(42) Χωρίς αιτία

Ο στολος της Mishima πλησιαζε το Arsvein όταν τα σοναρ τους εδειξαν το κοπαδι των κητοειδων. Ο Tesui ενημερωσε τον δευτερο κυβερνητη και εκεινος εδωσε διαταγη να περασουν οσο το δυνατον πιο μακρυα από το κοπαδι. Ηξερε ότι όταν τα κητοειδη βρισκονταν στην περιοδο της κυοφοριας γινονταν πιο επιθετικα, κι όχι μονο τα θηλυκα, αλλα και τα αρσενικα που μονο τους σκοπο ειχαν να προστατεψουν τα αδυναμα μελη του κοπαδιου. Το τελευταιο που ηθελε ο δευτερος κυβερνητης ηταν να δεχτει επιθεση από τα γιγαντιαια πλασματα.
Στριψανε μια μοιρα προς τα βορεια και πλησιασαν ακομα περισσοτερο τα κητοειδη. Ο κυβερνητης κοιταξε από το περισκοπιο.
Τα αρσενικα ειχαν ηδη αρχισει να δημιουργουν το τειχος που θα προστατευε τα θηλυκα και τα νεογνα με το να στεκονται διπλα-διπλα και να λικνιζονται στην εκκωφαντικη ησυχια του ωκεανου. Ηχοι ερχονταν από το μερος τους, αλλα ο κυβερνητης δεν μπορουσε να τους ακουσει καθαρα. Ηξερε παντως ότι τα κητοειδη επικοινωνουσαν με ηχους και όταν βρισκονταν σε περιοδο αναπαραγωγης μπορουσαν μεχρι και να παραγουν ηχους που εμοιαζαν με μουσικη. Οι επιστημονες συμφωνουσαν ότι ηταν το ερωτικο τους καλεσμα και καποτε μπορουσε να ακουστει από τον πιο νοτιο ωκεανο της Αφροδιτης, μεχρι τον πιο βορειο – αυτό τουλαχιστον ηταν μεχρι τα πλοια της Bauhaus να κατακτησουν ολες τις θαλασσες και να καλυψουν με τους θορυβους τους κάθε τραγουδι και κάθε αλλον ηχο της θαλασσας.
Ο κυβερνητης παρακολουθουσε με θαυμασμο τα αρσενικα να λικνιζονται νωχελικα, σαν να χορευαν σε έναν μυστηριακο ρυθμο. Ξαφνικα ενιωσε ένα χερι να πεφτει στον ωμο του και όταν γυρισε βρεθηκε να κοιταζει καταματα τον Tanaka.
«Τι συμβαινει Akira;» ρωτησε εκεινος με τρεμαμενη φωνη. Η ανασα του μυριζε αλκοολ.
«Απλως περναμε μπροστα από ένα κοπαδι κητοειδων, κυριε», απαντησε ο δευτερος κυβερνητης. «Εχουν ερθει εδώ για να γεννησουν τα μικρα τους.»
Ο Tanaka κουνησε το κεφαλι του και σουφρωσε τα χειλη του.
«Αλλαξες πορεια;» ρωτησε τον Akira.
«Κατά μια μοιρα μονο, κυριε. Θα πεφταμε πανω στο κοπαδι.»
Ο Tanaka τον κοιταξε με θολο βλεμμα. Τα ματια του ηταν κατακοκκινα.
«Μια…μια μοιρα μονο, ειπες; Και που θα βγουμε;»
Ο Akira τον κοιταξε απορημενος. Ο Tanaka φαινοταν να μπερδευει τα λογια του.
«Τι εννοειτε, κυριε; Στον προορισμο μας κανονικα. Σε λιγα μιλια θα διορθωσουμε την πορεια μας ξανα.»
«Μαλιστα, μαλιστα…», ειπε ο Tanaka κουνωντας τα χερια του σαν να προσπαθουσε να διωξει μια μυγα που τον ενοχλουσε. «Και για πες μου παλι, Akira, για ποιον ακριβως λογο αλλαξες την πορεια μας χωρις να με ενημερωσεις;»
«Να τα μας», σκεφτηκε ο Akira, αλλα απαντησε με την πιο επαγγελματικη του φωνη.
«Κινδυνευαμε να πεσουμε πανω στο κοπαδι κυριε. Θα μπορουσαμε να παθουμε σοβαρες ζημιες, χωρις να αναφερω το γεγονος ότι θα τα ενοχλουσαμε.»
Ο Tanaka εβαλε τα γελια. Τα υπολοιπα μελη του πληρωματος γυρισαν και τον κοιταξαν, αλλα αμεσως επεστρεψαν στις δουλειες τους. Δεν ηθελε κανεις τους να του κεντρισει το ενδιαφερον όταν βρισκοταν σε αυτή την κατασταση.
«Ακου τωρα τι θα σου πω, Akira. Θα κρατησουμε την πορεια που ειχαμε και θα περασουμε αναμεσα από το κοπαδι σου. Κι αν μας πειραξει κανενα από αυτά τα ζωα θα το χτυπησουμε, συμφωνοι;»
Ο Akira πηγε να απαντησει, αλλα ο Tanaka τον διεκοψε.
«Ή μαλλον…θα τα χτυπησουμε ετσι κι αλλιως, μονο και μονο για να μην τους μπουν ιδεες να μας πειραξουν. Τι λες γι’ αυτό Akira;»
«Κυριε, με ολο τον σεβασμο…», αρχισε να λεει ο Akira, αλλα ο Tanaka του γυρισε αδιαφορα την πλατη.
«Επαναφορα στην προηγουμενη πορεια μας! Και χτυπηστε τις φαλαινες με όλα μας τα οπλα!»
Ο Akira τον επιασε από το μπρατσο.
«Μην το κανεις», ειπε. «Δε θελεις να μπλεξεις με αυτά τα πλασματα, πιστεψε με.»
Ο Tanaka απομακρυνε το χερι του από την λαβη του και τον κοιταξε με τρελο βλεμμα.
«Δεν κανεις κουμαντο εσυ, Akira. Ειπα ότι θα τους επιτεθουμε κι αυτό θα κανουμε. Να πανε να γεννησουν αλλου τα καταραμενα τα μικρα τους.»
«Αν τα θυμωσεις θα μας βυθισουν ολους!» ειπε ο Akira, με την απελπισια να διαγραφεται στην φωνη του. «Είναι τεραστια, με δυναμη που ουτε φα-»
«ΦΥΓΕ!» διεταξε νευριασμενος ο Tanaka. «Τραβα στην καμπινα σου και μην σε ξανακουσω μεχρι να φτασουμε στον προορισμο μας! ΤΣΑΚΙΣΟΥ!»
Ταπεινωμενος ο Akira δεν ειχε άλλη λυση παρα να υπακουσει. Υποκλιθηκε ελαφρα και απομακρυνθηκε, όχι χωρις όμως να ριξει ένα βλεμμα απογνωσης στον Tesui που ειχε παρακολουθησει την σκηνη αμιλητος.
Ο Tanaka τον παρακολουθησε με το βλεμμα ικανοποιημενος, μεχρις οτου ο Akira εφυγε από την γεφυρα. Επειτα στραφηκε προς τον Tesui.
«Πυρ λοιπον!»
Ο Tesui διστασε προς στιγμην.
«Ξερετε, ο κυβερνητης Kim εχει δικιο. Αν μας επιτεθουν την εχουμε ασχημα.»
Ο Tanaka ξεφυσηξε και επιασε το κεφαλι του κουρασμενα.
«Εχεις δικιο», ειπε αψυχα.
Καθως ο Tesui εστρεφε παλι την προσοχη του προς την οθονη του σοναρ συγχαιροντας τον εαυτο του που ειχε καταφερει επιτελους να λογικεψει τον Διοικητη του, ο Tanaka εβγαλε το περιστροφο του και με απολυτη προσηλωση σημαδεψε τον Tesui στο κεφαλι. Επειτα τον πυροβολησε εν ψυχρω αμιλητος. Αιμα γεμισε την οθονη του υποβρυχιου και τα υπολοιπα μελη πεταχτηκαν από τις θεσεις τους. Ο φουκαρας ο Tesui δεν καταλαβε καν τι εγινε. Ο Tanaka τον εσπρωξε και τον πεταξε από την θεση του. Μετα ειπε απολυτα ψυχραιμος στους υπολοιπους:
«Και τωρα πυρ, αν δεν εχει και καποιος άλλος αντιρρηση.»