπλακει στην μαχη. Τα πλοια της Bauhaus αναγκαστηκαν να κοψουν ταχυτητα και να προσπαθησουν να αλλαξουν κατευθυνση, μιας και ο πρωταρχικος τους στοχος πλεον δεν ηταν οι Mishima, αλλα οι Capitol. Τα πρωτα πλοια που βρισκονταν πιο μακρυα στους Mishima (και πιο κοντα στους Capitol) εκαναν ένα αρκετα μεγαλο ημικυκλιο, προσπαθωντας να ερθουν προσωπο με προσωπο με τους εχθρους τους. Τα περισσοτερα από αυτά δεν τα καταφεραν – χτυπηθηκαν από τις βολες των Capitol και, οσα δεν βυθιστηκαν, αποσυρθηκαν από την μαχη. Καποια όμως καταφεραν να ανασυνταχθουν και να αντεπιτεθουν. Ένα θωρηκτο της Capitol χτυπηθηκε και τυλιχτηκε στις φλογες. Οι Bauhaus, στριμωγμενοι για τα καλα, δεν ειχαν άλλη επιλογη εκτος από μια: να πολεμησουν με ολες τους τις δυναμεις.

Καθως το Berlin τυλιγοταν στις φλογες και βυθιζοταν η καταιγιδα που εδώ και ωρες απειλουσε να ξεσπασει αποφασισε να δειξει στους ανθρωπους που σφαζονταν ποιος είναι το αφεντικο. Ξεκινησε με ένα μικρο, αδυναμο μπουμπουνητο, για να ξεσπασει μεσα σε δυομιση λεπτα μια απιστευτη υδατινη κολαση. Αστραπες επεφταν αναμεσα στα πλοια, τα μπουμπουνητα ακουγονταν πιο δυνατα κι από τις εκρηξεις του πολεμου, τα κυματα αρχισαν να αποκτουν δυσθεωρητα υψη. Στις 20:45 τα αεροπλανοφορα των εταιρειων, τα πιο σταθερα υποτιθεται πλοια, κουνιοντουσαν σαν καρυδοτσουφλα.
Παρολη την οργη της φυσης όμως, η οργη των ανθρωπων δεν ελεγε να καταλαγιασει. Η Mishima καταφερε να απομακρυνθει προς τα νοτια του ωκεανου, προσπαθωντας να βρει ένα ανοιγμα στο μεταλλικο πλεγμα του Toth, ενώ η Capitol αποδυναμωνε την Bauhaus με συνεχεις επιθεσεις.
Και μεσα σε ολο αυτό το χαος, το Kaiser πλησιαζε ολο και πιο πολύ το Rasputin, μεχρις οτου βρεθηκε σε μικρο βεληνεκες.
«Τι διαολο προσπαθει να κανει;» αναρωτηθηκε ο Gebrecht μεσα στον πανικο που επικρατουσε στις δυναμεις της Bauhaus. Αναρωτηθηκε αν ο Weinstein ειχε καταλαβει ότι ο Petrov βρισκοταν τοσο κοντα του.

Στο Rasputin ο Angus ειδε με τρομο τον πιο παλιο του εχθρο να επιστρεφει στο προσκηνιο, σαν νεμεσις, με φωτια και οργη. Ειδε το Donner να τιναζεται στον αερα, το Berlin το ιδιο, και ηταν ο μονος που καταλαβε ότι ειχε ερθει η ωρα για την τελευταια σκηνη του δραματος. Δεν υπηρχε περιπτωση να υπερνικησουν την Capitol την στιγμη που η πολυωρη μαχη με την Mishima τους ειχε εξουθενωσει τοσο. Χαμογελασε αποκαμωμενα καθως εβλεπε τα πλοια και τα υποβρυχια που ειχε υπο τις διαταγες του να κανουν στροφη 180 μοιρων για να αντιμετωπισουν την μοιρα τους.
Χαμογελασε αποκαμωμενα γιατι ηξερε ότι αυτό τελειωνε εδώ. Τερμα τα ονειρα του για μια ησυχη ζωη. Τερμα τα ονειρα του για τα παιδια του.
Το χαμογελο ειχε μεινει στο προσωπο του ακομα και όταν εδινε εντολη για πυρ κατά βουληση προς τα υποβρυχια της Capitol που φαινονταν στον σκοτεινο θαλασσιο οριζοντα.
Δεν θα εφευγε χωρις μαχη.

(68) Β.Ω. 7

7η Βραδυνη Ωρα

Ο Angus ειχε καμια ωριτσα που ειχε ξυπνησει από έναν υπνο που εμοιαζε με θανατο. Δεν ειχε καν αλλαξει πλευρο, ενώ τα ονειρα του ηταν στοιχειωμενα από γνωστους και φιλους του που ειχαν σκοτωθει στο καθηκον. Οσο κι αν το ηθελε υποσυνειδητα, δεν καταφερε να δει ουτε την Katia, ουτε τον Orestes ή τον Agamemnon, ουτε την Dietrich. Ξυπνησε με μια αισθηση κενου μεσα του, προσπαθωντας να προσγειωθει στην τραγικη πραγματικοτητα που αποτελουσε την ζωη του τα τελευταια χρονια.
Δεν φορεσε το καπελο του, ουτε καν κουμπωσε το σακακι της στολης του. Ετριψε το πηγουνι του καθως επεστρεφε στο δωματιο ελεγχου του Rasputin και ξαφνιαστηκε όταν ενιωσε τα αγρια γενια του να του αγκυλωνουν τα δαχτυλα. Ουτε που θυμοταν ποσες μερες ή εβδομαδες ειχε να ξυριστει.
Στην αιθουσα ελεγχου επικρατουσε ησυχια. Ο von Krauss κρατουσε ένα μπλοκ στο οποιο σημειωνε διαφορα ακαταλαβιστικα συμβολα. Από το πληρωμα κανενας δεν μιλουσε, αλλα και κανεις δεν φαινοταν φοβισμενος. Ο Angus ενιωσε ένα μικρο τσιμπιμα ζηλιας – οσο κυβερνουσε εκεινος οι φωνες δεν επαυαν ποτε. Το προσπερασε και πλησιασε τον von Krauss.
«Sigur», ρωτησε με βαρια απο τον υπνο φωνη, «τι εχασα;»
Εκεινος γυρισε ξαφνιασμενος προς το μερος του, αλλα σχεδον αμεσως χαμογελασε.
«Κυριε διοικητα, ξυπνησατε; Εδώ και τρεις ωρες και σαραντα εννια λεπτα η Mishima μας βομβαρδιζει. Μπορω να πω ότι αντιστεκομαστε αρκετα καλα. Συμφωνα με υπολογισμους μου και βασει των ημιωρων αναφορων που μου δινουν όλα τα πλοια και τα υποβρυχια μας, πρεπει να εχουμε εξολοθρευσει το 45 με 50 τοις εκατο των εχθρικων πλοιων. Αυτό βεβαιως αφορα ειτε ολοσχερως βυθισμενα πλοια, ειτε εκτος μαχης, τα οποια αποσυρθηκαν με βαρυτατες ζημιες. Οσον αφορα τα δικα μας, ειμαι στην ευχαριστη θεση να σας ενημερωσω ότι με την εξαιρεση τριων υποβρυχιων, δεν εχουμε υποστει άλλες ζημιες.»
Τελειωσε την φραση του που ειχε καπως καταφερει να πει με μια και μοναδικη ανασα και εκατσε προσοχη. Ο Angus ηταν ετοιμος να βαλει τα γελια, αλλα κρατηθηκε. Η κατασταση δεν ηταν καθολου αστεια, αλλα ο μικρος φαινοταν ότι τα ειχε καταφερει μια χαρα.
«Μαλιστα, υποδιοικητα. Μου επιτρεπετε να αναλαβω εγω τον ελεγχο; Η δουλεια σας ηταν εξαιρετικη, όπως όλα δειχνουν, και καλο θα ηταν και για εσας να ξεκουραστειτε λιγο.»
Ο von Krauss εσφιξε για λιγα δευτερολεπτα ακομα το μπλοκακι με τις σημειωσεις του πανω του, σαν να μην ηθελε να το αφησει, αλλα τελικα το εδωσε στον Angus.
«Εδώ εχω σημειωσει ολες τις αλλαγες θεσεως κάθε σκαφους της Mishima τις τελευταιες εφτα ωρες, συμφωνα με τις αναφορες των δικων μας. Ισως να σας φανει χρησιμο. Χρησιμοποιειστε το σαν να παιζετε σκακι.»

(67) Β.Ω. 6

6η Βραδυνη Ωρα

Ο Gebrecht ειχε χασει κάθε επικοινωνια με τον Petrov. Ο von Krauss δεν ειχε επικοινωνησει ξανα μαζι του εδώ και επτα-οκτω ωρες, αλλα δεν τον ενοιαζε αυτό. Ειχε αρχισει να αμφιβαλλει για τις προθεσεις του Petrov και τους λογους για τους οποιους ηθελε να εχει καταγεγραμμενες τις συντεταγμενες του Rasputin. Μετα την τελευταια επικοινωνια τους ο ασυρματος ηταν βουβος. Ειχε προσπαθησει να επικοινωνησει βεβαια και με τον von Krauss, αλλα εκεινος δεν δεχτηκε να του μιλησει, δηλωνοντας πως ηταν απασχολημενος. Ο Gebrecht κοντεψε να σπασει τον ασυρματο από τα νευρα του. Ενιωθε ο τελευταιος τροχος της αμαξης.
Αποφασισε να απομακρυνθει από την θεση στην οποια ηταν καρφωμενο το Blitzen απο χτες και να πλησιασει προς το κεντρο της μαχης, με σκοπο να βρει τον Petrov.
Το Blitzen μπορεσε και περασε αναμεσα από τα πυρα των θωρηκτων της Mishima, καταφερε μαλιστα να χτυπησει με τις βολες του και το αντιτορπιλικο Sai, το οποιο τυλιχτηκε αμεσως στις φλογες, και τελικα πλησιασε το Kaiser στα τρια περιπου μιλια. Το αεροπλανοφορο απομακρυνοταν από την πρωτη γραμμη προς το μερος οπου ο Gebrecht ηξερε ότι βρισκοταν το Rasputin. Βριζοντας τον εαυτο του που του εμπαιναν τετοιες ιδεες τετοιες δυσκολες ωρες, ο Gebrecht εδωσε εντολη να παρακολουθουν τις κινησεις του Kaiser.

(66) Β.Ω. 5

5η Βραδυνη Ωρα

Τα ματια του Johnson ετρεχαν από τα νοτια στα βορεια και ξανα πισω. Μπορουσε να δει ολοκαθαρα το τι συνεβαινε και ειχε ηδη καταλαβει ότι η Bauhaus θα κερδιζε κατά κρατος, αλλα όχι χωρις να εχει αποδυναμωθει. Δεν θα αντεχαν σε μια δευτερη απανωτη μαχη. Χαμογελασε κατω από το μουστακι του, αλλα διαπιστωσε με δυσφορια ότι το γελιο του ηταν μηχανικο. Δεν ενιωθε καμια χαρα που επιτελους θα επαιρνε την εκδικηση του.
Προσπαθησε να διακρινει ποιο ηταν το πλοιο το οποιο τους ειχε ταπεινωσει τρια χρονια πριν, αλλα δεν μπορουσε να θυμηθει, οσο κι αν πιεζε τον εαυτο του. Δεν ειχε σημασια – θα πληρωναν ολοι τους. Κι όταν θα ειχε τελειωσει και με αυτή την εκκρεμοτητα του, τοτε ισως – ισως! – να μπορουσε να ζητησει να τον απαλλαξουν από τα καθηκοντα του.
Μιλησε για λιγο με τον Bailey, προσπαθωντας να κρυψει – ανεπιτυχως, ειναι η αληθεια – το αγχος του για αυτό που θα επακολουθουσε. Ο Bailey ηταν διαφορετικος σημερα, ο κυνικος ανδρας ειχε για λιγο εξαφανιστει καπου μεσα του, και ολες αυτές τις ωρες καθοταν ησυχος και παρακολουθουσε την μαχη.
Ολοι οι ελεγχοι ειχαν γινει δυο και τρεις φορες. Ο στολος της Capitol δεν ηταν ποτε πιο προετοιμασμενος για μαχη από οσο ηταν σημερα. Και όλα ηταν με το μερος τους αυτή τη φορα – μεχρι και η φορα του ανεμου ειχε αλλαξει προς τα δυτικα, μεταφεροντας τους καπνους της μαχης προς το μερος του, κρυβοντας τους.
«Τι ωρα;» ρωτησε λακωνικα ο Bailey.
«Σε καμια ωρα. Θα εχουν τελειωσει μεχρι τοτε πιστευω», απαντησε ο Johnson.
Ο αντιπλοιαρχος ενευσε χωρις να μιλησει και ηπιε άλλη μια γουλια από την ζεστη σοκολατα του.
«Μεχρι το βραδυ θα εχουν τελειωσει ολα», συνεχισε ο Johnson, μιλωντας με τον εαυτο του αυτή τη φορα.

(65) Β.Ω. 4

4η Βραδυνη Ωρα

Ο Tanaka ενιωθε σαν λυκος πιασμενος στην παγιδα. Δεν μπορουσε να χωνεψει τον ακομψο τροπο με τον οποιο ο γαμημενος ο Akira τον ειχε κανει στην ακρη.
Ηπιε μερικα από τα χαπια με τα οποια καθαριζε το μυαλο του και κατεβασε μονοκοπανια δυο ποτηρια βοτκα. Επειτα ανοιξε τον φοριαμο του, τραβηξε εξω το σπαθι του, το οποιο ειχε να το ακουμπησει σχεδον δυο μηνες και αρχισε να το ακονιζει με μανια. Ο φρουρος που ειχε βαλει ο Akira εξω από την πορτα του ακουσε τους ηχους του μεταλλου που τριβοταν πανω σε άλλο μεταλλο, αλλα δεν ανησυχησε. Εφοσον ο πρωην διοικητης τους ηταν κλεισμενος εκει μεσα, όλα θα πηγαιναν πολύ καλυτερα.
Ο Tanaka κοιταξε εξω από το φινιστρινι το οποιο διακοσμουσε το δωματιο του. Το μονο που καταφερε να δει ηταν το ατελειωτο σκοταδι του ωκεανου και μερικες μακρυνες λαμψεις, καθως τα υποβρυχια πολεμουσαν και καταστρεφονταν μεταξυ τους.
Βλαστημησε βαρια και συνεχισε να ακονιζει το ξιφος του με περισσοτερη μανια. Ο γαντζος δεν τον βολευε, κι ετσι τον εβγαλε και τον πεταξε στο κρεβατι του, αφηνοντας ελευθερο να αναπνευσει το κολοβωμενο χερι του. Ολη αυτή την ωρα μουρμουριζε και καταριοταν τους παντες, και κυριως τον Akira, που τον ειχε κανει περα με τοσο ακομψο τροπο – το ειχε ξαναπει αυτό; Δεν θυμοταν. Αλλα θα του εδειχνε του καριολη. Θα του εδειχνε σε λογο ποιος ηταν ο πραγματικος διοικητης του κωλοστολου.

Η μαχη συνεχιζοταν με αμειωτη λυσσα – αλλα δυο υποβρυχια της Bauhaus και πεντε της Mishima ειχαν τεθει εκτος μαχης, ενώ στην επιφανεια πλεον δυσκολευοσουν να διακρινεις τιποτα περισσοτερο από γκρι και μαυρους καπνους: ο ουρανος και η θαλασσα ειχαν γινει ένα.

(64) Β.Ω. 3

3η Βραδυνη Ωρα

Όπως το ειχε προβλεψει ο Petrov ότι θα γινοταν, κατά τις 15.00 οι δυο στολοι ενεπλακησαν παλι σε εχθροπραξιες. Την αρχη την εκανε η Mishima, μιας και ο Akira ειδε ότι πλεον δεν ειχε καμια ελπιδα διαφυγης: από τα ανατολικα ο Marshall Toth ειχε στειλει κρυφα από ολους μια ειδικα εκπαιδευμενη (και πολυπληθη) ομαδα δυτων και υδροσφαιρων, η οποια κατά τη διαρκεια της νυχτας ειχε απλωσει ηλεκτροφορα διχτυα κατά πλατος του Schwarztot, καλυπτοντας μια εκταση εξηντα περιπου χιλιομετρων. Η Mishima ηταν αποκλεισμενη πλεον από τα ανατολικα, μιας και τα διχτυα ηταν φτιαγμενα από ένα κραμα ιδιαιτερα ανθεκτικου μεταλλου που αν προσπαθουσαν να το καταστρεψουν για να περασουν από αναμεσα, θα τους καθυστερουσε πολύ. Την υπαρξη του διχτυου ο Akira την εμαθε εικοσι λεπτα πριν αποφασισει να ξαναεπιτεθει στην Bauhaus – ο Toth ειχε δουλεψει ολες τις προηγουμενες ωρες με απόλυτη μυστικοτητα.
«Σκατα, σκατα, σκατα!» μονολογουσε καθως προσπαθουσε να βρει μια λυση στο αδιεξοδο στο οποιο ειχαν βρεθει.
Ανοιξε τον ασυρματο και επικοινωνησε με την γεφυρα του Yozibo, του μεγαλυτερου θωρηκτου της Mishima, που ειχε παραμεινει αθικτο μεχρι στιγμης. Εδωσε εντολες για χρηση πληρους ισχυος πυρος εναντια στην Bauhaus, ενώ παραλληλα τα υποβρυχια πλησιαζαν ολοενα και περισσοτερο τα πλοια των εχθρων.
Στις 15.18 οι πρωτες βολες του Yozibo ακουστηκαν μεχρι το Und-Akre. Ο Toth καταλαβε αμεσως ότι η μαχη ειχε ξαναρχισει. Εδωσε εντολη στους δυτες του να βρισκονται σε επιφυλακη και να δινουν τακτικες αναφορες στην βαση.
Οι κανονιες του θωρηκτου της Mishima χτυπησαν ένα τορπιλοφορο της Bauhaus και δυο γερανοφορα – μικρο το κακο για την εταιρεια που αλλωστε αδιαφορουσε για τα μικρα της σκαφη. Πολύ συντομα ο ωκεανος αντηχουσε για άλλη μια φορα από τις ομοβροντιες των δυο στολων, ενώ πυκνος καπνος σκεπασε παλι το υδατινο πεδιο της μαχης.

(63) Β.Ω. 2

2η Βραδυνη Ωρα

Ο Petrov τσαλακωσε το χαρτι με τις συντεταγμενες του Rasputin και το πεταξε στο πατωμα. Ξαναγεμισε το ποτηρι του και ασυναισθητα ηπιε από το μπουκαλι. Ο Greg, ο διοπος που φροντιζε να εχει παντα προχειρο ένα γεματο μπουκαλι, κοιταξε τον γερο με οικτο αναμεικτο με αηδια. Η στολη του ηταν παλι ξεκουμπωτη μπροστα και τα μουσια του χρωματισμενα από το ουισκι που ειχε χυθει. Ο Petrov κοιταξε με θολο βλεμμα τον Greg και προσπαθησε να του δωσει καποια διαταγη, αλλα την πρωτη φορα η γλωσσα του κολλησε στον ουρανισκο του. Προσπαθησε ξανα.
«Greg…ή όπως διαολο σε λενε…δωσε διαταγη για πυρ…»
Ο Greg τον κοιταξε απορημενος. Η Mishima βρισκοταν μιλια μακρυα.
«Ε…ποιον θα πυροβολησουμε;»
Ο Petrov τρανταχτηκε από τον βηχα. Όταν συνηλθε, ηπιε άλλη μια γουλια, ενώ παραλληλα ετριβε το στηθος του στην περιοχη της καρδιας του.
«Εχω τις συντεταγμενες εδω», ειπε κι εδειξε το κεφαλι του. «Παρε μου στο εσωτερικο τον Οπλονομο.»

(62) Β.Ω. 1

1η Βραδυνη Ωρα

Κατά το μεσημερι ο στολος της Capitol θα μπορουσε να ειχε γινει ορατος από τα σκαφη της Bauhaus που ειχαν μεινει ως οπισθοφυλακη, αν τα αναγνωριστικα τους δεν ειχαν καταστραφει από τις υποβρυχιες μοναδες καταστροφων που ειχε στειλει ο Johnson εναντιον τους. Οι βατραχανθρωποι της Capitol, σε συνδυασμο με εικοσι πεζοναυτες που πλευρισαν τα αναγνωριστικα της Bauhaus με φουσκωτα σκαφη κι επειτα εκαναν ρεσαλτο, καταφεραν να εξολοθρευσουν όλα τα μελη των πληρωματων προτου καν προλαβουν να εκπεμψουν σημα βοηθειας προς τα σκαφη διοικησης. Επειτα τα αναγνωριστικα επανδρωθηκαν με ναυτες της Capitol και μετακινηθηκαν μερικα μιλια προς τα ανατολικα, μειωνοντας την αποσταση μεταξυ αυτων και των αεροπλανοφορων της Bauhaus, που βρισκονταν στο τελος της πομπης.
Ο Johnson αποφασισε να μειωσει κι άλλο την ταχυτητα του και να μην κανει ακομα την εμφανιση του. Ετσι κι αλλιως ειχε τον χρονο με το μερος του. Αναλογιστηκε την δυσχερη θεση στην οποια βρισκονταν οι Bauhaus, καθως και το ότι δεν το ηξεραν ακομη.

Κατά τις 13:20 ο Yuki Tanaka τεντωθηκε, χασμουρηθηκε και ετριψε τα ματια του. Ο Akira του εριξε ένα βλεμμα ολο περιφρονηση και ξαναγυρισε στον χαρτη τον οποιο μελετουσε. Ο ιδιος δεν ειχε κλεισει ματι για πανω από 36 ωρες.
Ο Yuki σκουπισε με την αναστροφη του χεριου του το σαλιο από το σαγονι του. Το καλυμμα για το ματι του ειχε φυγει από την θεση του, αποκαλυπτωντας μια αηδιαστικη, μαυρισμενη τρυπα σαν κρατηρα. Εβαλε την καλυπτρα στην θεση της και στερεωσε καλυτερα τον γαντζο στο χερι του. Επειτα σηκωθηκε και προχωρησε προς το μερος του Akira με αργα, παραπαιοντα βηματα. Εκεινος δεν του εδωσε καθολου σημασια.
«Τι ακριβως κανεις, Akira;» ρωτησε με φωνη ολο ενδιαφερον.
«Προσπαθω να βρω έναν τροπο να ξεφυγουμε από αυτή την κατασταση», απαντησε εκεινος χωρις καν να στρεψει το κεφαλι του στο ελαχιστο.
«Να ξεφυγουμε; Κατασταση; Θα ελεγε κανεις ότι δεν θελεις να βρισκεσαι εδώ», ειπε ο Yuki σκουπιζοντας την μυτη του με το λειτουργικο του χερι. Ο Akira του εριξε ένα πλαγιο βλεμμα.
«Εχω να σας αναφερω ότι κατά την διαρκεια του υπνου σας, χασαμε δεκατρια πλοια και εικοσι εξι υποβρυχια – εικοσι επτα μαλλον.»
Εδειξε στο σοναρ ενα μακροστενο λευκο σχημα που εξαφανιστηκε, δινοντας στην θεση του το ανοιχτο πρασινο του ρανταρ.
«Με προχειρους υπολογισμους εχουμε ηδη απωλεσει το 20% του ανθρωπινου δυναμικου μας. Πανω από εφτα χιλιαδες ανδρες.»
Ο Yuki ρευτηκε και στα ρουθουνια του Akira ηρθε η βαρια μυρωδια αλκοολ.
«Βασικα ποναει το κεφαλι μου», ειπε ο Tanaka, σαν να μην ειχε ακουσει λεξη απ’ οσα ειχε πει ο Akira. «Πρεπει να κανω…να κανω μπανιο», συνεχισε ασθμαινοντας.
Προχωρησε παραπατωντας προς το δωματιο του.
«ΑΡΚΕΤΑ!» φωναξε ο Akira και πεταχτηκε από την θεση του.
«Ναυαρχε Yuki Tanaka, σας θεωρω μη ικανο να συνεχισετε να διοικειτε το Shongun. Ως εκ τουτου σας αφαιρω την διοικηση και τα δικαιωματα σας, και σας επιβαλλω να παραμεινετε στο δωματιο σας μεχρις οτου ειδοποιηθει το Γενικο Επιτελειο στον Ερμη. Παρακαλω να μην φερετε αντιρρηση», ειπε με επισημη και σταθερη φωνη, ενώ ο Tanaka τον κοιτουσε σαν να τον εβλεπε πρωτη φορα.
Εμειναν για μισο λεπτο αμιλητοι, κι επειτα ο Tanaka ειπε με χαμηλη φωνη.
«Αληθεια;»
Δυο μεγαλοσωμοι ναυτες τον επιασαν ελαφρα από τα χερια και τον καθοδηγησαν μεχρι το δωματιο του. Εκεινος τους ακολουθησε αδιαμαρτυρητα, με το βλεμμα του όμως καρφωμενο ακομα στον Akira.
Όταν πια ο Tanaka βρισκοταν εξω από το οπτικο πεδιο του Akira εκεινος μπορεσε να ανασανει ελευθερα. Επρεπε να βρει τροπο να απεμπλακουν από την μαχη και μαλιστα γρηγορα. Ηδη ειχε αναφορες ότι ο στολος της Bauhaus ειχε αρχισει να κινειται ξανα.