(18) Σκέψεις

Θυμηθηκε την αποβαση στην δυτικη ακτη της Ισημερινης Ηπειρου μερικους μηνες νωριτερα και την σφαγη που επακολουθησε. Ο ιδιος ειχε παρακολουθησει την μαχη από την γεφυρα του καταδρομικου ‘Elvis’. Ο πολεμος στην ξηρα δεν εμοιαζε ουτε στο ελαχιστο με τον πολεμο στην θαλασσα. Στην ξηρα εβλεπες ποιον σκοτωνες, ηταν ανθρωπος σαν κι εσενα, με σαρκα και οστα. Καταλαβαινες ότι, όπως κι εσυ, ειχε αφησει την οικογενεια του πισω για να ερθει και να πολεμησει για έναν σκοπο που κανεις δεν ηξερε ποιος ηταν. Ισως αυτος που μολις ειχες σκοτωσει να ειχε τα ιδια ενδιαφεροντα με σενα, να ακουγε την μουσικη που σου αρεσει κι εσενα, να του αρεσε να περναει τα βραδια του Σαββατου παρεα με δυο-τρεις κολλητους, ένα καφασι φτηνες μπυρες και ένα σωρο βρωμικες ιστοριες, ισως αν τα ειχε φερει διαφορετικα η ζωη να ησασταν φιλοι. Κι όταν βυθιζες την ξιφολογχη στο στηθος του και τον ενιωθες να προσπαθει να παρει τις τελευταιες του ανασες, να προσπαθει να μειωσει τον πονο, να κρατηθει λιγα πολυτιμα δευτερολεπτα ακομα στην ζωη, τοτε ισως και να θυμοσουν ότι αυτος ο ανθρωπος ειχε αγαπηθει και ειχε αγαπησει, ειχε ονειρα που ισως πραγματοποιηθηκαν και ισως όχι, ειχε μια ελπιδα ότι θα επεστρεφε στα αγαπημενα του προσωπα ζωντανος, ακριβως όπως κι εσυ.
Στην θαλασσα ηταν διαφορετικα τα πραγματα. Οι στοχοι σου ηταν πρασινες κουκιδες στο σοναρ που αν τις πετυχαινες απλως εξαφανιζονταν – ένα γαμημενο βιντεοπαιχνιδι του μακρυνου παρελθοντος. Κανενα προσωπο να σε στοιχειωσει, καμια ιστορια να ειπωθει. Απλως πρασινες κουκιδες. Ο Tom ειχε αναρωτηθει πολλες φορες για το αν αυτος ηταν ο λογος που οι αξιωματικοι του Ναυτικου (και εβαζε και τον εαυτο του αναμεσα τους) κοιμοντουσαν πιο ησυχα τις νυχτες απ’ότι οι συναδελφοι τους του Πεζικου, και ειχε αποφασισει ότι ενας από τους λογους που εκανε αυτή την αυθαιρετη υποθεση πραγματικοτητα ηταν αυτος ακριβως. Οι πρασινες κουκιδες που εξαφανιζονταν.
Ειχε δει κατι απεριγραπτο. Ηταν εμπειρος αξιωματικος, αλλα της θαλασσας. Αυτό που εβλεπε με τα κυαλια του ξεπερνουσε κάθε ταινια που ειχε δει, κάθε βιβλιο που ειχε διαβασει, κάθε ιστορια που του ειχαν διηγηθει. Ηταν ένα σφαγειο, οπου λυσσασμενα πλασματα επαιρναν το ένα την ζωη του αλλου αμειλικτα, αδιαφορα. Καθως οι καπνοι της μαχης πυκνωναν και το ‘Elvis’ αναγκαζοταν να απομακρυνθει από την παραλια ο Tom εδωσε τα κυαλια του στον αξιωματικο υπηρεσιας και αποσυρθηκε στο δωματιο του. Ειχε δει αρκετα.