(19) Η ιστορία του Tom

Ο John Johnson (παντα ειχε παραπονο για το ονομα του που ηταν αποφαση του πατερα του και ηταν μια ενδιαφερουσα – κατά τον ιδιο τον Thomas Johnson – ιστορια, αλλα δεν εχει θεση σε αυτην εδώ την ιστορια) εργαζοταν στην Capitol από τοτε που θυμοταν τον εαυτο του. Ειχε καταταγει την ημερα των δεκατων ογδοων γενεθλιων του στον ιδιωτικο στρατο της εταιρειας και δυο μηνες μετα τον εστειλαν στο μερος που καποτε λεγοταν Μεση Ανατολη, σε έναν εγκατελειμενο τοπο στον οποιο η Capitol διατηρουσε μια μικρη βαση, απομειναρι μιας πολύ παλιοτερης εποχης κατά τη διαρκεια της οποιας πολλα κρατη ειχαν συγκρουστει για τις πλουτοπαραγωγικες πηγες εκεινης της περιοχης. Για εναμιση χρονο εμαθε να κυκλοφορει φορωντας μονιμως την μασκα αεριων που προμηθευαν σε κάθε νέο στρατιωτη που εφτανε, ακομα και τις ωρες που κοιμοταν. Τιποτα εκτος από τους στρατιωτες της βασης δεν κυκλοφορουσε εκει – ο ουρανος ειχε παντα ένα θολο, αρρωστημενο κιτρινο χρωμα και η ερημος αποτελειτο αποκλειστικα από καταμαυρη αμμο. Τις ελαχιστες μερες που φυσουσε ο John μπορουσε να διακρινει στον οριζοντα τα ισχνα περιγραμματα των αντλιων πετρελαιου που ειχαν παψει να λειτουργουν εδώ και πενηντα χρονια και στεκονταν σαν μεταλλικοι σκελετοι καποιου τερατωδους πλασματος μεσα στην αχανη απεραντοσυνη της ερημου. Μερικες φορες όταν συνοδευε καποια περιπολο εβλεπε κομματια από καμμενους σκελετους ή αποσαθρωμενα αυτοκινητα, αλλα ποτε δεν ειδε κατι ζωντανο – ουτε καν έναν σκορπιο ή ένα σκαθαρι. Εκεινοι ηταν οι Ερημοι Τοποι και ο John απορουσε τι διαολο εκαναν εκει.
Εναμιση χρονο μετα η βαση εκλεισε και οι στρατιωτες επεστρεψαν στα σπιτια τους. Σε ολους τους δοθηκε μια θεση σε καποιον μη εξειδικευμενο τομεα της εταιρειας. Ο John κατεληξε να γινει οδηγος φορτηγου και εβδομαδα ανα εβδομαδα οργωνε ολη την πρωην βορειοαμερικανικη ηπειρο. Σε ένα από τα ταξιδια του γνωρισε την Eileen και μετα από δυο χρονια σχεσης παντρευτηκαν. Οι καιροι ηταν αβεβαιοι για ένα νέο ζευγαρι, ποσο μαλλον για ένα ζευγαρι που ηθελε να φερει και τους απογονους του στον κοσμο, αλλα ετσι είναι η ζωη και παντα ετσι ηταν: ακομα και την υστατη στιγμη της ανθρωποτητας καποιο μωρο θα ερθει στον κοσμο. Τον Ιουλιο του 2082 η Eileen γεννησε ένα αγορακι με προβλημα στους πνευμονες που αποφασιστηκε να παρει το ονομα του παππου του. Ο μικρος Tom περασε τους πρωτους εξι μηνες της ζωης του με μηχανικη πνευμονικη υποστηριξη και ολη την υπολοιπη ζωη του χρησιμοποιωντας σπρει για το ασθμα.
Οι γονεις του εδωσαν υποσχεση στους εαυτους τους να μην το αφησουν να παθει ποτε καποιο κακο μιας και η ζωη του αρχισε με τετοιο ασχημο τροπο. Και η Eileen ειχε τον μικρο παντα από κοντα. Ο Tom εζησε μια υπερπροστατευτικη ζωη η οποια όμως δεν του φανηκε ποτε ιδιαιτερα καταπιεστικη.
Το 2092 και μετα από τρομερη προσπαθεια και εξοδα ο John καταφερε να εξασφαλισει μια θεση για τον Tom σε ένα από τα μεταγωγικα πλοια που θα μετεφεραν τους Εκλεκτους στους Νεους Κοσμους. Στα δεκα του χρονια ο Tom αναγκαστηκε να αφησει την θαλπωρη και την προστασια του σπιτιου και της οικογενειας του και να φυγει σε έναν αγνωστο πλανητη που όμως θυμιζε πολύ την πατριδα του και, αν και δεν το ηξερε, θυμιζε ακομα περισσοτερο τους Ερημους Τοπους οπου ειχε ζησει μια φορα κι έναν καιρο ο πατερας του.
«Για το καλο του», ειχε πει ο John σε μια εντρομη και κλαμμενη Eileen, καθως αποχαιρετουσαν τον μονακριβο γιο τους, εχοντας ξεμεινει οι ιδιοι σε έναν πλανητη που μετρουσε τις τελευταιες του ωρες. Αυτό ηταν το τελευταιο που θυμοταν ο Tom από τους γονεις του.
Δεν υπαρχει τιποτα άλλο να ειπωθει για την ζωη του John και της Eileen. Εζησαν λιγο ακομα και μετα η ιστορια τους καλυφθηκε με φωτια και σταχτη, όπως και δισεκατομμυριων αλλων που ειχαν αφεθει πισω.

Εφτασε στην Luna, ενας πιτσιρικας δεκα ετων, φοβισμενος και απελπισμενος. Περιπλανηθηκε για τρεις μηνες, κλεβοντας φαγητο για να μπορεσει να επιζησει, μεχρις οτου τον περιμαζεψε μια νεαρη μοναχη με το ονομα Bridget και τον πηρε μαζι της στο ιδιο μοναστηρι οπου πολλα χρονια αργοτερα μια αγνωστη γυναικα θα αφηνε το μωρο της χωρις να ξερει τι του επεφυλασσε το μελλον.
Ο Tom μεγαλωσε στην μονη χωρις να παψει ποτε να θυμαται τους γονεις του. Δεν εμαθε παρα πολλα χρονια αργοτερα τι ειχε συμβει στην Γη, όταν ηδη υπηρετουσε την εταιρεια στην οποια ανηκε κι ο ιδιος ο πατερας του.
Στα δεκαοχτω του εφυγε από το μοναστηρι, αφου υποσχεθηκε στην αδελφη Bridget ότι καποια μερα θα επεστρεφε να την ξαναδει, όμως δεν το καταφερε ποτε του. Εκανε διαφορες δουλειες του ποδαριου και στα δεκαεννια του βρηκε τον δρομο του: η Capitol εστειλε μια ομαδα από εκπροσωπους της στην Luna για να βρουν εθελοντες για τις στρατιωτικες μοναδες της. Ο Tom δηλωσε συμμετοχη και καταταχτηκε στο Πεζικο, οπου από ένα λαθος της γραφειοκρατιας που μαστιζε ολες τις εταιρειες (ή μπορει να ηταν και αποφαση της μοιρας) δηλωθηκε στο Ναυτικο. Ο Tom, που ειχε να δει θαλασσα από κοντα πανω από εικοσι πεντε χρονια περασε την πρωτη του εβδομαδα πανω σε πλοιο ξερνωντας, καθως ταξιδευε στον ωκεανο Norris για να παει στην βαση εκπαιδευσης που στεγαζοταν σε ένα μικρο νησι χωρις ονομα που δεν υπηρχε σε κανεναν χαρτη. Η βαση ηταν ένα από τα πιο καλοφυλαγμενα μυστικα της Capitol. Ο καθενας από τους ναυτικους που ειχε εκπαιδευτει εκει δεν μπορουσε να ξαναβρει την τοποθεσια της αφοτου εφευγε και καποια περιοδο υπηρχε μια φημη που ελεγε ότι ενας που ειχε καταφερει να την βρει δολοφονηθηκε από την ιδια την εταιρεια. Αληθεια ή ψεματα κανεις δεν ηξερε να πει, αλλα η πραγματικοτητα ηταν ότι, περα από το μονιμο προσωπικο που δεν μεταφεροταν ποτε πουθενα αλλου, κάθε ανθρωπος που ειχε εκπαιδευτει ή εστω ειχε επισκεφθει το νησι δεν ξαναπατουσε ποτε το ποδι του εκει.
Ο Tom, παρολα τα προβληματα υγειας του και την απεχθεια του για την θαλασσα, αποδειχθηκε εξαιρετικος εκπαιδευομενος. Οι ανωτεροι του αποφασισαν να τον προωθησουν στην Μοναδα Εκπαιδευσης Αξιωματικων, κι ετσι, τον Μαιο του 2106, σε ηλικια 26 ετων, αποφοιτησε με τον βαθμο του ανθυπασπιστη. Ανελαβε την διοικηση μιας τορπιλακατου η οποια συνοδευε εμπορικα πλοια μεχρι τον προορισμο τους. Αντιμετωπισε με επιτυχια αρκετες επιθεσεις πειρατων στον ωκεανο Norris και στην Μαυρη Θαλασσα και στα 30 του ηταν ηδη αντιναυαρχος. Επιβεβαιωνοντας την φιλελευθερη πολιτικη της Capitol οσον αφορουσε την εξελιξη που μπορουσε να εχει καποιος απλος πολιτης τοσο στην στρατιωτικη ιεραρχια οσο και στην κοινωνικη του θεση, ο Tom Johnson αποδειχτηκε η καταλληλοτερη επιλογη για την θεση του Διοικητη Στολου όταν ο προηγουμενος διοικητης φαγωθηκε από καρχαριες σε μια κρουαζιερα του.
Το 2114, εχοντας αποφασισει ότι ειχε ασχοληθει αρκετα με την καριερα του, αποφασισε να νοικοκυρευτει. Παντα ειχε διαφορες περιπετειουλες γιατι ηταν αυτό που η μανα του θα ονομαζε ‘κελεπουρι’, αλλα ποτε δεν ειχε κανει μια σχεση της προκοπης. Εξαλλου και η δουλεια του δεν ευνοουσε κατι τετοιο. Βγηκε αρκετα ραντεβου, αλλα τελικα βρηκε τον ερωτα στο προσωπο της αδελφης ενός φιλου του, της Nicki. Παντρευτηκαν τον Σεπτεμβριο του 2117, εκεινος στα 35 κι εκεινη στα 26. Εφυγαν για ταξιδι του μελητος στον Γανυμηδη, δυο μολις χρονια πριν την εισβολη της Bauhaus στον πλανητη.
Όταν ξεσπασε ο πολεμος, η Capitol αποφασισε να εκμεταλλευτει στο επακρον τις δυνατοτητες που της προσεφερε η Αφροδιτη οσον αφορουσε τις θαλασσιες εκτασεις της. Μετεφερε ένα μεγαλο μερος του στολου της στο Αρχιπελαγος Graveton και διορισε ως Γενικο Διοικητη τους τον Johnson. Το 2124, αφησε την γυναικα του (που ηταν ηδη εγκυος στο τριτο τους παιδι) και τις δυο του κορες και ανελαβε την διοικηση του Στολου της Αφροδιτης.
Υπο τις διαταγες του οι Capitol επιτεθηκαν στις ηδη υπαρχουσες ναυτικες βασεις της Bauhaus στα νησια Arkon και Esgar και τις εξολοθρευσαν και αποβιβαστηκαν με επιτυχια στην δυτικη ακτη της Ισημερινης ηπειρου και κατορθωσαν να προχωρησουν μεχρι το τροπικο δασος του Karnem. Οι προισταμενοι του τού αφησαν τον απολυτο ελεγχο του στολου και δεν ξαναασχοληθηκαν με τις θαλασσιες επιχειρησεις στην Αφροδιτη.
Η Bauhaus, εξουθενωμενη από τις μαχες τοσο στον πλανητη της οσο και στον Γανυμηδη, οπου η αντισταση των ανταρτων αποδεικνυοταν πολύ πιο ισχυρη απ’ ότι ειχε φανταστει ποτε ο Στραταρχης Paulus Dante, αργησε πολύ να απαντησει στις επιθετικες κινησεις της Capitol, με αποτελεσμα ο Johnson να καταφερει με συντονισμενα σχεδια μαχης να καταλαβει το μεγαλυτερο μερος του Αρχιπελαγους Graveton.
Εμπαινε πια το 2127 όταν αποφασιστηκε να σταλουν πλοια της Bauhaus, με διοικητη τον Weinstein, προσφεροντας στον Johnson έναν αξιο αντιπαλο επειτα από αρκετα χρονια.