(14) Επιστροφή στο Anchra Bay

Τα νεα για την καταστροφη του στολου της Mishima δεν αργησαν να φτασουν στον Gebrecht. Περισσοτερο ικανοποιημενος απο οσο αφησε να φανει εδωσε διαταγη να ξεκινησουν παλι για το Anchra Bay.

Λιγες ωρες αφοτου ειχαν ξεκινησει προς το τελικο σημειο του ταξιδιου τους, το κοπαδι τους προσπερασε χωρις να τους δωσει σημασια. Ο Gebrecht ειχε σεβαστει τα πλασματα κι ελπιζε οτι και αυτα θα εκαναν το ιδιο. Τα κητοειδη απομακρυνθηκαν απο τον στολο και τελικα φωλιασαν στα νοτια, εκει που τοσα χρονια αναπαραγονταν.
Κι αυτη τη φορα ηταν σιγουρα οτι κανενας δεν θα τα ενοχλουσε.

Ο στολος του Gebrecht εφτασε, χωρις αλλα απροοπτα, στο Anchra Bay στα τελη του Ιουλιου 2138 και αγκυροβολησε κοντα στα παραλια. Δεν αναφερθηκαν εχθρικες κινησεις σε αποσταση εικοσι ναυτικων μιλιων, παρα μονο μερικα ψαροχωρια, κι ετσι ο Gebrecht εθεσε τον στολο σε κατασταση επιφυλακης μεσαιου βαθμου.
Οι βαρδιες των πληρωματων επετρεψαν στους περισσοτερους ναυτες να ειναι πιο χαλαροι. Καθημερινα τα πλοια και τα υποβρυχια αδειαζαν απο τα μελη τους που προτιμουσαν να κατασκηνωνουν στην παραλια και να απολαμβανουν το καλοκαιρι. Κανεις τους δεν ηξερε ποτε θα ξαναειχε τετοια ευκαιρια, οποτε ολη η παραλια θυμιζε την περιοδο πριν τον πολεμο, τοτε που καθε καλοκαιρι οι αμμουδιες του Ισταρ γεμιζαν απο κοσμο.

Ο Gebrecht βγηκε στο καταστρωμα του Rosecrans και ατενισε το πελαγος. Εξι χρονια μετα την μεγαλη μαχη τα νερα δεν ειχαν καθαρισει ακομα. Κοιταξε προς τα ανατολικα, προς τον ωκεανο που μολις ειχαν διασχισει, και μπορεσε να διακρινει ακομα συντριμμια που δεν ειχαν βυθιστει ποτε. Κοντα στα βραχια του Anchra Bay υπηρχε ενα συμπλεγμα απο τρια ή τεσσερα πλοια που ειχαν γινει μια μαζα, καθως σε καποιο σημειο της μαχης ειχαν συγκρουστει μεταξυ τους. Τωρα δεσποζαν πανω απο τα κυματα σαν περιτεχνο μνημειο προς τιμην των νεκρων, ενα απομειναρι των περηφανων στολων της Bauhaus και της Capitol.
Γευτηκε την αλμυρα του ανεμου, καθως ενα αερακι σηκωνοταν απο τα νοτια και κυματιζε ελαφρα το Graveton. Ηταν απιστευτη η διαφορα στις θαλασσες που περιεκλειαν το Anchra Bay: η δυτικη θαλασσα ηταν σχεδον παντα γαληνια, αλλα με το που περνουσες το στενο, τα νερα λυσσομανουσαν.
Ο νους του ταξιδεψε στους συμπολεμιστες του, στον Petrov, τον von Krauss, ακομα και στον Angus Weinstein κι εκεινη την αδερφη, τον Olufsson. Τις τελευταιες ωρες της μαχης στο Anchra Bay ειχε δει τον Petrov να χανει τον σεβασμο που ειχε κερδισει ολα τα προηγουμενα χρονια. Ποτε του δεν δεχτηκε τον τροπο με τον οποιο ειχε προδωσει την εταιρεια του και δεν συγχωρουσε τον εαυτο του που ηταν τοσο κοντοφθαλμος και πιστος στον μεντορα του, που δεν καταλαβε οτι τον ειχε κανει υποχειριο του στο παιχνιδι του για εκδικηση απο τον Weinstein. Δεν εδινε δικιο ουτε στον Angus που ειχε προσπαθησει με τοσο ακομψο τροπο να βγαλει απο την μεση τον Petrov. Αν υπηρχε κατι που του ειχε μεινει απο την μαχη εκεινη ηταν η προδοσια, το πως ενας απο τους καλυτερους και πιο πιστους ναυαρχους της εταιρειας ειχε προτιμησει να βαλει τον εγωισμο του πανω απο το καθηκον του. Και η βυθιση του Kaiser. Ειχε διακρινει τον Petrov να στεκεται στο καταστρωμα του αεροπλανοφορου, λιγο πριν το καταπιουν τα κυματα. Ειχε κατεβασει τα κυαλια του παγωμενος, χωρις να ακουει τους ναυτες που τον ρωτουσαν τι επρεπε να κανουν. Προτου το καταλαβει οι δυναμεις της Capitol τους ειχαν περικυκλωσει και δεν ειχε αλλη επιλογη απο το να παραδοθει.
Ο διοικητης της Capitol, ο ναυαρχος Tom Johnson ηταν συμπαθητικος τυπος, αλλα σκληρος σαν βραχος. Δεν πιεσε τον Gebrecht για καμια πληροφορια, του προσφερε μαλιστα κι ενα δωματιο για να μεινει. Πεντε μηνες μετα το Anchra Bay τον απελευθερωσε, μαζι με ολα τα μελη του πληρωματος του, χωρις κανενα ανταλλαγμα.
Δεν ειχαν μιλησει πολυ, αλλα ο Gebrecht του ειχε πει λιγο πριν τον απελευθερωσει οτι τον ευχαριστουσε πολυ, αλλα αν τυχαινε να ξαναβρεθουν αντιπαλοι, θα τον πολεμουσε με ολες του τις δυναμεις. Ο Johnson ειχε γελασει.
“Το χρεος πανω απο ολα, ετσι;” και του εσφιξε το χερι, ευχομενος καλη τυχη.
Για καποιο λογο στο νου του Gebrecht ειχε ερθει ο Petrov, οταν ακουσε τα λογια του ναυαρχου.
Πολλες αναμνησεις απο παλιες ιστοριες...Η μοιρα τους ειχε ξαναφερει αντιμετωπους. Κι αυτη τη φορα ο Gebrecht ελπιζε οτι η ιστορια θα ειχε διαφορετικο τελος.
Εμεινε αρκετη ωρα να ατενιζει την θαλασσα, ενω μακρυα πισω του οι φωνες των ναυτων που απολαμβαναν τη θαλασσα ταξιδευαν στον αερα.