(13) Εκδίκηση και τιμωρία

Εκδικηση

O Yori κοιταξε τον Tanaka με απεχθεια. Ο “ναυαρχος” του ειχε αποκοιμηθει για αλλη μια φορα στην θεση του. Ροχαλιζε ελαφρα και σαλιο κυλουσε στο σαγονι του. Ο Yori κοντοσταθηκε. Δεν ηθελε να τον ξυπνησει, αλλα απο την αλλη ο διοικητης ειχε δωσει ρητες εντολες να τον ειδοποιησουν οταν θα εβλεπαν στο σοναρ ιχνη των εχθρων. Το ζυγισε λιγο ακομα στο μυαλο του και αποφασισε να το ρισκαρει.
Τον σκουντηξε ελαφρα κι ο Tanaka αναδευτηκε στον υπνο του. Μουγκρισε κατι απροσδιοριστο κι επειτα ανοιξε το μοναδικο του ματι. Το βλεμμα του καρφωθηκε στον Yori κι επειτα ρωτησε με βαρια φωνη.
“Τι τρεχει;”
“Κυριε διοικητα, ειχατε πει να σας ξυπνησω αν ειχαμε καποια ενδειξη στο σοναρ.”
“Και λοιπον;”
“Εχουμε καποιες ενδειξεις για εναν αρκετα μεγαλο στολο που μας πλησιαζει.”
Τα νευρα του Tanaka τσιτωσαν.
“Τι ειναι; Επιστρεφει η Bauhaus;”
“Οχι κυριε...εκτος κι αν γυριζουν πισω τα υποβρυχια της. Οι αναφορες των πυργων ελεγχου μας δεν βλεπουν τιποτα στην επιφανεια. Αλλα...”
Ο Yori διστασε.
“Τι;” ρωτησε ανυπομονα ο Tanaka. “Τι ειναι γαμωτο, μ' εσκασες!”
“Κυριε, ο στολος ειναι πολυ μεγαλος για να ανηκει στην Bauhaus. Θα μπορουσε να ειναι υποβρυχια της Capitol ή...ή...”
Ο Tanaka τον κοιταζε ετοιμος να εκραγει. Ο Yori αποφασισε να βιαστει.
“Θα μπορουσε να μην ειναι στολος, αλλα κοπαδι κητοειδων.”
Ο Tanaka αναστεναξε ανακουφισμενος.
“Αυτο ηταν ολο; Και τι εγινε...”, διαβασε το ταμπελακι με το ονομα του στο στηθος, “Yori; Πρωτη φορα θα κυνηγησουμε κητοειδη; Ετοιμαστε τις τορπιλες και χτυπηστε τα οταν πλησιασουν.”
“Κυριε διοικητα, ειναι παρα πολλα. Ισως να μην εγινα απολυτα κατανοητος...”
Ο Tanaka σηκωθηκε ορθιος. Ο θυμος του ηταν ετοιμος να ξεσπασει.
“Καταλαβα πολυ καλα, ναυτη. Ισως εσυ να μην με καταλαβες. Σου εδωσα καποιες διαταγες, σωστα; Γιατι λοιπον εισαι ακομα εδω και με τυραννας, αντι να πας και να ειδοποιησεις τον στολο μας;” ρωτησε με χαμηλη φωνη γεματη απο οργη.
“Μα...μαλιστα...” καταφερε να ψελλισει ο Yori και απομακρυνθηκε. Δεν του αρεσε η κατασταση και ο διοικητης τους δεν ηξερε που μπορει να εμπλεκαν.
Παρολα αυτα εδωσε διαταγη σε ολα τα υποβρυχια του στολου να περασουν στην εμπροσθοφυλακη και να προετοιμαστουν για μαχη. Τα υπολοιπα πλοια παρεμειναν στις θεσεις τους, σε κατασταση επιφυλακης.

Πισω στο Rosecrans, ο Gebrecht εδωσε εντολη να παρακολουθουνται τα στιγματα του κοπαδιου και να του δινεται αναφορα για καθε αλλαγη. Προς τις απογευματινες ωρες της 27ης Ιουνιου 2138 ο Karl, ενας απο τους πιο εμπειρους χειριστες του σοναρ του στολου τον ειδοποιησε, χωρις καν το βλεμμα του να αφησει την οθονη:
“Κυριε διοικητα, το κοπαδι διασπαστηκε σε τρια μερη. Πλησιαζουν την Mishima ολο και περισσοτερο. Πιθανοτατα να τους εχουν φτασει μεσα στην επομενη ωρα.”
Ο Gebrecht το σκεφτηκε για λιγο. Μαλλον η σκεψη του ηταν σωστη, οσο κι αν η λογικη του του ελεγε αλλα.
“Σε ευχαριστω Karl. Για οτι νεοτερο με ενημερωνεις.”
Δεν του διεφυγε η συμπτωση. Ο στολος της εταιρειας του ειχε χωριστει στα τρια με σκοπο να εξοντωσει τον αντιπαλο, κατι που ειχαν κανει και τα κητοειδη. Αραγε τα κητοειδη ειχαν μεγαλυτερη νοημοσυνη απ' οτι νομιζαν οι ανθρωποι, ή το σχεδιο του Στραταρχη τους ηταν πολυ απλοικο;
Εχοντας κατι να σκεφτεται, εστρεψε την προσοχη του στον υποβρυχιο χαρτη της περιοχης και περιμενε.

Το Hinode πηρε θεση ακριβως στο μεσον της παραταξης που ειχαν δημιουργησει τα υποβρυχια της Mishima, τα οποια ειχαν δημιουργησει ενα μεγαλο μετωπο σε δυο σειρες και περιμεναν. Το κοπαδι μειωνε ολο και περισσοτερο την αποσταση και οχι μονο δεν φαινοταν να επιβραδυνει, αλλα αυξανε και την ταχυτητα του. Στα υποβρυχια ειχαναρχισει να πανικοβαλλονται. Ο Yori παρακολουθουσε καθιδρος την οθονη του σοναρ, οταν ο Tanaka μπηκε στο δωματιο ελεγχου του Hinode, σκουπιζοντας τον γαντζο που ειχε αντι για χερι.
“Τι γινεται Yori;” ειπε ευδιαθετα. Ο Yori δεν απαντησε. Ο ασυρματιστης πηρε το λογο, μιας και αν υπηρχε κατι που ο Tanaka σιχαινοταν ηταν να τον αγνοουν.
“Το κοπαδι μας πλησιαζει κυριε. Σε λιγο θα εχουν συγκρουστει μαζι μας.”
“Και τι περιμενετε; Γιατι δεν πυροβολειτε;”
“Η ακτινα πυρος μας δεν τα φτανει ακομα”, απαντησε ο Yori, χαμενος μεσα στα λευκα στιγματα του σοναρ. “Πρεπει να περιμενουμε να μας πλησιασουν κι αλλο.”
“Οταν χρειαστω υποδιοικητη Yori, θα σε εχω υποψη μου. Προς το παρον οι εντολες σου ειναι απλες: πυροβοληστε το αναθεματισμενο το κοπαδι!”
Ο Yori στραφηκε προς το μερος του.
“ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Θα πανε χαμενες οι μισες τορπιλες! Γιατι δεν ακους ποτε; Τα ιδια ελεγε κι ο Akira και δεν τον ακουσες ποτε! Γι' αυτο φτασαμε εδω που φτασαμε! Και το κολλημα σου με τα κητοειδη και τις φαλαινες! Γιατι δεν τα αφηνες στην ησυχια τους; Δεν μπορουσες να το κανεις αυτο;”
Ο Tanaka τον κοιταξε με λυκισιο βλεμμα. Στα σχιστα ματια του καθρεφτιστηκε μονο για μια στιγμη η τρελα που εκρυβε μεσα του. Επειτα χαμογελασε, ενα ψευτικο χαμογελο ολο δοντια. Ο Yori, μετα το ξεσπασμα του, ζητησε ταπεινα συγγνωμη και στραφηκε παλι προς το σοναρ, περισσοτερο ιδρωμενος απο ποτε, αλλα αυτη τη φορα επειδη ειχε αντιμιλησει στον διοικητη του. Ο τρομος της επικειμενης επιθεσης των κητοειδων εμοιαζε πολυ μακρινος τωρα. Το πληρωμα ειχε μεινει αμιλητο.
Ο Tanaka διεσχισε με αθορυβα βηματα το δωματιο ελεγχου και σταθηκε πισω απο τον Yori, ο οποιος ξεροκαταπιε, αλλα δεν γυρισε το βλεμμα του. Προσευχηθηκε απο μεσα του στους θεους των προγονων του.
Ο Tanaka εμεινε για λιγο πισω του σκεφτικος κι επειτα κουνησε το κεφαλι του, προσπαθωντας να φανει θλιμμενος. Δεν επεισε κανεναν απο το πληρωμα που τον παρακολουθουσε κρυφα.
Με μια ξαφνικη κινηση εχωσε τον γαντζο στο προσωπο του Yori, ο οποιος ουρλιαξε απο τον πονο. Ο γαντζος χωθηκε στο δεξι του μαγουλο, εσκισε τον μυ, και καρφωθηκε στο κοκαλο κατω απο το ματι του. Ο Tanaka τραβηξε με μανια το χερι του και η σαρκα επεσε πανω στον πινακα ελεγχου. Με αλλη μια κινηση εχωσε τον γαντζο στο ματι του Yori. Το μεταλλο σκαλωσε προς στιγμην στην κογχη, αλλα με αλλη μια γρηγορη κινηση απελευθερωθηκε. Ο Yori ειδε το ματι του να πεταγεται στο σοναρ, απ' οπου κυλησε αφηνοντας μια λεπτη γραμμη απο βλεννα. Ξεπνοος απο τον φρικτο πονο, προσπαθησε να σηκωθει, αλλα δεν μπορουσε καν να κουνηθει απο το σοκ. Απλωσε τα χερια του για να πιασει το προσωπο του ή εστω τον γαντζο, αλλα ο Tanaka δεν τον αφησε. Αυτη τη φορα ο γαντζος μπηκε στο στομα του Yori, θρυμματιζοντας αρκετα δοντια και σκιζοντας ολο του το μαγουλο. Ο Tanaka γελουσε σαν μανιακος. Καποια μελη του πληρωματος ειχαν σηκωθει απο τις θεσεις τους, αλλα κανεις δεν τολμησε να ανακατευτει.
Ο διοικητης συνεχισε να γδερνει και να γδερνει και να γδερνει το προσωπο του Yori, ο οποιος δεν μπορουσε πλαον να φωναξει απο τον πονο, απλως κλαψουριζε. Ο Tanaka τον αρπαξε και τον πεταξε στο πατωμα, στην μεση του δωματιου. Ολη η δεξια του μερια ηταν μαδημενη και αιμα εσταζε παντου. Οι ναυτες ανατριχιασαν. Ο Yori συρθηκε λιγο προς την εξοδο, αλλα δεν ειχε καθολου δυναμεις. Ο Tanaka τον πατησε με το ποδι στην μεση και ενας ανατριχιαστικος ηχος απο κοκαλο που σπαει ακουστηκε. Ο Yori βογκηξε.
“Οπως καταλαβαινετε, ειμαι αντιθετος σε τετοιες κινησεις. Αλλα πολυ φοβαμαι οτι επρεπε να αποδοθει δικαιοσυνη αμεσα, μιας και μια δικη στο ναυτοδικειο θα κρατουσε πολυ,” απευθυνθηκε στα υπολοιπα μελη με ηρεμη, μετρημενη φωνη.
Επειτα εβγαλε το μαχαιρι του και εκοψε με μια αργη, γεματη σαδιστικη ευτυχια, τον λαιμο του Yori.
Σηκωθηκε και τιναχτηκε.
“Μαζεψτε τον,” διεταξε, αλλα πριν προλαβει κανεις να κουνηθει μια εκρηξη ταρακουνησε το Hinode.

Οσο ο Tanaka ασχολιοταν με την απονομη δικαιοσυνης του, το κοπαδι τους ειχε σχεδον φτασει. Ολα τα υποβρυχια περιμεναν μια διαταγη απο το Hinode, που ομως δεν ερχοταν. Ηταν το Sendai, το πρωτο υποβρυχιο δεξια απο το Hinode, που αποφασισε να πυροβολησει πρωτο. Η πυροδοτηση ταρακουνησε τα πιο κοντινα υποβρυχια, και ηταν αυτη που καταφερε να επαναφερει στα συγκαλα του τον Tanaka.

Ο διοικητης κοιταξε το σοναρ και ειδε τα λευκα στιγματα στο κεντρο της οθονης.
“Σκατα...” ψιθυρισε.

Το κοπαδι ειχε διασπαστει σε τρια μερη, και μονο το μεσαιο ακολουθησε την διαδρομη που ειχαν τα κητοειδη μεχρι τοτε. Τα υπολοιπα δυο απομακρυνθηκαν και περικυκλωσαν τα υποβρυχια της Mishima απο δεξια κι αριστερα. Το μεσαιο μερος, που το αποτελουσαν και τα περισσοτερα κητοειδη, επεσε με ολη του την ορμη στο κεντρο της παραταξης της Mishima.
Ενα τεραστιο κητοειδες, πιθανοτατα ο πατριαρχης του κοπαδιου, χτυπησε με το ρυγχος του το Hinode, προκαλωντας του αναριθμητες ρωγμες σε ολα τα καταστρωματα του. Το πληρωμα βρεθηκε με τα μουτρα στο πατωμα, ενω ο Tanaka πανικοβλητος εδινε ανεφαρμοστες εντολες δεξια κι αριστερα.
Τα υπολοιπα πλασματα χτυπησαν με την σειρα τους τα υπολοιπα υποβρυχια, αλλα αυτο δεν ηταν το τελος. Πισω τους ακολουθουσαν κι αλλα κητοειδη, κι απο πισω κι αλλα, κι αλλα, που με την σειρα τους χτυπουσαν τα υποβρυχια αλλεπαλληλα, χωρις να τους αφηνουν χωρο ή χρονο να αντεπιτεθουν. Σαν τα κυματα που εσκαγαν στο Anchra Bay και σε ολα τα νοτια παραλια της Ισημερινης Ηπειρου, τα κητοειδη επεσαν με ολη την ορμη και την μανια τους πανω σε αυτους που τα ειχαν πονεσει τοσο πολυ ολα τα προηγουμενα χρονια. Δεν υπηρχε κανενας οικτος, καμια συμπονοια καθως τα υποβρυχια αρχιζαν να μπαζουν νερα και να βυθιζονται στα αβυσσαλεα βαθη του Schwarztot, παρα μονο τα χτυπουσαν ξανα και ξανα και ξανα. Εκτος απο την μια τορπιλη που ειχε ριξει το Sendai, και που δεν ειχε καν βρει στοχο, καμια αλλη δεν εκτοξευτηκε. Στα τελευταια μιλια τα κητοειδη ειχαν αναπτυξει ολη τους την ταχυτητα και δεν υπηρχε χρονος για την Mishima να αμυνθει. Ολο το κεντρο του μετωπου της κατερρευσε και τα υποβρυχια αρχισαν να βυθιζονται ενα-ενα, αφηνοντας πισω τους μια μεγαλη γραμμη απο φυσαλιδες. Τα κητοειδη που ειχαν χωριστει απο το κοπαδι πλησιασαν καποια υποβρυχια που ειχαν καταφερει να απομακρυνθουν, μονο και μονο επειδη βρισκονταν στα ακρα της γραμμης.
Και οι τελευταιες δυναμεις της Mishima εξολοθευτηκαν μεσα σε δεκα λεπτα. Ο στολος που ειχε αποτυχει να καταστρεψει ολοσχερως η Bauhaus σε δεκαπεντε ωρες στο Anchra Bay, ειχαν εξαλειφθει σε λιγοτερο απο μιση ωρα. Τα κητοειδη, αδιαφορωντας για την καταστροφη που ειχαν φερει, ορμησαν προς την επιφανεια, εκει οπου περιμενε ο υπολοιπος στολος.

Δεν υπηρξε κανενας επιζων απο την επιθεση των κητοειδων ωστε να μπορεσει να περιγραψει τις τελευταιες ωρες των Mishima. Παρολα αυτα οσοι εζησαν εκεινες τις στιγμες θα μπορουσαν να συμφωνησουν σε ενα και μοναδικο πραγμα: δεν ειχαν ξαναδει τιποτα σαν κι αυτο.
Το θωρηκτο Kim-Yu ηταν το πρωτο που χτυπηθηκε απο τον στολο. Το πλοιο ανασηκωθηκε τρια μετρα απο την επιφανεια της θαλασσας και επειτα προσγειωθηκε στα πλαγια. Ταυτοχρονα αλλα τριαντα πλοια χτυπηθηκαν στα υφαλα τους και ακολουθησαν την μοιρα του θωρηκτου. Μεσα σε τρια λεπτα ηρθε το δευτερο κυμα επιθεσης. Ο Schwarztot γεμισε συντριμμια και πτωματα. Απο τις αρχικες συγκρουσεις κανενα πλοιο δεν μπορεσε να επανελθει. Τα επομενα χτυπηματα απλως επιβεβαιωσαν την καταστροφη.
Εκρηξεις ακουστηκαν, καθως πολλα πλοια χτυπηθηκαν κοντα στις δεξαμενες καυσιμων ή στις αποθηκες πυρομαχικων τους. Σε αλλα δεκα λεπτα, κι ενω ακομα οι διοικητες των πλοιων δεν ηξεραν τι επρεπε να κανουν, το 75% του στολου ηταν εκτος μαχης ή ειχε ηδη βυθιστει. Και καθως ενας ολοκληρος στολος απο μια πανισχυρη εταιρεια κατευθυνοταν προς τον βυθο, τα κητοειδη αρχισαν να απομακρυνονται προς τα δυτικα.

Ο Tanaka εβριζε θεους και δαιμονες καθως τα ορμητικα νερα γεμιζαν το δωματιο ελεγχου. Δεν υπηρχε καμια ελπιδα πλεον, ουτε καν για να μπορεσει να διαφυγει με μια απο τις καψουλες διασωσης που υπηρχαν στο Hinode. Ολα τα καταστρωματα, ολοι οι χωροι του υποβρυχιου ειχαν πλημμυρισει. Το δωματιο ελεγχου ηταν το τελευταιο που θα πλημμυριζε, καθως το Hinode κατευθυνοταν ηδη με ιλλιγιωδη ταχυτητα προς την αβυσσο. Οι ναυτες ειχαν παγωσει στις θεσεις τους, προσπαθωντας να συνειδητοποιησουν το μοιραιο. Κανεις τους δεν ειχε καν τη δυναμη να σηκωθει και να προσπαθησει να απομακρυνθει.
Η πορτα στην εισοδο του δωματιου ελεγχου ηταν η μοναδικη που τους χωριζε απο τον θανατο. Ηδη αρκετο νερο περνουσε μεσα απο μια ρωγμη, αλλα με το που θα εσπαγε θα ειχαν τρια με τεσσερα δευτερολεπτα μεχρι να πλημμυρισει ολος ο χωρος.
Δεν υπηρχε πολυς χρονος ακομα. Την μια στιγμη η πορτα βρισκοταν στη θεση της και την επομενη ειχε εκτοξευτει απο τους μεντεσεδες της, καταπλακωνοντας δυο ναυτες που ετυχε να βρεθουν στο διαβα της. Το κυμα του νερου ορμησε και τους παρεσυρε ολους προς τον τοιχο, τους παγιδεψε με την δυναμη του. Ο Tanaka δεν προλαβε να σκεφτει τιποτα περισσοτερο απο αυτο, καθως το νερο τον επνιγε:
“Δεν επρεπε να ειχα δεχτει την θεση.”
Υστερα το νερο τους σκεπασε ολους και σιωπη καλυψε τα παντα.