(61) Π.Ω. 11-12

11η – 12η Πρωινη Ωρα

Τιποτα δεν εγινε το επομενο διωρο.

(60) Π.Ω. 10

10η Πρωινη Ωρα

Τα τελευταια εικοσι λεπτα οι λυσσασμενες βολες των δυο στολων ειχαν μειωθει αρκετα. Οι ναυτες, αποκαμωμενοι από την πολυωρη μαχη, ειχαν αρχισει να επιβραδυνουν τους ρυθμους τους. Μεχρι τις 10:15, οποτε και επεσε και η τελευταια βολη από καποιο τορπιλοφορο της Mishima, οι δυο στολοι αρχισαν να απομακρυνονται ο ενας από τον αλλον, για να προετοιμαστουν για τον νέο γυρο των εχθροπραξιων που δεν θα αργουσε και πολύ.
Στον βυθο του Schwarztot τα υποβρυχια της Mishima υποχωρησαν και παλι πισω από τους υφαλους μετα από εντολη του Akira και ο Angus αποφασισε ότι δεν υπηρχε λογος να τους ακολουθησει. Ακομα κι ο ιδιος ενιωθε ότι ειχε αναγκη τον υπνο. Τα ματια του εκλειναν.
Ενιωσε ένα χερι να του σφιγγει τρυφερα τον ωμο. Γυρισε και ηρθε προσωπο με προσωπο με τον von Krauss. Ο νεαρος τον κοιτουσε σοβαρα, με μια ωριμοτητα που ο Angus δεν θα πιστευε ότι θα μπορουσε να συνδυαστει με το προσωπο του.
«Κυριε διοικητα, πηγαιντε να ξαπλωσετε λιγο. Θα είναι όλα υπο την επιβλεψη μου. Πρεπει να ξεκουραστειτε λιγο.»
Ο Angus προσπαθησε να αντιδρασει, αλλα από την κουραση δεν μπορεσε καν να μιλησει. Ετριψε τα μηλιγγια του και κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
«Μονο κανα-δυο ωρες – όχι παραπανω. Μ’ ακους; Κανα-δυο ωρες.»
Προχωρησε τρια βηματα κι επειτα, σαν να το ξανασκεφτηκε, γυρισε πισω.
«Και τα παιδια να ξεκουραστουν…θα εχουμε και δευτερο γυρο. Φωναξτε την δευτερη βαρδια…να κοιμηθειτε κι εσεις λιγο.»
«Φυσικα, κυριε διοικητα», απαντησε με αερα θαλασσολυκου ο von Krauss. «Θα τα φροντισω όλα εγω. Μην ανησυχειτε.»
Ο Angus εκανε να φυγει, αλλα ξαναγυρισε για άλλη μια φορα. Πλησιασε τον Edelstein, και του ψιθυρισε να πλησιασει κι άλλο το ‘Kaiser’. Επειτα αποσυρθηκε στο δωματιο του για να ξαπλωσει.
Ξαπλωσε στο κρυο του κρεβατι και κουκουλωθηκε με την χιλιοφθαρμενη κουβερτα του. Κρυωνε. Αναλογιστηκε την Katia, τον Orestes, τον Agamemnon…μεχρις οτου αποκοιμηθηκε βαθια και τους ονειρευτηκε διπλα του, να τον αγκαλιαζουν.
Και ο χρονος του τελειωνε ολοενα και πιο πολύ.

(59) Π.Ω. 9

9η Πρωινη Ωρα

Ο von Krauss μπηκε στον θαλαμο διακυβερνησης φορωντας με νωχελικες κινησεις τα γαντια του. Εριξε μια υπεροπτικη ματια στον Angus κι επειτα κοιταξε μεσα από το περισκοπιο, χωρις όμως να το πλησιασει πολύ. Μια τυπικη ματια, μην ασχολειστε μαζι μου, σαν να μην υπαρχω. Ο Angus τον ειδε να μπαινει, αλλα αυτή τη στιγμη ηταν πολύ απασχολημενος με την υποβρυχια ναυμαχια που μαινοταν διπλα του, για να αντιμετωπισει παλι τον θρασυ νεαρο.
Ο von Krauss εκοψε μερικες βολτες, με αργο βηματισμο, γυρω από τα σοναρ και τον χαρτη που βρισκοταν αναρτημενος στο κεντρο του θαλαμου, σαν να επιθεωρουσε τον χωρο. Σταθηκε λιγο περισσοτερο στην οθονη που ανεφερε την τρεχουσα θεση τους, αλλα κανεις δεν το παρατηρησε. Επειτα σταθηκε σε μια γωνια και παρακολουθουσε την εξελιξη της μαχης.
Ο Angus δεν αισθανοταν καθολου ανετα με το αγρυπνο ματι του von Krauss καρφωμενο πανω του. Αποφασισε να τον βαλει στο παιχνιδι.
«Υποδιοικητα, σκοπευετε να βοηθησετε, ή απλως θα παρακολουθειτε;»
Το μειδιαμα του von Krauss εξαφανιστηκε. Εκπληκτος σηκωθηκε ορθιος αποτομα. Αυτό δεν το περιμενε. Ο τονος του Weinstein ηταν ειρωνικος και κακοβουλος, αλλα δεν τον ενοιαξε. Ειχε μια ευκαιρια να αποδειξει τι αξιζει, και δεν θα την ξοδευε σε αναλυσεις περι του τροπου που εδινε εντολες ο Weinstein. Ισιωσε το κορμι του και χαιρετησε στρατιωτικα.
«Θα βοηθησω φυσικα! Στις διαταγες σας!»
«Ελεγχε σε παρακαλω τις οθονες 2 και 6. Σε περιπτωση εισερχομενων…»
«…θα ακολουθησω το Πρωτοκολλο WY12,» ολοκληρωσε την φραση ο von Krauss.
Ο Angus τον κοιταξε προσεκτικα, ειδε την λαχταρα να συμμετασχει ζωγραφισμενη στο προσωπο του κι ενιωσε ένα τσιμπημα συμπονοιας στην καρδια του. Ο von Krauss δεν εφταιγε σε τιποτα. Ηταν ένα απλο πιονι που ο Petrov ειχε αποφασισει να χρησιμοποιησει εναντιον του. Ηταν σιγουρος ότι δεν θα γινοταν φιλος μαζι του όπως με τον Augustus, αλλα ισως και να μπορουσε να βοηθησει. Κουνησε το κεφαλι του καταφατικα και χαμογελασε, αλλα πολύ ελαφρα – απλως μια υποψια χαμογελου.
«Ναι…WY12. Αυτό να κανεις.»
Ο von Krauss εκατσε μπροστα από τις οθονες που θα ειχε υπο παρακολουθηση, αποφασισμενος να μην αφησει να του ξεφυγει τιποτα.
Ο Angus στραφηκε προς τον ασυρματιστη.
«Mikael, ειχε επικοινωνια με το ‘Kaiser’;»
«Τιποτα ακομη. Εχω χασει επικοινωνια και με το Blitzen.»
«Ο Gebrecht. Γαμωτο», βλαστημησε ο Angus. Τον ειχαν αποκοψει από τον υπολοιπο στολο.

(58) Π.Ω. 8

8η Πρωινη Ωρα

Ο υποβρυχιος στολος της Mishima πλησιαζε ολοενα και περισσοτερο το Kaiser και τα θωρηκτα της Bauhaus, αλλα ο Petrov το ειχε παρει χαμπαρι ηδη, όπως και ο Angus. Ο Γενικος Διοικητης εδωσε διαταγη στα δικα του υποβρυχια να κοψουν τον δρομο στην Mishima, με σκοπο να διαφυλαξει τα πλοια του στολου.
Εικοσι ατμοκινητα και εφτα πυρηνοκινητα υποβρυχια δημιουργησαν ένα ημικυκλιο ένα μιλι μπροστα από το Kaiser το οποιο για άλλη μια φορα βρισκοταν στην πρωτη γραμμη της μαχης. Στις 08:31 η πρωτη τορπιλη από το υποβρυχιο Sizuro χτυπησε το ατμοκινητο Kalt, ακριβως στις δεξαμενες καυσιμων του. Ετσι ξεκινησε ο υποβρυχιος πολεμος του Graveton, που μεχρι τοτε ηταν και θα παρεμενε ο μοναδικος στο ειδος του.
Ο Petrov, από την αιθουσα διακυβερνησης του Kaiser, ειδε μια λαμψη να φωτιζει τον βυθο του ωκεανου και αμεσως μετα η θαλασσα ακριβως από πανω της υψωθηκε, σαν κατι από κατω να την ειχε σπρωξει. Δεν ακουστηκε τιποτα, ουτε ο ηχος της εκρηξης των δεξαμενων καυσιμων, ουτε ο ηχος της τορπιλης που εβρισκε τον στοχο της. Το Kalt βυθιστηκε χωρις κανενας στην επιφανεια να το παρει χαμπαρι.
Καθως μερικες δειλες ακτινες ηλιου εκαναν την εμφανιση τους αναποφασιστες αναμεσα από τα μαυρα συννεφα του Νοτου, η σφαγη που ειχε ξεκινησει εδώ και αρκετες ωρες στην επιφανεια του ωκεανου, μεταφεροταν πλεον και στα βαθη του.
Τα υποβρυχια των δυο εταιρειων βομβαρδιζαν το ένα το άλλο, μειωνοντας ολοενα και περισσοτερο την αποσταση μεταξυ τους και αδιαφορωντας για τα συντριμμια των πλοιων και τα διαμελισμενα πτωματα που βυθιζονταν σιγα-σιγα.
Αλλα δυο υποβρυχια της Bauhaus και τεσσερα της Mishima ειχαν τεθει εκτος μαχης μεχρι τις 08:59. Οι δυο εταιρειες πολεμουσαν μανιασμενες η μια την άλλη, με μοναδικο σκοπο την πληρη εξολοθρευση του εχθρου. Ικανοποιημενος από την εξελιξη της μαχης, ο Petrov εδωσε διαταγη στο Kaiser να αποσυρθει πισω από τα θωρηκτα της Bauhaus.

(57) Π.Ω. 7

7η Πρωινη Ωρα

ΤοYokohama, αφου το πληρωμα του καταφερε να σβησει τις φωτιες στα καταστρωματα 2 και 3, επανηλθε στην μαχη. Σημαδεψε το Arsburg, ένα θωρηκτο πενηντα χιλιαδων τονων, και καταφερε να το χτυπησει στα αριστερα. Το Arsburg κλονιστηκε, αλλα συνεχισε να κινειται προς το μερος των Mishima. Με τη σειρα του χτυπησε το Iki, το οποιο μολις πριν δυο ωρες ειχε καταφερει να ξεφυγει από το συμπλεγμα των συντριμιων του Hayashi. Οι βολες του ανατιναξαν το καταστρωμα. Ανθρωποι και σιδερα εγιναν μια μαζα και επεσαν στην θαλασσα. Τρεις ακομα εκρηξεις από την αποθηκη πυρομαχικων εθεσαν το Iki εκτος μαχης.
Το Arsburg προσπαθησε να απομακρυνθει από την γραμμη πυρος της Mishima, αλλα δεν προλαβε. Το τορπιλοφορο Arashi εριξε εξι τορπιλες προς το μερος του θωρηκτου. Οι τεσσερις καρφωθηκαν σε διαφορους υφαλους, αλλα οι άλλες δυο πετυχαν τον στοχο τους. Η πρυμνη του τιναχτηκε στον αερα. Η δυναμη της εκρηξης ηταν τοσο δυνατη που το βαρυ θωρηκτο σηκωθηκε κυριολεκτικα στον αερα. Καπνοι τυλιξαν το πλοιο και ακινητοποιηθηκε. Το Arashi εστρεψε την προσοχη του προς το Kaiser, αλλα ηταν ηδη αργα.
Τα αεροπλανα του Kaiser επεστρεφαν συνεχεια πανω από το πεδιο της μαχης και βομβαρδιζαν αδιαλειπτως οσα πλοια διεκριναν αναμεσα από τους πυκνους καπνους που ειχαν τυλιξει ολο τον ωκεανο Schwarztot. Τα αντιαεροπορικα της Mishima ειχαν καταφερει να καταρριψουν τρια μαχητικα σκαφη της Bauhaus, αλλα μαζι τους ενωθηκαν και αλλα αεροσκαφη που απογειωθηκαν από τα υπολοιπα αεροπλανοφορα.
Ο Akira ενιωθε τελειως αβοηθητος. Εριξε ένα βλεμμα ολο μισος στον Tanaka, ο οποιος συνεχιζε να κοιμαται τον υπνο του δικαιου.
Τα υποβρυχια της Mishima βγηκαν από τους υφαλους οπου ηταν κρυμμενα και ξεκινησαν αργα-αργα προς το μερος των Bauhaus.

(56) Π.Ω. 6

6η Πρωινη Ωρα

Οι δυο στολοι ειχαν σταθει ο ενας απεναντι από τον αλλον, χωρις να κινουνται, χωρις να σαλευουν. Στον βυθο, η μαχη ειχε ληξει και οι δυο δυναμεις ειχαν αποσυρθει, προσπαθωντας να καταμετρησουν ζημιες και απωλειες.
Για αρκετη ωρα υπηρξε απολυτη ηρεμια στον ωκεανο Schwarztot, και μεχρι και η θαλασσα ειχε ηρεμησει, σαν να κρατουσε την ανασα της για αυτά που επροκειτο να συμβουν. Οι ναυτες και οι αξιωματικοι και των δυο εταιρειων καθονταν σε αναμμενα καρβουνα, καθως ολοι περιμεναν μια επιθετικη κινηση από καποιον, που όμως δεν ερχοταν. Ο Angus βρισκοταν στην ιδια κατασταση που βρισκοταν και πριν πεντε ωρες, μονο που τωρα πλεον ηταν και σωματικα καταπονημενος. Ετριβε ολο και πιο συχνα τα ματια του και ειχε σωριαστει σε μια καρεκλα χωρις να μπορει να κουνηθει. Ο Peter του προτεινε να παει να κοιμηθει αλλα εκεινος ουτε που απαντησε. Το μυαλο του πετουσε αλλου.
Ο Gebrecht περιμενε κι αυτος καποια κινηση, αλλα δεν γινοταν τιποτα. Καθως περιμενε, ηρθε άλλο ένα μηνυμα απο τον von Krauss, το οποιο και προωθησε προς τον Petrov. Εκεινος απλα του εριξε μια ματια χωρις να το σχολιασει.
Τελικα ο ασταθμητος παραγοντας που λεγοταν Petrov πηρε την αποφαση να επιτεθουν πρωτοι. Ο Angus καθοταν ακομα στην καρεκλα του με τα χερια του στο κεφαλι που ειχε αρχισει να τον ποναει, όταν ο Peter τον ενημερωσε ότι υπηρχε κινηση στην επιφανεια.
«Τι κινηση;» ρωτησε απορημενος ο Angus, αν και υποψιαζοταν ηδη την απαντηση.
«Ο Petrov…κινειται προς την Mishima!» απαντησε ο Peter ξεπνοα.
«Με ποιανου την εντολη…γαμωτο!» ξεσπασε ο Angus. Αρπαξε τον ασυρματο.
«Συνδεσε με με το Kaiser!» φωναξε στον Mikael. Εκεινος κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.
«Εχουν διακοπει ολες οι επικοινωνιες με το Kaiser.» ειπε δειλα.
«Από ποτε;»
«Απ’ όταν δωσατε εντολη να πλησιασει στην κεφαλη της νηοπομπης. Πρεπει να την διεκοψε ο ιδιος ο πλοιαρχος.»
Ο Angus ενιωσε το κεφαλι του να προσπαθει να εκραγει.
«Πλησιαστε προς την αρχη της πομπης. Μην προσπερασετε τα υπολοιπα υποβρυχια, αλλα θελω να ειμαι πιο κοντα στον Petrov.»
Με αργες κινησεις το Rasputin πλησιασε προς το Anchra Bay, μπαινοντας πλεον σε μια ζωνη οπου ηταν πιθανο – αν και όχι ακομα ευκολο – να χτυπηθει από εχθρικα πυρα. Από την καμπινα οπου ειχε περασει τις περισσοτερες ωρες της παρουσιας του στο υποβρυχιο ο von Krauss αισθανθηκε ότι το υποβρυχιο κινουνταν. Αποφασισε να βγει από το δωματιο του για να μπορεσει να βρει τις καινουργιες συντεταγμενες. Μεχρι τοτε εστελνε στον Gebrecht τις ιδιες και τις ιδιες που ειχε παρει μολις ειχε επιβιβαστει στο σκαφος. Καιρος για κατι διαφορετικο.
Μην μπορωντας να ξερει πως θα εξελισσοταν η υπολοιπη μερα, κατευθυνθηκε προς τον θαλαμο διακυβερνησης.

Το Kaiser προχωρησε μπροστα από όλα τα υπολοιπα σκαφη, τα οποια παραμερισαν για να μπορεσει να χωρεσει ο τεραστιος ογκος του. Εκτοξευσε εξι βομβες βυθου που κατευθυνθηκαν προς τους Mishima και τα αεροπλανα του αρχισαν να προετοιμαζονταν.
Το Kaiser ακολουθησαν και τα υπολοιπα πλοια του στολου. Πρωτα ξεκινησε το νοτιο τμημα του στολου που βρισκοταν διπλα στο νησι Breven και ακολουθησε το μεσαιο. Το βορειο τμημα, με επικεφαλης το Blitzen του Gebrecht, παρεμεινε στην θεση του.
Το Kaiser πλησιασε στα τρια ναυτικα μιλια την Mishima και μονο τοτε τα τορπιλοφορα και τα θωρηκτα της αρχισαν να κινουνται. Η νηοπομπη της ανοιξε στα δυο προσπαθωντας να περικυκλωσει το Kaiser και τα υπολοιπα πλοια της Bauhaus που πλησιαζαν.
Μια από τις βομβες του Kaiser χτυπησε το θωρηκτο Yokohama, αλλα δεν του εκανε μεγαλες ζημιες. Καποιες φλογες που εξαπλωθηκαν προς το καταστρωμα 2 και 3 σβηστηκαν σχεδον αμεσως. Το Yokohama απαντησε, αλλα οι βολες του ηταν αστοχες.
Καθως τα θωρηκτα της Bauhaus πλησιαζαν τα θωρηκτα της Mishima μια γενικευμενη συρραξη ξεκινησε. Από το Kaiser απογειωθηκαν εντεκα βομβαρδιστικα τα οποια αφου εκαναν μερικους κυκλους πανω από τα πλοια της Mishima, τελικα βομβαρδισαν το τορπιλοφορο Naruto και το θωρηκτο Tokyo, που βρισκοταν ακριβως διπλα του. Πυρινες γλωσσες ξεπηδησαν από τα καταστρωματα των πλοιων και η σκοτεινη από τα συννεφα μερα ελαμψε. Υποκωφες εκρηξεις ακουστηκαν καθως η γεφυρα του Tokyo κατερρεε με παταγο. Οι φλογες εξαπλωθηκαν πολύ γρηγορα στα εσωτερικα καταστρωματα και τις αποθηκες καυσιμων και πυρομαχικων. Τα βομβαρδιστικα της Bauhaus εκαναν έναν γυρο πανω από το Kaiser και επεστρεψαν στους ιδιους στοχους. Το Naruto ειχε καταφερει κουτσα-στραβα να απομακρυνθει από το Tokyo. Οι πιλοτοι επικεντρωθηκαν στο Tokyo.
Εριξαν άλλη μια σειρα από βομβες, αυτή τη φορα μεγαλυτερης ισχυος. Τα αντιαεροπορικα πολυβολα και τα κανονια του Tokyo ανατιναχθηκαν και σκορπισαν στην θαλασσα, σε μια αρκετα μεγαλη διαμετρο γυρω από το πλοιο. Κανα-δυο γερανοφορα σκαφη που υποστηριζαν το θωρηκτο για αμεση επισκευη τυχον ζημιων του, βυθιστηκαν με την μια καθως ένα μεγαλο κομματι της γεφυρας που ειχε αποκολληθει απο το υπολοιπο σκαφος επεσε πανω τους.
Από την ταραχη και τον τρομο τους πολλοι ναυτες του Tokyo επεφταν στα βαθια και αγρια νερα, χωρις να σκεφτουν τι εκαναν. Πολλοι σκοτωθηκαν από την σφοδροτητα της πτωσης, καθως το υψος ηταν τοσο πολύ που ηταν σαν να προσγειωνονταν σε συμπαγες τσιμεντο. Οσοι επεζησαν από την πτωση, πνιγηκαν. Και οσοι ηταν αρκετα τυχεροι ώστε να επιζησουν και από την πτωση και από τον πνιγμο στα ορμητικα νερα του Schwarztot, τελικα σκοτωθηκαν από τα φλεγομενα κομματια του πλοιου που εβρεχε ο ουρανος, καθως ολοενα και περισσοτερες εκρηξεις το αποτελειωναν.
Μια τορπιλη από καποιο τορπιλοφορο της Bauhaus επληξε το Tokyo στην δεξια μερια του. Οι δεξαμενες καυσιμων του διερραγησαν. Μια τεραστια εκρηξη, που στον Petrov θυμισε το πώς το Freedom Fighter της Capitol κατεληξε στον βυθο πριν τρια χρονια, τιναξε οσο από το Tokyo ειχε απομεινει στον αερα. Το ωστικο κυμα παρεσυρε ότι βρηκε στον δρομο του και ταρακουνησε ακομα και το Kaiser. Οι επικοινωνιες μεταξυ των Mishima διεκοπησαν, όπως αλλωστε και μεταξυ αρκετων πλοιων της Bauhaus, κυριως αυτων που βρισκονταν πιο κοντα στο σημειο της εκρηξεις. Τα σοναρ σταματησαν να λειτουργουν. Ανθρωποι (ή μαλλον κομματια τους) εκτοξευθηκαν μεχρι τα παραλια της ισημερινης ηπειρου, που βρισκοταν τρια μιλια από το επικεντρο της εκρηξης. Το Tokyo, χωρισμενο σε εφτα ή οχτω κομματια πλεον, βυθιστηκε σαν πετρα. Το Naruto αποδειχτηκε ότι δεν ειχε απομακρυνθει αρκετα από το θωρηκτο, με αποτελεσμα να ταλαντευτει και να αναποδογυρισει.
Η Mishima βιωνε μια τραγωδια. Ο Akira εβλεπε τις σκηνες τις καταστροφης που εκτυλισσονταν σε ολο το πελαγος και δεν πιστευε στα ματια του. Η Bauhaus ελεγχε το παιχνιδι και ο Tanaka δεν εκανε καμια κινηση για να το αλλαξει αυτό. Στραφηκε προς το μερος του και τον ειδε να ροχαλιζει απλωμενος σε μια καρεκλα, με το στομα ανοιχτο και σαλια να τρεχουν στο σαγονι του. Ηταν τυφλα στο μεθυσι παλι.
Τριζοντας τα δοντια του ο Akira εδωσε διαταγη για αμεση αντεπιθεση. Και αποφασισε να επιτεθει παλι με τα υποβρυχια του.

(55) Π.Ω. 5

5η Πρωινη Ωρα

«Τι κανουμε;» ρωτησε για τριτη φορα ο Peter – ηταν η σειρα του να παρει εκδικηση για τις αλλεπαλληλες ερωτησεις του διοικητη πριν λιγες ωρες. Ο Angus δεν απαντησε ουτε τωρα. Το μυαλο του σκεφτοταν πυρετωδως.
Η υποβρυχια μαχη συνεχιζοταν, αλλα με λιγοτερη ενταση τωρα. Αρκετα υποβρυχια της Mishima ειχαν υποχωρησει πισω από μερικους υφαλους που κανεις γεωλογος δεν τους ειχε βαφτισει ποτε, και δεν ξεμυτουσαν από εκει με τιποτα. Τα δικα του υποβρυχια δεν τους ειχαν ακολουθησει, γιατι θα ηταν ευαλωτα σε μια πιθανη αντεπιθεση των εχθρων. Αλλα το προβλημα του δεν ηταν οι υποβρυχιες δυναμεις.
Για καποιο λογο ο στολος επιφανειας της Mishima ειχε σταματησει. Για ποιο λογο εννοειται ότι τον ηξερε, αλλα ακομα κι ετσι δεν σταματουσε να τσαντιζεται. Ηθελε καθαρες δουλειες. Να καταστρεψει ολοσχερως την Mishima. Στο βαθος του μυαλου του ηξερε ότι ετσι θα γινοταν, ότι οι εχθροι δεν θα πηγαιναν σαν αρνια στο στομα του λυκου, αλλα θα τον βολευε αφανταστα αν γινοταν όπως τα ειχε σχεδιασει.
Δεν μπορουσε να στειλει τις δυναμεις του προς το μερος τους. Το Anchra Bay ηταν στενο περασμα κι οποιος πλησιαζε εκει ασυλλογιστα θα εξολοθρευοταν. Προς το παρον οι δυναμεις του ειχαν πιασει ολο το περασμα, αλλα αυτό δεν μπορουσε να κρατησει για παντα. Πλεον δεν θα ηταν ικανοποιημενος αν κρατουσε απλως τους Mishima μακρυα από το Graveton. Ειχε κουραστει, ηθελε να τελειωνει με όλα τα ανοιχτα μετωπα στα οποια βρισκοταν μπλεγμενος. Και δεν ξεχνουσε ποτε την Capitol. Θα ηταν ο επομενος στοχος του, αρκει να τελειωνε με την Mishima.
Ξαφνικα του ηρθε μια ιδεα. Χαμογελασε πονηρα.
«Mikael, δωσε διαταγη στο Kaiser να πλησιασει το Anchra Bay.»
«Να βγει από το τελος της πομπης;» ρωτησε ξαφνιασμενος ο ασυρματιστης.
«Ναι. Τελευταια φορα που το εκανε μας εντυπωσιασε. Ισως ο Petrov να κανει παλι το θαυμα του.»

Ο Petrov, αν και καταλαβε τον λογο για τον οποιο ο Weinstein ηθελε να μεταφερει το πλοιο του πιο κοντα στο Anchra Bay, εντουτοις δεν ειπε τιποτα. Ακομα θυμοταν το πώς ο αυθαδης Angus του ειχε παρει την θεση στην επετηριδα. Αλλα η εκδικηση του πλησιαζε.
Σιγουρα ο Angus αν ηξερε ποσοι ανθρωποι ηθελαν να τον εκδικηθουν θα τα παρατουσε και θα αποσυροταν στο Ισταρ. Αλλα περηφανευοταν ότι ποτε του δεν ειχε υποχωρησει. Και δεν θα το εκανε ακομα κι αν ηξερε ότι τοσο ο Petrov, οσο κι ο Johnson τον ειχαν βαλει στο ματι.
Τελικα ο Petrov αποφασισε να υπακουσει στην διαταγη του Angus και να πλησιασει αρκετα κοντα στο Anchra Bay, αλλα όχι τοσο κοντα ώστε να θεωρησει ότι μπορει να κινδυνευσει.

(54) Π.Ω. 4

4η Πρωινη Ωρα

Ο στολος της Mishima ειχε λαβει την απολυτα λογικη εντολη να διακοψει την κινηση του προς το Anchra Bay και να παραμεινει στασιμος. Ο Akira, με την ελαχιστη ναυτικη εμπειρια που ειχε εσωσε ετσι τις δυναμεις από έναν προωρο ολεθρο, που τελικα όμως η Mishima δεν καταφερε να τον αποφυγει, αν και πολύ αργοτερα. Τα θωρηκτα, τα πυραυλοφορα, τα τορπιλοφορα, τα αεροπλανοφορα και οι φρεγατες σταματησαν εξι ναυτικα μιλια πριν το ανοιγμα του Anchra Bay που οδηγουσε από τον Schwarztot στο Graveton, εκει δηλαδη που παραμονευαν οι Bauhaus. Κι ενώ ο βυθος της θαλασσας φωτιζοταν ολοενα και περισσοτερο από την κολαση που ειχε ξεσπασει εκει, στην επιφανεια ακομη όλα ηταν ηρεμα. Τα μαυρα απειλητικα συννεφα που δεν εγκατελειπαν ποτε την θεση τους πανω από τον ωκεανο Schwarztot αστραφταν τις αστραπες που προμηνυαν όχι απλα βροχη, αλλα καταιγιδα. Ο ανεμος ειχε κοπασει και το υψος των κυματων ειχε μειωθει σε πιο λογικα επιπεδα, αλλα όπως όλα εδειχναν όλα θα αλλαζαν σε λιγη ωρα. Ηταν σαν η φυση να μην ανεχοταν άλλο τον βιασμο της από τους ανθρωπους και σε λιγο θα τους εδειχνε ποιος ειχε πραγματικα την δυναμη να εξουσιαζει τον πλανητη. Τα περηφανα πλοια των εταιρειων θα εμοιαζαν με καρυδοτσουφλα.
Αυτά σκεφτοταν ο Petrov, καθως εβλεπε με τα κυαλια του τα πλοια της Mishima να κοβουν ταχυτητα και να ακινητοποιουνται σε αρκετη αποσταση από την Bauhaus. Η τελευταια αναφορα του Gebrecht για την θεση του Rasputin δεν τον ειχε ικανοποιησει. Επρεπε να περιμενει κι άλλο.
Αδειασε το κυπελλο του που ειχε γινει αχωριστος συντροφος του τα τελευταια χρονια. Το ουισκι του εκαψε το λαιμο, αλλα του καθαρισε το μυαλο. Χαμογελασε αισιοδοξος.

(53) Π.Ω. 3

3η Πρωινη Ωρα

Ο Angus ειχε καταφαει τα νυχια και των δυο χεριων του και σκεφτοταν πολύ σοβαρα να αρχισει να μασουλαει τα δαχτυλα του. Με την εναρξη της μαχης, οι τακτικες ημιωρες αναφορες των υποβρυχιων του ειχαν σταματησει. Μια και μοναδικη αναφορα ηρθε από το Sturm η οποια μιλουσε για την βυθιση τριων υποβρυχιων της Bauhaus και εξι της Mishima. Δεκα λεπτα αργοτερα μια αναφορα από το Freiheit μιλουσε για την καταστροφη ενός υποβρυχιου της Mishima και κανενος δικου τους. Κι επειτα το χαος.
Ο Angus πολύ γρηγορα καταλαβε ότι οι αναφορες ειχαν γινει απλως για να γινουν και ότι δεν περιειχαν καμια αντικειμενικη αληθεια. Μην εχοντας άλλη λυση αποφασισε να αγνοησει οποιαδηποτε άλλη αναφορα εφτανε στο Rasputin.

Ο Akira ειδε απελπισμενος άλλο ένα υποβρυχιο τους να καταποντιζεται – το Hayashi χτυπηθηκε ταυτοχρονα από τρεις τορπιλες και διασκορπιστηκε στα μαυρα νερα. Ακομα κι αν υπηρχαν ελπιδες να βρεθουν επιζωντες στα υπολοιπα υποβρυχια που ειχαν χτυπηθει ή ακομα και βυθιστει αυτανδρα, το ατυχο πληρωμα του Hayashi δεν ειχε καμια ευκαιρια. Άλλο ένα υποβρυχιο – ο Akira δεν ειδε καλα, αλλα μαλλον ηταν το Iki – μπλεχτηκε στα συντριμμια του Hayashi, καθως προσπαθουσε να περασει από αναμεσα. Ο Akira κοιτουσε από το φινιστρινι σαν υπνωτισμενος, καθως τα συντριμμια του υποβρυχιου διασκορπιζονταν με αργες, νωχελικες κινησεις προς τα τεσσερα σημεια του οριζοντα καθως το Iki επεφτε πανω τους. Τα σκοτεινα νερα φαινονταν ακομα πιο μαυρα και μικρες μαυρες κουκιδες επεπλεαν ολογυρα από το πρωην Hayashi.
«Ανθρωποι», σκεφτηκε ο Akira σοκαρισμενος. Γαμωτο, ποτε δεν θα συνηθιζε τον πολεμο.
Λιγα μετρα πισω του ο Yuki χαμογελουσε σαν μανιακος. Δεν τον ενοιαζε ποσες απωλειες ειχε ο στολος του, δεν τον ενοιαζε που ειχε ως τωρα πεντε ή εξι υποβρυχια οτυ ειχαν τεθει εκτος μαχης, τον ενοιαζε ο ολεθρος. Με κάθε τιμημα. Εριξε μια φευγαλεα ματια προς τον Akira και το Iki που παλευε να ξεκολλησει από το συνονθυλευμα των μεταλλικων κομματιων του Hayashi και μετα εστρεψε την προσοχη του ξανα προς τα σοναρ. Κι αλλα εχθρικα υποβρυχια ειχαν πλησιασει αρκετα. Ωραια. Ακομα περισσοτεροι για το σφαγειο.
Εξαλλος από χαρα εδωσε διαταγη για ακομα περισσοτερη δυναμη πυρος, παρολο που τα υποβρυχια του ηδη χρησιμοποιουσαν ολο το οπλοστασιο.

(52) Π.Ω. 2

2η Πρωινη Ωρα

Το Azukaru, ένα από τα πιο ελαφρα αναγνωριστικα υποβρυχια της Mishima προπορευοταν στην πομπη. Ηταν επισης και το πρωτο που περασε το νοητο οριο της περιοχης που σκαναραν τα σοναρ της Bauhaus. Στο Rasputin ο Peter πεταχτηκε σαν να τον ειχε διαπερασει ηλεκτρικο ρευμα.
«Εχω ενδειξη», ειπε απλα.
Ο Angus κουνησε το κεφαλι του καταφατικα.
«Σε θεση μαχης. Εντολη σε όλα τα πλοια.»

Κατά μηκος ολων των νοτιων παραλιων της ισημερινης ηπειρου τα υποβρυχια του Angus αρχισαν να παιρνουν θεσεις μαχης. Χαμηλωσαν ταχυτητα και μπηκαν σε κατασταση αναμονης. Το Azukaru πλησιαζε ακομα προς το μερος τους, χωρις να εχει την παραμικρη ενδειξη για τους εχθρους που παραμονευαν.
Στις 02:37 το Azukaru εγινε ορατο από το Donner, το οποιο εξαπελυσε δυο τορπιλες προς το μερος του. Ακριβως εικοσι ένα δευτερολεπτα αργοτερα η μια τορπιλη καρφωθηκε στην δεξια αποθηκη πυρομαχικων του Azukaru, ενώ η δευτερη το προσπερασε και καρφωθηκε στα βραχια, ένα μιλι μακρυτερα του. Η απεραντη σιωπη του ωκεανου διακοπηκε βιαια από την τερατωδη εκρηξη, καθως οι αποθηκες πυρομαχικων του Azukaru εκρηγνυνταν και ακολουθουσαν οι αποθηκες καυσιμων του. Μια τεραστια φυσαλιδα ανεβηκε στην επιφανεια της θαλασσας μεταφεροντας κομματια μεταλλου και ανθρωπινα μελη. Τα εσωτερικα μερη του υποβρυχιου πηραν νερο αμεσως και παρολες τις προσπαθειες του πληρωματος το Azukaru δεν καταφερε να αποφυγει την μοιρα του και αρχισε να βυθιζεται.
Αμεσως σημανε συναγερμος στο Hinode. Ο Yuki πεταχτηκε από την θεση του οπου ειχε ελαφρως αποκοιμηθει και αρχισε να δινει διαταγες μεγαλοφωνα σε οποιον εβλεπε μπροστα του. Ο Akira αποφασισε να τον αγνοησει, παρολο που ηξερε ότι αυτό που εκανε δεν ηταν και πολύ σοφο.
Εδωσε εντολη για πιο αραιο σχηματισμο στην πομπη των υποβρυχιων της Mishima και διεταξε να ανταποδωσουν τα πυρα.
Δυο λεπτα μετα την ολοκληρωτικη βυθιση του Azukaru, οι δυο υποβρυχιοι στολοι ηταν πλεον ορατοι ο ενας από τον αλλον. Ξεκινησε μια μανιασμενη επιθεση από την μια εταιρεια στην άλλη. Τα υποβρυχια της Bauhaus, καλυτερα οργανωμενα και ευρισκομενα σε ετοιμοτητα εδώ και αρκετες ωρες, ειχαν ηδη “κλειδωσει” τους στοχους τους, προτου καν η Mishima καταφερει να υπολογισει την αντιπαλη δυναμη.
Δεκαδες τορπιλες ριχτηκαν μεσα σε μολις δεκα λεπτα. Αλλα δυο υποβρυχια της Mishima χτυπηθηκαν και αποσυρθηκαν από την μαχη, αλλα δεν βυθιστηκαν. Οι περισσοτερες τορπιλες χτυπουσαν τα βραχωδη παραλια της ισημερινης ηπειρου, αποσταθεροποιωντας το υφαλοπρανες του. Ελαφρες κατολισθησεις περασαν απαρατηρητες αρχικα, αλλα αργοτερα ο Marshall Toth ανεφερε στο Γενικο Επιτελειο ότι υπηρξαν μικροι σεισμοι. Πανω στον πυρετο της μαχης τιποτα άλλο δεν ενδιεφερε ουτε την Mishima ουτε την Bauhaus.
Το Hammer χτυπηθηκε από μια τορπιλη του Nishi και με την σειρα του αποσυρθηκε στο τελος της πομπης. Για την επομενη μια ωρα, μεχρι δηλαδη να πλησιασουν αρκετα τα θωρηκτα και τα τορπιλοφορα των δυο εταιρειων μεταξυ τους, ένα υποβρυχιο της Bauhaus και ένα ακομα της Mishima βυθιστηκαν τελειως.

(51) Π.Ω. 1

20 Σεπτεμβριου 2130 – 1η Πρωινη Ωρα

«Ενδειξεις;»
«Καθαρες ακομα.»
Ηταν η εκτη φορα μεσα σε δεκα λεπτα που ο Angus εκανε την ιδια ερωτηση στον Peter. Ο χειριστης ειχε αρχισει να εκνευριζεται αλλα δεν ειπε τιποτα. Όλα τα σοναρ των υποβρυχιων στα οποια ειχε προσβαση ο Peter δεν ειχαν δειξει καμια εχθρικη κινηση.
Η ατμοσφαιρα ηταν τοσο τεταμενη και βαρια που θα μπορουσες να την κοψεις με το μαχαιρι. Εκτος από τις ερωτησεις του Angus που επαναλαμβανονταν κάθε δυο λεπτα και την μονοτονη αρνητικη απαντηση του Peter, κανεις άλλος δεν μιλουσε. Ολοι ηταν καρφωμενοι στις θεσεις τους και περιμεναν. Η αναμονη! Ποσο την σιχαινοταν ο Angus. Ολη αυτή η απραξια, η νηνεμια πριν την καταιγιδα που ελεγαν και οι θαλασσολυκοι…δεν την μπορουσε. Ηξερε ότι όταν ξεκινουσε η δραση θα εκανε την δουλεια του οσο καλυτερα μπορουσε – και ηξερε επισης ότι το «οσο καλυτερα μπορουσε» ηταν στις περισσοτερες περιπτωσεις παραπανω από αρκετο για να βγει νικητης από μια τετοια κατασταση. Αλλα τωρα ηταν αναγκασμενος να περιμενει για ποσο; Δεκα λεπτα; Τρεις ωρες; Δεν μπορουσε να ελεγξει τον εαυτο του κατι τετοιες στιγμες.
Ο Peter διαβαζε τα σοναρ με ματια που ετρεχαν περα-δωθε στις οθονες. Προς στιγμην του φανηκε ότι κατι ειδε, αλλα τελικα διαπιστωσε ότι ηταν μια φυσιολογικη κινηση του βυθου – ισως καποιο κητοειδες που ειχε ξεκοψει από το κοπαδι του. Κάθε τοσο αγγιζε την μυτη του για να ελεγξει αν ηταν κρυα – ηταν κινηση που την εκανε ασυναισθητα, όταν ειχε μεγαλο αγχος.
Καποιος επαιζε νευρικα με ένα μολυβι. Το συνεχες “τακ-τακ” του ακουγοταν σαν πυροβολισμος μεσα στην νεκρικη σιωπη του θαλαμου διακυβερνησης. Ένα φονικο βλεμμα του Angus στον ναυτη που το εκανε αυτό, του εκοψε κάθε διαθεση να συνεχισει να παιζει. Ο κυβερνητης ετριψε τον κροταφο του.
«Ενδειξεις;»
«Καθαρες ακομα.»
«Σκατα.»
Κι αυτό ηταν. Για τα επομενα δυο λεπτα ο Peter ειχε βρει την ησυχια του.
Στην καμπινα του ο Sigur von Krauss ειχε καταφερει να επικοινωνησει με τον Gebrecht, χαρη σε ένα factaliser που του ειχε δωσει ο διοικητης για τετοιο σκοπο. Τα factalisers ηταν μικρες ηλεκτρονικες συσκευες, οι οποιες εστελναν μηνυματα γραπτου κειμενου σε έναν περιορισμενο χωρο που δεν ξεπερνουσε τα εικοσι χιλιομετρα. Ειχαν καταφερει να επιζησουν από την Πτωση, μονο και μονο επειδη η τεχνολογια τους ηταν τοσο εξαιρετικα απλοικη. Τα κατειχαν ελαχιστοι ανθρωποι στην Αφροδιτη και ο von Krauss αισθανοταν εξαιρετικα περηφανος που ηταν ενας από αυτους.
Η αναφορα του ηταν λιτη και περιεκτικη και δεν εγραφε τιποτα που δεν περιμενε να ακουσει ο Gebrecht. Του εγραφε πως τον ειχε υποδεχτει και πως τον ειχε περιορισει στην καμπινα του χωρις να δεχτει να τον δοκιμασει στην θεση του υποδιοικητη.
Ο Gebrecht χαμογελασε όταν ελαβε το μηνυμα. Ηξερε ότι ο Weinstein δεν επροκειτο να δεχτει σαν υποδιοικητη τον von Krauss, αλλα δεν πειραζε. Η δουλεια του υποπλοιαρχου ηταν συγκεκριμενη: να δινει αναφορα για τις συντεταγμενες του Rasputin κάθε μια ωρα. Ο ιδιος ο Gebrecht δεν ηξερε για ποιο λογο ο Petrov του ειχε ζητησει κατι τετοιο, αλλα ο ιδιος σεβοταν και εκτιμουσε απεριοριστα τον μεντορα του (ο Petrov τον ειχε διδαξει στο Vladinburg, όπως αλλωστε και τον Weinstein προ αμνημονευτων χρονων) για να του φερει αντιρρηση. Ο Gebrecht γνωριζε προσωπικα την μητερα του von Krauss και εκανε ότι μπορουσε για να στειλει τον γιο της στο Rasputin, που θεωρειτο από τα πιο ασφαλη υποβρυχια της Bauhaus. Ετσι με μια κινηση καταφερνε δυο πραγματα: και εκανε το χατηρι στην Alkestes von Krauss και εξυπηρετουσε και τον Petrov.
Με την σειρα του εστειλε μια λακωνικη αναφορα στον Petrov και εστρεψε παλι την προσοχη του στα ανατολικα.

(50) Tom

Tom

Για άλλη μια φορα ο Tom θα δοκιμαζοταν απεναντι σε αυτόν που θεωρουσε τον κυριοτερο εχθρο του. Αυτή τη φορα θα ηταν αμειλικτος. Ειχε κανει το λαθος να τους υποτιμησει μια και μοναδικη φορα, και το ειχε πληρωσει πολύ ακριβα. Δεν θα το ξανακανε αυτό. Ο Angus Weinstein ειχε αποδειχθει πολύ εξυπνος στρατηγικα την τελευταια φορα που ειχαν ερθει αντιμετωποι οι δυο στολοι. Ο Johnson δεν ειχε μαθει ποτε ότι η εκβαση εκεινης της μαχης ειχε κριθει όχι από τις εντολες του Weinstein, αλλα από την αποφαση ενός αξιωατικου να τις παραβει. Θεωρουσε λοιπον ότι για την αποτυχια του εκεινη την μερα οφειλοταν στον γενικο διοικητη της Bauhaus. Ετσι ειχε επικεντρωσει την προσοχη του στο πως θα επαιρνε εκδικηση από τον Angus.
Η Imperial ξεκινησε από τα δυτικα παραλια της Ισημερινης Ηπειρου οπου ηταν ελλιμενισμενη την 5η πρωινη της 18ης Σεπτεμβριου. Ετσι όπως ειχε υπολογιστει η αποσταση, και εχοντας ως δεδομενη μια αντισταση μεσαιου μεγεθους από ένα μερος των δυναμεων της Bauhaus, θα εφταναν στο Anchra Bay καπου μεταξυ 20ης και 21ης Σεπτεμβριου. Τα θωρηκτα της Imperial ειχαν επιτελους επιδιορθωθει και αναβαθμιστει, τα αεροπλανοφορα ειχαν εφοδιαστει με εικοσι επιπλεον αεροσκαφη το καθενα και τα τορπιλοφορα ειχαν εφοδιαστει με τορπιλες ειδικης κατασκευης που ειχαν σχεδιαστει αποκλειστικα για το μετωπο του Graveton και ειχαν σταλει από την Βικτωρια με μοναδικο σκοπο την εξαλειψη των υποβρυχιων της Bauhaus. Οι τορπιλες αυτές ειχαν την τριπλασια ισχυ από τις τορπιλες που ειχαν χρησιμοποιηθει μεχρι τοτε, μιας και η θωρακιση των υποβρυχιων της Bauhaus (η θωρακιση Giraud όπως ειχε ονομαστει χαρη στον Jean Giraud που την ειχε πραγματοποιησει) ηταν πολύ μεγαλυτερη από ότι ενός συμβατικου υποβρυχιου. Η Bauhaus ηξερε ότι για να εχει τον ελεγχο της θαλασσας επρεπε να βρει έναν τροπο να προστατευσει τα υποβρυχια της από τους εχθρους. Η εξτρα θωρακιση τους ηταν το πρωτο βημα – το δευτερο ηταν η ναρκοθετηση ολοκληρων ωκεανων και η λεπτομερης χαρτογραφηση τους, ώστε τα υποβρυχια τους να αποφευγουν τις παγιδες. Βεβαια, όπως ηταν φυσικο, πολλα καϊκια και ψαραδικα δεν ειχαν ειδοποιηθει (οι χαρτες ειχαν διαβαθμιστει ως ακρως απορρητοι) με αποτελεσμα πολλα από αυτά να πεφτουν πανω στις ναρκες. Επισης υπηρχε και ένα προβλημα με τα κοπαδια των κητοειδων που μεταναστευαν νοτια για να αναπαραχθουν, αλλα κανεις από το Γενικο Επιτελειο δεν ειχε δωσει σημασια σε κατι τοσο ασημαντο.

Αναψε άλλο ένα τσιγαρο και κοιταξε την φωτογραφια της οικογενειας του. Το τελευταιο που ηθελε ηταν να επιστρεψει στην πατριδα του και να τον γιουχαρουν σαν δειλο και προδοτη. Μετα την πανωλεθρια τους από την Bauhaus ο Kramer του ειχε προτεινει να αποσυρθει και να επιστρεψει στον Αρη. Ο Tom ειχε αρνηθει χωρις να το συζητησει καν. Δεν ηθελε να επιστρεψει ετσι, ηττημενος και με την ουρα στα σκελια. Εδωσε στον Kramer να καταλαβει ότι δεν ειχε καμια διαθεση να φυγει, όχι τουλαχιστον χωρις να εκδικηθει για την ηττα του. Ο Kramer δεν ειχε επιμεινει.
«Συγχωρεστε με», ψιθυρισε στην φωτογραφια. «Αλλα θα ερθω οποτε κανω αυτό για το οποιο με εχουν στειλει εδώ.»
Ο Bailey που στεκοταν λιγα μετρα μακρυα του και διαβαζε καποια αναφορα σχετικα με την τροφοδοσια της εβδομαδας τον κοιταξε με ανεκφραστο προσωπο, αλλα δεν μιλησε. Τον καταλαβαινε – τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον. Ειχε μια οικογενεια πισω και ηθελε να την νιωθει παντα κοντα του. Γι’ αυτό και κουβαλουσε την φωτογραφια τους μαζι του οπου κι αν πηγαινε. Αυτό που δεν μπορουσε να καταλαβει ηταν γιατι όταν του δοθηκε η ευκαιρια να επιστρεψει στην πατριδα δεν το ειχε κανει.
Ο ιδιος ο Bailey ειχε ακουσει παρα πολλες φορες μαθηματα εταιρογνωσιας και τους συμβουλους προπαγανδας που κατεφταναν ανα τριμηνο για να κανουν μαθηματα στους στρατιωτες της εταιρειας, ώστε να μην ξεχασουν για ποιο λογο πολεμουσαν και τωρα τελευταια ενιωθε να αντιδρα αυτοματα με το που ακουγε το ονομα της εταιρειας του. Χεστηκε για την πατριδα του, χεστηκε για τον λογο για τον οποιο πολεμουσαν, χεστηκε για την Bauhaus, την Mishima ή την Imperial.
Η μοναδικη του οικογενεια που τον περιμενε στον Αρη ηταν μια ανιψια 13 χρονων, την οποια φροντιζε εδώ και οκτω χρονια, από όταν δηλαδη πεθανε η αδελφη του από πνευμονια και αφησε την κορη της στην φροντιδα του. Όταν εμαθε ότι θα τον εστελναν στην Αφροδιτη εβαλε λυτους και δεμενους για να ακυρωση την διαταγη, αλλα η επιθυμια του δεν εισακουστηκε. Εβαλε την μικρη εσωτερικη σε ένα σχολειο αμφιβολου ποιοτητος (ηταν το μονο διαθεσιμο εκεινη την περιοδο) και εφυγε για την Αφροδιτη.
Ηξερε ότι ο Johnson τον εκτιμουσε πολύ και του ειχε τυφλη εμπιστοσυνη, όπως επισης ηξερε ότι μερικες φορες τον ξαφνιαζε με τις αποψεις του. Τι να κανει, το ότι ηταν αξιωματικος της Capitol δεν σημαινε απαραιτητα ότι ηταν και στρατοκαυλος, οσο κι αν η πλειοψηφια των στρατιωτων της εδινε αυτή την εντυπωση. Το μονο που ηθελε ηταν να επιστρεψει στον Αρη και την ανιψια του και θα σκοτωνε για να ηταν στην θεση του Johnson όταν του προτειναν να γυρισει πισω.
Εστρεψε την προσοχη του παλι στο δελτιο τροφοδοσιας. Ο Edelson παλι ειχε κανει μαλακια, σκοπευε να αφησει το Enterprise ατάιστο γιατι δεν μπορουσε να υπολογισει σωστα τις μεριδες. Ειπε στον Johnson ότι επεστρεφε στον θαλαμο ελεγχου, αλλα εκεινος δεν φανηκε να τον ακουει. Ο Bailey εκανε έναν μορφασμο και εφυγε.
Ο Tom ειχε ακουσει κάθε λεξη του Bailey, αλλα δεν ειχε απαντησει επιτηδες. Όταν εκεινος εφυγε ο Tom διπλωσε με προσοχη την φωτογραφια της οικογενειας του, την φιλησε και την εβαλε παλι στο στηθος του. Επειτα εβγαλε από το τζακετ του ένα ματσο με τσαλακωμενα χαρτια, γεματα με μουτζουρωμενα γραμματα. Αρχισε να τα διαβαζει ένα-ένα, με την προσοχη του επικεντρωμενη σε αλλα πραγματα. Τα ματια του, δακρυσμενα όπως κάθε φορα που διαβαζε εκεινα τα γραμματα, πετουσαν πανω στις γραμμες, διαβαζε ξανα και ξανα και ξανα τον πονο και το μισος και την οργη που εκρυβαν μεσα τους, αναμεικτα συναισθηματα εκατονταδων, χιλιαδων συγγενων και φιλων αυτων που ειχε οδηγησει στον θανατο.
«…ευχομαι να εχεις το ιδιο τελος με τον γιο μου…»
«…απορω πως σου εχουν αφησει ακομα την διοικηση του στολου μας. Παραιτησου προτου σε ξηλωσουν…»
«…καταρα σου δινω να ζησεις οσα ζησαμε…»
«…ο γιος μου δεν ειχε κανενα λογο να πολεμησει στον κωλοπλανητη για τον κωλοπολεμο σας…σου ευχομαι ότι χειροτερο…»
«Ξερω ότι δεν θα φτασει ποτε στα χερια σας, αλλα ηθελα να το γραψω ετσι κι αλλιως. Πως μπορεσατε να το κανετε αυτό; Ο Willy ηταν μολις 19 ετων, μολις ειχαμε αρραβωνιαστει. Πως μπορειτε να ειστε τοσο σκληροκαρδος και να τον αφησετε να πεθανει, χωρις να τον βοηθησετε; Πως μπορειτε; Δεν ειχατε ποτε καποιον να σας αγαπησει; Ashley»
Απ’ όλα τα γραμματα, το τελευταιο ηταν το χειροτερο. Ισως επειδη δεν τον εβριζε, δεν τον ειρωνευοταν, δεν του ευχοταν να πεθανει και να καιγεται στην κολαση για ολη την αιωνιοτητα. Σε τεσσερις γραμμες ειχε συμπεριλαβει ολο τον πονο και την αδικια που ενιωθε, ολο το μισος και την θλιψη της, χωρις να τον προσβαλλει, μονο με μια ερωτηση.
Πως μπορεσατε να το κανετε;
Μια ερωτηση, σε πληθυντικο ευγενειας, γιατι ο ιδιος ηταν ανωτερος από κάθε πολιτη της εταιρειας. Ηταν Διοικητης Στολου, που να παρει! Του μιλουσαν στον πληθυντικο και του εκαναν υποκλισεις όταν περνουσε! Ειχε δικαιωμα ζωης και θανατου σε χιλιαδες ατομα! Ηταν Διοικητης!
Κι ερχοταν αυτή η κοπελιτσα που δεν την ειχε δει ποτε στην ζωη του και ουτε θα την εβλεπε και του ελεγε για τον αρραβωνιαστικο της, καποιον Willy, 19 ετων, που τον ειχε αφησει να πεθανει. 19. Μολις 19. Μπορουσε να θυμηθει τον εαυτο του στα 19; Μπορουσε, γαμωτο, μπορουσε. 19 ηταν όταν καταταχτηκε στην Capitol. Σαν τον Willy. Σχεδον σαν τον Willy. Γιατι ο ιδιος τοτε δεν ειχε μια Ashley να τον περιμενει πισω. Κι αν ζουσε κι αν πεθαινε κανεις δεν θα τον εκλαιγε.
Αλλα αυτος ειχε εξουσια ζωης και θανατου, ετσι δεν είναι;
Μουγκρισε καθως ξαναδιαβαζε το γραμμα της κοπελας. Αρχισε να το φιλαει αγρια και τα δακρυα του ανακατευονταν με τα σαλια του. Εκλαιγε και το φιλουσε, σαν να προσπαθουσε να δωσει μια υποσχεση που θα εκανε τα παντα για να την κρατησει. Αυτό το γραμμα τον κρατουσε σε αυτόν τον πλανητη. Η Ashley. Ο Willy. Δυο παιδια που δεν ειχε δει ποτε του κι όμως τον κρατουσαν δεμενο στην Αφροδιτη, μακρυα παο την δικια του οικογενεια, μακρυα από την δικια του ευτυχια. Γιατι πλεον δεν ειχε δικαιωμα στην ευτυχια, όχι όταν ειχε προξενησει τοσο πονο σε τοσες χιλιαδες ατομα. Ο Bailey θα ελεγε ότι αυτή είναι η μοιρα του διοικητη, να παιρνει αποφασεις που μπορει να στοιχιζουν ανθρωπινες ζωες, αλλα είναι για το γενικοτερο καλο. Να παει να γαμηθει κι ο Bailey, ποτε δεν επροκειτο να τον καταλαβει, για ποιο λογο το ειχε παρει προσωπικα, για ποιο λογο ειχε τρια χρονια να κοιμηθει ολοκληρη νυχτα, για ποιο λογο κρατουσε όλα αυτά τα γραμματα και τα διαβαζε συνεχεια. Αυτό που θα ελεγε ο Bailey θα ηταν ότι ηταν πλεον συναισθηματικα ασταθης. Μπορει και να ισχυε, μπορει και όχι – δεν ειχε κατσει να το σκεφτει. Ηξερε όμως, από την πρωτη στιγμη που ειχε διαβασει το γραμμα της Ashley, τι επρεπε να κανει.
Σκουπισε τα ματια του και πηρε βαθια ανασα. Η θαλασσινη αυρα τον χτυπησε στο προσωπο κι ενιωσε να συνερχεται καπως. Εγλειψε τα χειλη του και ανατριχιασε από την αρμυρα των δακρυων του και των κυματων που εσκαγαν στην πρυμνη και τον πιτσιλουσαν. Μαζεψε τα γραμματα και τα εχωσε παλι στο τζακετ του. Εκανε μια συντομη προσευχη και επεστρεψε στον θαλαμο ελεγχου, εκει οπου το πληρωμα του ηταν προσηλωμενο στις συντεταγμενες που οδηγουσαν στο Anchra Bay.

(49) Yuki

Yuki

Ο Akira ειχε ελεγξει και διπλοελεγξει ολες τις συντεταγμενες που ειχε διαθεσιμες και ολες οδηγουσαν στο ιδιο αποτελεσμα: αν ηθελαν να φτασουν στο Graveton και στο συμπλεγμα των Χιλιων Νησων επρεπε να περασουν από ένα στενο περασμα που ονομαζοταν Anchra Bay. Ηδη οι αναφορες των αναγνωριστικων σκαφων που ειχε προνοησει να στειλει μιλουσαν για μια μεγαλη ναυτικη δυναμη που τους περιμενε εκει. Ο Akira δεν ηταν απολυτα βεβαιος ότι ο στολος τους θα μπορουσε να αντιμετωπισει την Bauhaus και να την βγαλει καθαρη, ειδικα μετα τις απωλειες που ειχαν από την μαχη με το φυλακιο του Und-Akre. Ο Tanaka ειχε αποσυρθει στο δωματιο του αμεσως μολις ειχε τελειωσει η σφαγη των κητοειδων και δεν ειχε εμφανιστει από τοτε. Όπως και να ειχε όμως, ο Akira επρεπε να τον ειδοποιησει. Αποφασισε να το κανει ο ιδιος, παρα να στειλει καποιον φουκαρα πανω στον οποιον μπορει να ξεσπουσε ο ανισορροπος διοικητης τους. Τουλαχιστον ο ιδιος μπορουσε να τον κουμανταρει.
Χτυπησε πολύ ελαφρα την πορτα της καμπινας του Tanaka, αλλα δεν ακουσε καμια απαντηση. Χαμηλωσε το κεφαλι του και ακουμπησε το αυτι του στο κρυο μεταλλο. Μπορεσε να διακρινει μια βαρια, ρυθμικη ανασα σαν χαμηλοφωνο ροχαλητο. Βλαστημησε. Όπως εδειχναν όλα ετοιμαζονταν για μαχη κι ο διοικητης του στολου (Θεοι!) κοιμοταν του καλου καιρου.
Εμεινε για λιγο αναποφασιστος, αμφιταλαντευομενος μεταξυ της εμπιστοσυνης της κρισης του και της τυφλης του υπακοης στους κανονες, και τελικα αποφασισε να κανει ότι νομιζε καλυτερο. Επεστρεψε στον θαλαμο διακυβερνησης και εδωσε εντολη στα υποβρυχια και τα πλοια να προετοιμαζονται για μαχη.


Βυθισμενος μεσα σε έναν υπνο με εφιαλτικα ονειρα, ο Yuki Tanaka αναδευοταν ανησυχος. Εβλεπε μαυρα πλοκαμια να τον αρπαζουν μεσα από την αβυσσο, στοματα γεματα κοφτερα δοντια να ξεσκιζουν την σαρκα του, αοματα πλασματα να τον περικυκλωνουν. Προσπαθουσε να φωναξει αλλα δεν εβγαινε φωνη από το λαρυγγι του, και τα σκοτεινα πλασματα με τα κοφτερα χαμογελα τον περικυκλωναν και τον τραβουσαν ολο και πιο βαθια, στα απυθμενα σκοτεινα νερα αυτου του γαμημενου πλανητη.
Ξυπνησε καταιδρωμενος και τρομαγμενος. Με χερι που ετρεμε προσπαθησε να αναψει την λαμπα που βρισκοταν στο κομοδινο του, αλλα το μονο που καταφερε ηταν να την πεταξει στο πατωμα. Ηταν τοσο τρομαγμενος που δεν μπορεσε καν να βρισει. Σηκωθηκε σκουντουφλωντας και βρηκε ψαχουλευτα τον διακοπτη του δωματιου. Το αδυναμο φως της λαμπας τον τυφλωσε σαν τον πιο λαμπρο προβολεα. Εκλεισε ενστικτωδως το καλο του ματι κι επειτα το ανοιξε σιγα-σιγα, προσπαθωντας να εξοικειωθει με το φωτεινο περιβαλλον. Όταν θεωρησε ότι δεν υπηρχε πλεον κινδυνος να τυφλωθει τελειως το ανοιξε τελειως. Προχωρησε προς το μπανιο του παραπαιοντας και στηριχτηκε στον νιπτηρα για να μην πεσει. Εκανε κατι που ειχε πολύ καιρο να κανει: κοιταχτηκε στον καθρεφτη φευγαλεα. Προλαβε να δει την ουλη που αυλακωνε το δεξι του μαγουλο ξεκινωντας από την αρχη του στοματος του και καταληγοντας στην τρυπα οπου καποτε βρισκοταν το ματι του. Η κογχη του ηταν μαυρη από την βρωμα, αλλα δεν εκατσε να την καθαρισει.
Ξεχαστηκε και προσπαθησε να ανοιξει την κανουλα του νερου με το δεξι χερι, αλλα το κολοβωμενο του μελος αρνηθηκε να τον εξυπηρετησει. Τελικα την ανοιξε με το αριστερο χερι, γεμισε ένα ποτηρι με νερο και το κατεβασε μαζι με δυο χαπια.
Ενιωσε το κεφαλι του να στριφογυριζει και αρχισε να γελαει με ένα στριγκο, παρανοικο γελιο.
Πηγε στο δωματιο του και αρχισε να ντυνεται, πινοντας τις τελευταιες γουλιες από το μπουκαλι που δεν ειχε προλαβει να αδειασει προτου πεσει ξερος για υπνο. Προσπαθησε τεσσερις φορες να φορεσει το παντελονι του, ενώ συγχρονως παραμιλουσε κι ελεγε ιστοριες σε ένα αορατο κοινο.
Με τα πολλα καταφερε να ντυθει όπως-όπως. Εβαλε την καλυπτρα του ματιου του και φορεσε τον γαντζο στο χερι του. Οσο προχειρα και ατσαλα και να ντυνοταν, η καλυπτρα και ο γαντζος ηταν ολοκληρη ιεροτελεστια και τους αφιερωνε σχεδον δεκα λεπτα, την στιγμη που το υπολοιπο ντυσιμο ολοκληρωνοταν σε πεντε (δυο αν ηταν ξεμεθυστος, πραγμα σπανιο).
Αρπαξε το περιστροφο του και σταθηκε απεναντι από τον καθρεφτη, σημαδευοντας το ειδωλο του. Χασκογελασε και ξαφνιαστηκε δυσαρεστα από το ποσο μαυρα φαινονταν τα δοντια του, αλλα γρηγορα ξαναβρηκε το κεφι του. Τι διαολο, ακομα κι ετσι εμοιαζε ολοενα και περισσοτερο με αληθινο πειρατη!

Τρεκλιζοντας ακομη, μπηκε στην αιθουσα διακυβερνησης του Hinode, οπου και επικρατουσε πανζουρλισμος. Αμφιταλαντευτηκε λιγο προσπαθωντας να βρει την ισορροπια του και ρωτησε με την πιο δυνατη φωνη του:
«ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;»
Ηταν εντυπωσιακο να βλεπεις το πώς παγωσαν ολοι στο ακουσμα της φωνης του. Μονο ο Akira τον πλησιασε και τον ενημερωσε για τις διαταγες που ειχε δωσει. Ο Yuki θυμωσε αρχικα, αλλα ο Akira απλα του γυρισε την πλατη και επεστρεψε στην θεση του, χωρις αν του δωσει άλλη σημασια. Χωρις να εχει καποιον για να ξεσπασει πανω του, ο Yuki εκατσε σε μια καρεκλα μουτρωμενος, σαν παιδι.

Τα υποβρυχια ελεγξαν τις τορπιλες τους και τα σοναρ τους, καθως η αποσταση μεταξυ των δυο στολων μειωνοταν ολο και περισσοτερο. Ο Yuki ενημερωθηκε πληρως για την κατασταση και η μοναδικη του εντολη ηταν “πυρ κατά βουληση” όταν θα εφταναν σε θεση εμπλοκης. Ο Akira δεν ηταν απολυτα συμφωνος με αυτή την αποφαση, αλλα ηταν αναγκασμενος να την ακολουθησει.

Και καθως η Mishima πλησιαζε την Bauhaus – ο Akira και ο Angus υπολογιζαν ότι οι δυο στολοι θα συγκρουονταν τις πρωτες πρωινες ωρες της 20ης Σεπτεμβριου – ο τριτος παικτης του παιχνιδιου αποφασισε να κανει την εμφανιση του.

Ηταν καιρος για τον Tom Johnson να παρει την εκδικηση του από τον Angus Weinstein.

(48) Σε θέση μάχης

Τα θωρηκτα μετακινηθηκαν προς τρεις διαφορετικες κατευθυνσεις: το ένα τριτο των δυναμεων νοτια του Anchra Bay, το δευτερο τριτο βορεια του νησιου Breven και το υπολοιπο τριτο ακριβως στην μεση. Ενδιαμεσα στα θωρηκτα παραταχθηκαν τα τορπιλοφορα και τα καταδρομικα και ακριβως από κατω τους, τριακοσια μετρα στον βυθο τα υποβρυχια αρχισαν να πλησιαζουν τον εχθρικο στολο. Τα αεροπλανοφορα της Bauhaus παρεμειναν πιο πισω, περιπου εξι ναυτικα μιλια από το Anchra Bay, μιας και όπως όλα εδειχναν δεν θα μπορουσαν να βοηθησουν στην ναυμαχια. Παραλληλα με την διαταξη του στολου, ο Angus εστειλε και τρια αναγνωριστικα προς τα βορειο-δυτικα, για να καλυπτουν τα νωτα τους, συνοδεια ενός υποβρυχιου. Το Rasputin παρεμεινε εκει που βρισκοταν, δηλαδη αναμεσα στην περιοχη οπου κατευθυνονταν τα αναγνωριστικα και στην περιοχη οπου βρισκονταν ακινητοποιημενα τα αεροπλανοφορα. Το Blitzen, υπο την διοικηση του Ferdinand Gebrecht βρισκοταν περιπου εναμιση μιλι από την βραχωδη ακτη του Anchra Bay, κατι που το μετετρεπε στο πιο κοντινο σκαφος στα παραλια της ηπειρου. Τελος, το Kaiser βρισκοταν τελευταιο, πιο πισω από όλα τα αεροπλανοφορα, παρολο που ο Maximilian Petrov ηθελε να μετακινηθει προς το μετωπο. Ο Angus αρνηθηκε ορθα-κοφτα να συζητησει ένα τετοιο ενδεχομενο κι εδωσε ρητες εντολες να παραμεινει στην θεση του.
Όταν ολος ο στολος ηταν παρατεταγμενος στο ανοιγμα που οδηγουσε στον ωκεανο Scwarztot, ο Angus εδωσε εντολη στα υποβρυχια του να αρχισουν να κινουνται.

(47) Νέα Διοίκηση

Η αιθουσα διοικησης του Rasputin ηταν πιο ευρυχωρη από αλλων υποβρυχιων, αλλα και παλι δεν μπορουσε να εμποδισει την χαρακτηριστικη αισθηση κλειστοφοβιας που προσφεραν όλα τα σκαφη που κινουνταν κατω απο το νερο. Ο Angus αναγνωρισε όλα τα μονιμα μελη του προσωπικου του που βρισκονταν ηδη στις θεσεις τους και υπολογιζαν συντεταγμενες, επαρκεια οπλισμου και διαφορα αλλα θεματα που μπορει να προεκυπταν κατά την διαρκεια της επικειμενης επιθεσης. Επρεπε όλα να λειτουργουσαν στην εντελεια όταν θα ερχοταν η ωρα.
Μονο έναν δεν καταφερε να αναγνωρισει αμεσως, και αυτό ισως να οφειλοταν στο ότι στεκοταν με την πλατη στην εισοδο και παρακολουθουσε από το περισκοπιο τον οριζοντα. Ο αντρας ηταν ψηλος και λεπτος, παρολη την θωρακιση που φορουσε. Ηταν ντυμενος με την επισημη ναυτικη στολη της Bauhaus, που την χρησιμοποιουσαν μονο σε επισημες δεξιωσεις. Οι μεταλλικες επωμιδες του, όχι τοσο θωρακισμενες οσο του πεζικου, αλλα παρολα αυτά εντυπωσιακες, δεν μπορουσαν να κρυψουν το γεγονος ότι ο αντρας ηταν όχι απλα λεπτος, αλλα σχεδον λιποσαρκος. Ο Angus πλησιασε με αργα βηματα προς τον Peter, τον χειριστη του σοναρ, κουμπωνοντας το ιματιο του και χωρις να τραβηξει το βλεμμα του από τον αντρα ουτε στιγμη. Εσκυψε πανω από τον Peter και του ψιθυρισε κατι στο αυτι, αλλα εκεινος κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.
Χωρις να πει κουβεντα σταυρωσε τα χερια του στο στηθος του και απεμεινε να κοιταζει τον αντρα με μια ευγενικη απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο του, τοσο αταιριαστη πανω του, που οσοι τον ηξεραν θα ελεγαν ότι εμοιαζε με την ηρεμια πριν την καταιγιδα. Ο Angus ηταν ετοιμος να ξεσπασει και περιμενε απλως την αφορμη.
Ο αντρας μουρμουριζε κατι που ακουγε μονο ο ιδιος. Αφου ειχαν περασει τουλαχιστον πεντε λεπτα από την εισοδο του Angus στην αιθουσα ελεγχου, ο αντρας εδωσε διαταγη με στριγκη φωνη για καταδυση.
Πνιχτα γελακια συνοδευσαν την εντολη του κι όταν ο αντρας στραφηκε προς το μερος του πληρωματος σχεδον εξαλλος, τοτε μονο παρατηρησε τον Angus. Τα ‘χασε προς στιγμην, κι επειτα πλησιασε με οση μεγαλοπρεπεια μπορουσε να δειξει προς το μερος του διοικητη. Ηταν αρκετα νεαρος, δεν εμοιαζε πανω από 25. Στο προσωπο του ειχε ακομα σημαδια ακμης και μια υποψια μουστακιου που προφανως πασχιζε να καλλιεργησει.
«Κυριε Weinstein, ηρθατε! Ονομαζομαι Sigur von Krauss. Ειμαι ο νεος υποδιοικητης του Rasputin».
Το χερι του που ειχε απλωσει για χειραψια με τον Angus παρεμεινε τεντωμενο, αν και ο διοικητης δεν φαινοταν διατεθειμενος να ανταποκριθει. Συνεχισε να τον παρατηρει με γυαλινο βλεμμα, αν και το χαμογελο του ειχε πλεον χαθει από το προσωπο του. Το πληρωμα, ξεροντας τι θα επακολουθουσε, ειχε στραφει με ζηλο στις δουλειες του. Οταν θυμωνε ο Angus κανεις δεν ηθελε να είναι μπροστα.
«Von…συγνωμη δεν ακουσα το ονομα σας», ειπε ο Angus, με το χαμογελο του καρχαρια να αυλακωνει τωρα το προσωπο του.
«Von Krauss. Sigur von Krauss. Ο νεος σας υποδιοικητης; Δεν σας εχουν ενημερωσει;» Η φωνη του αντρα ακουστηκε πιο δειλη αυτή την φορα. Το χερι του που παρεμενε ακομα τεντωμενο περιμενοντας ματαια την χειραψια του Angus, χαμηλωσε αργα.
«Δεν ετυχε. Βλεπετε, μεχρι πριν εικοσι λεπτα ειχα υποδιοικητη. Με ποιανου την αποφαση ηρθατε εδώ κυριε Krauss;»
Ο Krauss εψαξε τις τσεπες του μεχρις οτου βρηκε ένα διπλωμενο χαρτι σε σελοφαν. Το ξετυλιξε με πολύ προσοχη και το εδωσε στον Angus να το διαβασει. Ο Angus πρωτη φορα εβλεπε καποιον να φροντιζει τοσο πολύ το φυλλο πορειας του, γιατι περι αυτου επροκειτο.
«Από το Γενικο Επιτελειο. Εχει την υπογραφη του Στραταρχη Dante», του εδειξε με το δαχτυλο ο νεαρος αντρας, ενώ ο Angus διαβαζε ακομα το χαρτι.
«Και ποιος είναι ο βαθμος σας, κυριε Krauss;» ρωτησε χωρις να παρει τα ματια του από το χαρτι.
«Υποπλοιαρχος, κυριε Weinstein.»
«Μαλιστα…ειστε ενημερος ότι ο προηγουμενος υποδιοικητης ειχε τον βαθμο του πλοιαρχου;»
«Όχι, κυριε διοικητα.»
«Μαλιστα…μηπως ειστε ενημερος ότι το Rasputin αποτελει το πλοιο διοικησης ολου του στολου της εταιρειας για το Αρχιπελαγος Graveton; Με λιγα λογια είναι το πλοιο που δινει τις εντολες που πρεπει να ακολουθησει ολος ο στολος; Το γνωριζετε αυτό;»
«Μα…μαλιστα κυριε διοικητα.»
«Ποια είναι η εμπειρια σας και η προυπηρεσια σας στο ναυτικο, κυριε Krauss;»
Αυτή τη φορα τα ματια του Angus καρφωθηκαν στα ματια του Sigur. Ο νεαρος αντρας αρχισε να ψελλιζει.
«Ε…στην σχολη…ημουν στην σχολη πολεμου…στο Vladinburg…και…
υπηρετησα…ε…στο…»
Ο Angus τον κοιτουσε με απεραντη κατανοηση. Τον αφησε για λιγα δευτερολεπτα ακομη να προσπαθει να εξηγησει κι επειτα τον διεκοψε.
«Κυριε Krauss, νομιζω ότι κι εσεις ο ιδιος εχετε αντιληφθει ότι η θεση δεν προοριζεται για εσας. Δυστυχως δεν μου δινετε την ευκαιρια να σας αναθεσω τα ιδια καθηκοντα με τον προκατοχο σας. Η θεση του υποδιοικητη είναι ζωτικης σημασιας, ειδικα για ένα υποβρυχιο σαν το Rasputin. Αν θελετε μπορειτε να αποσυρθειτε στο δωματιο σας, που να ειστε σιγουρος θα φροντισω να εχει ολες τις ανεσεις στις οποιες ειστε συνηθισμενος. Αν σας χρειαστω κατι θα σας ειδοποιησω.»
Ο von Krauss προσπαθησε να πει κατι, αλλα ο Angus τον ειχε ηδη πιασει από το μπρατσο και τον οδηγουσε εξω από τον θαλαμο διακυβερνησης. Αφου τον πεταξε κυριολεκτικα εξω, κλειδωσε την πορτα και αρπαξε τον ασυρματο, τρεμοντας από τα νευρα του.
Προσπαθησε να επικοινωνησει με τον ιδιο τον Paulus Dante, αλλα δεν τα καταφερε. Ηταν το δευτερο πληγμα που του ειχαν καταφερει, μεσα σε μολις μιση ωρα! Πρωτα ο Augustus επρεπε να φυγει κι επειτα του εφερναν ένα αμουστακο αγορι να τον αντικαταστησει. Στο Γενικο Επιτελειο πρεπει να ειχαν χασει το μυαλο τους, δεν υπηρχε άλλη εξηγηση.
Σκεφτηκε για λιγο.
«Συνδεσε με με τον Gebrecht», ειπε στον ασυρματιστη τους.
Ακουστηκαν μερικα παρασιτα κι επειτα η ψιλη, εκνευριστικη φωνη του Gebrecht.
«Ferdinand, ξερεις τιποτα για τον καινουργιο που εστειλαν στο Rasputin;» ρωτησε επιτακτικα. Του φανηκε ότι ακουσε τον Gebrecht να γελαει, αλλα δεν μπορουσε να είναι σιγουρος.
«Όχι κυριε διοικητα. Πως τον λενε;»
Βλαστημωντας από μεσα του ο Angus απαντησε με οσο πιο ηρεμη φωνη μπορουσε.
«Von Krauss. Sigur von Krauss. Σιγουρα δεν εχεις ακουσει τιποτα;»
«Όχι.» Πνιχτα, σαν να προσπαθουσε να καλυψει το γελιο του.
«Αλλα αν είναι αυτος που εχω ακουστα, ειχε αριστευσει στην Σχολη Πλοιαρχων. Θα εισαι τυχερος αν εχεις αυτόν για υποδιοικητη.»
Ο Angus ετριξε τα δοντια του από λυσσα.
«Κλειστο», διεταξε τον ασυρματιστη.
Δεν ειχε ωρα να σκεφτει. Η Mishima πλησιαζε κι αυτος ειχε μεινει χωρις υποδιοικητη.
«Δε γαμιεται», σκεφτηκε. «Προχωραμε όπως ειμαστε.»
Επειτα εδωσε διαταγη στο Rasputin να καταδυθει και στον στολο να λαβει θεσεις επιθεσης.

(46) Μόνος

Εκατσε βαρυθυμος στο γραφειο του και ανοιξε ένα αναψυκτικο. Τα λογια του Augustus στριφογυριζαν στο μυαλο του συνεχεια και δεν τον αφηναν σε ησυχια. Ειχε καταλαβει τι εννοουσε καθως επισης και ποιοι μπορει να κρυβονταν πισω από αυτό.
«Δε θα παραδωσω τιποτα που μου ανηκει», προειδοποιησε κανεναν απολυτως και κοιταξε εξω από το παραθυρο, προς την μακρυνη ανατολη, απ’ οπου περιμενε από μερα σε μερα και από ωρα σε ωρα την Mishima να εμφανιστει.
«Θα ξεμπερδεψω πρωτα με τους εξωτερικους εχθρους μου και μετα θα ασχοληθω με τους εσωτερικους», σκεφτηκε, θολωμενος από τον θυμο του. Ποσο θα ηθελε να ειχε την Katia διπλα του αυτή την ωρα! Αλλα η Katia βρισκοταν εκατονταδες χιλιομετρα μακρυα του, μαζι με την Dietrich που την βοηθουσε με τα αγορια τους και περιμενε το τριτο τους παιδι.
Σκατα. Θα ξεμπερδευε με την Mishima και θα δηλωνε την παραιτηση του. Αφου ο Gebrecht και ο Petrov ειχαν κανει κομμα και ηθελαν να τον παραγκωνισουν για να παρει ο ενας απο τους δυο την θεση του, θα τους εκανε το χατηρι. Το μονο που ηθελε πλεον ηταν να επιστρεψει στην οικογενεια του. Δεν τον ενδιεφερε ουτε η εταιρεια του, ουτε ο πολεμος, ουτε οι εσωτερικες εριδες για την εξουσια. Ηθελε να δει μονο τον Orestes και τον Agamemnon, να τους σφιξει στην αγκαλια του και να αφουγκραστει την κοιλια της Katia, που μεσα της μεγαλωνε το καινουργιο μελος της οικογενειας τους. Να είναι ολοι μαζι – μονο αυτο ηθελε πια.
Καποιος χτυπησε νευρικα την πορτα της καμπινας του και χωρις να περιμενει απαντηση την ανοιξε. Ο Angus ετοιμαστηκε να βρισει τον θρασυτατο ναυτη που ενοχλουσε κατ’ αυτόν τον τροπο τον διοικητη του, αλλα κατι στο βλεμμα του μικρου τον απετρεψε.
«Το καλο που σου θελω, τα νεα σου να αξιζουν την ενοχληση», μουγκρισε ο Angus.
«Κυριε διοικητα, φανηκαν στον οριζοντα τα πρωτα πλοια της Mishima», απαντησε αγχωμενος ο νεαρος.
Ο Angus απεμεινε ασαλευτος. Ειχε ερθει η ωρα λοιπον.
«Παμε στην αιθουσα διοικησης», ειπε με πιο καλοσυνατη φωνη τωρα.

(45) Η Μάχη Στο Anchra Bay

IV

ΜΕΡΟΣ ΙV – Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ANCHRA BAY


19 Σεπτεμβριου 2130

Angus


Ο αερας δυναμωσε κι άλλο κι ο Angus τρεκλισε από την ορμη του. Διπλα του, ο Augustus συνεχισε να περπατα αγερωχος. Ο Angus τυλιχτηκε ακομη πιο σφιχτα στο τζακετ του για να προστατευτει από το κρυο που τον περονιαζε – επειτα φωναξε στον Augustus:
«Μην τρεχεις! Τοσο πολύ βιαζεσαι;»
Του φανηκε ότι ακουσε έναν ηχο σαν καποιος να καγχαζει – αλλα παλι μπορει να ηταν και η φαντασια του. Ο Augustus δεν βραδυνε το βημα του.
Το μεγαλυτερο μερος του στολου της Bauhaus ηταν παρατεταγμενο μεταξυ των δυο νησιων που αποτελουσαν το νοτιο περασμα και του ακρωτηριου της Ισημερινης ηπειρου που αποτελουσε το βορειο περασμα από το Αρχιπελαγος Graveton προς τον ωκεανο Scwarztot. Το ακρωτηρι ονομαζοταν Anchra Bay και αποτελουσε ένα από τα πιο επικινδυνα σημεια σε ολους τους ωκεανους της Αφροδιτης, μιας και πολύ συχνα δημιουργουνταν δινες και ρουφηχτρες, από τα δεκαδες υπογεια ρευματα που συναντιουνταν εκει. Πολλες φορες ειχαν αναφερθει και αλλοκοτα μαγνητικα πεδια, που αλλοτε εμφανιζονταν κι αλλοτε εξαφανιζονταν, αλλα που παρολα αυτά εκαναν τις πυξιδες να μην λειτουργουν. Ο Angus ηταν ενημερος για τις ισχυρες μαγνητικες δυναμεις που επικρατουσαν στην περιοχη και δεν εδινε καμια σημασια στο τι ελεγε η πυξιδα, εφοσον μπορουσε να προσανατολιστει με την βοηθεια των αστρων.
Δεκαδες πλοια ειχαν εξαφανιστει μυστηριωδως στο Anchra Bay και δεν ειχαν εμφανιστει ποτε ξανα. Αρκετοι ηταν εκεινοι που υπεθεταν ότι τα πλοια αναπαυονταν στον βυθο της θαλασσας εξαιτιας των δινων ή των τεραστιων πλοκαμοφορων πλασματων που ζουσαν στην περιοχη, αλλα ότι και να ειχε ειπωθει μεχρι τοτε ηταν απλως εικασιες.
Ειχαν περασει μολις τρεις μερες από τοτε που ειχε ερθει το σημα που ειχε φαρδια πλατια την υπογραφη του Dante και που ανακοινωνε την μεταθεση του Augustus στις ελλιμενισμενες μοναδες της Gerlitsche. Αρχικα ο σοκαρισμενος Augustus και ο Angus προσπαθησαν να ακυρωσουν την αποφαση, αλλα ο Dante δεν δεχτηκε καν να τους ακουσει. Κανενας από τους δυο δεν μπορουσε νακαταλαβει γιατι ειχε ληφθει μια τετοια αποφαση την στιγμη που ο στολος ετοιμαζοταν για μια αρκετα κρισιμη επιθεση. Ολη η επιχειρηματολογια του Angus περι της χρησιμοτητας του Augustus στην διοικηση και διαχειριση της επιθεσης απορριφθηκε.
Ο Augustus ειχε μια υποψια, αλλα δεν θελησε να την μοιραστει με τον Angus. Μαζεψε τα πραγματα του και ηταν πανετοιμος για αποχωρηση την ημερομηνια που εγραφε το σημα από το Γενικο Επιτελειο. Το μονο που ηθελε ηταν να τον συνοδευσει ο Angus μεχρι το μεταγωγικο που θα τον μετεφερε μακρυα από το Graveton, κατι που ο Angus θεωρουσε όχι απλα λογικο, αλλα δεδομενο.
Ο Augustus σταματησε λιγα μετρα μακρυα από την γεφυρα που θα οδηγουσε από το “Rasputin” στο μεταγωγικο σκαφος. Στραφηκε προς το μερος του Angus και το βλεμμα του περιπλανηθηκε στα ατελειωτα μεταλλικα θηρια που κυριαρχουσαν στο Graveton, τα θωρηκτα και τα τορπιλοφορα, τα υποβρυχια που ειχαν αναδυθει, τις φρεγατες που περιμεναν την μαχη που πλησιαζε. Ειχε ζησει το μεγαλυτερο μερος της ενηλικης ζωης του στην θαλασσα και δεν μπορουσε να την αποχωριστει – μεταξυ σοβαρου κι αστειου δηλωνε ότι αν εμενε στην στερια πολλες ωρες τον επιανε ναυτια.
Αγκαλιασε με την ματια του τον περηφανο στολο της Bauhaus για μια τελευταια φορα κι επειτα στραφηκε στον Angus. Τα ματια του ηταν μισοκλειστα, σαν να προσπαθουσε να κρατηθει και να μην κλαψει.
«Ως εδώ ηταν λοιπον.»
Ο Angus κατενευσε. Δεν μπορουσε να μιλησει – ενας κομπος ειχε σταθει στον λαιμο του, κι ετσι δεν εκανε καν προσπαθεια να απαντησει.
«Θα σε περιμενω στην Gerlitsche. Όταν ξεμπερδεψεις και με αυτους εδώ, θα σε περιμενω για μπυρες. Μην διανοηθεις να μην παρουσιαστεις!»
Ο Angus χαμογελασε πικρα. Απλωσε το χερι του και χαιρετησε τον Augustus οσο πιο τυπικα μπορουσε. Επειτα τον τραβηξε αποτομα στην αγκαλια του. Οι δυο αντρες αγκαλιαστηκαν οσο πιο σφιχτα μπορουσαν για μια στιγμη μονο και επειτα χωρισαν.
«Γιατι; Γιατι πρεπει να φυγεις;» ρωτησε χαμηλοφωνα ο Angus. Ο Augustus μειδιασε.
«Για τα παθη και τις αδυναμιες μου, Angus. Για τα παθη και τις αδυναμιες μου. Αντιο.»
Και καθως ο Angus τον κοιταζε με γουρλωμενα ματια, εχοντας καταλαβει το νοημα των λογων του, καθως επισης και τον λογο της ξαφνικης μεταθεσης του, ο Augustus χαιρετησε στρατιωτικα και με γρηγορα βηματα κατευθυνθηκε και επιβιβαστηκε στο μεταγωγικο.

(44) Το πλήρωμα του χρόνου

Και στα βορειοδυτικα, στο συμπλεγμα των τριαντα κοραλλιογενων νησιων οπου ειχε καταφυγει τα τελευταια τρεισιμιση χρονια ο στολος της Capitol, μετα την ντροπιαστικη της ηττα από ένα και μοναδικο πλοιο της Bauhaus, ο Tom Johnson ενημερωνοταν από το γραφειο υποκλοπων ότι ο Angus Weinstein ετοιμαζοταν να αντιμετωπισει έναν καινουργιο εχθρο.
Αφησε να πεσουν στο πατωμα τα χιλιαδες γραμματα που ζητουσε να του φερνουν κάθε δυο εβδομαδες με το ταχυδρομειο, γραμματα από τις οικογενειες των συντροφων του που ειχαν πεθανει πριν τρια και κατι χρονια, αλλα που οι δικοι τους τους θεωρουσαν ακομη ως αγνοουμενους, γραμματα για τα ατομα που όχι μονο δεν μπορεσε, αλλα δεν εκανε και καμια προσπαθεια να τα σωσει κι επειτα γεμισε άλλο ένα ποτηρι με κρασι. Το κατεβασε μονοκοπανια και το εσφιξε τοσο δυνατα στην παλαμη του, που το εσπασε και εκοψε το χερι του. Δεν εδωσε σημασια στο αιμα που ετρεχε – κοιταξε εξω από το παραθυρο του, προς το μερος οπου υπεθετε ότι θα βρισκοταν ο Angus και τον καταραστηκε για ακομα μια φορα.
Δεν ειχε τολμησει ποτε του να πει τον ακριβη αριθμο των ατομων που πεθαναν στην επιθεση – και η ιδια η εταιρεια δεν ζητησε ποτε να μαθει. Ετσι κι αλλιως κάθε μερα ερχονταν αναφορες για χιλιαδες νεκρους, και η υποθεση του Graveton ειχε ηδη μπει στα στρατιωτικα αρχεια. Η μοναδικη παρενεργεια ηταν η αμεση διαταγη που ειχε ερθει από το Γενικο Επιτελειο της Capitol, από τον ιδιο τον Jack Kramer, που ανεφερε ότι ο στολος θα επρεπε να αποσυρθει σε συγκεκριμενο μερος και να μην ξανακινηθει χωρις εντολη. Αν και αρχικα η καθολου διακριτικη επεμβαση του Kramer σε μια επιχειρηση και σε ένα πεδιο πολεμου στο οποιο δεν διεθετε καθολου εμπειρια, ξενισε και εκνευρισε τον Tom, τελικα καταλαβε ότι δεν μπορουσε να κανει τιποτα άλλο περα από το να υπακουσει.
Τελικα όμως ειχε ερθει η ωρα της πληρωμης. Οι αναφορες ελεγαν ότι ο στολος του Weinstein κινιοταν προς τα νοτιοανατολικα, πιθανοτατα προς το Anchra Bay. Εδωσε διαταγη σε έναν ναυτη που ετυχε να περναει εξω από το δωματιο του να αρχισουν να προετοιμαζονται για αθορυβη πορεια κι εβαλε άλλο ένα ποτηρι κρασι.
«Ερχομαι Angus. Ερχομαι.»

(43) Σφαγή

Τα υποβρυχια της Mishima εκοψαν ταχυτητα και κατευθυνθηκαν προς το κοπαδι, ενώ τα πλοια συνεχισαν την πορεια τους. Το υποβρυχιο του Tanaka ηταν το πρωτο που εβαλλε κατά των ειρηνικων πλασματων.
Η τορπιλη χτυπησε ένα αρσενικο μηκους 150 μετρων στο κεφαλι και εσκασε διαλυοντας του το. Αιμα και λιπος απλωθηκαν στα μαυρα νερα και σχηματισαν μια γραμμη καθως το κητος βυθιζοταν.
Κι άλλες τορπιλες χτυπησαν το κοπαδι, τραυματιζοντας τους θαλασσιους γιγαντες και σκοτωνοντας δυο ακομα. Τα υπολοιπα αρσενικα, μην γνωριζοντας τι συνεβαινε μαζευτηκαν πιο κοντα το ένα με το άλλο για να προστατευσουν τα θηλυκα. Ουτε ένα τους δεν σκεφτηκε να επιτεθει στα υποβρυχια που συνεχιζαν να τα βομβαρδιζουν. Ο Tanaka νομισε ότι ακουσε βρηχυθμους απογνωσης και πονου, αλλα επεισε τον εαυτο του ότι ηταν η φαντασια του. Που ακουστηκε αλλωστε τα ψαρια να εχουν συναισθηματα!
Ο Akira Kim, από την καμπινα του ακουσε κι αυτος τις φωνες των κητοειδων. Ανατριχιασε. Τα πλασματα δεν ειχαν κανει κατι κακο, απλως ο Tanaka ειχε βρει την ευκαιρια να ξεσπασει πανω τους. Ο ιδιος φοβοταν για την αντιδραση των κητοειδων, τωρα που ειχαν ξεπαστρεψει πολλα από αυτά. Δεν ηξερε τι να κανει – περπατησε λιγο στον διαδρομο εξω από το δωματιο του, αλλα δεν βρηκε καπιοα λυση. Αποφασισε να επιστρεψει στην γεφυρα.
Ουτε ο ιδιος δεν περιμενε να εκπλαγει τοσο πολύ από την χαρα που εδειχναν οι πολυβολητες και οι χειριστες των βαρεων οπλων του υποβρυχιου καθως εξολοθρευαν τα ανυπερασπιστα θηλαστικα. Με την ακρη του ματιου του ειδε τον Tesui να κειτεται νεκρος στο πατωμα, με τον λαιμο του λυγισμενο σε αφυσικη γωνια. Μια παχια λωριδα αιματος ξεκινουσε από την κορυφη του κεφαλιου του και εφτανε μεχρι την οθονη του σοναρ οπου καθοταν όταν τον ειδε για τελευταια φορα ζωντανο ο Akira. Τα μελη του πληρωματος εβαζαν τωρα στοιχημα για το αν θα καταφερναν να πετυχουν ένα υπερβολικα ογκωδες κητοειδες, με μηκος που ξεπερνουσε τα 250 μετρα. Φρικιασμενος διαπιστωσε ότι ολοι το απολαμβαναν. Κοιταξε από το περισκοπιο και ειδε το χαος που ειχε δημιουργησει ο Tanaka.
Τα κουφαρια των κητοειδων επεπλεαν κομματιασμενα, ενώ οσα ειχαν απομεινει ζωντανα προσπαθουσαν ακομα να προστατεψουν τα θηλυκα. Ουτε ένα τους δεν ειχε μετακινηθει εστω και στο ελαχιστο προς το μερος των υποβρυχιων. Ο βυθος ειχε γεμισει με κομματια κρεατος και αιμα και ηταν θεμα χρονου μεχρι η μυρωδια να τραβηξει τους πυραμιδοκεφαλους καρχαριες που καραδοκουσαν στην περιοχη.
Καποια ειχαν τραυματιστει τοσο ασχημα που σιγουρα δεν θα επιζουσαν. Ο Akira ειδε ένα κητοειδες με μια τεραστια τρυπα στα πλαγια του σωματος του να προσπαθει να κολυμπησει χωρις επιτυχια μιας και το πτερυγιο του ειχε καταστραφει τελειως. Ο κυβερνητης μπορουσε να δει μεχρι και τα εσωτερικα του οργανα να παλλονται. Αφησε με αργες κινησεις το περισκοπιο και επιασε το κεφαλι του απελπισμενος.
Ο Tanaka τον παρατηρησε με την ακρη του ματιου του αλλα δεν του ειπε τιποτα. Αφου ειχαν γινει όλα οπως τα ηθελε δεν υπηρχε λογος για να κανει περαιτερω φασαρια.
Μετα από μολις ένα τεταρτο ανελεητου σφυροκοπηματος τα περισσοτερα από τα αρσενικα κητοειδη ηταν νεκρα ή πολύ ασχημα χτυπημενα. Το ‘τειχος’ ασφαλειας που ειχαν προσπαθησει να δημιουργησουν ηταν πλεον εξαφανισμενο. Τα θηλυκα ηταν πολύ πιο πισω από τα αρσενικα και δεν φαινονταν καν στο σοναρ. Ο Tanaka θεωρησε ότι το να τα πλησιασει θα ηταν περιττο και θα καταναλωνε ασκοπα καυσιμα. Διεταξε να πυροδοτησουν μια πυρηνικη τορπιλη προς τον βραχο οπου πιστευε ότι ειχαν φωλιασει τα θηλυκα και να απομακρυνθουν ταχυτατα. Ο Akira τον παρατηρουσε με γυαλινο βλεμμα. Δεν μπορουσε ουτε να μιλησει.
Μια πυρηνικη τορπιλη ξεκινησε το ολεθριο ταξιδι της από το υποβρυχιο Shongun και καρφωθηκε στον κοραλλιογενη υφαλο του Pearlhill, ένα μερος σπανιας ομορφιας στο οποιο οντως μαζευονταν τα θηλυκα κητοειδη για να γεννησουν. Ο στολος απομακρυνθηκε και μολις βρισκονταν σε αποσταση ασφαλειας ο Tanaka εδωσε εντολη για να πυροδοτησουν την βομβα.
Μια αθορυβη λαμψη φωτισε τον βυθο. Τα πλασματα της θαλασσας σταματησαν για λιγο τις αεναες βολτες τους και παρακολουθησαν απορημενα καθως ο υφαλος κομματιαζοταν. Στην επιφανεια ένα συντριβανι υψους 100 μετρων εκανε αισθητη την εκρηξη μεχρι τα νοτια παραλια της Ισημερινης Ηπειρου. Ο σεισμος που ακολουθησε, μιας και ο υφαλος βρισκοταν πανω σε τεκτονικη πλακα, καταγραφηκε μεχρι κι από το Τεκτονικο Ινστιτουτο του Heimburg. Στον βυθο του Arsvein δημιουργηθηκε ένα ρηγμα που παρεσυρε ολο τον υφαλο και την ζωη που φιλοξενουσε στην αβυσσο. Τονοι μαγματος ανεβηκαν στην επιφανεια και παγωσαν αμεσως από το ψυχρο νερο του ωκεανου, δημιουργωντας ένα μικρο συμπλεγμα τεφρονησιδων. Διαδοχικα τσουναμια χτυπησαν τα νοτια παραλια της ηπειρου, καταστρεφοντας διαφορα ψαροχωρια. Παρολα αυτά ο στολος της Mishima συνεχισε αταραχος τον δρομο του, αδιαφορωντας για ολη την οικολογικη καταστροφη που ειχε δημιουργησει μεσα σε μια μολις ωρα.

Μια ωρα μετα την πυρηνικη εκρηξη στον υφαλο Pearlhill, ενας εξαλλος Paulus Dante επικοινωνησε με την βαση Und-Akre και τον Marshall Toth απαιτωντας να μαθει τι διαολο συνεβαινε στον ωκεανο Schwarztot. Ο Toth του περιεγραψε οσα ειχαν γινει, μη ξεχνωντας να αναφερει οτι ειχε ηδη ενημερωσει για τις κινησεις της Mishima το Γενικο Επιτελειο.
Δοθηκαν διαταγες επιφυλακης σε ολο τον ωκεανο Schwarztot και σε ολο το Αρχιπελαγος Graveton. Η αψυχολογητη ενεργεια του Tanaka να χτυπησει με ολες του τις δυναμεις τοσο την Und-Akre οσο και το κοπαδι των κητοειδων ειχε ηδη προσφερει στην Bauhaus οσες πληροφοριες χρειαζοταν για την ναυτικη δυναμη της Mishima. Οι δυναμεις του Angus Weinstein παραταχθηκαν για μαχη στο Anchra Bay, που αποτελουσε την μοναδικη νοτια εισοδο στο Αρχιπελαγος Graveton.
Επειτα απλως περιμεναν.

(42) Χωρίς αιτία

Ο στολος της Mishima πλησιαζε το Arsvein όταν τα σοναρ τους εδειξαν το κοπαδι των κητοειδων. Ο Tesui ενημερωσε τον δευτερο κυβερνητη και εκεινος εδωσε διαταγη να περασουν οσο το δυνατον πιο μακρυα από το κοπαδι. Ηξερε ότι όταν τα κητοειδη βρισκονταν στην περιοδο της κυοφοριας γινονταν πιο επιθετικα, κι όχι μονο τα θηλυκα, αλλα και τα αρσενικα που μονο τους σκοπο ειχαν να προστατεψουν τα αδυναμα μελη του κοπαδιου. Το τελευταιο που ηθελε ο δευτερος κυβερνητης ηταν να δεχτει επιθεση από τα γιγαντιαια πλασματα.
Στριψανε μια μοιρα προς τα βορεια και πλησιασαν ακομα περισσοτερο τα κητοειδη. Ο κυβερνητης κοιταξε από το περισκοπιο.
Τα αρσενικα ειχαν ηδη αρχισει να δημιουργουν το τειχος που θα προστατευε τα θηλυκα και τα νεογνα με το να στεκονται διπλα-διπλα και να λικνιζονται στην εκκωφαντικη ησυχια του ωκεανου. Ηχοι ερχονταν από το μερος τους, αλλα ο κυβερνητης δεν μπορουσε να τους ακουσει καθαρα. Ηξερε παντως ότι τα κητοειδη επικοινωνουσαν με ηχους και όταν βρισκονταν σε περιοδο αναπαραγωγης μπορουσαν μεχρι και να παραγουν ηχους που εμοιαζαν με μουσικη. Οι επιστημονες συμφωνουσαν ότι ηταν το ερωτικο τους καλεσμα και καποτε μπορουσε να ακουστει από τον πιο νοτιο ωκεανο της Αφροδιτης, μεχρι τον πιο βορειο – αυτό τουλαχιστον ηταν μεχρι τα πλοια της Bauhaus να κατακτησουν ολες τις θαλασσες και να καλυψουν με τους θορυβους τους κάθε τραγουδι και κάθε αλλον ηχο της θαλασσας.
Ο κυβερνητης παρακολουθουσε με θαυμασμο τα αρσενικα να λικνιζονται νωχελικα, σαν να χορευαν σε έναν μυστηριακο ρυθμο. Ξαφνικα ενιωσε ένα χερι να πεφτει στον ωμο του και όταν γυρισε βρεθηκε να κοιταζει καταματα τον Tanaka.
«Τι συμβαινει Akira;» ρωτησε εκεινος με τρεμαμενη φωνη. Η ανασα του μυριζε αλκοολ.
«Απλως περναμε μπροστα από ένα κοπαδι κητοειδων, κυριε», απαντησε ο δευτερος κυβερνητης. «Εχουν ερθει εδώ για να γεννησουν τα μικρα τους.»
Ο Tanaka κουνησε το κεφαλι του και σουφρωσε τα χειλη του.
«Αλλαξες πορεια;» ρωτησε τον Akira.
«Κατά μια μοιρα μονο, κυριε. Θα πεφταμε πανω στο κοπαδι.»
Ο Tanaka τον κοιταξε με θολο βλεμμα. Τα ματια του ηταν κατακοκκινα.
«Μια…μια μοιρα μονο, ειπες; Και που θα βγουμε;»
Ο Akira τον κοιταξε απορημενος. Ο Tanaka φαινοταν να μπερδευει τα λογια του.
«Τι εννοειτε, κυριε; Στον προορισμο μας κανονικα. Σε λιγα μιλια θα διορθωσουμε την πορεια μας ξανα.»
«Μαλιστα, μαλιστα…», ειπε ο Tanaka κουνωντας τα χερια του σαν να προσπαθουσε να διωξει μια μυγα που τον ενοχλουσε. «Και για πες μου παλι, Akira, για ποιον ακριβως λογο αλλαξες την πορεια μας χωρις να με ενημερωσεις;»
«Να τα μας», σκεφτηκε ο Akira, αλλα απαντησε με την πιο επαγγελματικη του φωνη.
«Κινδυνευαμε να πεσουμε πανω στο κοπαδι κυριε. Θα μπορουσαμε να παθουμε σοβαρες ζημιες, χωρις να αναφερω το γεγονος ότι θα τα ενοχλουσαμε.»
Ο Tanaka εβαλε τα γελια. Τα υπολοιπα μελη του πληρωματος γυρισαν και τον κοιταξαν, αλλα αμεσως επεστρεψαν στις δουλειες τους. Δεν ηθελε κανεις τους να του κεντρισει το ενδιαφερον όταν βρισκοταν σε αυτή την κατασταση.
«Ακου τωρα τι θα σου πω, Akira. Θα κρατησουμε την πορεια που ειχαμε και θα περασουμε αναμεσα από το κοπαδι σου. Κι αν μας πειραξει κανενα από αυτά τα ζωα θα το χτυπησουμε, συμφωνοι;»
Ο Akira πηγε να απαντησει, αλλα ο Tanaka τον διεκοψε.
«Ή μαλλον…θα τα χτυπησουμε ετσι κι αλλιως, μονο και μονο για να μην τους μπουν ιδεες να μας πειραξουν. Τι λες γι’ αυτό Akira;»
«Κυριε, με ολο τον σεβασμο…», αρχισε να λεει ο Akira, αλλα ο Tanaka του γυρισε αδιαφορα την πλατη.
«Επαναφορα στην προηγουμενη πορεια μας! Και χτυπηστε τις φαλαινες με όλα μας τα οπλα!»
Ο Akira τον επιασε από το μπρατσο.
«Μην το κανεις», ειπε. «Δε θελεις να μπλεξεις με αυτά τα πλασματα, πιστεψε με.»
Ο Tanaka απομακρυνε το χερι του από την λαβη του και τον κοιταξε με τρελο βλεμμα.
«Δεν κανεις κουμαντο εσυ, Akira. Ειπα ότι θα τους επιτεθουμε κι αυτό θα κανουμε. Να πανε να γεννησουν αλλου τα καταραμενα τα μικρα τους.»
«Αν τα θυμωσεις θα μας βυθισουν ολους!» ειπε ο Akira, με την απελπισια να διαγραφεται στην φωνη του. «Είναι τεραστια, με δυναμη που ουτε φα-»
«ΦΥΓΕ!» διεταξε νευριασμενος ο Tanaka. «Τραβα στην καμπινα σου και μην σε ξανακουσω μεχρι να φτασουμε στον προορισμο μας! ΤΣΑΚΙΣΟΥ!»
Ταπεινωμενος ο Akira δεν ειχε άλλη λυση παρα να υπακουσει. Υποκλιθηκε ελαφρα και απομακρυνθηκε, όχι χωρις όμως να ριξει ένα βλεμμα απογνωσης στον Tesui που ειχε παρακολουθησει την σκηνη αμιλητος.
Ο Tanaka τον παρακολουθησε με το βλεμμα ικανοποιημενος, μεχρις οτου ο Akira εφυγε από την γεφυρα. Επειτα στραφηκε προς τον Tesui.
«Πυρ λοιπον!»
Ο Tesui διστασε προς στιγμην.
«Ξερετε, ο κυβερνητης Kim εχει δικιο. Αν μας επιτεθουν την εχουμε ασχημα.»
Ο Tanaka ξεφυσηξε και επιασε το κεφαλι του κουρασμενα.
«Εχεις δικιο», ειπε αψυχα.
Καθως ο Tesui εστρεφε παλι την προσοχη του προς την οθονη του σοναρ συγχαιροντας τον εαυτο του που ειχε καταφερει επιτελους να λογικεψει τον Διοικητη του, ο Tanaka εβγαλε το περιστροφο του και με απολυτη προσηλωση σημαδεψε τον Tesui στο κεφαλι. Επειτα τον πυροβολησε εν ψυχρω αμιλητος. Αιμα γεμισε την οθονη του υποβρυχιου και τα υπολοιπα μελη πεταχτηκαν από τις θεσεις τους. Ο φουκαρας ο Tesui δεν καταλαβε καν τι εγινε. Ο Tanaka τον εσπρωξε και τον πεταξε από την θεση του. Μετα ειπε απολυτα ψυχραιμος στους υπολοιπους:
«Και τωρα πυρ, αν δεν εχει και καποιος άλλος αντιρρηση.»

(41) Κητοειδή

Τα απυθμενα βαθη των ωκεανων της Αφροδιτης εσφυζαν από ζωη. Καλαμαρια, κητοειδη, γιγαντιες μεδουσες και εκατομμυρια ειδη ψαριων ζουσαν μια ζωη το ιδιο βιαιη οσο και οι ανθρωποι, αλλα τουλαχιστον αυτά ειχαν την δικαιολογια του γενετικου τους προγραμματισμου: την επιβιωση. Δεν πειραζαν ποτε κανεναν αν τα αφηνε στην ησυχια τους, ακομα και τα εκατοποδα, ένα ειδος χταποδιου που οι φυσιοδιφες το θεωρουσαν το πιο επιθετικο και επικινδυνο για τον ανθρωπο.
Το κοπαδι των κητοειδων που καποτε ειχαν δει οι Bauhaus και σοφα του επετρεψαν να ακολουθησει το δρομο του, ειχε σχεδον φτασει για άλλη μια φορα στο Arsvein. Τα πλασματα κινουνταν με νωχελικη μεγαλοπρεπεια και σιγουρια για τον εαυτο τους. Όταν εφταναν στον προορισμο τους, τα αρσενικα θα δημιουργουσαν ένα τειχος ασφαλειας που θα επετρεπε στα θηλυκα να φερουν στον κοσμο τα μικρα τους χωρις κινδυνο. Κάθε κητοειδες μπορουσε να γεννησει μεχρι και πεντε μικρα, τα οποια βεβαια μονο μικρα σε μεγεθος δεν μπορουσαν να θεωρηθουν, μιας και κατά τη στιγμη της γεννησης τους εφταναν μεχρι και τα εξηντα μετρα. Το Arsvein θεωρετο περιοχη υπο προστασια και πριν τον πολεμο η Bauhaus το ελεγχε με μια πολύ ισχυρη ναυτικη δυναμη από παρανομους κητοθηρες, οι οποιοι πουλουσαν το λιπος των πλασματων στην μαυρη αγορα.
Η παρανομη κητοθηρια ηταν μια από τις πιο επικινδυνες δουλειες στο συμπαν. Ως επι το πλειστον οι κυνηγοι ηταν ατομα με υποπτο παρελθον που πλεον δεν ειχαν καμια ελπιδα να βρουν καποια άλλη δουλεια. Πολλοι ειχαν επιλεξει τον δρομο της νομιμης εργασιας, παρα να γινουν κυνηγοι. Στην Αφροδιτη υπηρχαν περιπου 60 ατομα που ηταν αποφασισμενα να τα βαλουν με τις δυναμεις της φυσεως. Μετα την εναρξη του πολεμου ειχαν απομεινει μονο 12, τα οποια προτιμουσαν να παιρνουν τις μερες τους σε μπαρ και να διηγουνται ιστοριες για τα κητοειδη, εκ των οποιων ουτε μια δεν ηταν αληθινη.
Μια συνηθισμενη επιθεση σε κητοειδες ξεκινουσε με τα δεκα πλοια των κυνηγων να ξεδιαλεγουν το πιο απομονωμενο θυμα, να το πλευριζουν και να το χτυπανε με καμακια μηκους 11 μετρων. Συνεχιζοταν με την ακινητοποιηση του κητοειδους και τη χρηση πολυβολων από τους κυνηγους και συνηθως κατεληγε με τη βυθιση αρκετων πλοιων και τον θανατο τουλαχιστον των μισων κυνηγων, μιας και τα κητοειδη δεν εμεναν απρακτα στην προοπτικη του επικειμενου θανατου τους. Μερικες σπασμωδικες κινησεις τους συνηθως ηταν αρκετες για να προκαλεσουν σκεψεις περι μελλοντικης νομιμης ζωης στους επιζωντες.
Η αληθεια ηταν ότι μονο ένα κητοειδες ειχε σκοτωθει από τους κυνηγους σε ολη τη διαρκεια της ιστοριας τους, κι αυτό μονο και μονο επειδη ηταν μωρο. Παρολο το μεγεθος του όμως μπορεσε να βυθισει τρια πλοια και να πνιξει 38 ατομα. Τελικα οι κυνηγοι καταφεραν να το σκοτωσουν, αφου όμως ειχαν χαλασει όλα τους τα πολεμοφοδια. Η τυχη εκεινη την ημερα ηταν με το μερος τους, μιας και καταφεραν να ξεφυγουν με το κουφαρι του πλασματος όχι μονο από το ναυτικο που τους επιτεθηκε, αλλα και από την λυσσαλεα καταδιωξη των υπολοιπων κητοειδων του κοπαδιου που ακολουθησε. Οσοι γλιτωσαν, γνωριζοντας την απιστευτη μνημη των κητοειδων και με το φοβο ότι αν ξαναβγαιναν στα ανοιχτα θα τους αναγνωριζαν, αποφασισαν να αφησουν τη ζωη του θαλασσολυκου και να αρχισουν να καλλιεργουν χωραφια.

(40) Υποχώρηση

Για την επομενη μιση ωρα οι δυο εταιρειες βομβαρδιζαν λυσσαλεα η μια την άλλη. Το τειχος ειχε αρχισει να εχει τα πρωτα ρηγματα, ενώ ένα θωρηκτο ειχε αποσυρθει από την μαχη για να επισκευαστει. Αλλα δυο μικροτερα πλοια ειχαν βυθιστει, το ένα από αυτά αυτανδρο, ενώ από το άλλο οι περισσοτεροι ναυτες ειχαν προλαβει να διασωθουν. Ο Tanaka ηταν εξαλλος, μιας και το σκαφος που ειχε στειλει μπροστα καθυστερουσε πολύ.
Πεταξε το ποτηρι με το κρασι που κρατουσε στο περισκοπιο και ουρλιαξε με ολη του την δυναμη:
«ΑΑΑ! Γαμημενο κωλοπραμα! Προσω ολοταχως! ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ!»
Ο Tesui, ο χειριστης του σοναρ που ειχε περασει όλα τα χρονια της ενηλικης ζωης του σε ένα υποβρυχιο, ηταν ο μονος που τολμησε να αντιμιλησει.
«Κυριε διοικητα, δεν μπορουμε να ξεκινησουμε ακομη. Δεν εχουν καθαριστει ακομα οι ναρκες που βρισκονται στην πορεια μας», ειπε σαν δασκαλος που προσπαθει να εξηγησει σε ένα πενταχρονο παιδι την θεωρια της σχετικοτητας. Ο Tanaka του εριξε ένα θολο, ανεκφραστο βλεμμα κι επειτα εσφιξε τοσο πολύ τις γροθιες του που τα νυχια του εγδαραν τις παλαμες του.
«Θελεις να διοικησεις εσυ;» ειπε τοσο ψιθυριστα που μεχρι κι ο ιδιος ακουσε τον εαυτο του με δυσκολια.
«Οριστε;» ρωτησε με οσο πιο ευγενικη και ταπεινη φωνη μπορουσε ο Tesui.
«Λεω,» απαντησε με φωνη που ολοενα και δυναμωνε ο Tanaka, «θελεις να διοικησεις εσυ; ΘΕΣ; ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΓΑΜΩΤΟ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΕΣΗ, ΜΕ ΕΒΑΛΑΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΚΑΙ ΠΑΘΑΙΝΩ ΝΑΥΤΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΩΚΕΑΝΟ! ΣΚΑΣΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ! ΚΑΙ ΡΙΞΤΕ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟΥΣ BAUHAUS ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ!»
Εριξε μια γροθια στο περισκοπιο για να ξεσπασει και αμεσως εβαλε την γροθια του στο στομα του για να μετριασει τον πονο. Κανεις δεν μιλησε, εκτος από τον Tesui, ο οποιος θελησε να του εξηγησει γιατι δεν μπορουσαν να χρησιμοποιησουν τα πυρηνικα οπλα των υποβρυχιων εναντια στην βαση της Bauhaus, αλλα με το που ανοιξε το στομα του το ξανασκεφτηκε και το εκλεισε.
Ο δευτερος κυβερνητης εδωσε εντολη μεσω του εσωτερικου δικτυου στα υποβρυχια να προχωρησουν, αλλα με το μινιμουμ της δυναμης τους, αλλα αγνοησε την δευτερη εντολη του Tanaka, με την ελπιδα ότι θα την ξεχνουσε. Στην επιφανεια ο βομβαρδισμος συνεχιζοταν.
Το σκαφος που προπορευοταν ειχε εξουδετερωσει προς το παρον αρκετες ναρκες, αλλα καθως προχωρουσε επεσε πανω στο Συρμα. Μια λαμψη φωτισε τα βαθη του ωκεανου καθως τα μηχανικα μερη του σκαφους καταστρεφονταν και το ιδιο παρεμεινε πιασμενο στο μεταλλικο διχτυ, σαν τερατωδης μυγα πιασμενη στον ιστο μιας ακομα πιο τερατωδους αραχνης.
Τα υποβρυχια που ειχαν μολις ξεκινησει να κινουνται ξανα, σταματησαν για άλλη μια φορα.
«Τι εγινε παλι;» ρωτησε με ησυχη φωνη, που όμως εκρυβε μια αδιορατη απειλη, ο Tanaka.
«Το σκαφος-ανιχνευτης καταστραφηκε, κυριε», απαντησε ο δευτερος κυβερνητης. «Προφανως υπαρχει καποιο ηλεκτροφορο πλεγμα μπροστα μας.»
«Μαλιστα», απαντησε κουρασμενα ο Tanaka καθως εξυνε την μυτη του με τον γαντζο και παρα, παρα πολύ προσεκτικα. «Και τωρα; Τι θα κανουμε;» ρωτησε κανεναν συγκεκριμενα.
Ο Tesui μιλησε με χαμηλη φωνη.
«Θα μπορουσαμε να παμε γυρω από το διχτυ. Αλλα δεν ξερουμε ποσο μηκος εχει και το σοναρ μου δειχνει ότι υπαρχουν πολλες υφαλοκρηπιδες εδώ.»
Ο δευτερος κυβερνητης πηρε το μερος του Tesui.
«Ετσι κι αλλιως, ότι κι αν γινει στην επιφανεια, εμεις θα αναγκαστουμε να περασουμε από τα πλαγια. Δεν ξερουμε τι ειδους πλεγμα είναι, ποσο μηκος εχει, ουτε ποσο ηλεκτρισμενο είναι. Και υπαρχει παντα η περιπτωση η εκρηξη μιας τορπιλης μας να παρασυρει κι εμας.»
Ο Tanaka κουνησε τον γαντζο του σαν να μην τον ενδιεφερε το θεμα.
«Καντε ότι θελετε. Εσεις ειστε οι θαλασσολυκοι. Με τους Bauhaus τι γινεται; Εχουμε καμια εξελιξη;»
«Τιποτα καινουργιο. Χασαμε ένα μεταγωγικο ακομη και η ρωγμη στο τειχος τους απλως μεγαλωσε», απαντησε ο δευτερος κυβερνητης κι αυτή τη φορα ο Tanaka μπορεσε να ξεχωρισει μια νοτα δυσφοριας και αποδοκιμασιας στην φωνη του.
«Κινηθειτε νοτια και ειδοποιηστε και τα πλοια να κανουν το ιδιο. Φευγουμε από αυτόν τον διαολοτοπο», ειπε.
«Και με τους Bauhaus τι θα κανουμε;» ρωτησε αυθορμητα ένα μελος του πληρωματος, χωρις να δει τον Tesui να του κανει σινιαλο σαν μανιακος με τα χερια για να μην μιλησει.
«Γαμα το», απαντησε ο Tanaka, «εγω θελω απλως να φυγω από δω.»

Τα χτυπημενα πλοια της Mishima αρχισαν να απομακρυνονται αργα προς τα νοτια, αφηνοντας ικανοποιημενο τον Toth, ο οποιος εστειλε αμεσως μηνυμα στον Angus Weinstein ότι τον πλησιαζαν εχθροι. Το τειχος ειχε παθει μικρες ζημιες, ενώ δυο κανονια και εφτα πολυβολα ειχαν καταστραφει ολοσχερως, αλλα ο Marshall θελησε να ξεκουρασει αυτους που ειχαν πολεμησει κι ετσι κανεις δεν θα ασχολειτο με την επισκευη του τειχους για τις επομενες τριαντα ωρες. Αφου ενημερωσε και τον Paulus Dante, τον Στραταρχη Πολεμου της Αφροδιτης, ανεβηκε στα τειχη.
Εκατσε σαν παιδακι, με τα ποδια του να κρεμονται στο κενο και παρακολουθουσε τα πλοια που εφευγαν προς τα νοτια. Πολλα από αυτά καπνιζαν ακομα. Εριξε μια ματια στην αγριεμενη θαλασσα μπροστα του, στα συντριμμια που επεπλεαν και στα κομματιασμενα πτωματα που χτυπουσαν στα βραχια. Αναστεναξε.
«Εντεκα χρονια πολεμαμε», μονολογησε απογοητευμενος. «Ποσο ακομα;»
Και χωρις να εχει ιδεα ότι βρισκονταν ακομα στην αρχη του πολεμου, σηκωθηκε και επεστρεψε στην βαση.

(39) Επίθεση

Τα σοναρ των υποβρυχιων της Mishima ανεφεραν μια εκρηξη στην αρχη της πομπης. Μεχρι να αντιληφθουν τι συνεβαινε και να δοθουν διαταγες για οπισθοχωρηση άλλες δεκα εκρηξεις ναρκων κατεστρεψαν ολοσχερως ένα υποβρυχιο και προκαλεσαν σοβαρες ζημιες σε αλλα δυο. Ο Tanaka εδωσε εντολη για πληρη ακινητοποιηση μεχρι να σκεφτουν τι θα εκαναν.
Οι Bauhaus δεν τους εδωσαν αυτή την ευκαιρια. Τα πλοια τους χτυπηθηκαν από τα μεχρι προτινος αδεια τειχη, τα οποια όπως αποδειχτηκε δεν ηταν καθολου ερημα όπως ειχε θεωρησει ο Tanaka. Προφανως εκει υπηρχε καποια εχθρικη βαση για την οποια η Mishima δεν ειχε ιδεα.
Η βαση Und-Akre περιβαλλοταν από ένα τειχος πεντακοσιων μετρων που δεσποζε πανω από τα αγρια βραχια της Ισημερινης ηπειρου και ηταν εφοδιασμενο με εξι αντιτορπιλικα κανονια και δωδεκα βαρια πολυβολα HMG. Αν και ο συγκεκριμενος οπλισμος δεν μπορουσε να υπερνικησει έναν ολοκληρο στολο, εντουτοις μπορουσε να του προξενησει αρκετες ζημιες και να τον αποδυναμωσει. Η ιδια η βαση ηταν χτισμενη στο υπεδαφος κι ετσι ακομα κι αν τα αντιπαλα πλοια αποφασιζαν να ανταποδωσουν τα πυρα η ζημια θα περιοριζοταν στα τειχη. Αλλα ακομα και σε μια τετοια περιπτωση η Bauhaus ηταν προετοιμασμενη: αν τα εχθρικα πλοια παρεμεναν στον χωρο υπηρχαν ετοιμοπολεμες μοναδες βατραχανθρωπων που θα μπορουσαν να καταστρεψουν τον στολο. Βεβαια προς το παρον όλα αυτά ηταν “σχεδια επι χαρτου”, μιας και ποτε δεν ειχε εμφανιστει εχθρικο πλοιο στα νερα εκεινα, κι αυτό ηταν κατι που ο Toth δεν αγνοουσε.
Το Συρμα ενεργοποιηθηκε με μια ανεπαισθητη λαμψη που εσβησε γρηγορα και δεν εγινε αντιληπτη από τα υποβρυχια της Mishima, καθως τα κανονια και τα πολυβολα του τειχους χτυπουσαν ανελεητα τα θωρηκτα και τα αντιτορπιλικα της. Ο Tanaka δεν αργησε να απαντησει: όλα τα θωρηκτα αρχισαν να χτυπανε το τειχος, ενώ ένα μη-επανδρωμενο υποβρυχιο οχημα σταλθηκε μπροστα από την πομπη για να βρει και να απενεργοποιησει τις ναρκες.

(38) Toth

Στα 18 του εδωσε εξετασεις και μπηκε στην Γυμναστικη Ακαδημια, αλλα παραλληλα ακολουθουσε και μαθηματα αρχαιας φιλοσοφιας. Εμαθε για ολους τους αρχαιους Ελληνες και Ρωμαιους φιλοσοφους και βρηκε ότι σε πολλα πραγματα συμφωνουσε μαζι τους. Ποτε δεν εχασε την πιστη του στον Θεο, αν και θεωρουσε ότι ο καθενας πρεπει να πιστευει μεσα του και ότι οι τυποι δεν ειχαν καμια σημασια. Δεν πηγαινε ποτε στην εκκλησια, αλλα κάθε μερα προσευχοταν και προσπαθουσε να είναι καλος ανθρωπος.
Στα 24 του τελειωσε με τις σπουδες του και καταταχτηκε στον στρατο της Bauhaus οπου ετυχε να εχει για εκπαιδευτη τον Max Steiner. Ο Steiner ηταν αυτος που τον επεισε να δηλωσει εθελοντης για τις Ειδικες Δυναμεις της εταιρειας.
Η εκπαιδευση του ετυχε να πεσει την ιδια περιοδο με την Εξοδο. Η Bauhaus χρησιμοποιησε τους νεοσυλλεκτους της για να ελεγξει τις διαδηλωσεις και τα επεισοδια που γινονταν καθημερινα από οσους θα εμεναν πισω. Ο Toth ετυχε να είναι παρων σε μια διαδηλωση στην οποια συμμετειχε η μητερα του. Παγωσε στην θεα της, αν και αυτή δεν τον παρατηρησε. Τελικα η κατασταση εκτραχυνθηκε και ο στρατος ανοιξε πυρ σκοτωνοντας αρκετους διαδηλωτες. Ο Toth προσπαθησε να βρει την μανα του, αλλα δεν τα καταφερε. Την ιδια κιολας μερα δηλωσε ότι ηθελε να παραιτηθει, ακομα κι αν αυτό σημαινε το ότι δεν θα πηγαινε στην Αφροδιτη, αλλα η παραιτηση του δεν εγινε δεκτη, χαρη στον Steiner που απαιτησε την παραμονη του. Παρολα αυτά το περιστατικο καταγραφηκε στον φακελο του και τον ακολουθουσε σε ολη του την καριερα.
Δεν αποχαιρετησε ποτε την οικογενεια του και δεν εμαθε ποτε τι απεγιναν, αν και σοκαριστηκε όταν εμαθε για την Ημερα της Μετανοιας. Νιωθωντας ότι κάθε δεσμος του με το παρελθον ειχε πλεον αποκοπει αφοσιωθηκε στην καριερα του και καταφερε να φτασει στον βαθμο του Ταγματαρχη λιγους μηνες πριν ξεσπασει ο πολεμος.
Κοιταξε μπροστα του. Οι οθονες που εδειχναν τη θεση του εχθρικου στολου ελαμπαν στο τραχυ, τετραγωνο προσωπο του. Εξησε το αξυριστο πιγουνι του και τα δαχτυλα του σταματησαν στην ουλη που το κοσμουσε.
«Παλιες ιστοριες», σκεφτηκε. Επειτα στραφηκε στον λοχια που βρισκοταν διπλα του:
«Ενεργοποιηστε το Συρμα. Και επανδρωστε τα τειχη και τα πολυβολα.»

(37) Und-Akre

Ειχαν προχωρησει τουλαχιστον 100 ναυτικα μιλια προς τα δυτικα, περνωντας σχεδον διπλα από τα ερημα παραλια της Ισημερινης Ηπειρου. Τα υποβρυχια προπορευονταν ενώ ο στολος ακολουθουσε σε μικρη αποσταση.
Πλησιαζαν στην μοναδικη επανδρωμενη βαση που βρισκοταν στα νοτια, την βαση Und-Akre της Bauhaus. Πριν τον πολεμο η βαση χρησιμευε ως παρατηρητηριο της εταιρειας για τα κητοειδη που περνουσαν από τον κολπο για να κατευθυνθουν στα μαυρα νερα του Schwarztot, οπου τα θηλυκα γεννουσαν. Με την εναρξη του πολεμου, η εταιρεια αποφασισε να στειλει στρατιωτες που θα περιφρουρουσαν την νοτια θαλασσα, ώστε να αποκλεισουν μια πιθανοτητα περικυκλωσης από εναν από τους εχθρους τους. Σε όχι πολυ μεγαλο βαθος ειχαν τοποθετηθει ναρκες μεγαλης ισχυος, καθως επισης κι ένα ηλεκτρικο διχτυ που καλυπτε μια αποσταση εντεκα χιλιομετρων, στα νερα αναμεσα στα νοτια παραλια της ηπειρου και στη βραχονησιδα Imris. Η δε βαση ειχε για διοικητη τον Ταγματαρχη Ειδικων Δυναμεων Marshall Toth.
Ο Toth, ο οποιος θεωρουσε ότι η παραμονη του στο συγκεκριμενο ποστο ηταν ηδη μακροχρονια (μιας και η δουλεια ηταν αχαρη και ο Toth ηταν συνηθισμενος στην δραση) απορησε όταν τον διεκοψαν από το γυμναστηριο του για να τον ενημερωσουν ότι ειχε εντοπιστει κινηση του στολου της Mishima που μεχρι τοτε παρεμενε αδρανης στον ωκεανο Schwarztot. Τοσα χρονια το μονο ενδιαφερον που ειχε συμβει ηταν η αφιξη του στολου της Mishima, αλλα τελικα παρολο που ο Toth τοτε ειχε σκεφτει ότι επιτελους θα ξεμουδιαζε από την ακινησια, τα γεγονοτα τον διεψευσαν. Απογοητευτηκε οικτρα – κι από τοτε αγνοουσε κάθε σημα που ερχοταν κι ανεφερε οποιαδηποτε λεπτομερεια αφορουσε την Mishima. Αυτή τη φορα όμως δεν μπορουσε να αγνοησει την πληροφορια. Εκανε ένα γρηγορο ντους, ντυθηκε και ετρεξε στο Διοικητηριο.
Για πρωτη φορα επικρατουσε μεγαλη νευρικοτητα. Οι περισσοτεροι από τους στρατιωτες που επανδρωναν το φυλακιο ηταν σχετικα απειροι από πολεμο ή δεν ειχαν πολεμησει ποτε τους. Ο Toth ηξερε βεβαια ότι δεν επροκειτο να εμπλακουν σε κανονικη μαχη, μιας και η βαση δεν ειχε την δυνατοτητα για κατι τετοιο. Αλλα μπορουσαν παντα να επικοινωνησουν με τον Angus Weinstein, τον διοικητη του στολου της Bauhaus και να τον προειδοποιησουν για τις εχθρικες κινησεις. Και φυσικα να αποδυναμωσουν λιγο τον στολο της Mishima με την βοηθεια των ναρκων και του Συρματος (όπως αποκαλουσαν το ηλεκτρικο διχτυ οι στρατιωτες μεταξυ τους).
Ο Toth ηταν εντυπωσιακα ψηλος, πανω από δυο μετρα, με σωματικη δομη ταυρου. Μαθητης και φιλος του Max Steiner, ηταν ο μονος που ειχε καταφερει να τον νικησει σε έναν διαγωνισμο επιδειξεων το 2111 στο Heimburg. Ειχε γεννηθει στο Αννοβερο της Γερμανιας το 2072 από πατερα ιερεα της Καθολικης Εκκλησιας και μητερα καθηγητρια στο τμημα Καλων Τεχνων του τοπικου Πανεπιστημιου. Ειχε μεγαλωσει σε ένα περιβαλλον οπου καθημερινα οι δυο κοσμοι των γονιων του συγκρουονταν μεταξυ τους. Ο πατερας του προσπαθουσε να του διδαξει την τυφλη πιστη και τους περιορισμους που επεβαλλε η θρησκεια τους, ενώ η μητερα του τον διδασκε να εχει πιστη στον εαυτο του και να βλεπει την μαγεια που περιεβαλλε η φυση μεσα της. Βεβαια ο Toth ειχε ερθει σε έναν κοσμο που κάθε μαγεια και ομορφια ειχε χαθει από τις Υπερεταιρειες, αλλα αυτό δεν τον εμποδιζε να χαιρεται τις ελαχιστες μερες που ο ουρανος καθαριζε από την αιθαλομιχλη και το καυσαεριο ή τις βολτες στα τεχνητα παρκα του Αννοβερο, οπου ρεπλικες δεντρων και θαμνων προσπαθουσαν να δωσουν χρωμα στην γκριζα πολη.
Ο Toth καταφερε να συνδυασει τις διδαχες των γονιων του, χωρις να φτασει σε κανενα από τα δυο ακρα που αυτές εκπροσωπουσαν. Ωριμασε γρηγοροτερα από κάθε άλλο παιδι της ηλικιας του και στα εντεκα του ειχε ηδη διαμορφωσει μια ισχυρη προσωπικοτητα και αρχες τις οποιες υπερασπιζοταν με παθος και επιχειρηματα. Κάθε συζητηση κατεληγε σε νικη του, αν και αυτό συνηθως οφειλοταν στην σωματικη του διαπλαση κι όχι στις κουβεντες του. Ο κοσμος τον φοβοταν και συμφωνουσε μαζι του, αν και ο ιδιος δεν ειχε ποτε χρησιμοποιησει την δυναμη του για να «πεισει» καποιον. Οι περισσοτεροι θεωρουσαν ότι ηταν ενας δυνατος νεαρος αλλα καθολου εξυπνος κι ο Toth δεν μπορουσε να μπει στην διαδικασια να τους αποδειξει το αντιθετο.

(36) Schwarztot

Η Mishima, παρολο που δεν διεθετε ωκεανους στον μητρικο της πλανητη, παρα μονο λιμνες και ποταμια, εντουτοις διατηρουσε έναν μικρο στολο από υποβρυχια και πολεμικα πλοια. Μετα την εισβολη τους στην Αφροδιτη, τον Ιουνιο του 2130 μετεφεραν 60 υποβρυχια και πανω από 200 πολεμικα πλοια, την διοικηση των οποιων ειχε αναλαβει ο Ναυαρχος Siguri. Ο στολος ηταν παραταγμενος νοτια της ερημου Und-Ahem, στον ωκεανο Schwarztot, τον πιο επικινδυνο ωκεανο του πλανητη, μιας και τα νερα ηταν παντα ανταριασμενα και υπηρχαν αναφορες ότι το μερος ηταν φωλια μαυρων γιγαντιων πλοκαμοφορων πλασματων, αν και κανεις δεν τα ειχε δει ποτε. Από τα πλασματα αυτά προεκυψε το ονομα του ωκεανου (που σημαινε «μαυρος θανατος») και το γεγονος ότι τα περισσοτερα νερα του ηταν ακομη ανεξερευνητα. Ο στολος της Mishima ηταν πολύ μακρυα από κάθε εχθρο, μονο και μονο επειδη κανεις δεν ηταν τοσο τρελος ώστε να πλησιασει σε εκεινα τα νερα.
Τελικα η υπαρξη των μαυρων πλασματων αποδειχθηκε με εντυπωσιακο τροπο όταν ένα γιγαντιο καλαμαρι, με μηκος πανω από 150 μετρα, παρεσυρε στο βυθο το θωρηκτο Sanzure, στο οποιο επεβαινε και ο Ναυαρχος Siguri.

Με κατεπειγον σημα από το Επιτελειο Στρατου, με πλαστογραφημενη υπογραφη του Αρχοντα Mishima απο τον γιο του, ο Yuki Tanaka ανελαβε την διοικηση του στολου. Ο Sakagami ηταν σιγουρος ότι αυτή τη φορα ο Tanaka θα εκανε το χρεος του: ο στολος θα καταστρεφοταν και αυτή τη φορα οι μετοχοι και οι υπολοιποι Αρχοντες θα ξεσηκωνονταν. Ο Αρχοντας Mishima θα αναγκαζοταν σε παραιτηση.
Ο Tanaka ειχε πλεον μια θεση που δεν ειχε φανταστει ουτε στα πιο τρελα του ονειρα. Φορεσε ένα μαυρο καλυμμα στο βγαλμενο του ματι και έναν σκουριασμενο γαντζο στο κομμενο του χερι με σκοπο να μοιασει στους πειρατες των αρχαιων χρονων, όπως στις ιστοριες που του διηγιοταν ο πατερας του όταν ηταν μωρο. Εχοντας χασει τελειως τα λογικα του, η πρωτη του εντολη ηταν να βρουν και να σκοτωσουν το καλαμαρι που ειχε βυθισει το θωρηκτο. Για έναν μηνα ο στολος της Mishima βομβαρδιζε τον βυθο του ωκεανου, εξολοθρευοντας κάθε μορφη ζωης, μεταξυ των οποιων και έναν τεραστιο πληθυσμο από γιγαντια μαυρα καλαμαρια. Επειτα, όταν ο Tanaka ειχε μεινει απολυτα ευχαριστημενος, εδωσε εντολη στον στολο να ξεκινησει προς τα δυτικα, προς το Συμπλεγμα των Χιλιων Νησων.

(35) Tanaka

Ο Διαδοχος Sakagami δεν ειχε χασει ακομα την πιστη του ότι ο Tanaka θα βοηθουσε στην ανοδο του στην ηγεσια της εταιρειας. Με δικη του αποφαση ο Yuki βγηκε από το ασυλο και αμεσως του προσφερθηκε μια θεση στον στρατο ξηρας της Mishima. Όταν η Mishima εισεβαλλε στην Αφροδιτη ο Tanaka ηταν από τους πρωτους που μεταφερθηκαν εκει με ρητη εντολη να κανει ότι επρεπε για να κερδισει η Mishima τον πολεμο.
Ο Yuki αρχικα διοικουσε ένα ταγμα ανεπιθυμητων και εγκληματιων, οι οποιοι δεν υπαγονταν στον τακτικο στρατο της εταιρειας και δεν φαινονταν σε κανενα στρατολογικο χαρτι. Το Επιτελειο Στρατου της Mishima τους ξαμολυσε στο Ισταρ και δεν ενδιαφερθηκε ξανα για την υπαρξη τους. Ο Sakagami πιστευε ότι με τις κτηνωδιες τους θα εστρεφαν την κοινη γνωμη εναντιον της Mishima και κατ’ επεκταση εναντιον του πατερα του. Τελικα κι αυτό το σχεδιο απετυχε και η ομαδα των επιλεκτων του Tanaka σφαγιαστηκε μετα από μια συγκρουση τους με τον στρατο της Bauhaus. Ο ιδιος συνεληφθη, βασανιστηκε αγρια και αφεθηκε στην ερημο του Und-Ahem να πεθανει.
Από καθαρη τυχη τον βρηκαν οι δικοι του μετα από εξι μερες περιπλανησης, ματωμενο, ταλαιπωρημενο και αποτρελαμενο. Ειχε χασει το δεξι του ματι και το δεξι του χερι από τα βασανιστηρια των Bauhaus, αλλα ειχε ακομη αρκετη ενεργεια ώστε να σκοτωσει δυο Mishima που τους ειχε αρχικα θεωρησει εχθρους. Οι στρατιωτες τελικα τον πηραν μαζι τους, παρολο που οι περισσοτεροι ηταν ετοιμοι να τον λιντσαρουν για τον φονο των συντροφων τους.
Ο Sakagami εμαθε τα νεα μολις δυο μερες μετα την διασωση του Tanaka. Μετα από αρκετη περισυλλογη πηρε μια αποφαση που μονο ενας απελπισμενος για την εξουσια θα μπορουσε να παρει: του ανεθεσε την διοικηση των ναυτικων δυναμεων της Mishima και ο Yuki μεταφερθηκε στο θωρηκτο Hinode.

(34) Mishima

IIΙ

ΜΕΡΟΣ ΙΙI – MISHIMA


Ο Yuki Tanaka ηταν παραφρονας. Κανονικος παραφρονας, όχι σαν καποιους στρατιωτικους που παρασυρονταν από την οσμη του αιματος και την αισθηση του ολεθρου που προκαλουσαν. Στο παρελθον ειχε νοσηλευθει για τρεις μηνες σε μια ψυχιατρικη κλινικη του Ερμη, αλλα με την εκρηξη του πολεμου αφεθηκε ελευθερος, χαρις σε μια διαταγη υπογεγραμμενη από τον Διαδοχο Sakagami, τον μεσαιο γιο του Αρχοντα Mishima. Ο Αρχοντας Mishima δεν ειχε ιδεα για την διαταγη απελευθερωσης, μιας και ο ιδιος ειχε δωσει εντολη να κλειστει στο ασυλο, μετα από ένα βιαιο περιστατικο κατά το οποιο ο Tanaka ειχε κοψει το λαιμο ενός συνταγματαρχη σε ένα μπαρ, μονο και μονο γιατι το θυμα ειχε ζητησει ποτο διαφορετικο από αυτό που επινε ο θυτης. Και βεβαια, αυτή η πραξη ηταν το αποκορυφωμα σε μια σειρα βιαιων εγκληματων που ειχε διαπραξει ο Tanaka, τα οποια μεχρι τοτε παραβλεπονταν γιατι ηταν εις βαρος διαφορων συνδικαλιστικων ομαδων που μερικες φορες απειλουσαν την αρχουσα ταξη.
Ο Tanaka ειχε γεννηθει στην Osaka της Ιαπωνιας τον Φεβρουαριο του 2086. Η μανα του ειχε πεθανει στην γεννα, ενώ ο πατερας του τον ειδε για πρωτη φορα όταν ο Yuki ηταν εξι μηνων. Ο πατερας του ηταν φαλαινοκυνηγος της Mishima και τον ακολουθουσε μια ιστορια που ανεφερε ότι ηταν αυτος που ειχε σκοτωσει την τελευταια λευκη φαλαινα που ειχε απομεινει στην Γη. Αληθεια ή ψεματα, κανεις δεν ηξερε να πει, παντως ο ιδιος φροντιζε να συντηρει αυτόν τον μυθο που τον συνοδευε. Ειχε χασει το αριστερο του ποδι μετα από μια επιθεση ορκας που ειχε καταστρεψει το φαλαινοθηρικο του, αλλα η εταιρεια τον ειχε αποζημιωσει πληρωνοντας τα εξοδα για την αγορα και την τοποθετηση ενός τεχνητου, βιονικου ποδιου. Παρολα αυτά το μισος του για τις φαλαινες παρεμεινε ασβεστο και φροντισε να το περασει και στον γιο του.
Ο Yuki μεγαλωσε με την αδελφη του πατερα του, την Katsumi, και επιλεχθηκε να ακολουθησει τους υπολοιπους στον Ερμη μονο και μονο επειδη η θεια του ειχε σχεση με έναν ανωτατο αξιωματουχο της εταιρειας. Στην Εξοδο ο πατερας του εμεινε πισω κι ηταν από τους πρωτους που σκοτωθηκαν κατά την Ημερα της Μετανοιας.
Ο μικρος, χαρη στις γνωριμιες της θειας του, φοιτησε στα καλυτερα ιδιωτικα ιδρυματα της εταιρεας και το 2106 αποφοιτησε από την στρατιωτικη σχολη της Yamato με τον βαθμο του υπολοχαγου, αλλα δεν μπορεσε να ανελιχθει στην ιεραρχια επειδη κοπηκε στα ψυχολογικα τεστ στα οποια υπεβαλλε η Mishima τους αξιωματικους της.
Θυμωμενος με ολους ο Tanaka περασε τα επομενα χρονια ως παιδι για τα θεληματα των συμμοριων που λυμαινονταν τις πιο υποβαθμισμενες γειτονιες της Yamato. Η σκληροτητα και η αποφασιστικοτητα του συντομα τον ανεδειξαν ως έναν από τους αρχηγους των συμμοριων. Το 2109 ελεγχε ολη την περιοχη της Uzaka, την πιο κακοφημη δηλαδη συνοικια της Yamato, στην οποια δεν τολμουσε ουτε καν η ιδια η εταιρεια να στειλει δυναμεις καταστολης. Η περιοχη ηταν εκτος ελεγχου. Ο Tanaka ειχε φροντισει να εξολοθρευσει τους αντιπαλους του και να εχει οικονομικα εσοδα από κάθε μαγαζι της περιοχης.
Γνωριστηκε πρωτη φορα με τον Διαδοχο Sakagami το 2110, όταν μετα από μια γιγαντιαια επιχειρηση της πολιτοφυλακης της εταιρειας η Uzaka καθαριστηκε από κάθε κακοποιο στοιχειο. Ο Tanaka ηταν ενας από τους ελαχιστους που επεζησαν, οχι από τυχη ή επειδη ειχε κρυφτει, αλλα επειδη ο Διαδοχος θεωρησε ότι ενας τετοιος ανθρωπος θα του ηταν χρησιμος στα σχεδια του για την ανατροπη του πατερα του. Ο Διαδοχος του προσφερε αμνηστια για τα εγκληματα του, με ανταλλαγμα τις υπηρεσιες του προς τον Αρχοντα Mishima. Σκοπος του ηταν ο Tanaka να κερδισει την εμπιστοσυνη του Αρχοντα και να τον προδωσει όταν ο Sakagami εκρινε ότι θα ειχε φτασει ο καιρος. Αρχικα όλα κυλησαν ομαλα, αλλα ο Sakagami δεν ειχε υπολογισει την κυκλοθυμια και τον ταραγμενο ψυχικο κοσμο του Tanaka: ο Yuki αφοσιωθηκε στον Αρχοντα Mishima και εγινε ο πιο πιστος του υπηρετης, ανατρεποντας τα σχεδια του Διαδοχου. Ο Αρχοντας του ανεθεσε την διοικηση μιας ομαδας που θα επεβλεπε την λειτουργια της εταιρειας και θα εξαλειφε τυχον περιστατικα που θα μπορουσαν να την διαταραξουν.
Τα επομενα χρονια κυλησαν υπεροχα για τον Tanaka, ο οποιος εκανε ότι ηθελε χωρις να λογοδοτει σε κανεναν. Ο ιδιος ο Αρχοντας δεν μπορουσε πια να τον ελεγξει, αν και από πολύ νωρις καταλαβε ότι ειχε δωσει υπερμετρη εξουσια σε λαθος ατομο. Καποιες προσπαθειες που εγιναν με σκοπο την εξουδετερωση του (αρχικα ως πολιτικου προσωπου και αργοτερα και ως φυσικου) απετυχαν παταγωδως.
Τελικα στα τελη του 2119 ο Tanaka κλειστηκε στο ασυλο φρενοβλαβων.

(33) Δύο χρόνια μετά

Δυο χρονια περασαν από την γεννηση του γιου του Angus, κατά την διαρκεια των οποιων η Bauhaus σταθεροποιησε την θεση της στο Αρχιπελαγος Graveton και πηρε τον ελεγχο αρκετων μικρων νησιων. Η Capitol ειχε κανει μικρες μεμονωμενες επιθεσεις σε κοντινα νησακια και ειχε καταφερει να κατακτησει αρκετα από αυτά, αλλα το πιο σημαντικο πληγμα το καταφερε όταν πηρε υπο τον ελεγχο της το νησι Gorov, στο οποιο βρισκονταν πλουσια κοιτασματα πετρελαιου. Η εταιρεια εχτισε μια αρκετα ισχυρη βαση εκει και πλεον ολος ο ανεφοδιασμος της σε καυσιμα γινοταν από το νησι. Η Bauhaus δεν καταφερε να επανακτησει τον ελεγχο του νησιου και απλως περιοριστηκε σε μικρες επιθεσεις εναντιον των πετρελαιοφορων της Capitol, χωρις ιδιαιτερα αποτελεσματα.
Τον Μαρτιο του 2130 η Katia χαρισε αλλον έναν γιο στον Angus, ο οποιος πιστος στην παραδοση του, αποφασισε να τον ονομασει Agamemnon. Τον Μαιο ο Angus πηρε μερικες ακομα μερες αδεια, προκαλωντας πολλα κακεντρεχη σχολια στους κυκλους των αξιωματικων. Περασε σχεδον ολη του την αδεια κρατωντας τα δυο μικρα στην αγκαλια του.
Και το καλοκαιρι του ιδιου ετους, η Mishima, η οποια δεν ειχε σχεδον καθολου ναυτικη παραδοση, εκανε την εμφανιση της στον ωκεανο Schwarztot. Η Bauhaus πλεον βρισκοταν περικυκλωμενη από δυο αντιπαλους: την Capitol στα βορεια και την Mishima στα ανατολικα. Προβληματισμενος ο Angus αποφασισε να ριξει το βαρος του πολεμου στον καινουριο εχθρο που ειχε εμφανιστει, μην γνωριζοντας τις δυνατοτητες του. Ολο το βορειο Αρχιπελαγος εμεινε ανυπερασπιστο σε μια ενδεχομενη επιθεση της Capitol, καθως το 80% των δυναμεων του Angus μεταφερθηκαν ακομα πιο κοντα στο Anchra Bay.

(32) Orestes

Θα θυμοταν παντοτε εκεινη την βραδια, όχι μονο επειδη μετα εκανε εναμιση χρονο για να ξαναδει την Katia, αλλα κυριως για το λακωνικο τηλεγραφημα που πηρε ένα μηνα αφοτου ειχε γυρισει στο υποβρυχιο.
Ένα τηλεγραφημα με δυο λεξεις που μολις τις διαβασε ηθελε να ουρλιαξει από χαρα και εκπληξη – δυο λεξεις που τον εκαναν να παγωσει και συναμα να νιωθει ότι τα ποδια του ετρεμαν ανεξελεγκτα.
Διαβαζε και ξαναδιαβαζε και ξαναδιαβαζε τις λεξεις…και δεν μπορουσε να το πιστεψει. Κι όταν ο Augustus αρπαξε το χαρτι από τα χερια του με σκοπο να δει τα ασχημα μαντατα που ειχαν κανει τον φιλο του να συμπεριφερεται ετσι, και αφου το διαβασε, η μονη του αντιδραση ηταν να τον αγκαλιασει συγκινημενος και να καταφερει να ψελλισει:
«Να σου ζησει…»

Τον Αυγουστο του 2128 η Katia εφερε στον κοσμο ένα υγιεστατο αγορακι. Ο Angus καταφερε και πηρε αδεια ενός μηνος, ενώ την διοικηση του στολου για οσο καιρο θα ελειπε, την ανελαβε ο Gebrecht.
Το μωρο ηταν ιδιο ο Angus. Την πρωτη φορα που το ειδε κοντεψε να παθει αποπληξια. Αρχισε να παιρνει βαθιες ανασες μεχρι να συνειδητοποιησει ότι ειχε γινει πατερας – κι όταν ενιωσε ετοιμος να το αντιμετωπισει καταφερε και εσυρε τα ποδια του μεχρι τον θαλαμο με τα νεογεννητα. Πλησιασε το μωρο και το χαιδεψε απαλα στην παλαμη με το δαχτυλο του – και η χουφτιτσα του εκλεισε με δυναμη γυρω από τον δεικτη του και τοτε ηταν που δεν αντεξε άλλο και ξεσπασε σε κλαματα. Χριστε μου, ηταν ότι πιο ομορφο μπορουσε να υπαρξει στον κοσμο!
Επεστρεψαν με την Katia στο σπιτι τους και περασε τον επομενο μηνα μην μπορωντας να ξεκολλησει από την κουνια με τον γιο του. Αποφασισαν να τον ονομασουν Orestes, από τον ηρωα του βιβλιου που ειχε διαβασει ο Angus, αν και η Katia θα προτιμουσε καποιο λιγοτερο πομπωδες ονομα. Ο μικρος ηταν γκρινιαρης κι εκλαιγε συνεχως, αλλα ο Angus θεωρουσε την φωνουλα του την υψιστη μουσικη. Κι όταν ηρθε η ωρα της επιστροφης καταλαβε ότι αυτή τη φορα θα πονουσε αληθινα που θα τους αφηνε πισω.