(6) Νεοσύλλεκτοι

Οταν στο προαυλιο ειχαν μαζευτει καμια εκατοστη ατομα που περιμεναν νευρικα το τι θα επακολουθουσε υπο το αγρυπνο και κοροιδευτικο βλεμμα μερικων παλιοτερων, ενας ψηλος αντρας με τετραγωνο σαγονι και ψυχρο βλεμμα εμφανιστηκε. Αμεσως δοθηκε η εντολη για προσοχη απο εναν αρχιλοχια που βρισκοταν στην ιδια παρεα με τους παλιοτερους. Ο αντρας συστηθηκε ως Ταγματαρχης Aker και τους εκανε μια εισαγωγη σχετικα με το ποσο χρησιμη ηταν η βοηθεια τους στην εταιρεια. Ο Ivan, που τα ειχε ξανακουσει αυτα, εστω και λιγο παραλλαγμενα, γρηγορα επαψε να δινει προσοχη στα λογια του.
Παραδοξως η ομιλια τελειωσε γρηγορα και οι εκατο νεοσυλλεκτοι βρεθηκαν να κατευθυνονται στην αποθηκη του στρατοπεδου, οπου θα παραλαμβαναν τα απαραιτητα.

Στην ιματιοθηκη υπηρχαν τριαντα υπαλληλοι που δουλευαν πυρετωδως. Οι στολες του ναυτικου ηταν πιο απλες και δεν περιελαμβαναν τις μεταλλικες θωρακισεις που υπηρχαν στο πεζικο και που προσθεταν γυρω στα δεκαπεντε κιλα βαρος στους στρατιωτες. Και οι ναυτες δεν ηταν υποχρεωμενοι να φορουν κρανος, παρα μονο το πηλικιο τους. Πηραν απο δυο στολες ο καθενας, ενα ζευγαρι αρβυλα και ενα μεταλλικο ταμπελακι με τον αριθμο μητρωου και την ομαδα αιματος τους. Ονομα δεν υπηρχε γραμμενο πουθενα - ποιος το χρειαζοταν αλλωστε σε εναν πολεμο;
Οταν τελειωσαν απο εκει πηγαν να παραλαβουν και τον υπολοιπο εξοπλισμο τους. Τους εδωσαν ενα μικρο πακετο που περιελαμβανε τα βασικα: γαζες και σουλφαμιδοσκονη, ραμματα, ενα φλασκι για νερο, τεσσερις κονσερβες για τις πολυ δυσκολες μερες, ενα ρολο χαρτι υγειας («Θα μας βγαλει τουλαχιστον τρεις μηνες» σχολιασε κακοκεφα ο Bachman), ενα σακουλακι με καπνο και χαρτακια («Θα μας εκπαιδευσουν και πως να στριβουμε;» ρωτησε παλι ο Bachman που ξαφνου ειχε γινει πολυ ομιλητικος και ειχε ορεξη για σχολια καταπως φαινοταν), μια θηκη για σαπουνι (και το σαπουνι), γυαλιστικο για τα αρβυλα, βελονες και κλωστες («Και μας λεγαν οτι θα γινουμε αντρες στον στρατο!» ξανασχολιασε ο Bachman, μεχρις οτου ο Ivan του ειπε να σκασει επιτελους). Οταν τελειωσαν, μαζευτηκαν στο προαυλιο και περιμεναν τον αρχιλοχια που θα τους οδηγουσε στους λοχους τους.
Ο Ivan αισθανοταν οτι δεν κουβαλουσε τιποτα. Θυμοταν οτι στην Κοκκινη Γραμμη ηταν υποχρεωμενος να φορα ολοκληρο τον εξοπλισμο του, συν την αντιασφυξιογονα μασκα του, λογω των δηλητηριωδων αεριων που εκτοξευαν η μια εταιρεια στην αλλη. Δεν την εβγαζε ουτε οταν κοιμοταν, για να ειναι μονιμως σε ετοιμοτητα. Και ο εξοπλισμος τους δεν περιοριζοταν σε ενα μικρο πακετο με τα βασικα, αλλα σε ολοκληρο σακιδιο που περιελαμβανε αναμεσα σε αλλα και μια μικρη σκηνη για καποια εκτακτη αναγκη. Πραγματικα ενιωθε αναλαφρος τωρα.
Απο την αλλη, οι υπολοιποι νεοσυλλεκτοι ενιωθαν οτι κουβαλουσαν το ιδιο τους το σπιτι. Ολοι μαζι κατευθυνθηκαν υπο τις οδηγιες του αρχιλοχια, που φαινοταν να βαριεται αφορητα, στο κτιριο οπου θα εμεναν για τις επομενες μερες, οσο δηλαδη θα κρατουσε η θεωρητικη εκπαιδευση τους.