(31) Χριστούγεννα του '27

Heimburg – Δεκεμβριος 2127

Εσφιξε την Katia στην αγκαλια του, σαν να μην ηθελε να την αφησει ποτε ξανα. Εκεινη αναδευτηκε στον υπνο της, κι επειτα τριφτηκε πανω του. Ο Angus δεν ειχε κλεισει ματι από τοτε που ειχαν σταματησει να κανουν ερωτα και η Katia ειχε αποκοιμηθει εξαντλημενη.
Μισουσε τις αδειες για αυτόν ακριβως τον λογο: καποτε τελειωναν. Ειχε περασει πεντε μερες με την οικογενεια του και ο χρονος ειχε κυλησει σαν νερακι. Την επομενη μερα επρεπε να παρουσιαστει παλι στον ναυσταθμο και να επιστρεψει στο υποβρυχιο του. Τιποτα δεν ειχε τελειωσει ακομα. Οι μαχες σε ολο τον πλανητη συνεχιζονταν χωρις σταματημο, και τα πλοια που ειχε υπο τις διαταγες του επιτηρουσαν ακομα το Αρχιπελαγος Graveton. Αναστεναξε όταν σκεφτηκε ποσος καιρος θα περνουσε μεχρι να ξαναδει την Katia.
Ανασηκωθηκε και την φιλησε απαλα στα χειλη. Εκεινη γουργουρισε ευχαριστημενη σαν γατα και του γυρισε την πλατη, συνεχιζοντας τον υπνο της.
Όταν ειδε ότι δεν υπηρχε περιπτωση να κοιμηθει σηκωθηκε και πηγε στο σαλονι. Ειδε την στολη του πεταμενη σε μια γωνια, χωρις να δινει σημασια κανεις στα δεκαδες παρασημα της και συνειδητοποιησε ότι αυτή ηταν η θεση της. Σε μια κοινωνια ειρηνης, κανεις δεν εδινε σημασια σε στολες, οσο παρασημοφορημενες και αν ηταν. Αλλα δεν βρισκοταν σε μια κοινωνια ειρηνης. Ο πολεμος τους αφανιζε καθημερινα και ηταν η ωρα που οι στολες ειχαν αποκτησει σημασια. Σε αυτόν στηριζονταν πολλα. Η εταιρεια του ειχε αναθεσει ένα σημαντικοτατο ποστο κι επρεπε να κανει την δουλεια του οσο καλυτερα μπορουσε, ακομα κι αν αυτό σημαινε ότι θα επρεπε να αποχωριστει για άλλη μια φορα την οικογενεια του.
Ακουμπησε με τις ακρες των δαχτυλων του το κρυο μεταλλο των επωμιδων του και ανατριχιασε. Όταν την φορουσε ηταν άλλος ανθρωπος. Γινοταν καποιος που εδινε διαταγες να σκοτωθουν εκατονταδες ανθρωποι, χωρις καν να πεταρισει τα ματια του.
Θυμηθηκε εκεινο το μικρο αγορακι που δεν σταματουσε να πειραζει τον Albert…και σκεφτηκε πως εκεινο το αγορακι δεν υπηρχε πια. Η ζωη τον ειχε φερει σε μια θεση που δεν πιστευε ποτε ότι θα μπορουσε να βρεθει – να παρει αποφασεις που δεν μπορουσε να παρει καποιος άλλος…
Επιασε το κεφαλι με τα χερια του κι εβαλε τα κλαματα – αν μπορουσε να επιλεξει κατι διαφορετικο, κατι που θα του επετρεπε να ζησει μια κανονικη ζωη, μακρυα απο τον πολεμο και τις σφαγες…θα το επελεγε χωρις δισταγμο.