(8) Graveton

Αρχιπελαγος Graveton – 31 ναυτικα μιλια εξω από την δυτικη ακτη
Φεβρουαριος 2127

Θυμηθηκε τα τερατα που ηθελε να κυνηγησει όταν ηταν μικρος, σε αυτη εδώ τη θαλασσα. Και να που τωρα ηταν εδώ, στο Αρχιπελαγος Graveton, εχοντας υπο τις διαταγες του όχι μονο ένα καραβι, αλλα έναν ολοκληρο στολο από υποβρυχια. Και ηταν αντιμετωπος με θηρια χειροτερα απο αυτά που περιεγραφε ο πατερας του. Ειχε απεναντι του τερατα με ανθρωπινη μορφη που ειχαν ερθει να κατακτησουν την πατριδα του, τερατα που βομβαρδιζαν τις πολεις του, τερατα που σκοτωναν αδιακριτως αντρες, γυναικες και παιδια. Στα μαυρα νερα του Αρχιπελαγους θα ξεκινουσε το κυνηγι του.
«Al», ψιθυρισε τρυφερα στον εαυτο του. «Ηρθε η δικια μου στιγμη να τους κυνηγησω.»
Κρατησε για λιγο μια φωτογραφια που εδειχνε αυτόν και τον αδελφο του, αγκαλια διπλα σε μια λιμνη. Μια φωτογραφια που ειχε τραβηχτει χιλια χρονια πριν, οπου όμως κουβαλουσε ακομα ολες τις αναμνησεις του, ολη του την αγαπη για τον Al, για τον μικρο αδελφο του που ειχε ηδη πολεμησει με τα τερατα του και ειχε νικησει, για τον μικρο αδελφο του που ειχε να τον δει πανω από οχτω χρονια, μιας κι εκεινος βρισκοταν ακομα στον Γανυμηδη, στο δικο του σκαφος που ελεγχε. Αν μη τι άλλο, τα ονειρα τους ειχαν πραγματοποιηθει σε μεγαλο βαθμο.
Φιλησε την φωτογραφια και την εβαλε μεσα στο συρταρι του γραφειου του. Επειτα σηκωσε το ακουστικο που τον συνεδεε με το εσωτερικο συστημα επικοινωνιας και διεταξε:
«Προσω ολοταχως δυτικα.»

Ο στολος κινηθηκε αθορυβα στον απεραντο ωκεανο της Αφροδιτης, αναμεσα στο συμπλεγμα των Χιλιων Νησων και στον Κολπο του Ancorach. Μονο τεραστια κητοειδη συνοδευαν το ταξιδι τους, πλασματα τοσο γιγαντιαια που οι προγονοι τους, οι φαλαινες, θυμιζαν χρυσοψαρα μπροστα τους. Οι ναυτες ειχαν συνωστιστει στα φινιστρινια των υποβρυχιων και θαυμαζαν το θεαμα που δεν θα ειχαν ξανα την ευκαιρια να δουν: με μηκος 200 μετρα κατά μεσο ορο και βαρος πανω από 12.000 τονους το καθενα, τα κητοειδη ηταν τα μεγαλυτερα θηλαστικα που ειχαν εμφανιστει ποτε σε οποιονδηποτε πλανητη, και κατ΄ επεκταση τα μεγαλυτερα πλασματα που υπηρχαν στο γνωστο συμπαν. Τα γονιδια τους ηταν κατά 95% γονιδια φαλαινας, μιας και αυτό προσπαθουσαν να δημιουργησουν οι επιστημονες της Bauhaus όταν γεωδιαμορφωναν τον πλανητη. Όπως ομως και με τα θηρια που κυκλοφορουσαν στα τραπικο δαση του Karnem, ετσι και τα κητοειδη εξελιχθηκαν καπως διαφορετικα: οι επιταχυντες αλλαξαν δραστικα το DNA τους με αποτελεσμα το μεγεθος τους να υπερβει κάθε φαντασια, όπως και η εκδικητικοτητα τους απεναντι σε οποιονδηποτε τα ειχε βλαψει, χαρακτηριστικο που ειχαν κληρονομησει από τις ορκες της Γης.
Ο Angus δεν συμμεριζοταν τον ενθουσιασμο του πληρωματος του. Ειχε δει κι άλλες φορες τα κητοειδη, όπως ειχε δει και χιλιοπλοκαμα καλαμαρια, ηλεκτροφορες μεδουσες στο μεγεθος ενός μικρου χωριου, κινουμενους αστεριες, αορατα ψαρια κι ένα σωρο θαυμαστα πραγματα που επιβιωναν στον βυθο. Πλεον τον αφηναν παγερα αδιαφορο.
Τα κοπαδια των κητοειδων ακολουθησαν τον στολο μεχρι το τελος του Κολπου κι επειτα συνεχισαν προς τα νοτια, στα παγωμενα νερα του Arsvein. Τα υποβρυχια των Bauhaus απλωθηκαν τωρα που το κοπαδι δεν τα εμποδιζε και συνεχισαν την πορεια τους. Εξι ωρες μετα την αναχωρηση τους εφτασαν κοντα στο νησι Umstrad, οπου και σταματησαν, παραταγμενα σε ημικυκλιο. Στο νησι τους περιμενε ηδη ο θαλασσιος στολος της εταιρειας, αποτελουμενος από 25 θωρηκτα και καμποσα αντιτορπιλικα. Τεσσερα μικροτερα υποβρυχια σκαφη, μη- επανδρωμενα, αλλα εφοδιασμενα με σοναρ και ρανταρ τελευταιας τεχνολογιας, κατευθυνθηκαν προς τα ανατολικα, με σκοπο να υποκλεψουν πληροφοριες από τον στολο των Capitol που περιμενε κοντα στην Δυτικη Ακτη.