(26) Krieg

“Matt, μιλησε μου. Που βρισκομαστε;”
Ο Bailey παρακολουθουσε την μαχη με πυρετωδεις ρυθμους. Καθε τοσο σημειωνε κατι στον γυαλινο χαρτη που χωριζε την αιθουσα διακυβερνησης του θωρηκτου σε δυο μερη. Ο Johnson δεν τον προλαβαινε. Η αδεια που ειχε παρει του ειχε κανει πολυ καλο, μιας και ειχε επιστρεψει εντελως αλλαγμενος, ο παλιος καλος Bailey.
“Μειον δυο καταδρομικα και το Texas”, απαντησε με αγχωμενη φωνη ο Matt. “Tom, πρεπει επειγοντως να απογειωθουν τα σκαφη!”
“ΟΚ”, απαντησε ηρεμα ο Johnson. Μεχρι στιγμης η μαχη δεν ειχε καμια διαφορα απο οσες ειχαν δωσει στο παρελθον. Ξεκινησε ορμητικα, με τις δυο πλευρες να βομβαρδιζουν ανελεητα η μια την αλλη και σε λιγη ωρα ολα θα εξελισσονταν πιο αργα.
Μεσα στα επομενα δεκα λεπτα που περασαν βασανιστικα αργα η Capitol καταφερε να σηκωσει εικοσι μαχητικα που βομβαρδισαν τις θεσεις της Bauhaus και επεστρεψαν. Η Bauhaus απαντησε με τον ιδιο τροπο, αλλα ο Johnson τους περιμενε: τα αντιαεροπορικα ειχαν ηδη κλειδωσει τους στοχους τους και κατερριψαν τρια απο αυτα, προτου καν προλαβουν να ριξουν.

Πισω στο Argos ο Wolfenstein εβρισε με οργη. Τιποτα δεν πηγαινε καλα. Τα αεροσκαφη ειχαν επιστρεψει και ειχαν ηδη περισσοτερες απωλειες απο οσες ειχαν προξενησει.
“Θελω καποιος να μου βρει συντεταγμενες για εκεινο το αεροπλανοφορο στο βαθος”, διεταξε δειχνοντας το SS Enterprise. Δυο λεπτα μετα ενας νεαρος του εφερε ενα χαρτι με καποια νουμερα σημειωμενα πανω του.
“Μπραβο, Bachman”, ειπε ο Wolfenstein αφου διαβασε το ταμπελακι στο στηθος του νεαρου.
“Krieg 1, ετοιμοι για βολη στα 1-5-6 και 7-3-2. Εντεκα μοιρες συν”, διεταξε.
Τo Krieg 1, το κανονι κοβαλτιου του Argos, ετοιμαστηκε για μακρια βολη. Ανασηκωθηκε και κλειδωσε τον στοχο του, προξενωντας δεος στους στρατιωτες που βρισκονταν απο κατω του και οι οποιοι απομακρυνθηκαν οπως-οπως, καλυπτοντας με τα χερια τους τα αυτια τους.
Το Argos ηταν το μοναδικο καραβι σε ολο το συμπαν που στο οπλοστασιο του περιελαμβανε κανονι κοβαλτιου, το οποιο ειχε μεταφερθει απο ενα απο τα διαστημικα θωρηκτα της εταιρειας. Το βαρος του και μονο εκανε το Argos το πιο βραδυκινητο πλοιο, αλλα του προσεδιδε και παραπανω κυρος. Μεχρι τοτε δεν ειχε χρησιμοποιηθει καθολου, γιατι μια βολη κοβαλτιου επρεπε να ειναι καλα ζυγισμενη και να βρει οπωσδηποτε στοχο, γιατι για να ξαναοπλισει επρεπε να περασουν τουλαχιστον δυο μερες, κατα τη διαρκεια των οποιων επρεπε να διασπαστει καινουργια ποσοτητα ουρανιου και φυσικα να συντηρηθει το κανονι. Ο Wolfenstein ηξερε οτι θα ειχε ελαχιστες βολες και ηταν αποφασισμενος να το χρησιμοποιησει με συνεση. Εδωσε διαταγη για παραλληλη επιταχυνση και σταση.
Οι μηχανες του Argos αρχισαν να δουλευουν στο φουλ για να μπορεσουν να παραγουν την απαραιτητη ενεργεια που χρειαζοταν το κανονι. Ολο το θωρηκτο αρχισε να τρανταζεται και ο Gregorovic ενιωσε τον τρομο του να μεγαλωνει. Σκατα, δεν ειχε πειρα απο τετοιο πολεμο. Εδω δεν αποφασιζες εσυ για την μοιρα σου, οπως στη στερια. Ηταν ρουλετα και αν πετυχαινες μαυρο χρωμα ενω ειχες πονταρει στο κοκκινο, την ειχες κατσει.
Ενα βουητο που ξεκινησε απο το τριτο επιπεδο, εκει δηλαδη που βρισκοταν η βαση του Krieg 1, απλωθηκε σε ολο το πλοιο. Στο καταστρωμα ο οπλονομος ουρλιαζε σε οσους βρισκονταν σε αποσταση μικροτερη των τριαντα μετρων απο το κανονι να απομακρυνθουν. Με εναν ηχο που δεν ειχε ξαναακουστει στην Αφροδιτη, το κανονι πυροδοτηθηκε. Ηταν υποκωφος, ο ηχος απο την κοιλια ενος γιγαντιου τερατος. Μια λαμψη φωτισε ολο το πελαγος και οσοι ειχαν κανει το λαθος να εχουν καρφωμενο το βλεμμα τους στην κανη τυφλωθηκαν προσωρινα.
Η ακτινα διαπερασε ολα τα πλοια που βρισκονταν απλωμενα κατα μηκος του Graveton και βρηκε τον στοχο της. Με την καρδια του να χτυπαει αφανταστα γρηγορα ο Wolfenstein περιμενε να δει το αποτελεσμα.

Το SS Enterprise, με μηκος 700 μετρα και βαρος 250.000 τονους ηταν το δευτερο μεγαλυτερο αεροπλανοφορο της Capitol. Μπορουσε να μεταφερει μεχρι και τριακοσια πολεμικα αεροσκαφη και δεκα μεταγωγικα. Εκεινη τη στιγμη υπηρχαν πανω απο διακοσια μαχητικα προσγειωμενα που περιμεναν εντολη απογειωσης και γυρω στους 12.000 ναυτες που αποτελουσαν το μονιμο πληρωμα του. Ηταν το μοναδικο πλοιο του στολου που ειχε δυο διοικητες, τον ναυαρχο Jonas Hurley, εναν εμπειρο εξηνταρη του εμπορικου ναυτικου της Capitol και τον ναυαρχο Frederick Mitchell, 55 ετων, που ειχε προελθει απο τις Σχολες Ναυτικου Πολεμου της εταιρειας. Παρολη την εμπειρια τους και το γεγονος οτι ειχαν αντιμετωπισει πολλες καταστασεις στη ζωη τους, ουτε στιγμη δεν ειχε περασει απο το μυαλο τους ο τροπος που θα πεθαιναν.
Η βολη απο το κανονι κοβαλτιου χτυπησε το Enterprise ακριβως στη μεση, δημιουργωντας μια τρυπα περιπου διακοσιων μετρων. Ολο αυτο το κομματι εξαυλωθηκε μεσα σε δεκατα του δευτερολεπτου, αφηνοντας το αεροπλανοφορο κομμενο σε δυο μερη που αρχισαν αμεσως να μπαζουν νερα. Στο σημειο που χτυπηθηκε υπηρχε και ο πυργος ελεγχου του πλοιου, μεσα στον οποιο οι δυο ναυαρχοι κανονιζαν τις κινησεις τους. Δεν προλαβαν καν να δουν την ακτινα που τους χτυπησε: τη μια στιγμη συζητουσαν αναμεσα στις φωνες του πληρωματος και την επομενη ειχαν περασει στην ανυπαρξια.
Δεν υπηρξε καποια εντυπωσιακη εκρηξη, ουτε το καραβι ανασηκωθηκε στον αερα, οπως ειχε ξαναδει να συμβαινει στο παρελθον ο Johnson. Η φονικη σιωπη της βολης ηταν χειροτερη απο οσα ειχε ζησει μεχρι τωρα. Υπηρχε κατι το εξωπραγματικο, κατι το μη-ανθρωπινο στο φοβερο αυτο οπλο, που εστειλε στον αλλο κοσμο χιλιαδες ψυχες μεσα σε δευτερολεπτα. Με ματια ορθανοιχτα απο τον τρομο, ο Johnson ειδε τα δυο κομματια του πρωην αεροπλανοφορου να βυθιζονται μεσα σε εναμιση λεπτο. Δεν μπορουσε να μιλησει ουτε οταν καποιος απο το πληρωμα του τον ρωτησε τι επρεπε να κανουν. Ο Bailey, για πρωτη φορα στη ζωη δεν εβρισκε μια βρισια που να μπορουσε να αποτυπωσει αυτο που ενιωθε στην ψυχη του.
Εναμιση λεπτο. Εναμιση λεπτο. Αυτο τριγυριζε στο μυαλο του Johnson καθως συνειδητοποιουσε μεσα σε ποσο λιγο χρονο ειχαν αντιστραφει οι ισορροπιες. Εναμιση λεπτο. Δεν μπορουσε να σκεφτει ενα μετωπο του πολεμου, ουτε καν την Κοκκινη Γραμμη ή την γραμμη McGraig που να ειχαν απωλειες 12.000 ανδρων μεσα σε εναμιση λεπτο.
Σχηματιστηκε μια μικρη δινη καθως τα σκοτεινα νερα καταπιναν τα δυο κομματια του αεροπλανοφορου. Ηταν σαν μαγικο κολπο ενος σατανικου μαγου: τωρα το βλεπεις, τωρα οχι. Ανημπορος να πιστεψει το τι ειχε μολις συμβει, ο Johnson αρχισε να σκεφτεται πυρετωδως. Δεν ειχε ξαναδει τετοιο οπλο και δεν μπορουσε να ρισκαρει μια τετοια βολη ακομη. Διεταξε αμεση υποχωρηση.

Ο Wolfenstein ειχε ουρλιαξει απο την χαρα του οταν η βολη του Argos πετυχε τον στοχο της. Ουτε ο ιδιος δεν περιμενε τετοια αποτελεσματα. Διπλα του ο Bachman παρακολουθουσε με το στομα ανοιχτο και ευχαριστουσε τον Θεο που ενα τετοιο οπλο βρισκοταν στην κατοχη της εταιρειας του και οχι στους αντιπαλους.
Το κανονι ειχε ησυχασει πια, εχοντας επιτελεσει το φονικο του καθηκον. Ο Wolfenstein δεν θα μπορουσε να το ξαναχρησιμοποιησει για δυο μερες, αλλα αξιζε τον κοπο, μα το Θεο!
Εστρεψε την προσοχη του ξανα στον χαρτη του, αλλα αυτη τη φορα δεν χρειαζοταν: ο Elfman, ενας απο τους επιτηρητες των σοναρ ανεφερε οτι ο στολος της Capitol ειχε αλλαξει πορεια.
“Υποχωρουν;” ρωτησε εκπληκτος ο Wolfenstein.
“Μαλιστα, κυριε.”
“Υπεροχα!” ειπε χαμηλοφωνα ο διοικητης.