Εκατσε βαρυθυμος στο γραφειο του και ανοιξε ένα αναψυκτικο. Τα λογια του Augustus στριφογυριζαν στο μυαλο του συνεχεια και δεν τον αφηναν σε ησυχια. Ειχε καταλαβει τι εννοουσε καθως επισης και ποιοι μπορει να κρυβονταν πισω από αυτό.
«Δε θα παραδωσω τιποτα που μου ανηκει», προειδοποιησε κανεναν απολυτως και κοιταξε εξω από το παραθυρο, προς την μακρυνη ανατολη, απ’ οπου περιμενε από μερα σε μερα και από ωρα σε ωρα την Mishima να εμφανιστει.
«Θα ξεμπερδεψω πρωτα με τους εξωτερικους εχθρους μου και μετα θα ασχοληθω με τους εσωτερικους», σκεφτηκε, θολωμενος από τον θυμο του. Ποσο θα ηθελε να ειχε την Katia διπλα του αυτή την ωρα! Αλλα η Katia βρισκοταν εκατονταδες χιλιομετρα μακρυα του, μαζι με την Dietrich που την βοηθουσε με τα αγορια τους και περιμενε το τριτο τους παιδι.
Σκατα. Θα ξεμπερδευε με την Mishima και θα δηλωνε την παραιτηση του. Αφου ο Gebrecht και ο Petrov ειχαν κανει κομμα και ηθελαν να τον παραγκωνισουν για να παρει ο ενας απο τους δυο την θεση του, θα τους εκανε το χατηρι. Το μονο που ηθελε πλεον ηταν να επιστρεψει στην οικογενεια του. Δεν τον ενδιεφερε ουτε η εταιρεια του, ουτε ο πολεμος, ουτε οι εσωτερικες εριδες για την εξουσια. Ηθελε να δει μονο τον Orestes και τον Agamemnon, να τους σφιξει στην αγκαλια του και να αφουγκραστει την κοιλια της Katia, που μεσα της μεγαλωνε το καινουργιο μελος της οικογενειας τους. Να είναι ολοι μαζι – μονο αυτο ηθελε πια.
Καποιος χτυπησε νευρικα την πορτα της καμπινας του και χωρις να περιμενει απαντηση την ανοιξε. Ο Angus ετοιμαστηκε να βρισει τον θρασυτατο ναυτη που ενοχλουσε κατ’ αυτόν τον τροπο τον διοικητη του, αλλα κατι στο βλεμμα του μικρου τον απετρεψε.
«Το καλο που σου θελω, τα νεα σου να αξιζουν την ενοχληση», μουγκρισε ο Angus.
«Κυριε διοικητα, φανηκαν στον οριζοντα τα πρωτα πλοια της Mishima», απαντησε αγχωμενος ο νεαρος.
Ο Angus απεμεινε ασαλευτος. Ειχε ερθει η ωρα λοιπον.
«Παμε στην αιθουσα διοικησης», ειπε με πιο καλοσυνατη φωνη τωρα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου