(23) Graveton - πάλι

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Graveton

Ο στολος του Rupert Wolfenstein διεσχιζε μεγαλοπρεπης το Αρχιπελαγος Graveton, χωρις να κανει καμια προσπαθεια να κρυφτει ή εστω να περασει απαρατηρητος. Ο ιδιος ο διοικητης θεωρουσε οτι δεν ειχε κανενα λογο να κρυβεται στην πατριδα του. Αυτη τη στιγμη βρισκοταν μονος στο δωματιο του, οπως το συνηθιζε.
Κατεβασε με μια γουλια την βοτκα που ειχε απομεινει στο ποτηρι του και αρχισε να διαβαζει παλι τον χαρτη. Συμφωνα με τους υπολογισμους του, απεμεναν τρεις μερες μεχρι να συναντηθει με τα πρωτα πλοια της Capitol. Ηταν αρκετος χρονος και ο ιδιος δεν μπορουσε να περιμενει. Ετριψε ασυναισθητα το δεξι μαγουλο του, εκει που η ουλη ξεκινουσε και το διεσχιζε, περνουσε πανω απο το ψευτικο ματι του και κατεληγε στην κορυφη του κεφαλιου του, οπου τα πυκνα γκριζα μαλλια του την εκρυβαν. Ενθυμιο απο μια εκρηξη που ειχε γινει πριν χιλια χρονια. Το προσωπο του ηταν μακρυ, η μυτη του πλακουτσωτη και το μοναδικο καλο του ματι αποκαλυπτε στυγνη αποφασιστικοτητα. Δεν ηταν τυχαιο που τον προσφωνουσαν “Λυκο των Θαλασσων”, ουτε ηταν το λογοπαιγνιο που γινοταν με το επωνυμο του. Ο Wolfenstein ηταν πραγματικος λυκος στο πεδιο της μαχης και δεν τον ενοιαζε τιποτα εκτος απο την νικη, ακομα κι αν αυτο σημαινε οτι πολλοι δικοι του θα θυσιαζονταν.
Δεν ειχε δεχτει ποτε να του εμφυτευτει καποιο βιονικο ματι, οσο κι αν ο παιδικος του φιλος, ο Klaus Kohning, του το συνεστηνε. Παρολο που η οραση του ειχε μειωθει στο μισο, το παθος του για την εξολοθρευση ολων των εχθρων της εταιρειας ειχε διπλασιαστει. Ζουσε και ανεπνεε για την Bauhaus. Ειχε δεχτει αμεσως την αποστολη και χαρηκε ειλικρινα που θα ηταν αυτος που θα οδηγουσε το μερος του στολου που θα κατευθυνοταν προς την Capitol. Καθημερινα βρισκοταν σε επικοινωνια με τον Gebrecht και τον Brezhnev, και μαθαινε οσα νεα ειχαν.
Μεχρι τα τελη του 2138 ο Brezhnev ειχε κατακτησει ηδη το ενα απο τα δυο νησια και συνεχιζε με τα μικροτερα νησια της δυτικης θαλασσας. Ο Wolfenstein ειχε φτασει μεχρι τη μεση της διαδρομης του, σταματωντας ενδιαμεσα σε διαφορα νησια στα οποια υπηρχαν βασεις της Capitol, καταστρεφοντας τες. Ο ναυαρχος δεν ειχε ηθικες αναστολες οσον αφορουσε τη μοιρα των αιχμαλωτων. Προτιμουσε να μην σπαταλαει σφαιρες, ετσι τους πετουσε στην θαλασσα, οπου οσοι δεν πνιγονταν, γινονταν τροφη των καρχαριων που φωλιαζαν λιγο κατω απο την επιφανεια της θαλασσας.

Το καλοκαιρι του 2139 σχεδον 3500 νησια απο τα 9000 που βρισκονταν στο Αρχιπελαγος Graveton ηταν πλεον στον ελεγχο της Bauhaus. Απο τα υπολοιπα, σχεδον 500 βρισκονταν στην κατοχη της Capitol και ολα τα υπολοιπα ηταν ακατοικητες ατολες και κοραλλιογενεις υφαλοι. Καθημερινα απο τον κυριο ογκο του στολου του Wolfenstein εφευγαν μικροι στολισκοι που εξολοθρευαν τα ολιγομελη πληρωματα της Capitol που βρισκονταν στα νησια. Η απουσια του εχθρου του ηταν αρκετα βολικη και μεχρι τις αρχες του 2140, οποτε και ο Johnson αποφασισε να κανει αισθητη την παρουσια του, ολο το βορειο Graveton βρισκοταν υπο τις διαταγες του Wolfenstein.