Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

(26) Πυρ!

Αυτό που δεν ειχε υπολογισει καθολου ουτε ο Angus ουτε ο Augustus ηταν η επιμονη του Petrov να αποδειξει ότι δεν ειχε ξοφλησει. Του ανεθεσαν μια αποστολη που ηταν βεβαιοι ότι δεν θα καταφερνε να ολοκληρωσει και πονταραν πολλα στο προβλημα αλκοολισμου του που τον απετρεπε από το να καταστρωνει σχεδια. Ο Petrov ηταν το δολωμα, το ποντικι που θα κυνηγουσε η γατα για να πεσει στην παγιδα. Εκεινη την ωρα όμως και οι δυο τους θα ειχαν αλλαξει σχεδια αν εβλεπαν τον Petrov.
Καθως τα μαχητικα απογειωνονταν και τα βομβαρδιστικα επαιρναν την θεση τους στον διαδρομο απογειωσης του αεροπλανοφορου, ο Petrov βγηκε από την καμπινα του και σταθηκε με ολοισια την ραχη για πρωτη φορα τα τελευταια χρονια. Ο ψυχρος αερας του Graveton τον χτυπησε στο φρεσκοξυρισμενο προσωπο του και ανεμισε ελαφρα το μουστακι του που σημερα το ειχε περιποιηθει ιδιαιτερως. Ειχε πλυνει ο ιδιος την στολη του και τωρα την φορουσε μαζι με όλα τα παρασημα που ειχε κερδισει στην διαρκεια της καριερας του. Οι μεταλλικες επωμιδες του (αχρηστες στο ναυτικο, αλλα παρολα αυτά χρησιμοποιουνταν από τους αξιωματικους κυριως σε εορτασμους και συγκεντρωσεις) γυαλιζαν και το σημα της Bauhaus (που εμοιαζε με χρυσο γραναζι σε μπλε φοντο) αστραψε στις λιγοστες ακτινες του ηλιου που τρυπωσαν μεσα από τα συννεφα για λιγα δευτερολεπτα. Ειχε κανει μπανιο επι μια ωρα και ειχε βαλει οση κολωνια ειχε απομεινει στο μπουκαλι που του ειχε κανει δωρο η γυναικα του προ αμνημονευτων ετων και που το περισσοτερο ειχε εξατμιστει. Ενιωθε άλλος ανθρωπος και καθως στεκοταν αγερωχος στην γεφυρα του Kaiser και ατενιζε το πεπρωμενο του, θυμιζε την εποχη της ακμης του. Καποιοι από τους ναυτες του που τον ειδαν παγωσαν, σαν να μην μπορουσαν να καταλαβουν ποιος ηταν ο ανδρας που στεκοταν με τοση περηφανεια στο καταστρωμα και σοκαριστηκαν περισσοτερο όταν συνειδητοποιησαν ότι ηταν ο ιδιος ο κυβερνητης τους.
Ο Petrov ακουμπησε στην κουπαστη και αφησε το βλεμμα του να πλανηθει στον φαινομενικα ατελειωτο στολο της Capitol που μαυριζε την θαλασσα μπροστα του, σχεδον ως τα παραλια της Ισημερινης ηπειρου. Αυτή ηταν η ωρα του θριαμβου του.
Χαμογελασε κατω από τα μουστακια του και φωναξε με ολη του την δυναμη:
«ΠΥΡ!!!»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου