(29) Δεξίωση

Πισω στο Argos, ο Wolfenstein ειχε καλεσει τους διοικητες των πιο σημαντικων πλοιων του στολου σε μια προχειρα στημενη, αλλα μεγαλοπρεπη δεξιωση. Ο Brezhnev και ο Gebrecht δεν μπορουσαν να παρευρεθουν, αλλα ο Olufsson ηταν εκει, μονος με ένα ποτηρι σαμπανια στο χερι νιωθοντας εντελως εξω από τα νερα του. Οι διοικητες συνεχεραν αλληλους και ολοι μαζι τον Wolfenstein που ελαμπε από περηφανια και χαρα μεσα στην αποπνικτικη στολη του. Ο Augustus παρηγορηθηκε ότι δεν ηταν ο μονος που ασφυκτιουσε με το επισημο ενδυμα, αφου και ο ιδιος ο Wolfenstein τραβουσε συνεχεια το γιακα του. Δεχοταν τα συγχαρητηρια με απομακρο υφος, χωρις όμως να μπορει να κρυψει τα ματια του που σπιθιζαν από χαρα. Ο Augustus δεν ανταλλαξε κουβεντα με κανεναν, αλλα η σκεψη του πηγαινε συνεχεια στον Angus. Τι γελια θα εκαναν ετσι και ηταν εδώ!
Κουνησε αποτομα το κεφαλι του. Επρεπε να σταματησει να ζει στο παρελθον. Ο Angus ηταν νεκρος κι αυτό δεν θα αλλαζε.
Ακουσε γελια πισω του – ενας αντιναυαρχος γελουσε με κατι που ειχε πει ο Wolfenstein, αλλα το γελιο του ηταν τοσο ψευτικο που ο Augustus ενιωσε τη διαθεση να ξερασει πανω στον γερο-διοικητη. Τον αναγνωρισε – ηταν ο Darius Zelig, διοικητης του Valkyrie, παντα πρωτος στις κολακειες και στα γλυψιματα. Από τις ιστοριες που ειχε ακουσει ο Augustus, το Valkyrie κατεφτανε παντα τελευταιο σε μια μαχη.
Αηδιασμενος, παρατησε καπου προχειρα το ποτο του και εφυγε από τη δεξιωση, υπο το διακριτικο βλεμμα του Wolfenstein.


Μετα την μαχη η Capitol υποχωρησε κοντα στα δυτικα παραλια της Ισημερινης Ηπειρου, οπου και παρεμεινε χωρις να ξεμυτησει για τα επομενα τεσσερα χρονια. Κάθε μερα που περνουσε η Bauhaus καταλαμβανε ολοενα και περισσοτερα νησια στο Graveton, σπρωχνοντας τους εχθρους της σε μια εκταση που δεν ηταν μεγαλυτερη από χιλια τετραγωνικα μιλια. Στα τελη του 2142 οι τρεις στολοι (του Wolfenstein, του Gebrecht και του Brezhnev) ενωθηκαν και δημιουργησαν έναν κλοιο κατά μηκος των δυτικων παραλίων, απομονωνοντας την Capitol, η οποια πλεον δεν ειχε την δυνατοτητα να ανοιχτει στο πελαγος. Ο Johnson και ο Bailey καταλαβαν ότι το τελος δεν θα αργουσε, παρολη την βοηθεια που ειχε υποσχεθει ο Kramer και τελικα δεν ειχε ερθει ποτε. Το μονο που μπορεσε να κανει ηταν να στειλει μια ομαδα τεχνικων οι οποιοι εξαφανιστηκαν στα υποβρυχια και αρχισαν να δουλευουν πανω σε καποιες μετατροπες που τις κρατησαν μεχρι το τελος σαν επτασφραγιστο μυστικο. Μετα από αυτό και την επιστροφη των τεχνικων στον Αρη, ο Johnson δεν μπορουσε καν να επικοινωνησει μαζι του. Τα πραγματα ηταν ασχημα για την Capitol που ειχε αποφασισει να αφησει το μετωπο του Graveton στην τυχη του.
Στις αρχες του 2144 όλα εδειχναν ότι η Bauhaus ηταν αποφασισμενη να τελειωνει μια και καλη με το Graveton. Μην εχοντας άλλη επιλογη ο Johnson εξοπλισε οσο μπορουσε καλυτερα τα πλοια του και μετεφερε κανονια μεγαλου βεληνεκους στα παραλια, δυτικα από την Ζωνη του Heins.
Διαφορα γραφειοκρατικα προβληματα καθυστερησαν την επιθεση του Wolfenstein, μιας και κοπηκαν καποια κονδυλια που θα βοηθουσαν στην δημιουργια ενός ακομα πλοιου σαν το Argos, το οποιο θα εξοπλιζοταν με δυο κανονια κοβαλτιου. Τελικα το σχεδιο δεν ευοδωθηκε, παρολα αυτά η Bauhaus εχασε πολυτιμο χρονο περιμενοντας το, δινοντας τη δυνατοτητα στον Johnson να προετοιμασει οσο καλυτερα μπορουσε την αμυνα του.
Τελικα τον Αυγουστο του 2144, και με ολο το υπολοιπο Αρχιπελαγος ξανα στην κατοχη της Bauhaus, ο στολος του Wolfenstein αρχισε να κινειται, ενώ ο Johnson λαμβανε θεση αμυνας.