(2) Ένας νέος στρατός

Στο Vladinburg δημιουργηθηκαν εξι νεα ναυπηγεια τα οποια αρχισαν να δουλευουν με ταχυτατους ρυθμους, και μεχρι τα τελη του 2137 ειχαν δημιουργηθει σαραντα νεα αεροπλανοφορα, 678 υποβρυχια, και εκατον εξηντα θωρηκτα, δημιουργωντας εναν καινουργιο πανισχυρο στολο. Υπηρχε ομως ενα βασικο προβλημα: ποιοι θα επανδρωναν τα πλοια.
Το μονιμο προσωπικο του στολου ειχε εξολοθρευθει κατα την διαρκεια της ναυμαχιας του Anchra Bay. Ετσι, για πρωτη φορα στην ιστορια της εταιρειας, εγινε επιστρατευση σε ολους τους αρρενες πολιτες ανω των 15 ετων. Επισης, ζητηθηκαν και γυναικες εθελοντες, αλλα η ανταποκριση ηταν απογοητευτικη: μολις 237 γυναικες απαντησαν θετικα στην προσκληση.
Ενοψει του μεγαλεπηβολου σχεδιου του Dante ανακληθηκαν μελη του πεζικου απο την Κοκκινη Γραμμη και τον Γανυμηδη και μετατεθηκαν στο ναυτικο, μια κινηση που αποδυναμωνε τα υπαρχοντα μετωπα και εμπεριειχε πολυ ρισκο, μιας και οι στρατιωτες αυτοι δεν ειχαν καμια εμπειρια απο θαλασσιο πολεμο.

Το φθινοπωρο του 2137 οργανωθηκε μια αποστολη απο το γραφειο στρατολογιας της εταιρειας στα μικρα νησια των χιλιων νησων, με σκοπο να βρουν ατομα προθυμα να πολεμησουν με το μερος τους. Τρια πλοια ξεκινησαν με ακρα μυστικοτητα και καταφεραν να περασουν απο τον αποκλεισμο των πλοιων της Capitol.
Οι γηγενεις κατοικοι των νησιων ζουσαν μια ειρηνικη ζωη μακρυα απο τον πολεμο, που μονο αυτοι, οι κατοικοι της Luna και οι κατοικοι της Βικτωρια ειχαν καταφερει. Μιας και κατα την περιοδο του πολεμου οι κατοικοι αυτοι αποτελουσαν την δευτερη γενια (δηλαδη ειχαν γεννηθει και μεγαλωσει στα νησια αυτα) δεν επασχαν απο το αισθημα χρεους των πατεραδων τους, που θεωρουσαν οτι οφειλαν τα παντα στην ετιαρεια τους επειδη τους ειχε χρισει ως τους εκλεκτους που θα την ακολουθουσαν στην Αφροδιτη. Ως εκ τουτου δεν ενιωθαν καμια υποχρεωση απεναντι στην Bauhaus ωστε να την ακολουθησουν στον πολεμο που αυτη διεξηγαγε.
Οι κατοικοι των Χιλιων Νησων ακολουθουσαν μια ζωη αποκομμενη απο την ζωη της εταιρειας. Η Bauhaus δεν ειχε ποτε ψηφισει καποια χρηματοδοτηση για την βελτιωση των συνθηκων στα νησια, και θυμοταν τους κατοικους της μονο σε καποιες περιπτωσεις ψηφοφοριας νεων νομοσχεδιων (θεματα διαδοχης δεν ετιθετο βεβαια). Οι νησιωτες ηταν ανθρωποι απλοι, σκληροι και ξεροκεφαλοι: παλευαν καθημερινα με τα στοιχεια της φυσης για να βγαλουν τα προς το ζειν και οι διαφορες πολιτικες ραδιουργιες και ψηφοφοριες τους αφηναν παγερα αδιαφορους. Ο μεσος ορος ζωης τους ηταν μολις τα 36 χρονια (κατι που οπως αποδειχθηκε με επιστημονικες μελετες αργοτερα οφειλοταν εν μερει και στην ραδιενεργεια που προηλθε απο τις βυθισεις των πυρηνοκινητων υποβρυχιων κατα την διαρκεια του υποβρυχιου πολεμου του Graveton αλλα και στα κοιτασματα του ουρανιου που βρισκονταν στον βυθο του αρχιπελαγους) και δεν ειχαν καμια ορεξη να τον μειωσουν πολεμωντας για την εταιρεια.
Λιγες μερες μετα την αφιξη της επιτροπης απο το Ισταρ δημιουργηθηκε μια χαλαρη ομοσπονδια με μελη διαφορους κατοικους των τοπικων κοινωνιων, οι οποιοι αρνηθηκαν να στειλουν δυναμεις για την ενισχυση της Bauhaus. Τα μελη της επιτροπης εφυγαν απραγα και εξαλλα με την συμπεριφορα τους, και εχοντας δωσει σιωπηλο ορκο να εκδικηθουν τους νησιωτες, κατι που τελικα δεν εγινε μιας και υπηρχαν πολυ σοβαροτερα προβληματα που ταλανιζαν την εταιρεια.
Αυτη η συμμαχια των νησιωτων ονομαστηκε Ομοσπονδια των Χιλιων Νησων. Αργοτερα οργανωθηκαν καλυτερα και τελικα, μετα το τελος του πολεμου, αναγκασαν την διοικηση της Bauhaus να τους δεχτει ως εκπροσωπους της νεας επικρατειας που δημιουργηθηκε, και ονομαστηκε επικρατεια των 1000 Νησων.