(7) Εκπαίδευση

Αργα το βραδυ ο Ivan καθοταν στα σκαλοπατια του κτιριου οπου διεμεναν και παρακολουθουσε τον εναστρο ουρανο καπνιζοντας, βυθισμενος στις σκεψεις του. Μερικα μετρα μακρυα του ο σκοπος σουλατσαρε με αργο βημα περα δωθε. Ο Ivan ουτε καν ακουσε τα σιγανα βηματα του Bachman που ηρθε κι εκατσε διπλα του.
“Δε σε πιανει υπνος ε; Ουτε εμενα.”
“Μμμ.”
“Πρωτη νυχτα μακρυα απο το σπιτι...εννοω να κοιμαμαι καπου αλλου κι οχι να ταξιδευω. Να σου παρω ενα;” ρωτησε, δειχνοντας το πακετο με τα τσιγαρα που ηταν αφημενα πλαι στον Ivan.
“Οχι.”
Ο Robert δεν απαντησε. Κοιταξε κι αυτος προς τον ουρανο, χωρις να μιλαει. Ο Ivan ενιωσε αβολα.
“Κοιτα, μη με παρεξηγησεις για τα τσιγαρα - ”
“Δεν προκειται.”
“ - αλλα εχω ορκιστει στον εαυτο μου να μην πιασω φιλιες μεχρι να τελειωσει ο πολεμος. Γι' αυτο, αν δε σε πειραζει, θα ηθελα λιγο την ησυχια μου.”
Ο Robert κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
“Καταλαβαινω. Καληνυχτα.”
Σηκωθηκε κι εκανε να φυγει, αλλα κοντοσταθηκε. Εξυσε το κεφαλι του.
“Ξερω οτι δε σε ενδιαφερει η γνωμη μου, αλλα νομιζω οτι εχεις παρει εναν ηλιθιο ορκο. Δεν ξερεις ποτε θα τελειωσει ο πολεμος. Δεν εχω πολεμησει οπως εσυ, αλλα απ' οτι καταλαβαινω αυτη θα ειναι πλεον η ζωη μας. Γιατι να μην κανεις φιλιες;”
Ο Ivan τραβηξε μια τελευταια ρουφηξια και αναστεναξε.
“Καταταχτηκα με τον κολλητο μου. Εκπαιδευτηκαμε μαζι. Οπως λες κι εσυ, συνεχισαμε την ζωη μας σε διαφορετικες συνθηκες. Μας εστειλαν μαζι στην Κοκκινη Γραμμη. Ξερεις τι εγινε;”
“Σκοτωθηκε;” ρωτησε ο Robert με επιφυλαξη.
“Οχι, δε σκοτωθηκε. Δεν μπορεις να πεις οτι σκοτωθηκε απλως γιατι ετσι δεν βλεπεις ολοκληρη την εικονα. Ενα βλημα απο αρμα τον εκοψε στην μεση – το ακους; Στην μεση!”
Ο Robert ανατριχιασε.
“Ημουν διπλα του. Στην ουσια ειδα την τροχια του βληματος, να τον διαπερναει και να καρφωνεται στον στοχο του. Ο κολλητος μου ετυχε να ειναι στη μεση.”
Αναψε ενα καινουργιο τσιγαρο, ενω ο Robert καθοταν διπλα του. Ο Ivan συνεχισε με χαμηλη, αργη φωνη.
“Τα παρατησα ολα – οπλα, εξαρτυση, κρανος και ετρεξα στο πλαι του. Ηταν ακομα ζωντανος, αν και τα αντερα του σερνονταν στο χωμα. Μπορουσε να δει τα ποδια του να βρισκονται εναμιση μετρο μακρυα του. Μπορουσε να καταλαβει τι ειχε συμβει, προλαβε να συνειδητοποιησει οτι πεθαινε.”
Η φωνη του ετρεμε και τραβηξε τρεις απανωτες ρουφηξιες απο το τσιγαρο.
“Ημουν διπλα του και του κρατουσα το χερι καθως επαιρνε τις τελευταιες του ανασες. Και περνουσαν απο το μυαλο μου οσα ειχαμε περασει μαζι ολα τα προηγουμενα χρονια.”
Εμειναν σιωπηλοι για λιγο. Ο Robert δεν ηξερε τι να πει.
“Δεν ηταν ο μονος. Γνωρισα πολλους στην Κοκκινη Γραμμη, ειδα παλιους γνωστους που δεν περιμενα οτι θα ξαναβλεπα εκει, και τους ειδα να σκοτωνονται με πολυ χειροτερους τροπους απ' οτι ο Jonas. Οταν ολοι τους ειχαν πλεον φυγει αποφασισα να μην ξανακανω φιλιες. Ετσι απλα.”
Εσβησε το τσιγαρο στο μαρμαρο της σκαλας κι ατενισε παλι τα αστερια. Ειχε χρονια ολοκληρα να τα δει. Στην Κοκκινη Γραμμη ο ουρανος ηταν μονιμα γεματος απο καπνους. Ακομα και κατα την διαρκεια της Μεγαλης Μερας, το μονο που μπορουσες να δεις ηταν ενα αχνο περιγραμμα του ηλιου σε εναν πορτοκαλι ουρανο.
“Ειναι...ειναι ασχημο...” ψελλισε ο Robert, σαν να συνειδητοποιουσε μολις για που προοριζοταν. Αυτο που ειχε περιγραψει ο Ivan θα μπορουσε να ηταν το μελλον του. Δεν ηθελε να τον πιεσει αλλο. Του ευχηθηκε καληνυχτα και ξαναμπηκε στον λοχο.
Ο Ivan αναψε αλλο ενα.

Εμειναν στο Vladinburg για τρεις εβδομαδες. Δυο μερες μετα την καταταξη τους, ηρθε σημα απο το Υπουργειο Πολεμου που ανεφερε ποια θεση θα αναλαμβανε ο καθενας τους, καθως επισης και σε ποιο πλοιο θα παρουσιαζονταν. Ο Robert ετυχε να παρουσιαζεται μαζι με τον Ivan στο θωρηκτο Ustinov, που θα αποτελουσε ενα απο τα τεσσερα διοικητικα πλοια του στολου.
Αμεσως μετα ξεκινησαν τα μαθηματα, τα οποια γινονταν σε αιθουσες εικονικης πραγματικοτητας. Ο χρονος ηταν ελαχιστος για να μαθουν ακομα και τα βασικα. Την τελευταια εβδομαδα εκαναν και δυο βολες, οπου διεπρεψε οπως ηταν φυσικο ο Ivan.

Στις 30 Σεπτεμβρίου ολοι οι νεοσυλλεκτοι φορτωθηκαν σε φορτηγα και μεταφερθηκαν μεχρι το λιμανι του Vladinburg, που μαζι με την Gerlitsche αποτελουσαν τα μεγαλυτερα λιμανια του Ισταρ. Η αναχωρηση του στολου οριστηκε για τις 11 Ιανουαρίου 2138.