Καθώς όλη η υπάρχουσα τεχνολογία κατέρρεε, καθώς όλοι οι κόσμοι προσπαθούσαν να ξεπεράσουν την προδοσία των σκεπτόμενων μηχανών στις οποίες οι ίδιοι είχαν δώσει τέτοια δύναμη κι εξουσία, καθώς εκατοντάδες πέθαιναν κάθε μέρα από λάθος δελτία τροφοδοσίας και εμπλοκές σε όλα τα πιθανά και απίθανα μηχανήματα, καθώς η ανθρωπότητα έμπαινε στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της από την Έξοδο και μετά, κανείς δεν έμεινε ανεπηρέαστος. Ο Markus Weinstein χάθηκε στη θάλασσα την οποία είχε υπηρετήσει σε όλη του τη ζωή, στο Αρχιπέλαγος Graveton, το μεγαλύτερο πέλαγος της Αφροδίτης.
Ο Angus και ο Albert επέστρεψαν εσπευσμένα στο Heimburg γα την κηδεία του άδειου φέρετρου του πατέρα τους. Ο Angus μόλις είχε αποφοιτήσει, με καθυστέρηση ενός χρόνου κατά τον οποίο εργαζόταν πάνω σε μια μεταπτυχιακή εργασία και ο Albert βρισκόταν στον δεύτερο χρόνο της σχολής του. Συναντήθηκαν στην είσοδο του σπιτιού τους και αγκαλιάστηκαν. Είχαν τόσα να πουν…
Η Dietrich καθόταν δίπλα στο παράθυρο και κοιτούσε έξω, στα δυο της παιδιά που στέκονταν δίπλα-δίπλα και μιλούσαν. Είχε τόσο καιρό να τα δει μαζί ξανά! Είχαν αλλάξει τόσο πολύ, αλλά ταυτόχρονα είχαν μείνει και ίδια, όπως εκείνη την μέρα στη λίμνη. Χαμογέλασε πικραμένα.
Δεν της έλειπε ο άντρας της. Ούτως ή άλλως, όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν ποτέ στο σπίτι. Όμως τα μικρά της τής έλειπαν. Κόσμος μπαινόβγαινε στο σπίτι για να την συλλυπηθεί, αλλά αυτή δεχόταν τα λόγια τους χωρίς καν να ακούει τι σήμαιναν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου